Vijftien en aan het werk?

Ik snap er niets van

Wat is nu jouw relatie tot het betreffende kind. Is hij altijd bij jullie of alleen maar soms. Wie ziet wat nu niet zitten. Heeft hij al een baantje of nog niet? Wie bepaalt dat hij de helft aan zijn moeder moet geven. Dit lijkt me in eerste instatie iets dat de biologische ouders van het kind moeten aanpakken. En tja, als je op je 15e niet gewend bent om af en toe eens te helpen in het huishouden dan krijg je dat er nu ook niet zonder slag of stoot in natuurlijk. En als hij dat bij zijn moeder ook niet hoeft dan vind ik het eigenlijk niet zo'n slecht idee om hem kostgeld te laten bepalen. Het is zijn moeder, niet zijn huishoudster en het huishouden gaat niet vanzelf. De stelling waar hij voor werkt is voor hem vind ik enigzins krom: waar ik voor werk is voor het hele gezin en ook niet alleen voor mij.

Relaties tot elkaar...

De ex van mijn vriend heeft twee zoons. De oudste is vijftien maar niet van mijn vriend. De jongste is 9 en de zoon van mijn vriend. De oudste komt de laatste tijd veel vaker dan in het begin naar Texel. Dit omdat hier alles voor hem betaald wordt, en hij eigenlijk niks hoeft te doen, behalve elke dag helpen met de afwas.

Zijn moeder is volledig afgekeurd en zit dus thuis. De hele dag achter een spelcomputer of de pc...... Verder zijn er geen regels, behalve je moeder niet lastig vallen... Uitkering en wel elke week nieuwe computerspelletjes kopen, maar geld voor eten heeft ze dan opeens niet. Dus vandaar dat hij dan de helft zou moeten inleveren, om de boodschappen te betalen! Wie is dan de ouder denk ik... Ook de twee jongens hebben allebei zo iets van, als ik mijn hand ophoudt, dan komt er geld in.... En dat was ik zat voor de jongen van vijftien. Geld verdienen is geld om zelf zijn opwaardeerkaarten voor gsm te kopen ipv dat wij, als hij bij ons is, elke dag er beltegoed bij kopen. Of vier keer in de week naar de bios....

Wie is de boosdoener hier?

Ingewikkeld gezin heb jij zeg!
Het lijkt me voor dit moment vooral belangrijk dat jij verzint op wie je nou het meest boos bent. Tegen wie ben je vooral aan het strijden? Als het antwoord is dat de moeder van die 2 knullen eigenlijk de vijand is, dan zul je iets met haar moeten. Als het jouw vriend is... idem dito. Maar om die jongen te gaan heropvoeden, op deze manier, daarvoor is een andere aanpak nodig. Al was het maar omdat jij niet de positie hebt in dit complexe familieplaatje om hem zo aan te pakken. Dat draait er alleen maar op uit dat iedereen boos wordt op jou.
Onyx

Volgens mij

moet je ten eerste geld zaken gaan scheiden. Heb je een aparte rekening? Zorg ervoor dat jij en je vriend een overeengekomen bedrag in de pot stoppen waar jullie de algemene gezinsdingen van kopen. (huur, energie en voeding) Dan zorg je dat je allebei een eigen bedrag overhoudt wat je naar eigen inzicht uit kan geven. Je vriend moet dan zelf maar kijken hoe veel geld hij aan zijn zoons geeft vanuit zijn deel uiteraard. Jij zit anders in een rare positie!

Verder is het natuurlijk van de zotte dat de 15 jarige het normaal vind om zijn verdiende geld voor de helft aan zijn moeder te geven terwijl hij het net zo normaal vindt dat jullie hem geld geven voor van alles en nog wat. Maar dat moet je bij de ouders laten, denk ik.

En trouwens

ik zou me z4eker niet laten chanteren (alleen komen als we alles betalen) want dan is het eind zoek. En dat iedereen iets in het huishouden doet is vrij normaal (zonder er iets voor te krijgen)maar in dit geval zou ik dat maar mooi aan je vriend overlaten om dat met hem te regelen.

Zakgeld

Als ik het goed begrijp hebben jullie in juridische zin niks met deze jongen te maken. Hij is de zoon van de ex en ziet misschien in jouw vriend een soort vaderfiguur omdat die enige jaren bij hem en zijn moeder in huis heeft gewoond. Vermoedelijk komt hij dus bij jullie omdat hij dat wil en niet omdat er een bezoekregeling is. Je vriend is neem ik aan ook niet alimentatieplichtig. Waar is eigenlijk de vader van deze jongen, betaalt die geen alimentatie aan de moeder? Ik vind persoonlijk dat een vijftienjarige met een bijbaantje geen kostgeld hoeft te betalen, dat is meer iets voor een ouder kind dat fulltime werkt, maar goed dat is iets tussen moeder en zoon.
Misschien is het een goede oplossing om de jongen een vast bedrag aan zakgeld te geven, dan kan hij zelf kijken wat hij met zijn geld doet en op is op. In mijn ogen hoeft dat geen groot bedrag te zijn, omdat in de eerste plaats zijn moeder (en misschien zijn vader) daarvoor verantwoordelijk is. Wat van jullie komt is immers extra.

Ander perspectief

Even het perspectief van de zoon erbij halen.

Zijn moeder heeft een uitkering en doet niet zoveel en maakt zich vooral niet druk om wat hij doet. Zijn jongere broer gaat regelmatig naar jullie. En hij mag mee. Daar wordt hij waarschijnlijk voor het eerst geconfronteerd met een anders functionerend gezin. Er gelden regels en hij moet helpen.

En opeens worden er dan ook nog eisen aan hem gesteld. Ik denk dat ik me als puber echt heel erg afgewezen zou voelen. Hij weet dat hij er niet helemaal bijhoort en aan zijn broer worden die eisen niet gesteld. Lastig.

Volgens mij wil je hem helpen om betere keuzes te maken dan zijn moeder, maar kies je daarvoor niet de goede argumenten, anders zou het je niet goedvinden dat hij steeds vaker meekomt.

Misschien moet er gewoon een keer zonder druk met hem gepraat worden. Misschien moet je een keer vragen wat zijn plannen voor de toekomst zijn. En uitleggen waar je je zorgen over maakt. Maar voor ik strijd zou maken over geld, zou ik hem gunnen om even lekker ergens bij te komen. En mijn eigen ergernis even aan de kant zetten.

Hanna

hoe kom je er bij dat er geen eisen aan zijn broertje worden gesteld?

Koentje

Aan een kind van 9 worden nu eenmaal andere eisen gesteld als aan een kind van 15. Als je puber bent zie je deze relatie niet altijd even helder. En zou je dit kunnen interpreteren als er worden wel eisen aan mij gesteld en niet aan mijn broertje.

Klopt

maar dat is weer een hele andere kwestie. Dat kun je uitleggen. En het is nu eenmaal inherent aan het hebben van kinderen van verschillende leeftijden.