Wordt mijn kind een heftige puber

Zijn die bekenden helderzienden?

Of zijn ze jaloers omdat jouw puber zo rustig is en die van hen zijn juist zeer extreem moeilijk?
Het kan zijn dat het "omslagpunt" zal komen, maar het kan ook zijn dat hij een rustige jongen blijft. Ik ken zelf hele rustige pubers, tieners die middelmatig "puberaal gedrag" vertonen en jongelui die extreem of heftig puberen. Zoals karakters van elkaar verschillen, zo verschillen ook de de "type" pubers.
Ik was zelf een hele rustige puber, maar mijn ouders hadden vooral hun handen vol aan mijn broer die heel heftig puberde. En ik heb ook tieners gezien die op latere leeftijd (bijvoorbeeld 16/17) extreem pubergedrag vertoonde.. niemand kan het zeggen.
Ik zit nu ook in de fase met mijn kinderen: mijn zoon zit nu in de puberteit (14) en heb op dit moment geen last, alleen krijg ik wel met allerlei nieuwe zaken te maken die met die puberteit te maken heeft. En ook zie ik mijn dochte (12) langzaam maar zeker veranderen... de tijd zal het hem leren.
Dit wordt voor ons allen een nieuwe uitdaging!

Wat een rare opmerking

Ik vind het maar een rare opmerking van die kennissen en sluit me aan bij wat Monique al zei, je kennissen kunnen dat helemaal niet weten en jij kent je eigen kind het best. De theorie dat brave kinderen heftiger zouden puberen heb ik eigenlijk ook nog nooit gehoord. Eerder andersom: kinderen (vaak meisjes) die jong al puberachtig gedrag vertonen gaan soms tijdens de puberteit extra tekeer.
Als ik naar mijn eigen kinderen kijk was nummer 1 altijd al een pittige tante die ook behoorlijk gepuberd heeft. Nummer 2 was altijd braaf en dromerig/fantasierijk en heeft een korte niet zo heftige puberteit gehad. Nummer 3 was altijd een boefje, veel kattenkwaad maar tegelijkertijd ontzettend sociaal en heeft eigenlijk niet gepuberd, hij maakte wel verandering door als zich wat meer terugtrekken en meer een eigen leven gaan leiden, maar dat ging niet gepaard met pubergedrag. Conclusie? Het zegt allemaal helemaal niks.
Ook of kinderen die streng worden opgevoed heftiger puberen weet ik niet. Ik kan me wel voorstellen dat zij meer hebben om tegenaan te schoppen en meer moeite moeten hun rechten en vrijheden te verwerven. Dat betekent echter echt niet dat je meteen een volkomen onhandelbare puber hebt.
Wat ze bedoelen met dat je het niet alleen aan zou kunnen begrijp ik niet. Ben je alleenstaand en bedoelen ze dat dat het probleem zou moeten vormen? Daar ga ik niet eens op in, dat zou echt nergens over gaan. Of bedoelen ze dat je het niet alleen zou kunnen als in dat je hulp van instanties nodig zou hebben? In dat geval, waar hálen ze het vandaan??
Mijn ervaring is dat de puberteit een heftige tijd kan zijn, maar zeker ook leuke kanten heeft. Kinderen ontwikkelen zich tot jongvolwassenen met een eigen persoonlijkheid en ik heb met mijn pubers ook ontzettend veel plezier gehad. Ik zou me er maar niet te veel zorgen over maken, zó dramatisch zal het allemaal vast niet worden. En mochten er wel dramatische momenten voorkomen, dan kom je maar lekker uitpraten en advies vragen hier op het forum!

Grappig

Ook ik heb in het verleden deze opmerking meerdere malen moeten aanhoren rein-tje. Onze tweelingzoons hebben hun peuterpuberteit zo goed als volledig overgeslagen, DUS zouden we het dubbel en dwars op ons bordje krijgen in de echte puberteit.
De heren zijn onlangs 17 geworden, we wachten nog steeds....
Ze zijn heel gezellig, gaan uit met vrienden, drinken een pilsje en komen soms hikkend thuis (maar goed aanspreekbaar). We hebben veel plezier met hen, ook met hun vrienden/vriendinnen die hier graag komen, want, zeggen zij, wij zijn coole ouders die niet zeuren en zieken. Wij hebben hierover wel eens gesprekken met die vrienden, die dan klagen over hun ouders. Wij laten ze dan de andere kant zien, respect van beide kanten...daar draait het in onze ogen om. Zolang je met respect met elkaar omgaat, met elkaar in gesprek blijft over alles, en blijkbaar kunnen sommige pubers dat gewoon, dan is het thuis gewoon gezellig.
1 van mijn zoons zei ooit, toen ik hem vroeg waarom hij geen etterende lastige puber was: mam, daar heb ik helemaal geen zin in.
Ik weet ook dat het echt niet volledig aan ons ligt dat wij tot nu toe makkelijke kinderen hebben. Wij slaan onszelf dan ook zeker niet op de borst, maar prijzen ons wel erg gelukkig!
Geniet van jouw zoon rein-tje!
|Groetjes, Minet

Herkenbaar

Hoi Reintje,

Ook ik heb een rustig en gemakkelijk oudste kind, dat nu ook 14 (bijna 15) is. Tot nu toe een leuke puber, zegt weliswaar overal nee op, maar doet dan meestal toch wel wat wij vragen. Toen hij in groep 8 zat voorspelde een kennis (met een ouder kind) dat wij het als hij in de brugklas zat wel zouden merken; hij zou totaal niet meer gaan luisteren etc. Een jaar later was hij inderdaad behoorlijk veranderd; hartstikke gezellig joh, eindelijk kregen wij eens wat tegengas en hij werd wat extraverter, gezellig toch. En liet zijn haar groeien, dat vond ik juist leuk. Toen zei ze dat hij dan zeker in de tweede heel vervelend zou worden, nou inmiddels zit hij in groep 3 en ik heb een fijn mens erbij gekregen die ook heel serieus aan gesprekken kan meedoen. Niet teveel aan jezelf twijfelen als je zelf vindt dat het goed gaat, geniet ervan zou ik zeggen. Ik zie het wel als mijn zoon nog laat zou gaan puberen, dan is hij in ieder geval een stuk wijzer dan een vroege puber, zo kijk ik er tegenaan. Groetjes, Alexis.

Onzin, joh

Het is echt niet voorspelbaar welk kind een makkelijke en welk een moeilijke puber wordt, was het maar zo makkelijk, dan konden ouders van tevoren vast hulp inroepen Geniet gewoon van je makkelijke kind!