Zoon wil absoluut niet verhuizen

Waarom

Waarom wil je verhuizen?
Dat lijkt me een belangrijke vraag.

Zijn er meer kinderen?
Zijn er speciale redenen waarom deze verandering voor hem zo moeilijk is?

Ik zie nu meer kinderen. Hoe denken die erover?

Hier ook

Mijn puber was ook niet van plan om te verhuizen. Een kleine kilometer ging het om.
We hebben nog overwogen om het oude huis te koop te zetten "met inwonende puber" ;-)
Uiteindelijk is zijn weerstand verdwenen na een rondgang door het huis dat we onder voorbehoud gekocht hadden. Daarna heb ik hem niet meer horen mopperen. En na de verhuizing ook niet één keer.
Ook duidelijk gemaakt dat het òns besluit was (ouders) en niet van de kinderen. Wij moeten hier nog jaren wonen, de kinderen vliegen uit.
We hebben hem wel de grootste kamer beloofd en dat ie mee mag naar Ikea voor de inrichting. De wifi is hier ook beter.

Dus terugdraaien, nee

Zie onderwerp

kinderen zijn erg conservatief. Zijn plekje is zijn plekje en hij kan zich niets anders voorstellen. Maar als hij weer een eigen plekje mag inrichten volgens zijn nieuwste inzichten, draait hij uiteindelijk wel bij. Ik ben er altijd voor om zoveel mogelijk rekening te houden met kinderen, maar dat doe je ook: je woont dichter bij zijn school en dat zal hij op termijn wel fijn vinden. Jij overziet dit soort grote dingen beter dan een puber. En later kan hij wonen waar hij wil.

Waarom

Maar kun je ook uitvinden waar zijn probleem nu echt zit?

Zoals je nu beschrijft is het een geïsoleerde plek met weinig voorzieningen in een klein huis ver van zijn school....

Dat klinkt ontzettend onlogisch om daarvandaan niet te willen verhuizen.

Is hij bang voor de verandering? Zijn er bezwaren aan de nieuwe plek?
Speelt het allang?

wat je kunt doen

is manieren zoeken om het voor hem gemakkelijker te maken zijn vrienden uit de buurt te zien. Of eens goed bekijken wat hij precies moeilijk vindt om achter te laten.
Maar daarnaast zou ik ook duidelijk zijn dat je wel gaat. Straks blijf je hier, is hij over een paar jaar uit huis en vind je nooit meer zo´n plekje.
Ik zou hem duidelijk maken dat hij, als hij uit huis is zijn eigen keuzes hier in kan maken. Nu ga jij nog over dit soort beslissingen omdat die met vooruitziende blik gemaakt worden in financiel en praktisch opzicht.

Verhuizen

Verhuizen is altijd moeilijk want je laat ook heel wat achter.
Maar jullie gaan natuurlijk niet erg ver weg. Je zoon kan zijn vrienden gewoon blijven zien.

Ik zou hem vragen of er misschien iets is waardoor het makkelijker voor hem zal zijn. Is er misschien iets wat hij heel graag wil hebben? Of iets wat in het nieuwe huis wel kan en nu niet?

Verder kan hij natuurlijk altijd zelf terug verhuizen als hij groot is. Dat is misschien ook wel een fijne gedachte voor hem?

Mijn oudste kinderen zijn ook een paar keer verhuisd en dat was ook moeilijk voor ze. Zeker de laatste verhuizing want toen waren ze ook al wat ouder. Inmiddels zijn ze gelukkig helemaal gewend. Mijn dochter had er trouwens veel minder moeite mee dan mijn zoon. Zij ziet ook duidelijk het avontuur en dat het ook spannend is om ergens anders te gaan wonen en nieuwe mensen te leren kennen en andere dingen te doen. Mijn zoon hecht veel meer aan zijn routine en hij vindt het echt niet leuk als iets anders is. Hij heeft ook veel langer nodig gehad om te wennen.

Na de verhuizing probeerde ik altijd zo vlug mogelijk de kinderkamers op orde te krijgen en te zorgen dat we weer een routine hadden. En ik probeerde altijd alle gewone dingen door te laten gaan.

Als we nu zouden gaan verhuizen zou het nog moeilijker zijn want zowel mijn pleegzoon als pleegdochter lijken erg op mijn zoon wat dat betreft. Het zijn alle drie kinderen die niet houden van veranderingen en erg gehecht zijn aan rituelen en routines.

En ik zou ook erkennen dat het moeilijk voor hem is. Ik zou niet krampachtig de leuke kant benadrukken en hem op de positieve kanten wijzen maar erkennen dat het inderdaad voor hem niet leuk is.

ik zou gaan

Ik zou gaan maar je zoon overal bij in betrekken. Neem hem mee voor een rondleiding door het huis laat hem zelf zijn kamer inrichten etcetc. Maak hem duidelijk dat er weinig veranderd en als hij kan fietsen geef hem dan de kans om evengoed zijn oude vrienden te blijven ontmoeten.
wij hebben het hier ook gehad. zijn bezig met een kavel met een huis erop in een stad hier 10 km vandaan. Manlief vind het helemaal geweldig maar ik heb vanaf dag 1 gezegd dat als de kids het niet zien zitten ik niet zomaar ja zeg. Op het moment dat we het met de kinderen besproken hebben we onze oudste ( 16) betrokken in de ontwerpen vd woningen en heeft hij zijn eigen kamer ontworpen. De jongste is zich bewust dat ze op loopafstand van der verzorgpony bevind en heeft het nu dagelijks over dat ze die dan meeneemt naar huis af en toe :-)
Zoonlief heeft even getwijfeld maar nu we hem hebben laten zien dat hij verder van school woont maar dmv de trein er sneller is als met de bus vanuit ons huidige dorp was hij al snel om

Mijn advies is dus.. maak duidelijk waarom je gaat en betrek hem overal bij in.. Maak hem een soort van belangrijk persoon ( tot zekere hoogte)

succes

pas op

dat je laat merken dat er nog een way out is voor hem, dat je dus twijfelt of het wel een goed idee is en dingen zegt over terugdraaien omdat dat nog zou kunnen. Het duurt dan veel langer voor hem om het te accepteren.

Laat merken dat de koop is gedaan, dat jullie gaan verhuizen en zoek naar dingen om het hem makkelijker te maken maar verder niet, dat helpt hem niet.

Inderdaad

Wat Triva zegt. Jullie hadden het als mededeling moeten brengen dat jullie gaan verhuizen. Een verhuizing is een beslissing van ouders, daar hebben kinderen niet over mee te beslissen. Zeler omdat jullie niet eens ver gaan verhuizen, is mijn standpunt meer van “niet miepen, we gaan gewoon”,
En dan is het een goed idee om hem dingen te laten beslissen zoals de kleur van zijn muren, misschien hem de eerste keuze van de kinderkamers geven, misschien kan hij wel heel goed helpen een planning te maken, bijvoorbeeld een paar weken van tevoren zodat jullie gestructureerd inpakken en hij het gevoel heeft te helpen, dan zal de verhuizing ook minder langs hem heen gaan.
En dan is nog wel de overweging wat je op de verhuisdag doet. ‘S Morgens naar school en ‘s middags naar het nieuwe huis of juist meewerken en het oude huis langzaam je oude huis niet meer zien worden.

iets ander geluid

Hier een iets ander geluid, want hoewel ik het in principe erg eens ben met bovenstaande reacties, heb ik geen fijne ervaring als kind met een verhuizing.

Mijn ouders waren al vanaf kleuterleeftijd gescheiden en er was co-ouderschap. Mijn moeder was vertrokken uit het fijne huis, wij bleven daar met vader en gingen iets meer dan de helft van de week naar moeder.
Toen ik bijna 12 was vertelden vader (met inmiddels een stiefmoeder erbij) dat zij 75 km verderop wilden gaan wonen.
Het ergste vond ik natuurlijk dat ik moest kiezen tussen mijn ouders. Dat was traumatisch en dat speelt hier niet.

Maar wat ik ook vreselijk vond was het huis verlaten. 30 jaar na dato droom ik nog steeds over dat huis waar zoveel gebeurd is. Ik had er een klein briefje verstopt.
Het is nu voor het eerst verkocht. Ik kon het helaas net niet betalen, het zou niet verstandig zijn geweest (het is wel in de buurt). Ik zag een trapje dat mijn vader nog gemaakt had.
Nóg ben ik er verdrietig over. Ik hou van het huis. Van de herinneringen natuurlijk, maar sowieso is het een superfijn huis. En nu glipt het weer door mijn handen. Het is het enige huis waarop voor mij 'thuis' van toepassing is.

Misschien speelt dat voor je zoon ook?
Ik weet echt niet of je het daarvoor af moet laten ketsen. Maar neem hem in ieder geval serieus.
Het nieuwe huis van mijn vader was fantastisch. Ik werd betrokken bij de verhuizing, ik mocht een prachtig kamertje uitzoeken, we kregen leuke dieren. En dat vond ik ook allemaal erg leuk. Maar het verdriet over mijn verloren huis bleef en bleef maar.

huh?

Misschien had je er rekening mee moeten houden dat als je zegt dat je dichter bij school gaat wonen wij niet verwachten dat dat huis 50 km verderop staat. Ik dacht aan vier of vijf km....

triva

dat zegt vooral iets over jouw context/woonomgeving. Voor hen is dat waarschijnlijk net zo veel als in jouw 'beleving' 5 km. Bijv. gezien de afstand naar school, de plek waar pubers elkaar treffen voor sporten/chillen etc. Dus ik zou zeggen: take her word for it.
gr Angela

Huh?

Ik had nog niet gereageerd maar wel meegelezen, en had dezelfde verbazing. Dichter bij school gaan wonen, en dan blijkt dat het om een verhuizing van 50 km gaat. Dus van bijv 30 km afstand ten zuiden van de school naar 20 km ten noorden. Hier kreeg ik al heel veel commentaar toen we naar een school keken op 10 km afstand. 'Dat kun je een kind toch niet aandoen?', 'veel te zwaar/gevaarlijk om zover te moeten fietsen', 'dat is 20 km per dag, niet echt realistisch he?'.
Maar er zijn natuurlijk provincies waar kinderen 15+ km moeten reizen voor de dichtstbijzijnde school.

nee angela

Dat zegt dat niet. Als je schrijft dat je dichter bij school gaat wonen zal 99% van de lezers niet denken dat de verhuisafstand 50km of meer is. Vraag eens aan wat mensen om je heen voor je mij gaat veroordelen. Ik zei toch niet dat ik denk dat ze liegt (take her word for it), ik zei alleen dat ze dat er even bij had moeten zetten!

De meeste tips worden hier gegeven met een rekensommetje van een km of 5 in het hoofd en die tips slaan nergens op waar het 50 km betreft.

http://www.clo.nl/indicatoren/nl2130-woonafstand-tot-voortgezet-onderwijs

85% van de mensen woont binnen 5 km van een school voor voortgezet onderwijs. Dat dat niet altijd de school van je keuze is snap ik en daarom ging ik uit van een afstand van 10 km.

Lastig

Lastige leeftijd, 12, indentiteit begint wat vastere vormen aan te nemen zonder dat eea uitgerijpt is en dus ook flexibeler is kunnen worden. De leeftijd om te koesteren wat er is en vanuit die veiligheid en vastigheid je eigen vleugels uit te kunnen gaan slaan.
Daarom zijn kinderen natuurlijk vaak ook zo conservatief;). Ze willen niet dat hun omgeving verandert, ze veranderen zelf al zoveel en de combi is een beetje veel...

Je zegt samengesteld gezin, wat betekent het voor hem verder de verhuizing? Tov ev vader, andere belangrijke mensen of familie, weekstructuur, hobby's??

Samengesteld gezin

Belangrijkere vraag lijkt mij: waar woont pappa? Komt hij daar verder vandaan te wonen?

En...

is het contact met vader warm en veilig?