Zelfbeeld dochter zeer laag

zelfvertrouwen

http://www.stichtingdester.nl/de-vakanties/maankamp
Bij mijn dochter is sprake van een vorm van autisme. Zij heeft een lichte dosis angstmedicatie en heeft ook meer zelfvertrouwen daardoor.
Waarschuw je dochter dat ze beter niet snijdt. Het is heel erg verslavend. Ze kan beter een stukje chocola eten of een wandeling maken of even naar jou toekomen.
Maar het helpt als jij je dochter steunt.

Annej

Bedankt voor je reactie. Leuke site inderdaad. Iemand anders ook nog ideeën?

nee, behalve dan...

de vraag of je je zelf al verdiept hebt in het opkrikken van haar zelfvertrouwen en heb je handvatten om dit te doen?

Bulletje

Ik heb daar inderdaad nog geen handvaten voor. Momenteel krijgt ze meer aandacht en we praten veel met haar en geven complimenten omdat we weten dat ze daar erg gevoelig voor is. Haar broer gaat ook op kamp en voor haar hadden we nog geen kamp. Ik weet zeker dat ze het wel heel leuk zou vinden om naar een kamp te gaan.
Het kamp wat Anne aangeeft wordt wel heel duur alles bij elkaar denk ik..
Verder moeten we inderdaad ons nog verdiepen (ook op internet) hoe haar zelfbeeld omhoog te krijgen. maar ik denk dat ons dat zelf niet lukt want we weten al lang dat dat haar probleem is. Maar als je moeder zegt dat je het fantastisch doet of dat een ander dat zegt is nogal een verschil..

snijden

Suggesties voor een concreet kamp heb ik niet, maar als mijn kind zichzelf aan het snijden zou zijn zou ik denk ik niet 'overwegen' om professionele hulp in te schakelen (psycholoog/huisarts) maar dat doen.

Voor je dochter om mee te praten (extern is soms makkelijker dan je eigen ouders) maar ook voor jezelf om handvatten te krijgen. Versterken van zelfbeeld gaat niet alleen om dat een ander zegt dat je het goed doet (al helpt dat) het gaat er ook vooral om dat je zelf tevreden bent met hoe je het doet ook als niemand iets zegt.

hulp

Doe dat dan vooral vrijgevestigd en oriënteer jezelf als dat mogelijk is in je omgeving. Kinderen hebben vooral wat aan complimenten waarin je benoemd wat ze goed doen. Omschreven wat ze deden en wat het goede resultaat was. Jammer hoor, een gebrek aan zelfvertrouwen is niet nodig, niet nuttig, ze hoort er ook bij.

ja snel hulp

Ik herken het probleem. Mijn dochter van 13 heeft zichzelf een paar keer gesneden en heeft ook al jaren last van een enorm laag zelfbeeld. Ze heeft therapie waar ze veel aan heeft. De therapeut is als een vriendin, ze praat met haar makkelijker dan met mij. Wel heeft ze mij verteld dat ze het moeilijk vindt om te stoppen met snijden en ook dat ze dat nu heel erg hard aan het proberen is. Het is inderdaad verslavend. Wat er precies achter zit (een laag zelfbeeld heeft ook weer een oorzaak natuurlijk) is waarschijnlijk beter te achterhalen door een goede therapeut met wie het klikt dan door de ouders. Mijn dochters therapeut is ook voor mijzelf heel fijn. Ik weet dat ze praat met iemand die er verstand van heeft, die ze vertrouwt en die haar helpt op de weg omhoog. Mocht je in de buurt van Utrecht wonen, dan kan ik je haar aanbevelen. Ze is vrijgevestigd. Ik zou in elk geval hulp zoeken.

Zelfbeeld

Ik heb geen ervaring met snijdende kinderen. Ik heb wel een zoon met een laag zelfbeeld. Het is niet makkelijk om daar wat aan te doen. Het is een proces van jaren. Ik zou zeker professionele hulp gaan zoeken.

Je schrijft dat je veel complimenten geeft. Let wel op hoe je dat doet. Te veel bezorgdheid, betrokkenheid en complimenten, kunnen juist erg onzeker maken.

Ten minste bij onze zoon wel. Het is heel belangrijk voor hem, dat we laten zien dat we vertrouwen in hem hebben. Dat hij fouten mag maken. Dat hij niet 'goed' of 'slim' of ' leuk' hoeft te zijn. Dat dat voor ons niet uitmaakt. Het is ook heel belangrijk voor hem om te voelen en te ervaren dat hij ongelukkig, verdrietis en boos mag zijn. Vaak zeggen mensen:'als ze maar gelukkig zijn.' Dat geeft een enorme druk: mama is gelukkig als ik gelukkig ben. Mama is ongelukkig als ik ongelukkig ben.
Ook is het heel belangrijk dat wij er wel zijn voor hem, maar dat we niet de hele tijd aandacht aan hem geven, betekenisvolle gesprekken willen voeren of hem nauwlettend in de gaten houden. Dat benauwd enorm en geeft hem het gevoel dat hij niet te vertrouwen zou zijn.

Snap je wat ik bedoel?

Huisdier als maatje

Kinderen die zich 'nutteloos' voelen, kunnen zich nuttig maken door voor iets te gaan zorgen (een huisdier of een sociale hond). De directe dankbaarheid die een dier terug geeft, verwarmt het kind met een goed gevoel.
Juist voor iets gaan zorgen, haalt een kind uit een spiraal.

Het mooie van een huisdier, een konijn of een kat of iets dergelijks, is dat het altijd bij de hand is. Wanneer een kind,jong of al iets ouders, met een rotgevoel thuis komt en er niet over wilt praten maar de gevoelens wilt overwegen en een plekje geven, gaat dat prettiger met een zacht, spinnend onschuldig diertje in je armen dan een ouder die een wedervraag stelt of een deskundige waarmee je eerst een afspraak moet maken.

Geef je dochter iets om handen.

Reactie

Bedankt voor al jullie tips. Woensdag gaan we naar de huisarts, ik heb een dubbel consult aangevraagd zodat we de tijd hebben.
Wat is het verschil tussen iemand die vrijgevestigd is en iemand die dan zeker niet vrijgevestigd is?
Het snijden bleek nog maar heel kort te spelen en heeft ze ook wel in de hand nu lijkt het. Een huisdier heeft ze niet zoveel interesse in, we hebben twee katten. Ze is meer geïnteresseerd in puberdingen en zo.
Nu is ze ook lekker aan het shoppen met jongere zus.

goed

Een bezigheid als een muziekinstrument bespelen, dans of toneel kan haar misschien ook goed doen.
Ik ging vroeger op toneelkamp, terwijl ik helemaal niet extravert was. Met toneel kan ze ook leren over een bepaalde schroom te komen, zich oefenen in zich te uiten.

Misschien heb je hier nog wat aan.

vrijgevestigd

Grote instellingen zijn sneller geneigd om zorgmeldingen te doen. Dan is er wat onduidelijkheid of onenigheid of onbegrip tussen jou en de hulpverleners en dan vinden zij dat ze meer in de melk te brokkelen moeten hebben. Dan doen ze een zorgmelding in de hoop dat ze voortaan zaken kunnen doen met een gezinsvoogd (OTS) en als zaken uit de hand lopen een UHP kunnen regelen. Met grote eensgezindheid kan zo'n team dan elkaar versterken dat het echt niet kan zo en dat er ingegrepen moet worden. Dat maakt de zaken er helaas niet beter op. Gezinsvoogden zijn vrij machteloos en het ontaard al snel in een conflict met jou gezin. Nederland is dol op hulp onder dwang, terwijl dat gewoon een gotspe is.
Een vrijgevestigd iemand kan daar ook toe vervallen maar heeft er meer belang bij om jou echt te helpen omdat ze niet in zo'n netwerk van dogooders zitten. Ze hebben er zelf geen belang bij integendeel kunnen ze je soms juist helpen tegen zo'n bedreigende situatie.

gezinsvoogd

Een gezinsvoogd is vrij machteloos in het echt oplossen van de problemen van jou en je gezin. Ze zijn niet machteloos in het veroorzaken van een enorme stress in je gezin door aanwijzingen, roddeldossiers, rechtazaken, OTS en UHP. Dat is de hulp die ze bieden.
De deskundigheid op het gebied van het inzetten van passende hulpverlening, met name op het gebied van de jeugd ggz ontbreekt meestal.

prima ervaring met jeugd ggz

Beste bezorgde moeder, wij hebben dit ook meegemaakt en zijn wel bij jeugd ggz terecht gekomen. Altrecht. Prima ervaringen mee. Leuke groepstherapie en goede privetherapie voor dochter, goede steun voor ons ouders. Wij hebben er veel aan gehad.
Gezinsvoogden en zorgmeldingen hebben wij niet gehad, en ik heb de andere ouders in het oudergroepje er ook niet over gehoord.
Dus mocht toch extra hulp nodig hebben, ga naar de huisarts. Je kunt de huisarts ook vragen om zijn/haar ervaringen met jeugd ggz in jouw regio.

Ook meegemaakt

GGZ klinkt meteen zo eng...
Het rare is dat voor ons idee er met dochter niet zoveel aan de hand was. Wij dachten dat ze ontzettend lekker in haar vel zat (voel me dus ook nog ontzettend schuldig).
Omdat haar zelfbeeld laag is trekt ze zich alles veel meer aan. Als ze met jongere zus op speelveld achter ons huis is komt oudste vaak boos of huilend terug omdat ze haar gepest hebben. Als we dan jongere zus vragen wat er gebeurde zegt zij dat het best mee viel dat ze een beetje plaagden maar niet speciaal op haar gericht maar iedereen onder elkaar. Alleen ziet zij dat als op haar gericht. Zij laat zich dan op de kop zitten door kinderen van 5 jaar jonger...
Afijn morgen naar de huisarts en dan zullen we eens zien wat de mogelijkheden zijn. Wij hebben eigenlijk nog nooit met zorg te maken gehad dus zijn helemaal niet op de hoogte wat er allemaal is en mogelijk is.

Succes!

Succes morgen bij de huisarts. Er zijn nog andere laagdrempelige mogelijkheden voor hulp, de volgende stap is niet perse jeugd ggz. Maar mocht het ooit zover komen, wij hebben dus positieve ervaringen ermee. Hoop dat je dochter weer goed in haar vel komt te zitten!

snijden

Onze pleegdochter (17) snijdt ook. Ze bestraft zichzelf daarmee (zoals ze zelf uitlegt) en de vicieuze cirkel die daar ontstaat is, dat ze zich ook gaat gedragen, zodat wij boos op haar worden. Ze wil ook dingen "voelen", zegt ze. Maar ik kreeg veel tips: onder andere, dat als ze bovenop snijdt er geen gevaar bestaat dat er aders worden geraakt en het meer aandacht vragen is, je moet je pas zorgen gaan maken als het krassen ophoudt en het echte snijden (soms tot op het bot!) begint. Ook moet je haar benen checken en haar hoofd op blauwe plekken (ze bonken graag ergens tegenaan). Als ze echt snijdt, dan kan dit zelfs borderline o.i.d betekenen. Wij hebben in ieder geval gespecialiseerde GGZ hulp gevraagd en dat was niet simpel. Ook bestaan er lange wachtlijsten. Wij werden na een crisis en omdat we pleegouders zijn "snel" geholpen en hoefden "maar" 4 maanden te wachten. In ieder geval is het beter nu gespecialiseerde hulp te zoeken, dan te wachten tot ze op haar 30e echt in de problemen komt...

Bij huisarts geweest

We zijn inmiddels bij de huisarts geweest. Ze is doorverwezen naar een kinderpsycholoog. Na onze vakantie kan ze terecht voor de intake en heeft haar intake en eerste gesprek dan gehad voor ze weer naar school gaat. Zijn er inmiddels wel achter dat er veel onverwerkt leed van de basisschool nog speelt toen ze altijd het buitenbeentje was. Aantal kinderen zitten nog (en weer) bij haar in de klas. Dat is ook waarom ze erg op ziet tegen het nieuwe schooljaar. Gelukkig heeft ze dan al een gesprek gehad. Snijden doet ze niet meer, dat was echt een schreeuw om hulp op dat moment. Ze was toen ook erg geschrokken toen moeder van vriendin zei dat dat ook verkeerd kan aflopen als je te diep snijdt..

Compliment

Ik heb niet zoveel advies voor je, maar wil je vooral complimenteren met het feit dat je het probleem van je kind nu aan gaat pakken.

Ik wil niet beweren dat ik zo'n laag zelfbeeld heb, dat ik er ongelukkig van word, maar onzekerheid is wel iets wat flink in de weg kan zitten. Hoe eerder je dat van je af leert schudden hoe beter.

Ik reageer ook naar aanleiding van de opmerking van AnneJ over vrijgevestigde psychologen. Dat is háár stokpaardje niet de jouwe, veronderstel ik. Als een vrijgevestigde psycholoog geen contract heeft met de verzekeringsmaatschappijen, dan moet je zelf gaan bijbetalen. Dat is niet voor iedereen een probleem, maar voor mij zou dat wel zo zijn. Doe dus wat je zelf het beste vind. Ook niet-vrijgevestigde psychologen en andere zorgverleners zullen de intentie hebben om goed te adviseren en helpen.

Ik zie nu ook dat je al bij de huisarts bent geweest en dat de basisschool een deel van het probleem is. Dat bleek bij mijn oudste dochter ook te spelen toen ze met iemand van jeugdzorg moest praten naar aanleiding van problemen op school. (Niet goed in de toenmalige klas passen e.d.) Wij als ouders hebben nooit gezien dat de basisschool niet onverdeeld leuk is geweest voor haar. Zij heeft bepaalde dingen gezien als pesten, maar dat nooit aan ons verteld.

Kaaskopje

Het is handig dat jou dochters al groot zijn dan hoef je die bedreiging niet meer serieus te nemen.
Ook de school zit in de mix, dus daar zou ik ook maar voorzichtig mee zijn. Je zult niet de eerste zijn die door de school gemeld wordt terwijl daar een probleem ligt.
Niets mis mee om je ogen open te houden en je niet te laten verrassen door de intimidatie die een zorgmelding is.

Kaaskopje

Of die psycholoog nu vrijgevestigd is of niet weet ik niet eens. Deze praktijk werd aangeraden door de huisarts en is niet te ver weg. Omdat we goed verzekerd zijn moet er volgens mij alleen maar een beetje bijbetaald worden. En dat maakt me ook niet uit want ik wil gewoon dat ze weer gelukkig kan zijn.
Hoe mijn dochter zich voelt is voor mij niet onbekend, zo voelde ik me ook vroeger (en soms nog wel eens). Zelfs nu denk ik nog vaak dat anderen beter en succesvoller zijn terwijl ik dat toch zelf ook echt wel ben.
Ooit, een jaar of 10 geleden heb ik zelf nog een assertiviteitscursus gedaan en ben daar ook sterker uitgekomen. Maar ook toen waren er mensen die niet snapten dat ik dat nodig had. Mijn dochter zegt dat ze een masker op heeft en dat ze nergens zich zelf durft te zijn. Wel thuis natuurlijk en bij een vriendin maar verder is ze niet zichzelf, denkt ze.
Anne J, jouw posting hier boven snap ik niet zoveel van. Maar was ook niet aan mij gericht...

Vergoeding

Volgens mij zit psychologische zorg voor kinderen nu helemaal in het basispakket, zonder eigen bijdrage.

meldcode

Jij denkt dat je voor hulp komt voor je kind maar om soms onduidelijke redenen of je bent het niet eens of er ontstaat onbegrip, of een hulpverlener krijgt een eigen fantasie bij de problemen van je dochter. De school kan en wil een probleem niet oplossen dat jij aan de school vraagt op te lossen voor je kind.
In die situaties kan een school of instelling je melden bij het AMK. Omdat het niet in je opkomt dat dit gebeurt is het een shock als het wel gebeurt.
Hoezo 'kindermishandeling'? denk je dan.
Het is het gevolg van de campagnes tegen kindermishandeling en de opgebouwde 'zorgstructuur' om elk kind met een zorg in 'beeld' te krijgen. Kindermishandeling en hulpverlening is voor jou gevoel wat anders maar scholen en instellingen hebben de afgelopen jaren geleerd om dat te combineren.
Is er een zorg dan is er een dreigende situatie van kindermishandeling.
Wie is daar dan voor verantwoordelijk, als school of instelling het niet met jou kan vinden of jij voldoet niet aan hun bureaucratische procedures, dan is voor hen de 'zorgmelding' een manier om jou van het veld te spelen.
Je hoeft je niet bang te laten maken, maar als het gebeurt, neem het dan zeer serieus en laat je goed adviseren.
Als ouder heb je namelijk een hele slechte rechtspositie in de hulpverlening aan je kind.

AnneJ

Toen mijn dochter naar jeugdzorg ging en een aantal sessies met een psychiater kreeg was ze nog niet volwassen. Ik heb nooit de angst voor dat soort hulpverleners gevoeld zoals jij dat wel ervaart. Daar zijn hier op OO nog meer ervaringen van voorbij gekomen. Het is niet alleen maar kommer en kwel in jeugdzorg en -ggzland.

Bij bezorgde moeder is totaal geen sprake van intimidatie en ik zie ook nog geen aanwijzing dat dat staat te gebeuren. Bezorgde moeder is zoals haar nick al zegt 'bezorgd' en zoekt een oplossing. Ik vind het bijna ongepast dat je daar jouw probleem weer bijhaalt. Dat was en is jóuw pech, maar daarmee niet die van iedereen.

En als je iemand adviseert zich op een zorgverlener te richten die geen afspraken wil maken met zorgverzekeraars, moet je er wel bij vermelden wat de financiële consequenties daarvan kunnen zijn. Dát is met zekerheid een realistisch verschil tussen de ene en de andere zorgverlener te noemen. Het komt nog te vaak voor dat mensen dat niet weten en zich achteraf rotschrikken van de rekening.

Katniss

Ja dat is zo, maar als je naar een niet-gecontracteerde zorgverlener gaat, dus ook als het om een kind gaat, moet je een bepaald percentage zelf betalen. Bij gespecialiseerde ggz meer dan bij basis ggz.