U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
zoon blijft zo boos
Zoon is typisch zo'n kind; je kunt alle kanten met hem op, behalve de verkeerde.
Is hij dus boos, dan is hij dus goed boos.
Nu is het op emotioneel gebied nog niet zo'n sterk kind, heeft nogal wat issues om mee te dealen. Hij komt er vast wel uiteindelijk, maar wat in de tussentijd?
Hij is nogal boos vaker op zusje, dat goed begint te puberen.
Enerzijds omdat ze natuurlijk 'lekker veilig' is, anderzijds omdat zij vaker met zaken bezig is waar hij weer een hekel aan heeft (populaire dingen bijv) waardoor ze op dit moment erg verschillend lijken, verschillender dan ze daadwerkelijk zijn denk ik. (Maar goed, verschillen worden wel vaker in pubertijd uitvergroot lijkt me)
Probleem is niet zozeer dat hij boos word, maar het dus blijft. Hoe help ik hem daarbij?
Nu waren we bijv wat aan het flauwekullen, waarbij zoon een heel klein glaasje water pakte en dat over zusje, die heel uitgelaten aan het doen was goot. Stom genoeg hielp ik daarbij, eigenlijk vragend om de bekende weg want de een wil niet onder doen voor de ander en dan gaat het soms snel van kwaad tot erger, daar waar het begint met grapjes.
Zusje doet daarop iets dat écht niet kan.(hier dan niet..) Ze neemt water in haar mond en spuugt het op mij. Probleem was dat ik daar boos om was, maar tevens vast zat in de bui en helaas toch óók de slappe lach kreeg. Zij doet het vervolgens ook bij broer, ging allemaal heel snel.
Enfin, dochter is flink aangesproken door partner en mij, was wat mij betreft echt een grens overgegaan. Dochter besefte dat ook wel. Voor mij is het dan klaar.
Voor zoon ligt die grens gevoeliger, is erg gevoelig voor 'viezigheid'. Ik snap dat het idee dat er spuug bij zou hebben kunnen zitten (of erger) voor hem moeilijk is. Maar vind ook niet dat ik dat dochter (helemaal) aan kan rekenen.
Nuja, probleem is dus in feite dat hij blijft hangen in zijn emoties, hoe kan ik hem daar bij helpen? Het vormt in het gezin niet zo'n groot probleem, hij uit zich niet zo en maakt wel af en toe een niet zo'n leuke opmerking, maar laat zich daar wel op aanspreken, en dochter lijkt het zich niet zo aan te trekken.
Hij weigert te praten hierover, terwijl hij juist de prater in het gezin is bij kleinere issues. Hier is hij zo boos over dat hij niet wil praten..
Iemand tips?
(Ik heb gezegd dat ik zijn wens er niet over te willen praten tijdelijk respecteer maar er zeker op terug ga komen mocht de sfeer er langer onder lijden. Ervaring leert me wel dat dit niet over gaat waaien..)
Hoe oud?
Hoe oud is hij?
herkenning
zoon (11) lage frustratietolerantie, geen 'zelfkritiek' oftewel 'in de spiegel kijken' ('hoe voelt het als iemand tegen jou . .'). En dan vooral als hij boos was, maar daarbuiten ook moeilijk moeilijk moeilijk in het praten erover. Het is gewoon niet een heel extravert kind dus dat is ook 'wennen'. Uiteindelijk kinderpsychologe waar andere kind ook is geweest (voor iets anders) ingeschakeld omdat we in een neerwaartse cirkel zaten en ik hem gunde dat er een positieve draai zou komen, in plaats van vastlopende ouders en telkens maar ruzie over dezelfde details. En ja het helpt! Speltherapie is het. Voorbeeld: hij maakt puzzels bij haar. en hij kan soms vijf keer blijven proberen dat een stukje op dat plekje moet, hij moet toch zien dat het niet lukt maar om een hoekje denken, even afstand nemen, even met een andere bril ernaar kijken, etc. HEt zijn metaforen waardoor zij met hem dingen kan bespreken die hij dan langzamerhand 'toepast' in andere situaties. En omdat er een andere volwassene is die 'meehelpt' en het beste met hem voor heeft, is het voor ons ook weer makkelijker om thuis de gezelligheid erin te houden en toch ook stapjes te zetten die in samenhang zijn met wat zij met hem oppakt.
Ik kan niet anders dan aanraden.
Ik heb ooit wel een boek gekocht, wat moet je doen als je vaak boos bent, dat kan op zich ook prima werken als je daarmee gesprekjes loskrijgt. Bij ons ging dat zo langzaam, het was zo afhankelijk van stemming en nuances, dat het gauw verzandde.
Tafeltje.
de situatie die je beschrijft
vind ik zeer discutabel. Eerst help je zoon met water gooien over zijn zusje. Als zusje het dan terug doet op creatieve wijze dan krijgt zij de hele familie over haar heen.
In feite ondersteun je heel erg zijn gevoel van onrechtvaardig behandeld te zijn, waarbij zijn rol niet meer ter sprake is.
Persoonlijk vind ik het niet zoń gekke reactie van je dochter. Als er tussen zoon en dochter vaker een rivaliteit gebeuren is, dan is het in dit geval voor hem heerlijk dat hij zo gesteund werd in zijn boosheid. In feite heb je het zelf in de hand gewerkt.
Afgezien van deze situatie heeft jouw zoon een probleem dat hij zo in zijn emotie blijft hangen. En vaak in de negatieve waarschijnlijk. Of werkt het bij hem ook zo met andere emoties zoals blijzijn?
In het geval dat hij in zijn boosheid blijft hangen zou ik proberen dit heel duidelijk bij hem te leggen. Jij hebt zelf veel last van dat gevoel; hoe zouden wij jou daarbij kunnen helpen om van dat gevoel af te komen?
Anderzijds is het ook heel belangrijk dat je wel van hem eist dat hij zich fatsoenlijk gedraagt. Dat moet je naar hem toe concreet maken. IK bedoel dat je hem dan duidelijk kan maken jij bent boos, jij houdt dat gevoel lang vast maar je hebt je wel te gedragen hier in huis: dat betekent dat je wel beleefd bent en de ander in dit geval zus, niet dwars zit op allerlei manieren.
Kortom niet zijn gevoel ontkennen of niet serieus nemen, maar wel bij hem leggen als een gewoonte van hem. En heel belangrijk: dat jullie die boosheid naast je neerleggen verder; je daar niet verantwoordelijk voor voelen.
Heel vervelend
hier ook zo'n kind die heel erg kan blijven hangen in een emotie. Bij hem is het dan niet boosheid, maar zelfmedelijden. Ook erg vervelend.
Ik denk dat je, net als Nimbo ook zegt, het probleem bij jullie zoon moet neerleggen. Dus aangegeven dat je begrijpt dat hij boos is en dat je er voor hem bent om erover te praten, maar dat je van hem verwacht dat hij jullie niet de dupe maakt van zijn emotie.
Daarnaast denk ik dat het ook erg goed kan zijn als hij daar met iemand anders dan zijn ouders over kan praten. Iemand die de situatie kan relativeren, zonder partij te trekken.
Ik wens je heel veel geduld, want een kind dat zo in emotie blijft hangen, vergt heel veel geduld en kracht om zelf niet emotioneel te reageren.
Niet over gaat waaien..
Waaruit is dat merkbaar? Neemt hij 'wraak' en pakt hij haar later terug wanneer zijn zusje een fout maakt of wenst hij er niet meer over te praten omdat hij de behoefte heeft het voorval los te laten, maar krijgt hij die ruimte niet omdat zijn moeder dit nog wenst uit te praten?
Hier een gevoelig kind die conflictsituaties achter zich wenst te laten en het niet kan waarderen als een ander die ruimte niet geeft. Het is voor een gevoelig persoon al vervelend genoeg is om meer dan gemiddeld gevoelig te zijn.
Een gevoelig iemand is niet alleen op bepaalde momenten op de dag gevoelig. Je geeft aan dat er vaker issues voorkomen. Gevoelige mensen krijgen overdag meer prikkels binnen. Het verwerken van die prikkels kost energie.
Let erop dat je zoon meer uren gaat slapen zodat zijn hoofd rust krijgt. Bedenk ook dat hij in de groei is, wat ook energie kost.