Zoon weigert op te staan

Begin bij jezelf

Dit is heel moeilijk.
De motivatie om iets te doen is intrinsieke motivatie. Die heeft hij kennelijk niet om naar school te gaan.
Maar misschien kan hij zich wel motiveren om jou te ontzien.

Naast jouw emotionele waarheid, je bezorgdheid is er ook nog de reële en dat is dat jij tot op zijn minst tot zijn 18e zult worden aangesproken op zijn voortgang op school. Ook economisch (jouw zorgplicht) zit je aan hem vast tot hij 21 is. Het is dus niet alleen maar zijn zaak.
Dat jij hem niet letterlijk kunt dwingen doet daar niks aan af.

De realiteit is dus dat hij in zijn bed ligt, terwijl jij op je werk zijn boterhammen aan het verdienen bent én je je zit op te vreten in lichte wanhoop.

Dat mag hij best weten.
Als hij dan al voor zichzelf niet naar school wil, laat het hem dan voor jou doen.
Alles wat hij ter kalmering van jou aandraagt (maar ach mam, zo erg is het niet) doet niks af aan jou zenuwen erover. Hij is oud genoeg om daarmee rekening te houden.

Maar dan stap 2: Hij kan niet opstaan.
Kan hij op dezelfde manier zoals jij openhartig bent geweest over jouw spinsels en angsten, die van hem weergeven?
Wat is er gebeurd dat hij niet kan opstaan? Heeft hij tot diep in de nacht gegamed o.i.d.?
Kan hij om een andere reden niet slapen?
Is hij depressief?

Wat kan jij doen om hem te helpen zodat hij wel kan opstaan?

Voor nu laten gaan

Vanavond een goed gesprek over het waarom. Want er moet wel een reden voor zijn denk ik zo. Vraag waar je hem mee kunt helpen, wat jullie samen kunnen doen om ervoor te zorgen dat hij morgen wel weer gewoon gaat.

Overigens, een baaldag per maand vind ik best royaal. Hier mogen ze ook best wel eens thuisblijven, maar dat is een of twee keer per jaar, iedere maand een keer lijkt mij zodanig veel dat hij eraan gaat wennen. En blijkbaar hechten jullie niet zoveel waarde aan de leerplicht (ik bedoel dat je zoon dat zo kan voelen). Je werkgever wordt er ook niet blij van als jij je iedere maand een dag afmeldt, toch?

Ik zou het voor nu dus maar even laten, wel school alsnog bellen om hem ziek te melden of bij de mentor melden wat er aan de hand is en dat je het in de gaten houdt.

Knoop in je maag

De knoop in je maag wat vanmorgen betreft heeft geen zin, het is gebeurd, de school heeft het gemerkt.

Ik schaar school niet onder sociale contacten, waar je vrij in bent om uit de weg te gaan. Het is een verplichting die hij (voor hem helaas) moet ondergaan tot hij zijn eerste diploma heeft. Ik vind het al heel coulant dat je hem een baaldag per maand gunt. Door een schooljaar heen zijn dat er naar mijn idee al teveel. Hij moet goed nadenken of zijn balen dusdanig erg is dat het echt nodig is dat hij die baaldag 'opneemt', want op is voortaan echt op.

Knoop

Aanvulling op "De knoop in je maag wat vanmorgen betreft heeft geen zin, het is gebeurd, de school heeft het gemerkt." Je zoon zal hier op school over aangesproken worden en eventueel jij later als er werk van gemaakt wordt, maar dan is er nog geen man overboord.

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties.
Mirjam, hij is niet depressief, wel slaapt hij slecht (beetje een familiekwaal). En als je moe bent dan zie je het allemaal wat minder helder.
Je hebt gelijk dat het niet alleen zijn zaak is, maar ja, ik kan hem moeilijk uit zijn bed sleuren.
Pennestreek, die baaldag per maand hadden we ingesteld omdat hij af en toe even moet bijtanken. Het werkt in principe goed voor hem. Ik ga hem niet ziek melden trouwens. Hij is niet ziek, hij is vandaag gewoon Heel Vervelend.
Ik zal vanavond met hem praten en ik laat jullie nog weten hoe het afgelopen is.

Kaaskopje

Sorry, ik zag jouw reactie nu pas. Ik weet dat het 'geen zin' heeft om een knoop in mijn maag te hebben, zit zelf ook niet zo lekker in mijn vel dus ik zie hem dan al bij wijze van spreken onder een brug zitten.
Ik zie dat jullie vallen over de baaldag, het is niet zo dat hij hem ook echt elke maand opneemt maar soms dus wel.
Goed, ik ga weer aan het werk.

Paddestoel

Was het een eenmalige actie of komt het vaker voor? Bij het eerste zou ik het proberen los te laten en hem zelf op de blaren te laten zitten van het spijbelen.
Een 16-jarige die moe is, daar word je zelf ook moe van. Hebben we hier elke dag last van. Dochter kan elke dag niet uit bed komen en slecht slapen komt ook regelmatig voor. We hebben daarom ook een redelijk strikt regime met op tijd naar bed gaan. Lukt de laatste tijd slecht maar we blijven proberen. Het is een zo heel veel leuker kind als ze goed en genoeg heeft geslapen.

Af en toe

Hij heeft dat heel af en toe. En ik weiger hem ziek te melden, hij moet zelf de consequenties van zijn actie dragen.

Baaldag hebben wij hier ook

Bij puber met asperger (4vwo). Het is ook helemaal geen baaldag, maar een dag om bij te tanken.
Zoon heeft dat echt nodig, daarna kan hij er weer tegenaan. Bij ons ook ruweweg 1 x per maand. In overleg met school, maar ik meld hem wel gewoon ziek, voor hun administratie.

Als je hem niet ziek meldt, krijgt hij er gedoe mee. Bij ons moeten de 'spijbeluren' dubbel worden ingehaald. Dat zou bij onze zoon tot een dusdanige stressopbouw leiden dat het probleem nog veel en veel groter wordt. Dus dat doe ik niet. Toevallig was hij deze week nog 1 dag thuis.

Wat bij onze zoon ook (nog) niet helpt, is hem op zijn gemoed werken met zaken zoals: ik werk voor jou, ik ben financieel verantwoordelijk voor jou, enz. enz. Dat kan hij er (nu) niet bij hebben. Waar hij wel gevoelig voor is, en wellicht ook jouw zoon, is het feit dat hij de gemiste stof moet inhalen en daar zelf achteraan moet. Dat vindt zoon hier heel vervelend. Hij weet ook dat het wel moet, en daarom kiest hij zorgvuldig dagen uit waarop hij het minste mist. Juist omdat hij hier zelf verantwoordelijk voor is wordt het aantal gemiste dagen steeds kleiner...
Maar dan nog. Onze oudste zoon paste niet goed in een schoolsysteem. Hij is zoveel afwezig geweest. Toen ik nog niet beter wist liet ik hem ook zelf de consequenties ervan dragen. Maar dat werkte volkomen contraproductief. Dus ik heb mijn mening bijgesteld, heb hem altijd ziekgemeld ed. Hij is zoveel afwezig geweest, het werd een running joke op school, maar heeft wel de havo met zeer goed gevolg afgerond, doet nu hbo, en gaat volgend jaar naar de uni.

Een tip: inderdaad, laat het los. Dat heb ik ook echt heel bewust moeten doen. Ik accommodeerde waar mogelijk, en voor de rest was en is het hun eigen pakkie an. Dus bv. als zoon met asperger moeite heeft met het verkrijgen van bv. de aantekeningen van de gemiste lessen, praten we erover en komen we samen op een oplossing, maar hij moet die oplossing uitvoeren. Pas als dat niet lukt (bv. docent werkt niet mee oid, stel dat dat zou spelen) schrijf ik zelf bv. een mail.

Maar ik ga nu niet meer gestrest op mijn werk zitten, dat heb ik echt moeten afleren.

Consequenties dragen geldt ook voor jou

Paddestoel "Je hebt gelijk dat het niet alleen zijn zaak is, maar ja, ik kan hem moeilijk uit zijn bed sleuren."
Daar gaat het niet om.
Het gaat erom dat hij moet weten dat jij er zo over denkt en bovendien wat het met jou doet. Dus niks over zijn bestwil en al dat soort dingen, maar jouw zenuwen en frustraties. Benoem ze.

Dat kan jou ook helpen trouwens.
Je bent er zenuwachtig over, dat is duidelijk. Je schrijft in je eerste bericht "Ik ben bang dat ze op school dit experiment van hem niet echt kunnen waarderen en nadat hij vorig jaar is blijven zitten kan hij zich ook niet alles permitteren."
Maar je schrijft ook "Hij heeft dat heel af en toe. En ik weiger hem ziek te melden, hij moet zelf de consequenties van zijn actie dragen."

Tja. Heel af en toe is natuurlijk niet zo erg. Bovendien: Jij moet ook de consequenties van je handelen dragen. Dat betekent dat je rustig af moet wachten wat de school gaat doen en daar niet op vooruit moet lopen. Je moet bovendien, als school zoon straft, je daar ook niet in mengen. Hij moet zelf die consequenties dragen.

Maar als je daar te zenuwachtig van wordt, dan moet je hem wel ziek melden. Het is ook een keuze van jou.

Wat is wijsheid? Toch ziek melden...

Niet in staat om naar school te gaan, zo heb ik ziek geïnterpreteerd. Jouw zoon was niet in staat om naar school te gaan, dus zou je hem als ziek kunnen beschouwen...

baaldagen

Eens per maand vind ik echt enorm veel. Dan mis je ook veel te veel en je gaat er inderdaad aan wennen en je ziet nu ook dat het niet helpt. Mijn zoon zeurt ook altijd dan klasgenoten altijd maar thuis mogen blijven als ze niet topfit uit bed rollen. Ik wil hem niet wennen aan die onzin, daar gaat hij geen contract voor onbepaalde tijd mee krijgen later Gewoon een fout signaal. Ik weet dat meer mensen dat doen maar 2x per jaar is genoeg, dan leren ze overwegen of ze het nu moeten opnemen of beter even kunnen wachten.

Of echt ziek

Kan het ook nog zijn dat hij echt ziek is? Hier hebben we namelijk een keer de ziekte van Pfeiffer niet op tijd opgemerkt. Hadden we dat meteen geweten, dan had dochter veel vaker thuis mogen (moeten) blijven. Of kan hij iets anders onder de leden hebben?

baaldagen

Jee Triva, wat oordeel jij snel.
Hoe wil jij nu weten wat een ander aan draagkracht heeft? Dus aan baaldagen nodig heeft? Want helaas, school gaat ze niet geven. Terwijl echt niet ieder kind mee kan draaien in het schoolsysteem.
En hoe kun je nu concluderen dat het dus niet werkt? Ongelofelijk.
Baaldagen zijn vaak trouwens uiteraard GEEN oplossing, het zijn vaak lapmiddelen. Die soms de boel wel net haalbaar maken trouwens.

Hier een kind met weinig aan de hand maar die baaldagen erg kan waarderen. Dus dat mag, zo'n 1 keer per kwartaal. Vaak wordt het niet opgenomen, maar zo hard is het dus ook niet nodig.

Maar met ander kind was ik zelf te spaarzaam met baaldagen. Het blijft zoeken en schipperen. Dit kind heeft uiteindelijk zelf baaldagen moeten nemen. Om het te blijven trekken.
Wie weet doet zoon van ts dit nu ook.
Maar bij dit kind werkt mijn aandeel aangeven absoluut niet. Juist niet op moeilijke momenten. Heb ik erg moeten leren, want ik geloofde daar sterk in. Maar het werkt niet. Is teveel. Een kind dat vast zit, een moment of een hele poos, heeft al zijn aandacht en focus nodig om zichzelf weer te herpakken. Die kan de emoties etc van een ouder er niet bij hebben.
Het is echt zaak neutraal te blijven en je eigen emoties er buiten te houden. Hoe dan ook rust uit te stralen, het niet nog groter te maken.

Correctie

Ik schreef: school gaat ze niet geven. (Die baaldagen)
Dat klopt natuurlijk niet, er zijn steeds meer scholen die wél proberen mee te denken en aanpassingen zo nodig te doen.

Maar niet iedere school doet dit en kan dit even goed.

Hoe het afliep

Bedankt allemaal voor jullie reacties, heel leerzaam. Ik heb vaak moeite de emotie erbuiten te houden en daar schiet niemand iets mee op.
Zoon stuurde me een appje waarin hij zei dat het hem speet, hij neemt zelf contact op met school en neemt de straf voor lief. We hebben een hele tijd zitten praten en zo kreeg hij zelf ook helder hoe het gekomen was en hoe hij in de toekomst kan voorkomen dat de bodem eruit zakt.
We gaan volgende week ook even laten checken of er medisch niets aan de hand is, dat zou zijn gebrek aan energie ook kunnen verklaren.
Nogmaals bedankt allemaal!

Consequentie

Ik neem aan dat je weet dat buro halt in beeld kan komen bij spijbelen. Weet niet of hij daar vrolijk van wordt.
Waarom slaapt hij slecht? Mobiel mee naar boven? Gamen voor slapen gaan? Zouden dingen kunnen zijn om naar te kijken. Hier laat iedereen mobiel beneden. Ook wij. Wij hebben een wekker van de Hema. Gamen mag tot uur voor slapen niet meer. Een boek lezen wel. Wellicht doe je dit al?

op tijd naar bed?

Gaat je zoon op tijd naar bed?? Hier was het een periode dat hij op tijd erin ging maar dan nog zijn telefoon en laptop op zijn kamer had met als gevolg, vaak nog om 24 uur wakker en aan het chatten. Ik kreeg zoonlief op een gegeven moment steeds witter thuis en ook de ziekmeldingen kwamen zo nu en dan naar beneden. Toen heb ik afgesproken dat na 22 uur de telefoons uitgaan en beneden in de opladers gaan. Ik moet zeggen dat dat goed werkt. Er wordt nog wat gelezen en er wordt geslapen.

Elke dag gaat hier de wekker om 6:15 uur dus ze zijn ook echt moe. Dat ben ik ook

Af en toe een baaldag inlassen is meer om bij te tanken. Ik doe dat ook heel soms, mss drie keer per jaar, maar dan mogen ze hier uitslapen en daarna of mij helpen of toch wat aan school doen

Ik wens je al het succes.

Baaldagen

Sommige reacties op baaldagen vind ik verrassend. Vooral het verband leggen met het krijgen van een OT contract later. Gelukkig dachten mijn ouders er anders over, ik mocht geregeld een baaldag opnemen, evt gemiste zaken moest ik zelf achteraan maar werd wel ziekgemeld. Nu als midden veertiger meld ik me zelden ziek op het werk (en ja ot contract en hele aardige carrière ), ver beneden gemiddeld. Vaar wel het beste bij enige regelruimte in mijn agenda en kies er regelmatig voor om in alle rust thuis te werken als ik een stuk moet schrijven oid. Maar dat is vm iets wat verre van uniek is.

Ik geloof gewoon niet zo dat je veel winst behaald als je de kinderen erin ramt dat ze gewoon maar altijd moeten doen wat er in het schema staat. Sterker nog, ik geloof dat velen (nee niet iedereen) erbij gebaat zijn om te leren zelf na te denken en te zoeken naar de optimale situatie voor jezelf en je omgeving. Zeker in eem tijd waarin jongeren vaker een burn out krijgen en er veel gevraagd wordt denk ik dat het waardevol is om te leren wat jouw pad is.

Tudje

Ik probeer mijn zoon een aardige carrière te geven maar hij moet volgend jaar wel starten op MBO2 niveau. Als hij met de instelling begint als de meerderheid van zijn klasgenoten komt hij niet aan een contract voor onbepaalde tijd. We hebben het over deze tijd, 2017, jij bent midden 40. Als je je in deze tijd drie keer ziek meldt in het jaar met een contract voor bepaalde tijd krijgt je bij veel werkgevers al niet eens nog een jaarcontract laat staan een vast contract.

Nu wennen aan al dat gepamper vind ik (als in ik, wat jij vindt moet je zelf weten) geen goed idee, nog los van hoeveel je mist met dagen thuis zitten en niet op school zijn.

Nee hoor

Je licht je kinderen goed voor maar de werkomstandigheden zijn een andere dan de leeromstandigheden.
En dan kun je nog zo je best doen en nooit ziek zijn en dan val je er toch tussen.
Hier een jongere die een jaarcontract had bij een logistiek bedrijf. Tegen het einde van het jaar overleed zijn moeder en was hij een week ziek, in een plaats aan het andere eind van het land bezig met de begrafenis.
Moet je maar net zo slim zijn om daar vakantie voor aan te vragen of onbetaald verlof.
Het verlof bedraagt dacht ik maar 2 dagen voor het overlijden van een ouder, dus de rest heeft hij ziekgemeld.
met als gevolg geen contractverlenging.
Het is zo veel gecompliceerder en je kunt beter realistisch zijn dan tegen de botte bijl in omstandigheden die nog niet aan de orde zijn erin pompen.
Daar krijg je veel sneller een burnout van.
Balans leren hanteren is een belangrijke vaardigheid en je goed informeren en anticiperen.

Pamperen

Ik zie het ook absoluut niet als pamperen maar inderdaad als leren je balans te hanteren. Iets waar opgroeiende kinderen van nu blijkbaar slecht in zijn, zie het stijgende aantal burnout outs op jonge leeftijd al.

Mijn dochter neemt haar baaldagen dus niet eens op. Te weinig naar mijn smaak zelfs, soms mag het best een tandje minder met school ...
Het is ook maar school he...

En mijn andere kind heeft zijn baaldagen keihard nodig. Als je hem ook maar een beetje zou kennen zou je weten dat je dit kind maar nauwelijks kunt pamperen.

School

Been there.

Vmbo zoon heeft zich 4 jaar door school moeten slepen. Hij vond het echt een ramp. Teveel, te druk. Had die baaldagen ontzettend nodig. Wij als ouders hebben dat na flinke woordenwisselingen in moeten zien maar dat heeft even geduurd. We denken veel te veel in hoe het moet volgend de maatschappij, hoe we zelf vinden hoe het moet, angsten hebbend over hoe dat later zal moeten als ze werk hebben. Wij hebben op een moment toch ingezien dat hij het niet ging halen op de manier die wij voor ogen hadden. Dus ook zoon kreeg af en toe de gelegenheid om bij te tanken en dan meldde ik hem ziek. School wist half half dat dit gebeurde. Zoon is ook wel eens door leerplichtambtenaar opgeroepen om zich te verantwoorden maar die man was uiterst begripvol. Als dit pamperen genoemd wordt dan weet je niet waar je over praat en zie je niet in dat niet ieder kind hetzelfde vraagt of nodig heeft.School is maar school zegt Cora en daar ben ik het mee eens.Ze lopen niet ineens ver achter als ze eens een dag niet aanwezig zijn. Desnoods help je even om die dag weer in te halen. Zoon heeft diploma gehaald en zit nu op een mbo opleiding waar hij het prima naar zijn zin heeft. Heeft hierdoor energie gekregen die we nooit bij hem hebben gezien en baaldagen zijn niet meer aan de orde.

Het doet me denken aan een vriendin

die haar kind in mijn ogen steeds iets overvroeg onder het motto: volgend jaar moet hij het ook. Dus bv een jaar eerder al alleen op de fiets door de stad omdat het volgend jaar toch moest. Mijn idee was dan: je hebt dus nog een jaar om het onder begeleiding te oefenen, hij hoeft het nu nog niet te kunnen. Maar hij moest alleen van school naar huis terwijl ze het jongere zusje nog kwam halen en het gewoon samen had gekund.

Zo zie ik dat ook met preluderen op werk terwijl je kind nu nog naar school gaat. Vaak spelen er dan weer hele andere krachten die je nu nog niet kunt inschatten. En is kind weer ouder en ook dat brengt veranderingen met zich mee.

Aagje

Vreselijk idd

Scholen zijn daar wereldkampioen in. Ja, maar in groep 3 moet hij wel...Ja dan wel, maar nu nog niet. En zo gaat het verder, tot het eindexamen toe: ja, maar op de universtiteit moet hij....