Waarom ben ik zo onzeker over mijn brugpieper?

Niet afgelopen

De mentor heeft de beide meiden apart genomen en het meisje bekende meteen wat ze had gedaan. Maakte er een heel drama van met tranen en toestanden. Dochter zat erbij en keek ernaar. Meisje beloofde het nooit meer te doen, boehoe.
Vervolgens liep meisje natuurlijk weer naar haar vriendinnen en keerde het hele verhaal om. Dochter was een klikspaan en niet meer welkom in de pauze bij het groepje. De andere meiden namen het niet voor haar op.
Dochter is er aardig laconiek onder. Ze denkt dat ze wel met rust gelaten zal worden en brengt haar pauzes voortaan maar alleen door. Boekje mee!

Bij elkaar op hyves

Ze doen het niet op dochters hyves, maar krabbelen bij elkaar. Omdat ze wel allemaal dochter hebben toegevoegd als 'vriend' (lekkere vrienden) kan dochter gewoon meelezen wat ze over haar schrijven. En de rest van de 'vrienden' dus ook. En omdat de meesten hun profiel niet afschermen, kan de rest van de wereld het ook zien. Heel pijnlijk. Er stonden ook allemaal dingen dat dochter dat meisje zou hebben gestalkt, slaat helemaal nergens op. Wat ik dan weer niet snap, is dat dochter niet al die wijven meteen van haar Hyves afmikt.

Tot die conclusie waren we zelf ook al gekomen, maar het liep niet goed af. Al in de trein naar school was het groepje waar ze mee reist in een andere coupé gaan zitten dan waar ze normaal altijd zitten. Op school zei niemand iets tegen haar en niemand wilde naast haar zitten. In de eerste pauze ging dochter gewoon erbij zitten, maar als ze iets tegen iemand zei gingen ze snel tegen een ander praten. Dat is ook niet vol te houden hoor!
Gelukkig is het hier nu vakantie, kan ze even een weekje bijkomen. Leuk, zo'n nieuwe school.
Er is wel een lichtpuntje want bij een activiteit voor alle eerste klassen kwam ze in een groepje meiden terecht uit een andere klas en die zijn erg gezellig tegen haar en tegen elkaar. Daar heeft ze de tweede pauze bij gezeten en dat was heel gezellig geweest. Inmiddels heb ik bij die kinderen ook even op Hyves gegluurd en die hebben alleen maar normale krabbels van groetjes en zullen we naar de bioscoop, niet van dat geroddel. Ze zien er ook meer uit als dochter, niet zo opgedirkt en hun haar gewoon in een staartje, niet van die overdreven lokken die over één schouder golven.
Ik zat trouwens eens even wat onbeveiligde Hyves pagina's te bekijken van een paar van die pestkoppen van twee jaar geleden en je wilt niet weten wat je dan leest. Niet over dochter, maar over andere kinderen, die nu blijkbaar slachtoffer zijn. Moet je nagaan, ik kan er via mijn eigen Hyves gewoon op en ik kan al die akelige dingen lezen, dus dat kan de hele wereld. Zouden die kinderen daar niet bij nadenken? En zouden die ouders nou nooit eens even op de pagina van hun kind kijken? Toen dochter op hyves ging heb ik ook een account aangemaakt met de mededeling dat ik regelmatig even zou kijken wat er op haar pagina gebeurde.

Wat ik raar vind

Een vriendin vertelde me dat in de klas van haar dochter één meisje steeds werd buitengesloten en dat haar dochter daar ook aan mee had gedaan. Zij vond dat natuurlijk niet leuk. Punt, zou je denken. Niet leuk, niet goed te praten. Alleen er kwamen een heleboel 'maren' achteraan. Maar haar dochter (13) had niet in de gaten wat ze deed, maar de rest deed het ook, maar haar dochter was bang zelf buiten de boot te vallen, maar dat meisje was ook wel een beetje een raar meisje, maar haar dochter had het niet zo erg gedaan. En dat snap ik dus niet. De mentor van haar dochter had het zelfs op het rapport geschreven (vriendin not amused want nu kon haar kind haar rapport niet meer aan oma laten zien) en vriendin en haar man moesten voor een gesprek komen. Nou neem ik die vriendin als voorbeeld, en haar dochter is echt in haar hart een goed kind, maar de hele oude pestklas van mijn dochter zat zo in elkaar. De kinderen deden de meest afschuwelijke dingen (en dan bedoel ik ook echt ver over de grens) en vervolgens zeiden de ouders: ja, MAAR... en dan kwam er een excuus voor hun kind. Ja, het kan wel dat Pietje met Sinterklaas het lootje van dochter had verscheurd en had gezegd dat hij echt voor haar geen cadeautje ging kopen, MAAR hij zat zelf niet zo lekker in zijn velletje. Al vijf jaar niet, dacht ik bij mezelf. En zo komen ze er weer mee weg. Ongelofelijk vind ik dat. Nu ik toch bezig ben: dat hele concept populair vind ik ook te idioot voor woorden (en dan bedoel ik niet jouw dochter, Pecas, die ken ik helemaal niet). Dat het ene kind gemakkelijker vrienden maakt dan het andere is leuk voor dat kind, maar geen reden om te pas en te onpas te roepen: ik ben populair, jij bent een loser/jij bent niks/jij bent niemand. Er stond een tijdje geleden een onderzoek in de Psychologie waarin werd verteld dat populaire kinderen altijd een scherp kantje hebben, waardoor andere kinderen een beetje bang voor ze zijn. Door heel aardig tegen dat populaire kind te doen zorgen ze ervoor dat ze zelf geen last krijgen van dat scherpe kantje. Daarin gaan ze soms heel ver en dat heb ik op dochters oude school wel gezien. Kinderen waar dochter eerst gewoon mee omging werden door populair meisje tot hulpje gemaakt om te pesten. Deden ze het niet, dan werden ze zelf slachtoffer. Deden ze het wel, dan bleven ze een tijdje in de gratie en werden vervolgens afgedankt als de relatie met het slachtoffer zo verpest was dat het nooit meer goed kwam. Dan maar liever niet populair, wat mij betreft.
En ja, het zal ongetwijfeld aan mijn dochter liggen dat ze kwetsbaar is (veel nare dingen meegemaakt), ze is vast raar omdat ze ongewone hobby's heeft, maar als mensen haar met rust laten is er niks aan de hand. Ze stalkt niet, ze probeert niet krampachtig iemand tot vriendin te maken, als mensen gewoon normaal doen is het helemaal prima, dan gaat ze gewoon haar eigen gang. Jemig zeg, is dat nou zo moeilijk?
Op de hyves van een van de pestkoppen van de oude school zag ik krabbels van haar en een ander kind dat ik niet kende over een meisje dat ik wel ken. Gewoon, leuk meisje. Pestkopje en vriendinnetje krabbelden dat dat meisje hen stalkte en dat ze per se met hen mee wilde fietsen en wat zij zouden doen als.... ik kots daarvan. Ik ken de moeder van dat kind en heb jaren geleden wel eens iets gezegd wat dochter aanging, maar ze vloog me zowat aan, haar lieve kindje deed zoiets niet en ik kon het gewoon niet hebben dat haar kind zo populair was.
Okee, lang verhaal kort: als iedereen blijft 'maren' lost het probleem natuurlijk niet op.

Wat een ellende allemaal

Wat een verhalen en wat gebeuren er toch een hoop nare dingen op zo'n school. Dochter zit overigens ook op een categoraal gym, maar blijkbaar is het aantal buitenbeentjes hier niet hoog genoeg. We hadden die school overigens mede gekozen (naast kleiner en gymnasium) omdat er geen kinderen van de eerste basisschool heengingen en omdat het een eindje uit de buurt is. Niet ver genoeg dus, blijkt nu. Een andere school vind ik niet echt een optie, zeker voorlopig niet. We kunnen niet blijven weggaan. Die andere klas kan misschien, maar laten we eerst eens kijken of dochter inderdaad met dat groepje wel lekker gaat. Het leek namelijk in het begin in haar eigen klas ook goed te gaan, tot de pesters van de eerste basisschool zich ermee gingen bemoeien. Dochter zat de eerste weken gewoon bij de rest en was geen dikke vriendinnen met kinderen, maar werd wel gewoon geaccepteerd.
Ik ben trouwens wel erg tevreden over hoe de mentor en de onderbouwcoördinator ermee bezig zijn. Heel betrokken, uit zichzelf bellen, steeds aan dochter vragen of ze het goed vindt dat ze met die of die gaan praten. Wat dat betreft niets te klagen over school, dat heb ik op de eerste basisschool van dochter wel anders meegemaakt. Zij moest maar een sovatraining doen en ik moest mijn mond houden. En dat is niet eens kort samengevat :-)
Ik ken trouwens het gevoel wel, van er niet bijhoren, ook al heb ik dat vroeger niet gehad. Ik had een paar jaar geleden een baan in een bedrijf waar veel jonge vrouwen werkten (gemiddeld 15 jaar jonger dan ik). Ik zat in een kantoor met drie van die dames en die spraken voortdurend met elkaar af om te stappen, te shoppen enz. Ik had absoluut niet mee willen gaan, maar ze wisten elke keer met één opmerking duidelijk te maken dat ik ook niet gevraagd zou worden. En waarom? Geen idee. Ga lekker stappen en shoppen, veel plezier. Waarom moet je dan expres nog even duidelijk maken dat iemand anders daarvan wordt uitgesloten? Net of ik zou vragen of ik alsjeblieft mee mocht. Ik heb wel eens gevraagd waarom ze dat deden, gewoon op een belangstellende toon, alsof het een raar antropologisch fenomeen was wat ik niet begreep, maar toen was ik "lichtgeraakt". Maargoed, dat was een baan en ik heb eerst als 'senior' en eigen kamer geëist en vervolgens op een dag ontslag genomen (maar dat had daar niks mee te maken). Dochter moet naar school, geen ontkomen aan.

Dochter is een klein balletmeisje, dus ik ben bang dat die aanpak hier niet gaat werken. Die trutjes zijn allemaal een kop groter en zeker tien kilo zwaarder.
Ze komen inderdaad nooit alleen, ze bewegen zich voort in groepjes. Lekker veilig.
Dat waas ken ik, ik moet dat kind van de eerste basisschool niet toevallig tegenkomen hier op straat. Niet dat ik haar fysiek iets aan zal doen, maar ik maak haar zo bang dat ze nooit meer durft te gaan slapen.

Dossier

We slaan inderdaad alles op wat we tegenkomen. Dat is gelukkig niet veel meer geweest, de dames kijken waarschijnlijk nu wel beter uit. Ik schrijf ook alles op wat dochter tussen neus en lippen door vertelt, natuurlijk loop ik niet met een notitieblok in de rondte, maar als ik even achter mijn computer zit zet ik het in een (beveiligd) documentje. En ik schrik wel wat er allemaal zo uit dochter komt.Queen bee van de nieuwe klas ziet bijvoorbeeld dat een kind lekkere koekjes heeft en roept: "Geef me die koekjes." En die meiden doen het dan ook nog. Of als iemand die niet tot haar intimi behoort iets tegen haar zegt, doet ze haar hand naar voren en zegt: "Talk to my hand. O nee, my hand is too good for you." Lekker typetje. Vast reuze grappig bedoeld, maar niet heus.
Ik ben vroeger niet gepest door het populaire kliekje, maar ze waren ook niet bepaald aardig. Wij hadden zo'n barbie in de klas uit een rijk gezin, die kwam ik later een keer op de universiteit tegen en ze vroeg waar ik woonde. Net als de meeste studenten woonde ik driehoogachter in een slechte buurt. Haar paps had voor haar een pandje gekocht op de Prinsengracht, dat moest ze gewoon even kwijt. Ik word inderdaad ook wel eens gevraagd als 'vriend' op hyves of ik kom er wel eens eentje tegen die dan heel enthousiast gaat doen over vroeger. Ik zeg dan beleefd dat ik me die tijd heel anders herinner en kap het af. Geen tijd voor, geen zin in.