Dochter 18 is zo lui

Oh Angela

Dankjewel, ik had het niet door. Dank voor je correctie.

Maartje

Graag gedaan (..,...)
Gr Angela

Balen van de familie moeten knippen

Paar jaar geleden was er hier en draadje over een moeder die vond dat de dochter oma en tantes best gratis kon verven. Daar heb ik toen veel nuttige tips gelezen waarom gratis dit soort dingen doen niet werkt.

https://www.ouders.nl/forum/7-jongvolwassenen/wel-of-geen-geld-vragen-voor-kappershandelingen

Ik kom zelf uit een ondernemers familie waar ik als klein meisje al hier en daar geen werd gestuurd om te helpen. Veel ooms en tantes hadden eigen bedrijven. Altijd tegen betaling, hoewel de een meer betaalde dan de ander was het mooi dat ik iets kon verdienen. Na een poosje kreeg ik vanzelf door dat ik beter bij oom H in de loods kon werken dan bij oom L in de winkel. Oom H betaalde meer.
Een middagje helpen bij oom N was zonde van mijn middag. Vies werk buiten in de kou en dan 50 cent per uur verdienen.

Gratis de familie knippen is niet realistisch. Dochter kan ook zaterdag en zondag bij de supermarkt vakken gaan vullen. Dan heeft ze in ieder geval nog inkomsten voor haar uren werk.

niet lui

Waar molletje het volgens mij het over heeft (en ik snap dat gehak niet), uit haar eigen ervaring, is dat je wel eens wat over hebt voor een familielid.
Maar ik denk bij TS dat haar dochter daar op dit moment niet of nauwelijks in staat toe is, die zit nu in een andere fase (ikke ikke ikke) en vnl omdat ze niet lekker in haar vel zit. Dus als iedereen aan haar gaat trekken en verwachtingen heeft helpt dat averechts.
Ik noem dit niet lui maar depressievig. Ik zou zeggen: probeer het eens met lief te doen en geïnteresseerd in haar ipv vitten. Laat ook die familie niet aan haar trekken.

precies

Dank je Mijntje, dat bedoel ik precies. Dat die dochter haar broertje knipt (en vader en moeder), dat zouden we hier ook normaal vinden. Directe familie (waaronder ook opa en oma vallen) kijkt hier wat de ander nodig heeft en dat gaat dan over en weer. Waarbij opa en oma hun kleindochter gerust nog een tientje voor benzine (hoewel dochter geen auto heeft) toestoppen als ze iets heeft opgelost voor ze. Blijkbaar gaat dat in andere gezinnen anders. Dat is geen reden om mijn kop eraf te bijten.
Aan kennissen en vrienden van de ouders kan de kapster gewoon geld vragen. Zij zegt dan: "Beste tante Marietje, ik knip u graag maar ik moet ook in mijn onderhoud leren voorzien, dus zullen we afspreken dat ik u voor een tientje (of 15 euro) weer helemaal mooi maak?" Dat zouden de ouders ook tegen hun kennissen kunnen zeggen.
Ik lees in de openingspost dat de dochter bij elke normale opmerking van pa of ma zegt dat ze 'het van ze krijgt'. Dat klinkt best puberaal voor een achttienjarige en daar kunnen allerlei oorzaken achter zitten. Zoals Mijntje zegt is het handig om er achter te komen wat er aan de hand is. Maar als het mijn dochter was zou ik wel vriendelijk blijven vasthouden aan de afspraken die er in huis gelden. Ik zou ook echt geen zin hebben om de hele dag achter een volwassen gezinslid aan op te ruimen of haar gescheld aan te horen. Als de afspraken onredelijk zijn mag ze daarover in gesprek en ze kan ook een kamer zoeken.
Mijn buren hebben een dochter van 20 (scheelt anderhalf jaar met de mijne) die altijd op haar wenken is bediend. Slimme meid, begonnen op het VWO, maar doordat ze nooit heeft leren doorzetten en haar ouders het altijd maar prettig voor haar wilden maken, heeft ze nu nog geen enkel diploma. Inmiddels is het kind zo ongelukkig dat ze de hele dag thuis zit en keihard bevelen schreeuwt naar haar moeder, die bang voor haar is. In het weekend geeft ze grote feesten die de ouders moeten bekostigen (en waar wij als buren van mee mogen genieten). Ze zitten met elkaar in een cirkel waar niet meer uit te komen is. Nou is dat natuurlijk een extreem geval, maar het is al jaren (het kind was 6 toen het mijn buurmeisje werd) een voorbeeld van hoe je een kind niet helpt volwassen te worden.

oke molletje

Voor een groot deel eens met jouw manier van opvoeden en pubers/ jongvolwassenen begeleiden. Binnen mijn familie doen we van alles voor elkaar maar wel op vrijwillige basis. Gaat het echt om een professionele prestatie dan zal dat met een vrirndenprijsje worden afgedaan maar mijn moeder zou van haar kleindochter, mocht zij kapster zijn , niet verlangen dat ze gratis haarstyling krijgt.
Ik blijf zitten met tante Marietje. Mag de volwassen dochter ook zeggen: "tante Marietje, zoek maar gewoon een kapster want daar heb ik allemaal geen zin in."
Ik vind van wel, maar wat vindt deze moeder?

Voorleven, niet uitkafferen

Ik krijg uit je relaas de indruk dat je je nogal ergert en dat ook luid en duidelijk laat merken.
Maar kinderen doen niet wat je zegt, ze kijken naar wat jij doet. Een kind stopt ook niet met schreeuwen als je ertegen schreeuwt (ja, uit angst misschien).
Dus werk zelf hard, doe veel voor haar zonder om een tegengunst of een bedankje te vragen, en ze zal dat vanzelf overnemen. Misschien niet altijd zo snel als je wil, maar dat komt wel.
Afdwingen en mopperen helpt in ieder geval niet om haar een actieve en hulpvaardige houding bij te brengen. Maar dat had je waarschijnlijk al gemerkt.

Wendelmoed

"Dus werk zelf hard, doe veel voor haar zonder om een tegengunst of een bedankje te vragen, en ze zal dat vanzelf overnemen. Misschien niet altijd zo snel als je wil, maar dat komt wel."

Kan je, voor de belangstellende meelezer, iets van een tijdsindicatie geven? Bij mij in huis wil het namelijk niet zo vlotten met dat overnemen door verschillende gezinsleden, en ik zou me zo kunnen voorstellen dat meer mensen (m/v maar vermoedelijk wat meer v) met dit probleem kampen.

Groeten,

Temet

Temet :-)

Ik breng het al jaaaaren in praktijk, dat voorleven. En ik roep ook al vanaf dat ze een jaar of 2 waren dat ze een ander moeten behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. Maar helaas, na 21 resp. 18 jaar nog bedroevend weinig resultaat . Ik hou stug vol hoor, maar ik zou ook zo graag eens blijven liggen terwijl een ander de ochtendronde met de hond doet, de toiletten sopt, bedenkt wat we moeten eten en ach, vooruit, ik was toch bezig met de keuken, dus ik heb ook maar meteen de ramen gezeemd. Maar nee. Sterker nog, sinds er vriendjes/vriendinnetjes in beeld zijn, bestaan wij als thuisfront niet meer. We moeten bidden, smeken en boos worden om voor elkaar te krijgen dat we niet alleen nog maar fungeren als hotel. Ik weet het, het hoort erbij, maar leuk is anders.

Dus ik probeer vooral te blijven kijken naar wat er wél leuk is aan ze, en dat is gelukkig ook een heleboel, het zijn tenslotte ook mijn kinderen . En ik waardeer het extra als er wel een keer wat gebeurt vóór ik moet ontploffen. Ik weet wel dat ze ons waarderen (ze zien ook hoe het bij andere mensen een stuk minder gezellig kan zijn) maar dat een keer laten zíen zou erg fijn zijn.

gratis knippen

Als ik nog even doorga over het gratis knippen; het broertje wordt geknipt en stofzuigt zijn eigen haar op, hij had natuurlijk ook even die kappersspullen kunnen opruimen. Hij wordt toch gematst met een gratis knipbeurt? Of misschien eerder jullie als ouders, jullie hoeven de kapper nu niet te betalen.
Maar ik begrijp wel dat het niet alleen daarom gaat. Misschien heeft dochter echt geen zin meer in de gratis knipbeurten in de familie. Sowieso zou ik het daar eens met haar over hebben. Wat zij ervan vindt. Misschien jullie als gezin en opa en oma gratis en de rest gewoon betalen. Komen die mensen naar jullie huis of moet ze er ook nog naartoe?
Mijn schoonzus is kapster en die is het steeds minder en minder gaan doen voor familie. Los van het feit dat ze er wel wat geld voor kreeg, omdat het familie is ben je ook niet direct na het knippen weg, er zit een veel langer sociaal prietpraatje bij, dus koffie voor het knippen, drankje na het knippen, ze zei dat het haar bijna haar halve avond kostte en dat iedere week wel bij iemand anders. En dat naast het overdag knippen, dus dat deed ze niet meer en dat snap ik best. (en er zullen mensen zijn die heel strikt direct kunnen gaan knippen en na het knippen direct weer weggaan, maar dat lukte haar niet goed, zelf ook een babbelkous)

Dan even terug naar dochter, ik heb een wat oudere zoon, maar die kapt me net zo goed af als ik over school of stage begin. Is blijkbaar een onderwerp waar hij op dit moment niet graag over praat (omdat hij het zelf niet zo leuk vindt nu, dus ik heb maar niets meer gezegd, en vorige week begon hij toch ineens zelf te vertellen)
Verder bemoei ik me niet zo met hem, niet in de zin van veel vragen stellen. Ik vertel wel dingen over die ik heb meegemaakt en dan komt hij zelf ook wel met verhalen.
Uiteraard moet hij thuis wel wat dingen doen en die gaan goed, het zijn niet veel taken, en gelukkig hier geen stijd over.
Ik lees dat ze zich verder prima vermaakt met vrienden en vriendinnen, dat is al heel fijn. Misschien toch een keer een familie gesprekje waar in de taken die verdeeld zijn nog eens besproken worden. Wat is er om te doen en wie gaat wat doen?
Hier houdt mijn zoon niet van koken en ik wel. Dus hier hebben we samen afgesproken dat ik kook, maar dat hij dan afruimt en de vaatwasser vult. Ik heb het hem niet opgelegd, maar we hebben dit samen besproken. Vraag het eens aan haar, wat kan en wil je doen in huis, wat redelijk is. Dan kom je er misschien samen uit dat ze totaal andere klussen op zich neemt. Overleg ook wat de sanctie wordt als ze het niet doet bijvoorbeeld.
En los van dit alles, misschien is het leuk om samen een keertje te gaan lunchen, gewoon even gezellig babbelen als moeder en dochter, even iets anders dan opvoeden en school.

Gratis knippen??

Nergens heb ik volgens mij gezegd dat ze de familie gratis moet knippen. Sterker nog, ze betalen haar er goed voor. Alleen man en zoon vind ik, kan ze best even gratis knippen. Ik vind dat je als gezin dat soort dingen voor elkaar doet. Wij doen ook heel veel (misschien wel teveel) voor haar. Daarbij vind ik opmerkingen als "ik krijg het van jullie" ook erg puberaal voor iemand van 18. Heel de dag in de bank hangen en dan gaan stijgeren als je een keer iets moet doen, daar irriteer ik me nu eenmaal vreselijk aan. Heb nu gezegd dat ze mijn auto voorlopig niet mag gebruiken. Daarnaast ga ik ook eens wat minder voor haar doen. Haar beddengoed zit nu in de wasmachine, die leg ik straks op haar bed en kan ze zelf opdekken. Of ik haar kleding nog ga wassen, daar ga ik even over nadenken.

Verder las ik ergens "laat die kapperspullen lekker liggen". Nou, die liggen in mijn woonkamer, dus dat vind ik geen optie. De afspraak is om gezamenlijke ruimtes netjes te houden / op te ruimen als je deze/iets hebt gebruikt. Als het dan eerst een hele dag blijft liggen en pas in de avond een keer mee naar boven wordt genomen (was het maar zo'n feest) dan heb ik me er al heel de dag aan lopen ergeren, en klopt de regel "gezamenlijke ruimtes netjes houden" ook niet meer......

Dan zet je die mand/bak neer die hierboven ergens werd genoemd. Daar mik je alle rondslingerende spullen van de rest van het gezin in. Iets kwijt? Kijk maar in de mand. Helpt vast niet meteen, maar uiteindelijk wel.

Oke, dat had ik niet meegekregen, dat haar familie haar daarvoor betaalt. Nou dat is zeker fijn, maar dan nog is het haar beslissing of ze dat in haar vrije tijd nog wil doen natuurlijk. Wel zou ik denk ik geen zakgeld meer geven, ze kan prima haar eigen zakgeld verdienen, en als ze dat niet wil doen, dan is dat haar keuze verder.
Qua dingen doen in huis, zou ik inderdaad 'de mand' o.i.d. invoeren. (hadden wij hier ook) En bij mij mochten er geen glazen en borden mee naar boven, eten doe je beneden (hoeft nu niet meer, maar toen ze jonger waren was ik daar streng in)
Inderdaad is het een goed idee om haar zelf haar bed op te laten maken. Kleding wassen deed ik dan weer wel, want ik wilde niet dat mijn kinderen zelf halve wasjes gingen draaien wanneer het hen uitkwam. Wel kan je natuurlijk de gewassen kleding in een mand op haar kamer leggen zodat ze dat ook zelf kan opvouwen en opruimen in de kast. (en ook alleen maar wassen als het in de wasmand ligt)

Ik lees over het de hele dag ergeren, dat had ik ook wel. Zoon kon in de ochtend een broodje eten en wat drinken en dan naar school vertrekken en 'vergeten' zijn spullen op te ruimen. Nou dat liet ik natuurlijk niet de hele dag staan voor hem, dus ja, niet alles werkt, maar het meeste lukt wel op de manier met 'de mand' en zelf minderen faciliteren, dan komen ze er wel achter wat je allemaal voor ze doet.

Puberaal

Waarom kan iemand van 18 niet meer puberen?

Ik heb ook pubers (ja, die van 18 van mij vind ik ook nog gewoon een puber..) En natuurlijk erger ik me ook aan de zooi die ze laten liggen en het vaak passieve gedrag.
Maar vanuit die ergernis op ze reageren (gebeurt me heus wel) werkt echt niet.

Wel, bijv, zoals je zelf ook al constateert, voor mezelf eens nagaan waar ik ze nog teveel pamper.
Ik was alles voor ze wat ze me klaarleggen in wasruimte (om praktische redenen kies ik er ook voor dat ik alle was meesral zelf doe) en in dezelfde ruimte leg ik hun schone was ook weer in een wasmand die ze daar kunnen halen wanneer ze willen. Dochter heeft daar best tegen geageerd maar dat is een heldere regel die uiteindelijk ook geaccepteerd is.
(In die zin dat er geen geklaag meer over is, had ook geen zin want ik reageer er verder toch niet op)
Geen denken aan dat ik hun bed nog doe ofzo, al jaren niet meer, waarom zou je??? Waarom wel zo'n gedoe maken over scharen die blijven liggen, de inspanning is volledig aan jouw kant en de last ervan ook. Terwijl het zo'n kleine moeite is ze even ergens te leggen waar ze jou niet storen. Of idd in zo'n mand, doos of krat.
Haar bed niet opmaken kost je geen enkele inspanning en de last is voor haar. Win win situatie voor jullie allebei. (Stomme uitdrukking maar het past wel)

Verder heb ik hier 2 kinderen en beiden vragen een heel andere benadering. De een hoef ik maar een vriendelijk gesprekje mee te voeren, de ander is meer laveren. Bij de laatste probeer ik me regelmatig te focussen op de positieve kanten. Ook dat is win win want het doet haar zichtbaar erg goed, het helpt mij om daadwerkelijk positiever te kijken en het werkt ook nog echt lol. (In die zin dus dat ze meer gaat doen door benadering)
Mooi toch. En nee, ze doet nog niet zoveel als ik me zou wensen;) maar heel wat meer dan bij een negatieve en/of directieve benadering.

En ik probeer me mijn eigen jeugd, pubertijd en adolescentie voor ogen te houden. Ik was zeer passief en lui. Maar niet in mijn hoofd! En wilde het echt heel graag goed doen, maar kon het echt niet.
Ik ben nu een erg actief mens, dus komt vast goed.
Maar mij is luiheid wel vaak verweten. Dat hielp echt absoluut niet, maakte mijn lethargie alleen maar groter.

Verwachtingen

Als ik een ding heb geleerd van mijn jeugd is dat ik geen verwachtingen wilde hebben van mijn kinderen. Natuurlijk lukt dat niet 100%, maar dat ligt dan aan mij.

Waarom zou een kind zich verplicht moeten voelen om zijn beroep belangeloos ten dienste van zijn familie te stellen? Aanbieden is aardig, verwachten niet. Zelfs niet tegen betaling.

Bij opmerkingen over luie kinderen, moet ik steevast terugdenken aan mijn eigen situatie toen ik jong was. Zat een jonge meid bij de psychiater "ik ben zo lui! Ik kom tot niets, ben vaak te laat, weet niet wat Ik wil... bla bla bla." Psychiater: " ben je niet wat streng voor jezelf?" Jonge meid kijkt verbaasd. Na wat heen en weer gepraat oppert de psychiater "zou het ook kunnen dat je te perfectionistisch bent en dat je verlamd?".

30 jaar later zit ik weer bij een psychiater die uitlegt dat ik voor 99 procent zeker ADD heb, maar omdat ze geen gesprek kon hebben met iemand die ouder was, dus niet mijn zus die vier jaar ouder was, dan had ze het naar 100 kunnen zetten.

Ik ben soms vreselijk lui, zoals wel meer normale mensen, maar ik zit mezelf door hoe ik ben ook in de weg. Had ik dat vroeger maar geweten. Hadden mijn ouders, leraren en werkgever dat maar gesnapt. Geduld, meedenken, je opvoeding en investeringen die daarbij horen als belangeloos gegeven zien, is nuttiger voor je dochter dan een boze toon en het hoort zo verwachtingen. Daar zal ze mogelijk door dichtklappen. Dus ook als ze geen ADD of wat dan ook heeft. Dat verdient ze gewoon.

Mijn vader bood aan om mij op te leiden in zijn vakgebied. Achteraf had ik dat waaeschijnlijk beter wel moeten doen, maar de praktijk in die tijd was dat ik mijn vader van alles toewenste wat ik maar niet hardop zeg. In de leer gaan was toen gewoon geen optie voor mij.

Kaaskopje

Zou je mij aan kunnen geven wat je vroeger bij je ouders hebt gemist op dat gebied? Wellicht zitten daar handige tips tussen die ik op mijn dochter kan toepassen.

Heb van de week weer een gesprek met haar gehad. Ze geeft aan dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden, en al die verplichtingen die daarbij horen. Vond ik wel een interessante! Ik heb haar uitgelegd dat ze er niet alleen voor staat, en dat dat stapje voor stapje gaat. Dat wij haar altijd willen helpen, maar dat ik het op deze leeftijd wel prettig vind als de hulpvraag vanuit haar komt, zonder dat de opdracht tot actie vanuit mij moet komen. Een lastige taak voor je uitschuiven haalt 'm niet weg. Sterker nog, het wordt alleen maar lastiger. Meteen aanpakken (waar nodig met hulp) geeft meer rust in het hoofd. Ik hoop dat ze dat in gaat zien, en de weg naar volwassenheid niet als iets engs ziet, maar als een uitdaging.

Herkenbaar

'Ze geeft aan dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden, en al die verplichtingen die daarbij horen.'

Grappig, dat had mijn dochter ook. Toen heb ik haar uitgelegd dat ze zichzelf (toen net 18, bijna klaar met de middelbare, thuiswonend) niet moet vergelijken met bijvoorbeeld mij (heel wat ouder, door schade en schande wijs geworden, regelmatig de fout ingegaan, inmiddels een vaste baan/eigen huis/...). Dat ik nu alles goed geregeld en op orde heb (of in ieder geval lijk te hebben), wil niet zeggen dat dat op mijn 18e ook zo was. Integendeel.
Bovendien doe ik ook maar wat ☺

Dat hielp wel, ze snapt nu dat ze de lat niet zo hoog hoeft te leggen.

Onderliggende mentale problemen?

Misschien heeft ze last van een depressie of misschien heeft ze een angststoornis? Ik vind dat u te snel oordeelt. Het is niet omdat ze volgens jou te weinig te doet dat ze daarom lui en onverantwoordelijk is. Misschien wilt ze heel graag voorruit gaan maar lukt het haar niet door bepaalde redenen? Als ik jou was zou ik een goed gesprek met haar voeren met wat er haar echt dwars ligt.