Daar gaat hij

Niet helemaal. Dat was voor het korps mariniers. Hij is daar helaas niet door de selectie gekomen (ook op ander gebied net niet 'zwaar' genoeg, zeg maar). Uiteindelijk gaat hij nu dezelfde technische studie doen, maar dan bij de marine.

Reacties

Machteld, is toch ook logisch dat je hem af en toe even heel erg mist. En dit weekend ben jij dus weg terwijl hij naar huis komt? Ja, dat is balen. Zeker omdat het ook nog een trieste reden heeft. En inderdaad, daar hou ik me ook aan vast; ik moet er niet aan denken dat hij het moeilijk zou hebben. We appen best veel momenteel, maar ik laat het initiatief bij hem. Dus ik antwoord als hij appt. Sterkte dit weekend!
Paasei, hilarisch 'bier bier ieder kwartier'! Ik zie het helemaal voor me. Hoe is het met de kamerzoektocht?
Jippox, oei, spannend! Stoer hoor, zo lang zonder enig contact. Dat benieuwde, dat herken ik zo. Ik zou het liefst een webcam ophangen in de collegezaal, in z'n kamer, overal waar hij komt. Ik ben gewoon zo ontzettend benieuwd hoe het allemaal is.

Hier

Hier is net nummer 2 de deur uit. Introductie is al achter de rug. Ze heeft genoten, we hoorden weinig (dat is goed toch?) maar toen ze thuis was, kwamen de verhalen los. Nu nog introductie van studentenvereniging en studievereniging.
En net als bij oudste is nu bij middelste het gevoel bij mijdat ze eraan toe is de wereld in te gaan. Dat moet ze lekker doen en net als bij oudste ben ik benieuwd naar de verhalen. Maar, het is nu haar leven, haar leven los van ons en dat zal niet altijd meevallen voor haar maar ze weet dat ze altijd thuis welkom is. Oudste gaat overigens binnenkor naar het buitenland, dat vind ik behoorlijk slikken maar dat hoort wel bij haar studie, dus we wisten eigenlijk wel dat dat er aan zat te komen.
Mijn moeder zat vroeger altijd te trekken aan mij dat ik ieder weekend naar huis moest komen. Dat deed ik in het begin braaf, later minder en dan gaf ze mij iedere keer zo'n schuldgevoel dat ik niet kwam dat ik mij voorgenomen heb, dat niet bij mijn kinderen te doen. Dus, leuk als ze er zijn, dan hebben we veel lol maar ze moeten ook de ruimte hebben los van ons te komen (net als wij ook moeten leren dat zij los van ons aan het komen zijn).

Hier begint het nu pas

Ik zie dit draadje nu pas, het academisch jaar begint hier (buitenland) pas volgende week en onze oudste gaat aan zijn eerst jaar natuurkunde beginnen. Deze week zit hij al in zijn kamer en geniet met volle teugen van de introductieweek. Wij waren ook allemaal wel toe aan deze nieuwe fase, maar nu hij echt weg is is het toch wel
wennen.
Ik heb net wat oude draadjes gelezen waarin in onder deze nick schreef over onze bijzondere zoon (met zware dyslexie, ADD en ASS) en zijn perikelen in onderwijsland. Best confronterend om te zien hoe moeizaam veel zaken vroeger gingen. Min of meer vanaf het moment dat hij met de middelbare school begon zijn de zorgen flink afgezakt, vooral omdat zoonlief op een fantastische school met veel individuele aandacht kwam, veel extra begeleiding kreeg en de mogelijkheid om al zijn proefwerken en later exams mondeling af te leggen. En dat was echt DE oplossing voor hem, hij is met mooie cijfers geslaagd en gaat vol goede moed aan zijn studie beginnen.
Nu wordt het een kwestie van zelf de regie overnemen en ik merk dat ik daar nog een beetje een hard hoofd in heb. Gaat hij belangrijke zaken wel goed regelen? Trekt hij aan de bel als hij meer hulp nodig heeft? Best moeilijk, dat loslaten, helemaal met zo’n zorgenkind waarvoor ik altijd veel heb moeten regelen. Het helpt niet dat hij weinig communicatief is via Whatsapp en mail en niet van telefoneren houdt.
Wat een avontuur! Ik ben benieuwd hoe het jullie uitgevlogen spruiten gaat nu een maand later.

Mamadd

Zie nu je bericht pas. Mijn zoon is altijd een wat rare snuiter geweest alleen zonder diagnose. Ook voor hem was de middelbare school een verademing na de basissschool. En nu is hij dus al een tijdje ‘op kamers’. Het gaat super. Hij is nu net weer thuis gekomen maar loopt de deur niet bepaald plat hier. Ik moest wel wennen in het begin maar vind het nu eigenlijk heel ok. Hij heeft heel enthousiaste verhalen en maakt een gelukkige indruk.
Wat mij wel opvalt, maar misschien zit ik ernaast hoor!, is dat hij vroeger op de basisschool een klein nerdje was. Maar nu lijkt hij ineens veel wereldwijzer en verder dan de jongens die vroeger zo stoer waren. Die wonen nu nog allemaal in het dorp. Lastig om uit te leggen want het is allemaal geen wedstrijd natuurlijk. Maar ben wel blij en trots.

Nogmaals mamadd

En hoe gaat het nu met hem? Hij is dus al een week bezig?

Mussie

Het gaat goed! Hij heeft na vandaag twee weken colleges erop zitten en hij vindt het leuk. Hij was na de introductieweek wel ziek maar heeft zo goed en zo kwaad doorgezet.Hij was vorig weekend even een nachtje thuis maar nu blijft hij op campus to mid November. Inderdaad, veel enthousiaste verhalen, hij is met boogschieten begonnen (dat wilde hij altijd al maar we kregen dat thuis niet geregeld) en met klimmen.
Ik krijg nog steeds niet veel los via Whatsapp maar we skypen regelmatig even 's avonds, dat lijkt hij prettiger te vinden. We kijken zo regelmatig nog even samen naar regelzaken en belangrijke emails, en we vinden dat beiden prima. Hij neemt steeds meer verantwoordelijkheid en ik neem aan dat hij met de tijd steeds minder advies gaat vragen.
Ik herken wel een beetje wat je zegt over je zoon vergeleken met de jongens die het vroeger sociaal wat makkelijker hadden, hoewel de overgrote meerderheid hier wel naar de universiteit is gegaan. Fijn dat het bij jullie ook zo goed gaat!

Went vanzelf

Mijn oudste (20) is nu ongeveer anderhalf jaar uit huis. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het er de eerste 2 maanden best moeilijk mee had maar het went vanzelf. Je moet ze toch een keer loslaten. Ik probeerde hem ook niet teveel te bellen, vaak deed hij dit dan uit zichzelf wat ook erg fijn is!