U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
dilemma laten rijden (stief)dochter
Toen stiefdochter het rijbewijs gehaald heeft, heb ik bij mijn man aangegeven dat ik het ( na lang wikken en wegen) prima vond dat ze ook af ent toe in onze auto (welke ik voor 95% van de tijd nodig ben i.v.m. mijn werk) zou rijden met hem er naast als coach. Dit omdat ik snap dat het voor haar leuk is om te rijden (vond ik ook vroeger na halen rijbewijs) en omdat mijn man natuurlijk haar ook wil kunnen geven wat bij mama ook gebeurd.
Gevoelsmatig heb ik dit nooit echt prettig gevonden, maar goed rationeel kon ik geen bezwaar vinden (behalve ik wil het niet) en wilde dat mijn man dit ook met zijn dochter kon doen. Man weet dat ik dit, nog steeds erg lastig vind en dit gedoog vanwege hem. Het is uiteindelijk ook maar 3x aan de orde geweest ivm mogelijkheden van beide kanten.
Inmiddels mag ze zelfstandig autorijden, man heeft in zijn enthousiasme gisteren aangegeven, waar ik bij was, dat ze de auto zaterdag wel mee mocht naar vriendin (ca 65 km verder op) mijn reactie sprak boekdelen. Stiefdochter heeft dit niet opgemerkt.
Man heeft zijn dochter later toen ze alleen waren aangesproken en gezegd dat hij wat te enthousiast was geweest en ik het lastig vind en dit liever (nog) niet heb dat ze zonder “begeleiding” de auto mee neemt. (Wat ik enorm waardeer!) Man heeft ook bij haar aangegeven dat hij denk dat ze misschien eerst ook een keer met mij erbij (het was die paar keer een dochter vader dingetje )zou rijden voordat ze de auto ‘alleen” mee mag zodat ik kan zien hoe ze rijdt. Stiefdochter reageerde erg goed en gaf aan dat ze dat wel begreep. Nu gaan we over 2 week naar familie op ca2 uur rijden en mijn man heeft voorgesteld aan mij om stiefdochter voor te stellen te rijden en mij tijd gegeven hier over na te denken. Wel voel ik dat hij verwacht dat ik instem. Zelf had ik bedacht dat ze misschien eerst een paar keer in de buurt zou kunnen rijden, met mij er bij max 25-30km ofzo en dan enkele reis en als ik t idee heb dat het vertrouwd is wellicht een keer alleen van ons huis naar mama’s huis en terug (ca 5km). En dan in de toekomst (over paar maand) ooit een keer de auto mee naar vriendin ofzo.
Die 210 km zie ik niet zitten. Dit wordt deels ook gevoed door de opmerkingen van mijn man dat ze onze auto nog niet goed beheerst (schakelen auto laten afslaan, motor laten loeien, nu rijdt ze ook meer en vaker in mama haar auto) en veel beginnersfouten maakt ( voorrang issues etc). Ik ben er dus niet heel erg gerust op dat zij in onze auto rijdt (zelfs niet als man er naast zit & ben altijd blij dat dat auto heel terug is) Man heeft aangeven snel te willen rijden met haar en mij erbij, zodat ze binnenkort onze auto ook alleen mee kan. ( hij heeft het idee te kort te schieten tov mama) Het geeft hem een goed gevoel dat ook te kunnen bieden, wat ik echt wel snap. Het is ook niet zo dat Stiefdochter er van uitgaat dat het allemaal maar zo kan en ze eist ook niks op. Ze vraagt ook altijd netjes of het kan, bijv ik kan met mama naar jullie toe rijden, maar kan ik dan na het eten met jullie auto terug rijden? Als het niet kan, omdat ik weg ben of laat thuis, dan komt ze op de fiets.
Het is ook niet zo dat ze het nooit van me zou mogen, maar momenteel vind ik het nog erg eng en ergens vind ik haar ook nog wel erg jong! Merk dat ik zelf ook moet wennen aan het idee naast een 18 jarige bestuurder te zitten. Het is ook niet op haar persoonlijk gericht, ik stap ook niet bij de buurjongen in (die heeft me ook wel eens een rit aangeboden en heeft ook net zijn rijbewijs)
Hoe zouden jullie dit aanpakken, ik wil best op termijn hierin proberen mee te gaan, maar ik merk (zelf geen kinderen) dat ik dit wel een dingetje vind en hier niet in meegegroeid ben (man is trots om naast zijn grote dochter te zitten in de auto) ik zie een puber/jongvolwassenen die alle recht heeft om te leren rijden, maar liever met de auto van iemand anders, dan de mijne. Nu ben ik van plan mijn man voor te stellen haar te laten rijden op bekend terrein en daarna 1 van ons het stuur over te laten nemen. Niet omdat stiefdochter niet durft, niet omdat het niet mag, niet omdat papa het niet durft, maar omdat ik meer gewenningstijd nodig ben. Is dit heel onredelijk?
band
de relatie tussen mijn man en mij is erg goed hoor! Daar zal dit gebeuren niks aan afdoen en /of stuk maken.
Vandaag heb ik een lekkere thuis freubel dag , vandaar dat ik ook even snel kan reageren tussen het huishouden door etc.
Aagje helder, zal vast ook iets met meer minder vertrouwd/eigen met elkaar zijn te maken hebben in het wikken&wegen, wat niet weg neemt dat mijn man, haar vader vanaf het eerste coach moment met haar nou niet echt heel positief was, zacht uitgedrukt, bij ons thuis en ik hierin ook wel wat van de beeldvorming in combi met alles mee neem. Hij zegt het is dat het mijn dochter is, maar vertrouwd is het niet. We gaan het zien.
dat is het
jij bent het niet gewend om een auto uit te lenen. Nog afgezien van het gebruik op kleine afstanden.
Ik ben ook geen voorstander van een auto gebruiken als het ook per fiets of ov kan maar soms is een auto echt het handigste vervoermiddel.
65km overbrug je niet met de fiets. Dan zou je 'm zelf wel gebruiken, wat weerhoud je ervan voor de dochter van je man om jullie gezinsauto uit te lenen?
Als ze nog slordig rijd is het juist argument om haar te laten rijden met jullie er naast zodat ze het kan verbeteren. Deste eerder kunnen jullie haar los laten.
Het is een stukje opvoeding van jou die hier meespeelt, jij bent het niet gewend dat een auto makkelijk uitgeleend wordt, heeft weinig te maken met het al of niet als een gebruiksvoorwerp zien van een auto.
Mijn auto is ook een gebruiksvoorwerp maar wel het duurste dat ik heb dus ik ben er zuinig op. Maar ik leen 'm daarentegen wel makkelijk uit aan iedereen die in het bezit is van een rijbewijs en 'm voor een goede reden wil lenen. grote afstand, lastig item dat mee moet (denk een toernooitas voor badminton, huisdier naar de dierenarts) Wel altijd in overleg, het is mijn auto, ook van mijn kind zou ik verwachten dat ze het vraagt en niet zomaar pakt. Zou ik een partner hebben en samen 1 auto dan is het onze auto en moeten we het er beiden mee eens zijn.
foutje
Ik bedoelde de verbetering in relatie tussen jou en stiefdochter en de relatie tussen dochter en haar vader... Had me niet zo handig uitgedrukt.
Tja ik denk dat het in de kern
dus ook niet echt gaat om haar rijstijl en wat je man daarvan vindt. Dat haal je er nu bij als een verantwoordelijke verantwoording. Juist het feit dat je nu al aangeeft dat er verschil kan zijn mbt kind 2 als die eenmaal gaat autorijden, lijkt dat voor mij te bevestigen. Je kunt nl geen idee hebben hoe kind 2 tzt zal rijden. En toch denk je dat het bij haar maar zo anders kan zijn met jouw gevoelens mbt het uitlenen van de auto.
Dit gaat vlgs mij veel meer om iets anders: met deze dochter van je man voel je een wat minder wederkerige band: ze komt minder, lijkt minder toegankelijk voor jou/jullie dan jongere zus, staat mss meer onder de invloed van haar moeder enz.
Ik krijg ook het idee dat haar rijbewijs nog meer opgedrongen voelt dan dat van dochter 2 omdat het er nog meer zonder overleg er door moeder ingegooid is dan dat van dochter 2. Daar heeft je man iig nog wat regie kunnen pakken. Regie die jij nu lijkt te willen pakken achteraf. Via de auto.
Als het echt om veiligheid zou gaan
en je man het echt niet vertrouwt dat ze rijdt zou ik denken dat hij juist begeleid rijden en oefenen door kilometers maken belangrijk zou vinden. Dan zou ik haar een aanvullende rijcursus cadeau doen. Slipcursus ofzo. Leer je omgaan met bijzondere omstandigheden.
En verder....
het uitgangspunt dat jij neemt mbt kosten van rijlessen is erg hoog. Ik weet niet of woonplaats meespeelt maar voor €2500 heb je hier echt veel lessen en examens. Zowel theorie als praktijk. Rijschool waar 2 van mijn kinderen gelest hebben vraagt voor een pakket van 30 lessen en 1 examen tussen de € 1400-1500. Theoriepakket (aantal lessen en 1 examen) kost wat minder dan €150. Dochter hier heeft alleen het boek aangeschaft en zelf het examen geregeld. Dat is nog goedkoper en werkte voor haar prima.
reactie
Aagje helder, slechts deels kan ik er in mee gaan vwb dat ik me zou kunnen voorstellen dat het bij de jongste makkelijker zou kunnen zijn. Ik probeer helemaal geen regie terug te pakken, mijn man laat eigenlijk tussen de regels door de beslissing volledig bij mij liggen. Als het allee om de relatie/band zou gaan met stiefdochter zou ik nl m.b.t. mijn neefje hier ook anders over moeten denken, want die band is zeer sterk. Hij noemt mij ook altijd ‘tante mama” en als mijn schoonzusje en broer hem “kwijt”zijn bellen ze altijd mij of mijn man met vraag zit hij weer bij jullie? En toch als hij( hij is16) morgen zou mogen rijden, zou hij niet direct in onze auto mogen rijden.
Flavia, ja ik denk dat mijn opvoeding (helaas want daar vind ik op sommige punten echt iets van, te streng bij) wel degelijk is blijven plakken en invloed uitoefent op mijn eigen gedachten. Hier bewust van worden, ook moet dat via lange draad is ook een bewustwording en kan helpen in anders denken.
slipcursus
Nou dat vind ik nou een hartstikke goed en leuk idee! Ik ga het thuis straks direct voorstellen
Wat ik me inmiddels afvraag
Hoe zit het met jullie vaardigheid om 'nee' te kunnen zeggen?
Rode krullenbol
Zeker zijn mensen raar
We hebben allemaal zo onze eigenaardigheden hè 😊 gelukkig maar
De rationele discussie is vast een hele boeiende, gebruiksvoorwerp of barrel of wat dan ook maar dat hangt allemaal van zoveel factoren af. Je kan prima roepen dat het een gebruiksvoorwerp is als je bv de auto niet echt nodig hebt voor essentiële dingen zoals werk of zorg. Of als redelijk makkelijk een nieuwe kan kopen of krijgen (die zijn er ook natuurlijk). Kortom, zo moeilijk om voor een ander te bepalen of hij/zij terecht moeilijk doet over zoiets of niet.
Zelf vind ik de emotionele kant veel interessanter. I love my stief to pieces, het kind woont voornamelijk bij ons, ik heb luiers verschoond en kots opgeruimd, you name it. Maar in sommige dingen doe ik een stap terug. En ik zou mezelf ontkennen als ik net doe alsof er geen invloed is vanuit het feit dat er ook een mama is die -terecht!- een belangrijke plek pakt/krijgt. Als ik dat ontken ben ik toch minder echt? Dus ik vind dat het er gewoon mag zijn, alle liefde gaat hand in hand met alle ingewikkeldheden. En die zijn er sowieso altijd. Sommige ingewikkeldheden komen uit je eigen jeugd of door iets in je relatie (of het ontbreken ervan) of door karakters of door stief-zijn. Geeft niks, hoort erbij maar het ontkennen is niet fair voor alle partijen, hoe lastig en wellicht taboe ook :)
voorlopig rijbewijs Belgie
Ik heb niet de hele draad gelezen maar kan het zijn dat je in Belgie woont TO? In dat geval lijkt mij terughoudendheid met het uitlenen van de auto zeer terecht i.v.m. het voorlopige rijbewijs.
Przewalski
Dat wilde ik ook vragen.
Afloop
Wat late reactie maar mijn vader is opgenomen in ZH met zware longontsteking, mijn broer had zwaar griep en de zorgtaken (rijden/regelen) kwamen grotendeels bij mij te liggen.
Nee wij wonen in Nederland.
Lang verhaal korter. Mijn man heeft overdreven op bepaalde punten, maar zeer zeker niet op alle fronten. Ze maakt verkeerde beslissingen die cruciale gevolgen kunnen hebben (voor haarzelf en passagier(s) maar ook andere weggebruikers) en het is inderdaad m.i. ook niet vertrouwd dat ze helemaal “los” alleen in het verkeer deelneemt. Tijdens het rijden heb ik moeten “ingrijpen” door haar te corrigeren anders was het goed fout gegaan. Zij begon gelukkig zelf tijdens de lunch het onderwerp aan te snijden (ik heb mijn mond gehouden). Het komt er op neer dat ze eigenlijk bang is in het verkeer (waarschijnlijk ook de reden dat ze 3x moest afrijden) en nu ze niet meer in lesauto rijdt en niemand meer kan remmen indien nodig, is dat verergerd. Zij wil haar ouders niet teleurstellen ( hoe dan?) en doet dus dingen , rijden alleen omdat met name haar moeder haar erg pushed, te veel vertrouwen geeft & van haar vader wordt ze nerveus omdat hij bij alles ingrijpt ( heb je die fietser wel gezien, eerder remmen etc…) Het liefst heeft ze zelf ook nog een tijdje iemand er naast. Ook gaat ze op mijn verzoek het angst hebben in het verkeer ( of heeft ze hoop ik ) met mama bespreken ( mijn man is vanavond aan de beurt 
) en aankaarten dat ondanks in bezit van rijbewijs ze misschien nog wel een paar lessen wil ivm zelfvertrouwen. Ondanks dat wij ook diesel hebben is onze auto kleiner dan die van hun moeder en dat vind ze ook prettiger. Nu had ik het best even met haar te doen en daarom ga ik, hopelijk naast nog een paar lessen, de komende 6 zondagen haar korte stukjes rijden (pa&ma zijn even verbannen) en over 7 weken heeft zij een werkweek van school en zal ik haar van schiphol halen en hebben we afgesproken dat ze dan terugrijdt. Of papa dan mee kan laat ik van haar afhangen en hoe zelfverzekerd ze tegen die tijd is(of niet).
ik zou gewoon
een paar afspraken plannen met een (andere) rijschool! Eerst vertrouwen krijgen, daarna met jou rijden.
Annemarie
Fijn dat je met haar hebt kunnen praten en dat ze zaken heeft durven zeggen. Er komt vast een succesvolle periode aan nu ze deze stap heeft gezet en jij haar met stapjes kan helpen. Maar een echte buitenstaander zoals een goede instructeur zal ook echt helpen!
Gr Angela
Annemarie
Wat enorm goed van je dat dat samen met haar gaat doen! En dat het je is gelukt over de moeite die je eerst had heen te komen. Knap gedaan!
ps n.a.v. #116
"Maar een echte buitenstaander zoals een goede instructeur zal ook echt helpen!"
Daarmee bedoel ik dus uitdrukkelijk niet dat jij niet zou kunnen helpen!
Ik bedoel: jij helpt haar op persoonlijk vlak (omdat je wel dichtbij staat maar niet zo dichtbij als haar ouders) en dan kan ze bij een goede instructeur weer meer oppikken omdat ze durft dankzij jouw hulp :-)
groet,
Angela