U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat zouden jullie doen [dochter staat steeds meer van me af]
mijn dochter van 13 woont sinds sept. vorig jaar bij haar vader en zijn vriendin.
Nu belde haar mentor mij op dat ze volgende week haar portfolio gesprek heeft en dat als haar vader niet kan of ik daar dan bij wil zijn.
Natuurlijk wil ik dat maar nu vroeg mijn dochter eergisteren op msn of de vriendin van haar vader met haar mee mocht.
Ik zei in de eerste instantie nee maar het stond voor haar al vast dat die meeging ik was maar dom en deed moeilijk.
Nu doet haar vader er alles aan om het contact tussen haar en mij zoveel mogelijk te dwarsbomen dus ik heb maar gezegd dat ik het niet leuk vind maar dat ze dan met haar moet gaan.
Haar mentor had ook tegen haar gezegd dat ze zelf mocht weten wie er meeging naar het gesprek.
Ik vind het vreselijk dat haar vader en zijn vriendin mij proberen buiten te sluiten maar ik sta gewoon machteloos met mijn rug tegen de muur zo voelt het
Moeilijk
Ik zit me hier helemaal in jouw situatie in te leven. Wat een ontzettend moeilijke situatie. Je voelt je als moeder toch wat aan de kant geschoven...kan ik me heel goed voorstellen.
Tja, wat ik zou doen. Toch een eerlijk gesprek met mijn dochter. Dat ik het een belangrijk moment vind, dat ik daar graag bij had willen zijn als moeder. Maar ik zou haar keuze respecteren als ze een ander meeneemt. Dat ze er maar even over moet nadenken en dat ik me zou neerleggen bij haar keuze.
Zou ze dan nog voor de vriendin van je man kiezen, zou ik als ik alleen was een traantje wegpinken. Hopen dat ze de volgende keer zelf haar keuze echt kan maken, zonder beïnvloeding van haar vader. Ze is 13, zit natuurlijk in tweestrijd. Tussen haar moeder en haar vader en zijn vriendin. Naarmate ze ouder wordt en jij haar, haar eigen keuzes laat maken, hopen dat ze gaat inzien dat een kind maar èèn moeder heeft.
Het liefst zou je zeggen:"Ik wil graag mee, ik ben tenslotte je moeder." Maar ik ben bang dat je dan juist het tegenovergestelde bereikt. Ze meer afstand gaat creëren.
Ik zie het anders
als kind groeide ik ook op in een gescheiden gezin. Ik woonde bij mijn moeder en mijn stiefvader, maar had ook nog een vader+stiefmoeder. Als ik je stukje goed snap ga je alsnog, mét de vriendin van je ex toch?
Dus hoezo aan de kant geschoven? Je gaat toch mee? Ik vond het vroeger juist prettig (vanuit optiek kind dan) dat als mijn moeder niet kon, mijn vader ging en ook mijn stiefvader (als 2de reserve ofzoiets). Mijn vader kon de 'beslissingen' nemen en werd door leerkrachten voor 'vol' aangezien en mijn stiefvader kon verslag uitbrengen aan mijn moeder. Vooral dat laatste had ik véél liever dan dat mijn (eigen) vader dat deed....Want meestal werd verslag uitbrengen een wir-war aan verwijten en oude koeien uit de sloot halen en daar had ik helemaal geen zin in. En zeker niet als ik (het gesprek ging om mij toch) daar dan de oorzaak van zou zijn. Het is ook wel eens andersom geweest dat mijn moeder met zijn vrouw ging. Dat ging trouwens minder 'lekker' dan die 2 heren samen. Maar dat doet er hier niet toe denk ik.
Dus ik zou zeggen niks mis mee....je wordt niet buitengesloten, het is meer een 'gedeeld' ouderschap. Die vriendin voedt je dochter toch mede op? Misschien kan je deze avond ook benutten om iets beter met de vriendin van je ex te communiceren, elkaar wat meer te gaan begrijpen, altijd goed voor de onderlinge contacten die toch ook je kind betreffen...
groeten en succes, albana
Ik doe dat niet
Mijn kinderen zijn nog jonger dus dit soort dingen heb ik nog niet aan de hand gehad, maar ik heb mijn ex altijd duidelijk gemaakt dat ik officiële zaken/gesprekken alleen voor de 'echte' ouders vind. Hij mag zijn vriendin gerust meenemen naar ouderavonden, maar bij het tien-minutengesprek wil ik zijn vriendin er niet bij hebben. Als hij daarop zou staan, is dat natuurlijk zijn goed recht, maar dan maak ik voor mezelf een eigen afspraak.
Wat ik mij afvraag?
Wie is voor je dochter degene die elke dag kan vragen of ze haar huiswerk heeft gedaan, de planning van het gezin zo kan maken dat er voldoende gelegenheid is om opdrachten van school af te krijgen?
Groetjes van Jun
Albana
Je hebt het verkeerd begrepen ik ga niet mee.
Ik kan totaal niet meer met mijn ex of zijn vriendin in 1 kamer zijn heb al verschillende doodverwensingen van mijn ex naar mijn hoofd gehad ik heb geprobeerd om me een mediator erbij om tafel te gaan zitten en het ggz wilde dit ook proberen maar mijn ex wil van geen kant meewerken.
Vroeger toen we pas gescheiden waren ging het contact nog wel maar toen ik een keer tegen de wensen van mijn ex inging was het dus over.
Ik vind dit heel vervelend voor de kids maar mijn ex wil er dus niks aan doen omhet te veranderen jammergenoeg
Ik kan nu wel doodleuk ook bij dat gesprek gaan zitten maar dan maak ik nog meer kapot en ik maak het dan mijn dochter onmogelijk daar.
Ik word dus als ouder wel degelijk aan de kant geschoven en dit gaat al vanaf sept. 2008 zo.
Ik heb nu de mentor gebeld en heb zelf een gesprek om te kijken hoe ze het op school doet.
Ja ik twijfelde ook al...
of dat wel was wat je bedoelde...
En wat je nu gedaan hebt lijkt me de aangewezen weg....
En in het vervolg altijd doen en ook als ex zelf gaat desnoods.
groeten albana