U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon van 17 alleen naar Amerika?
Wat vinden jullie daarvan?
Zoon kent via internet verschillende mensen waarmee hij ook skypet en al jarenlang contact mee heeft (zegt ie tenminste..) en nu wil hij daar van de zomer een paar weken naar toe. Hij weet nog niet precies naar wie maar dat komt allemaal wel goed zegt hij. Zoon is best zelfstandig maar ik vind dit een hele onderneming. Vooral omdat er niks zeker is waar hij terecht kan. We kunnen het hem wel verbieden natuurlijk maar ik denk dat hij dan gewoon toch gaat en dan weken niks van zich laat horen.
Toch ben ik er bang voor en bang dat hij zich niet goed voorbereidt en dingen hem tegen gaan vallen en dan zit hij zo ver van huis en kunnen we niet snel even naar hem toe.
Of ben ik nu te overbezorgd?
Ik hoor het graag van jullie!
en toch.... (Anne J en bezorgde moeder)
Vind ik dit:
"Bovendien gaat de relatie die je met je kind hebt voor en verbieden lijkt me nou niet zo bevorderlijk voor een hartelijke relatie"
een heel slecht uitgangspunt voor een goede opvoeding.
Ik snap dat als iemand bijna 18 wordt het anders ligt als bij een 3 jarige; maar tenslotte is het niet voor niets dat er pas zelfbeschikkingsrecht is als je 18 bent.
En als het werkelijk iets is wat jij als gevaarlijk ziet, dan moet je je niet laten weerhouden door een eventuele smet op de relatie. Dat doe je tenslotte ook niet bij een 3 jarige die de.straat alleen wil oversteken.
Bovendien denk ik dat als een verbod op wat dan ook direct zo'n impact heeft op je relaie er dan al veel eerder iets mis is gegaan.
Maar goed; mijn ideeen zijn gekleurd door het feit dat mijn zoon die iets jonger is, veel jonger functioneert dan zijn leeftijdsgenoten, dus ik veel vaker hem dingen moet verbieden die leeftijdsgenoten wel mogen.
Ook met 17
Naar Zuid-Frankrijk, in de tijd dat er nog geen mobiele telefoon was etc. Achteraf gezien was er eigenlijk weinig bekend van de organisatie waar ik naartoe zou gaan. Inderdaad, eindstation bus en niet de weg weten etc. etc. Nou ja, je leert snel. Bovendien is de reisomgeving vergeven van mensen die allemaal veel ervaring hebben met reizen, een internationale wereld, heel apart.
Goed dat je samen een plan maakt, ik zou vooral naar hem kijken hoe het toch mogelijk is. En daarnaast bepaalde afspraken maken over kontakt houden etc. En bepaalde hulpmiddelen verzamelen, bijvoorbeeld een telefoonnummer van de ambassade.
Bezorgde moeder, beloof dat je de telefoonnumers niet zult gebruiken om zelf te gaan bellen met die mensen, dat is zo genant.
En ja, jongeren hebben kontakten over de hele wereld. Laatst was de oudste echt verdrietig. Iemand die hij alleen maar via internet kende was overleden. Ik vroeg nog of hij naar de begrafenis wilde. Bleek in Zuid-Afrika te zijn. Het is een andere wereld, maar wel met echte mensen erin. En echt verdriet, echte liefde, allemaal echt. Spannend.
Tsjor
Het einde van de opvoeding
http://www.npo.nl/10xbeter-opvoeding/05-03-2014/NPS_1236093
Vanaf minuut 13.40. "Opvoeden maakt meer kapot dan je lief is".
Toevallig vandaag in Opvoeding Jan Geurtz, auteur van 'het einde van de opvoeding' over een boeddhistische manier van opvoeding.
De werkelijkheid is belangrijker dan de regels over de werkelijkheid.
De interviewer probeert het nog een beetje ouderwets vertrouwd te houden met 'begrenzen' en dergelijke, maar het idee wordt wel duidelijk.
http://www.jangeurtz.nl/boek_einde_opvoeding.html
"Je hebt zelf de belangrijkste ontdekkingen in je leven ook eerder ondanks dan dankzij je ouders gedaan, dus kun jij als ouder beter een stapje terug doen en je kind de ruimte geven om zelf te ontdekken wat het meest waardevolle in het leven is. Alles wat je je kind zou willen aanleren op het gebied van waarden en mooie eigenschappen, wordt juist door dat aanleren een surrogaat, een dressuur, een remming, een blokkade van die natuurlijke waarden en eigenschappen."
Precies
Ik ben helemaal niet van het verbieden maar als mijn kind iets zou doen of willen doen wat echt compleet onverantwoord levensgevaarlijk is, zou ik niet terughoudend zijn om haar tegen te houden. Dan maar ruzie.
In de praktijk komt dat waarschijnlijk niet aan de orde aangezien ik meestal vind dat ze meer zou moeten durven dan ze doet ;-)
Bellen met de ouders
Waarom zouden de ouders van die vrienden niet even willen bellen met die moeder in Nederland? Waarom denken pubers toch altijd dat alleen hun ouders iets willen en dat de rest van de wereld niet op het idee komt om dat te doen?
Ik ga echt niet bellen:)
Kan me voorstellen dat zoon dat gênant vindt..
Katniss, ik vind dit nu ook weer geen onverantwoord en levensgevaarlijk plan om eerlijk te zijn. Mijn zoon wil de wijde wereld in en ik vind het eng hem los te laten.
Voor hem zijn internetvrienden echte vrienden, hij heeft er heel veel contact mee. Hij heeft ook wel jongens in Nederland ontmoet die hij alleen van internet kende, maar ja Amerika is net even wat anders:)
We zijn iig nu goed in gesprek met zoon en dat voelt al een stuk beter.
AnneJ, bedankt voor je linkjes, altijd interessant om te lezen!