Wat doe je nou (samen met) met een puber-zoon

Niet:)

Zoon hier sport erg veel, hijst zich zuchtend in de auto om mee te gaan naar verjaardagen of uitjes. Ik heb de computers beneden staan en op zolder is geen wifibereik. Dat scheelt wel. Kind heeft wel wat sociale contacten met wie hij achter jawel, de computer zit. Soms kijkt hij ook film. Omdat hij veel sport en af en toe afspreekt, zit ik er niet zo mee.

Hier

Hier gaat het nog wel, ik ga bijna altijd mee kijken naar zijn sport en we doen aan geocaching. Van de zomer nog samen een kleine 40 km gefietst en 30 caches opgepikt zo. Fietsen doen we dus nog wel eens, dat wil hij ook graag. Verder naar een museum met de museumkaart (maar die gaan we stoppen) en inderdaad hij is ook niet te beroerd om te gaan karten, van dat klimmen tussen bomen op touwen en zo maar dat is mij ook te duur en eigenlijk is dat niet echt samen.

Op de achtergrond

Ook hier duidelijk een stap terug qua "leuke dingen doen met gezin". Chatten, skypen, gamen, het leven van onze puber lijkt wat geïsoleerd met die eeuwige koptelefoon op. Ik hoop dat dit ook weer een fase is.

Samen iets doen?

Dat is iets wat ze op deze leeftijd (14 en 16) niet meer leuk lijken te vinden. De mijne doen naast het computeren ook nog wel wat (judo, scouting, muziek), maar zitten werkelijk ieder vrij moment met hun vrienden online te gamen. Oudste programmeert ook zelf. De vrienden wonen ook allemaal ver weg (schoolvrienden >10 km, de beste vrienden op 40-80 km) dus even samen wat doen is er dan ook niet bij. En samen met je ouders iets doen is stom. Behalve als het gaat om (outdoor)activiteiten die veel geld kosten. dat doen we dan ook wel eens, maar vooral in de vakantie (zeilen etc). En liefst in een groep met meerdere gezinnen, dan hebben wij ook wat aanspraak en de jongens ook.
Marjoleine

samen

naar top gear kijken, naar de motorwinkel of autodealer om daar rond te kijken. Ritje maken op de scooter. Dit doet ie soms met zijn vader.
Ik kijk samen met hem naar andere programma's op TV, soms winkelen, samen iets maken in de keuken, bioscoopje pakken.

Samenzijn

Je kan ook samenzijn zonder iets samen te doen. Als je erg uiteenlopende interesses hebt dan is echt samen iets doen lastiger te vinden. Zeker als het gaat om bijvoorbeeld hobby activiteiten. Echter samen eten 's avonds is ook een vorm van samenzijn en samen tijd doorbrengen.

Zeker tieners hebben natuurlijk heel erg hun eigen wereldje en in dat wereldje neemt familie meer een plaats in op de achtergrond. Het gewoon aanwezig zijn en er voor ze zijn is vaak al genoeg samenzijn.

Maar natuurlijk kun je ook samen activiteiten ondernemen als je een gezamelijke belangstelling kan vinden. Je zoon heeft wel interesses maar die deel jij niet (gamen) of je vind ze te duur om vaak te doen (karten, paintbal) dus dan is het vaak wat moeilijker.

Ik doe ook niet zo heel veel hobby achtige activiteiten echt samen met de grote jongens maar ik breng best tijd met ze door. We kijken bijvoorbeeld samen naar een film, ik help ze met hun huiswerk, we doen samen projecten in en rond het huis (zoals verven, behangen) in de vakanties en we eten uiteraard ook samen.

Als ik thuis ben wandel ik elke middag in het bos met de honden. Meestal ga ik alleen of met de kleinere kinderen maar af en toe zegt opeens een van de jongens dat ze mee willen. Dan willen ze vaak even praten over iets of gewoon even een 'break'nemen van hun eigen leven. Dit kan ook gebeuren als ik thee zit drinken, boodschappen gaan doen of aan het koken ben. Ik vraag niet om hun aanwezigheid, ik eis hun aanwezigheid niet maar ik bied hun de gelegenheid om aanwezig te zijn. En dan luister ik naar hun verhalen of we zwijgen samen. En als ze dan een half uur willen praten over een game dan luister ik ook. Zelfs al interesseert me die game verder helemaal niet. Dat is het soort samenzijn waarbij kan streven bij tieners. Een samenzijn waar je hun gelegenheid biedt zonder dwang en waarbij je openstaat voor hun interesses.

Gelukkig.. herkenning..;-)

Ben blij dat iedereen met pubers hetzelfde blijkt te hebben. Ben ik blij mee, want ik begon te twijfelen.. zeker wanneer ik vriendin met dochter van 15 altijd samen zie. Die dochter blijft in de huiskamer en praat mee met het gezelschap als er visite is, ipv direct weer naar haar kamer te verdwijnen.. Misschien zijn meisjes hier toch anders in dan jongens.
Grote broer had er destijds ook minder last van. Wel het opsluiten op de kamer, maar als we iets gezamelijk als gezin deden, deed ie mee. Maar ja, die had het voordeel dat zijn kleine broertje er ook bij was. Kleine broertje is nu ook 'groot' en min of meer enig kind; grote broer woont voor studie op kamers en brengt zijn vrije tijd het liefst bij zijn verkering door ipv bij pa en ma. Jongste moet nu dus altijd alleen mee en dat is natuurlijk altijd al weer minder leuk.
Waar ik in dat opzicht het meest voor vrees, is de (komende zomer)vakantie... Denk dat we maar iets gaan zoeken op een camping met vooral veel sportieve aktiviteiten voor jeugd.

Overigens

Het is niet zo dat we verder nooit wat samen doen maar ik wilde vooral laten zien dat je ook kan samen zijn zonder wat samen te doen. Dingen die ik wel samen doe met de jongens: naar de bioscoop, bowlen, samen pool spelen of tafeltennis, andere spellen, soms samen naar films op televisie kijken... De jongens hebben allebei ook andere interesses. Een van de jongens heeft een hobby die ik ook heb en dus delen we samen die hobby; al gaan we daarin ook beiden onze eigen gang verder maar het is een onderwerp waar we veel over praten. Mijn man schaakt vaak samen met een van de jongens en met de ander doet hij veel DHZ projecten rond het huis.

Af en toe brengen we ook de kleintjes weg en gaan we een dagje met alleen de jongens op stap. Dan gaan we inderdaad iets doen wat spannned is; bijvoorbeeld kajakken of naar de klimhal.

Mijn man doet verder een keer per week een bijbelstudie met de jongens. Dat is iets waarbij ze echt samenzijn en contact leggen met elkaar. Een heel waardevol en bijzonder moment waar ze alledrie erg veel waarde aan hechten.

Er is dus best wat te vinden om samen te doen maar het is niet de makkelijkste leeftijd wat dat betreft. Het is ook niet zo erg dat je weinig gezamelijke interesses hebt. Die interesses kan hij delen met zijn vrienden. Met jullie kan hij weer andere dingen delen.

Inderdaad: samen volgen we Expeditie Robinson en we kijken naar The big brain theory (met zijn vader er ook bij), met zijn allen kijken we ook naar Under the dome. We nemen dit soort programma's vaak op om samen te kunnen kijken. We gaan ook samen naar de Hongerspelenfilms (binnenkort nummer 2) meer films eigenlijk niet, veel te duur

meer met z'n vader dan met mij

Met mij doet puberzoon inderdaad niet zo veel meer. Meer met z'n vader: hun interesses matchen meer. Af en toe gaan hij en ik naar de stad samen, kopen een spijkerbroek of jas voor hem, lopen een keertje een game-winkel in en gaan vooral langdurig ergens koffie met gebak eten of frietjes. Goede gelegenheid even bij te praten. Ik vraag op de woensdagen, als we allebei 's middags wat vroeger thuiskomen, of hij eventjes een kwartiertje beneden bij mij komt zitten om wat te drinken en te kletsen. Omdat IK dat gezellig vind, zeg ik dan, ik hou het dus bij mezelf, ga ervan uit dat hij er niet echt op zit te wachten maar het voor mij doet (stiekem vindt hij het vast wel gezellig).
Met man gaat hij naar de bioscoop (soms ook met z'n drieen als we iets kunnen vinden dat zowel zij als ik euk vinden), naar watersport beurzen, of ze kijken samen thuis een startrek-box af of naar mythe-busters oid.
Sportieve buitenshuis dingen (raften, boomcircuit) doen we alleen in de vakanties
Leukste uitje met z'n drieen: af en toe eens naar basketbal wedstrijd op nationaal niveau.
Dankzij CKV is hij inmiddels ook mee geweest naar een klassiek concert, een theatervoorstelling en een kunstmuseum. De eerste twee dingen vond hij als hij eerlijk was nog best leuk ook (al was hij nooit gegaan als het niet gemoeten had).

Theater

Naar het theater gaan is inderdaad ook erg leuk. Een van de jongens houdt erg van muziek en van toneel dus hij vindt het echt leuk als we samen naar een voorstelling gaan.

Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat als ze groter worden ze bepaalde dingen ook graag met hun vrienden willen doen. Ook al vinden we dan dezelfde dingen leuk er komt natuurlijk ook een behoefte om samen met hun vrienden dingen te ondernemen. Bijvoorbeeld mijn man gaat graag klimmen, een van de jongens vindt dat ook leuk om te doen. Ze gaan wel eens samen een paar dagen klimmen en natuurlijk is dat super leuk. Deze zomer echter was hij met een jongerenkamp de bergen ingegaan om te klimmen. Natuurlijk had hij dat samen met mijn man kunnen doen maar het past ook bij zijn leeftijd om dat zelf te willen doen, samen met jongeren van zijn leeftijd. Als je altijd samen met je ouders dat doet dan blijf je hangen in de rol van kind. Door 'alleen' op stap te gaan kom je ook in een andere rol terecht, je leert bijvoorbeeld leiding te nemen, zelf situaties op te lossen en een meer onafhankelijke houding. Daarnaast is de sfeer samen met je vrienden natuurlijk anders.

Ik moet zeggen dat ik het soms ook fijner vindt om dingen met mijn vrienden te ondernemen. Bij mijn vrienden heb ik geen verzorgende rol, ik maak me niet druk of ze het wel of niet naar hun zin te hebben, ik hoef niet in de gaten te houden of ze moe zijn, honger hebben, dorst hebben.... Ik kan op een andere manier praten en gewoon me op een andere manier gedragen. Dat hebben de jongens ongetwijfeld ook. Ze zijn vast ook anders als ze alleen met hun vrienden zijn. Het is nu voor het eerst in hun nog jonge leven dat ze die kans hebben en dat ze hun autonomie leren ontdekken dus is het logisch dat ze daar volop gebruik van maken. Als ouder is je rol meer op de achtergrond.

Natuurlijk kan je nog steeds samen van alles ondernemen maar net zoals ik zelf ook graag met mijn vrienden dingen onderneem hebben zij die behoefte ook en waarschijnlijk nog veel meer dan ik.

en een verjaardag?

Ik zie bij vriendin die ook een zoon heeft op de verjaardagen van hun wel andere vrienden met zonen in dezelfde leeftijd. Moet je wel vrienden hebben natuurlijk waar je zoon het mee kan vinden. En ja dan gaan de 'jongens' wel meestal achter de p.c. of op de WIi of gamen. Maar dan in ieder geval 'samen'.
groeten albana

zelfde

Hier ook zo, en wat Serwe zegt ervaar ik ook zo: vrienden worden belangrijk en hij spreekt meer los van ons af om dingen te doen met z'n vrienden. Kanoën, klimmen, zwemmen, jeugdsoos. Dan blijft er natuurlijk minder tijd over om als gezin samen wat te doen. Hij betaalt dat overigens van zijn zakgeld.

Incidenteel gaan we nog wel eens zwemmen met het gezin (en dan grote hilariteit als ik ook een paar keer de grote glijbaan af ga). In de vakanties zeilen of skiën we samen, en laatst vroeg hij of hij mee mocht als we ons gaan oriënteren op een andere auto. Een paar zaterdagen een paar autodealers af, en vergelijken. Dat vind hij ook wel leuk.

Thuis zit hij aan zijn Ipod of computer vastgeplakt, en gamet hij idd met vrienden waarmee hij tegelijkertijd ook chat via weet ik veel welk programma ze nu weer hebben. Skype is geloof ik al niet meer in gebruik. Ik probeer me wel voor zijn games te interesseren, maar er gaat ook veel langs me heen. Ik vind het wel belangrijk om die aansluiting te houden en probeer me dus te dwingen om goed te luisteren en te begrijpen waar het spel om gaat en zijn enthousiasme te kunnen delen over een hoge score of zo. Meespelen is voor mij een brug te ver. Ik ken wel vrienden die dat wel doen met hun kinderen.

Verder zitten we best regelmatig in de auto samen (familie ver weg) , dan wil hij altijd voorin zitten als ik alleen ga (man niet mee) en kletsen we maar zo een dik uur weg over allerlei onderwerpen.

O ja en hij speelt ook nog af en toe met zijn zus (drie jaar jonger). Dan kan hij zich ook weer uitleven in dingen waarvan hij denkt dat die voor leeftijdsgenoten te kinderachtig zijn.

hij is dus niet de enige

zoonlief van 13 is idd veel boven aan het gamen, gelukkig maakt hij beneden in de woonkamer zijn huiswerk. wij zoeken het ook meer in samen een serie kijken, Criminalminds en Expeditie R. Van: 'fijn een stukje wandelen' komt het niet. Gelukkig wil hij nog wel rug kratzen.
Maar frustrrend is soms wel. Met beide kinderen ga ik nog wel eens lunchen of koffiedrinken. Met beiden of met een.

Hier net zo.

Zoon zit ook in zijn'ik wil alleen op mijn kamer'fase.Z'n zus heeft dat ook een paar jaar gehad en is nu weer terug beneden bij ons.Ze kan er wel om lachen,dat broer nu hetzelfde doet.
Zoon gamed ook op zijn kamer.Komt beneden om te eten en huiswerk te maken.Verder zien we hem niet.Ik moet hem er zelfs op attent maken dat ik het wel prettig vind dat hij even welterusten komt zeggen als hij gaat slapen.
Leuke dingen doen......Expeditie R kijken we met zoon met zoon.op zaterdagavond komt hij even benenden om een chipje mee te eten.Op zondagmiddag doen we iets met het gezin.Dat kan een wandeling zijn,uit eten of bij een oma langs.Soms moet hij van mij samen met mij iets doen,bv boodschappen halen,dat gaat dan met veel gemopper,maar als we eenmaal in de winkel zijn vind hij het toch wel leuk.
Ik weet nog wel dat ik als puber ook altijd op mijn kamer zat.Op bed liggen met een leesboek,meer deed ik niet.Iedere zaterdagochtend kwam een vriendin langs,dan lagen we met 2 op bed.

gamen en nog es gamen

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat ik via Google moet gaan zoeken om mijn pubers te vermaken .
Mijn vriendin en ik hebben 3 jongens in de leeftijd 10 , 13 en 14 jaar en wij weten af en toe niet meer hoe we ze ''aktief'' kunnen krijgen , de jongste 2 zitten op voetbal dus 2x per week aktief en de oudste zit in een bandje waarmee hij 1x per week oefent maar thats it . en in het weekend willen we wat leuks doen maar dan is het , idd wat ik hier meer lees , nee ik heb geen zin .
ik vergelijk het met mijzelf vroeger maar mij moesten ze naar binnen slepen omdat ik het te druk had met van alles en nog wat (voetballen , hutten bouwen , crossbrommers etc. etc.).
ja karten en de bios vinden ze geweldig maar hallo .... dat trekt bruintje niet .
het bos in om , van mij part een hut te bouwen , vinden ze niks .

wij weten het dus ook niet meer ... hellup

Grappig..

.. Je haalt een draadje van mij van zo'n 2 jaar geleden weer naar boven Desperate..;-) Zoon in kwestie is inmiddels 16 en is qua interesses nog niet veel veranderd. Behalve dat hij nu een bijbaantje heeft dat ook aardig tijd kost. Verder grappen we nog steeds af en toe dat hij zijn eigen leven lijdt in ons huis..
Heb dat ondertussen geaccepteerd als iets 'des pubers'. Maaltijden zijn gezamelijk, familie-bezoek (opa/oma) nu en dan. En soms, als grote broer (die inmiddels op zichzelf woont) langskomt wilt hij nog wel eens mee doen met een spelletje aan tafel.

Jullie hebben meer kinderen in dezelfde leeftijd. Trekken die dan niet wat meer met elkaar op (al is het dan maar gamen of zo)?

Snik

Tot vorig jaar gingen we samen naar dierentuinen. Vonden we allebei leuk. Vorig jaar zei hij dat hij ze wel gezien had. Inmiddels 18 en inderdaad allemaal gezien in Nederland (op Emmen na).Zo jammer!! Soms wil hij nog wel eens een spelletje doen. Maar voor de rest net zo'n holbewoner als hierboven genoemd. Met oudste zoon nog wel regelmatig naar musea en afsluitend met een terrasje.

hier hetzelde. Wat wij nog samen doen:

bioscoop
thuis film kijken
regelmatig naar autron als er een leuke tentoonstelling is op autogebied.
verjaardagen naar opa en oma moet hij mee, mag met de fiets zodat hij na eventjes weer naar huis kan

elfje

Emmen wordt momenteel helemaal vernieuwd. Het lijkt me dat jullie die dan dit voorjaar een keer moeten bekijken!

Mijk

Samen

Samen eten, bed verschonen, afwassen, vuil wegbrengen, boodschappen doen, film(pjes) kijken, stukken tekst voor school aanhoren en zaken bespreken en bediscussieren, televisie kijken, naar familie een enkele keer, technische klusjes doen als schroeven of in elkaar zetten.
We attenderen elkaar op filmpjes of websites op internet en op tv programma's waarvan we denken dat het interessant is. Of dat je wil dat de ander even meekijkt omdat jij het zelf belangrijk vind.

Mijk

Heb ik gehoord. Blijft zeker nog op het lijstje staan, als ik zoonlief zover kan krijgen. Maar is een eind weg voor ons.

Arawen

ik heb je reactie gelezen maar het eten staat voor sommige pubers gewoon koud te worden ..... ik ben dan in staat om de gameconsole als frisbee te gaan gebruiken want het is maar een f#kking spelletje , het getuigt niet van respect dat zijn moeder de halve middag staat te zwoegen en dan vervolgens het eten koud word , dus ik word daardoor boos maar ik laat em zijn koude bord met eten gewoon opeten en dan savonds gewoon vroeger naar bed , maar ze hebben er gewoon poep aan .
ons weekend word daardoor min of meer naar de filistijnen geholpen en wij werken keihard om een leuk leven te hebben met HUN .
ik denk dat er maar een tv in hun slaapkamer komt zodat er in de woonkamer tenminste nog iets anders gekeken kan worden

heel normaal

Mijn oudste is gelukkig wel weer wat socialer (naar ons toe) geworden. En hij spreekt vaker met vrienden af ook al gamen ze dan evengoed. Hij isnu 16. Door sport, baantje muziek en huiswerk is de game tijd gelukkig niet meer zo extreem.

Ik kan me herinneren dat ik een keer een wandeling met hem maakte en hem helemaal heb uitgevraagd hoe een game werkte, het was ontroerend hoe geweldig hij dat achteraf vond, hij raakte er niet over uitgepraat. Moraal: verdiep je soms in zijn wereld.

Soms doen we spelletjes met zn vieren, catan ofzo.
Laatst weer eens een oude sjoelbak van stal gehaald dat was ook een succes.
We kijken meestal een keer per week samen een programma nu is dat wie is de mol.

Maar echt, dat hele teruggetrokken gedrag was idd rond 14 jaar ik merk dat hij ook ons weer meer op zoekt.

Leuk

Leuk om te lezen. Ik heb niet zoveel puberouders in mijn omgeving dus dit is wel even lekker herkenbaar Ik help wel veel bij huiswerk, dan klets je tussendoor ook wel. Af en toe moet hij mij helpen met klusje. Zwemmen vindt hij wel leuk, doen we nog wel of met zusje of met vrienden. En er zijn een paar series die we allebei kijken. En ik hoor veel gameverhalen aan Tijdens het eten doen we vaak een quiz (elkaar vragen stellen) of wat heb ik in mijn hoofd.
Groetjes, Leen