Veel ruzie met puber

Probeer eens

op een moment dat jij je daartoe in staat voelt en hij ook niet net boos is of zo, hem serieus de vraag te stellen wat er precies mankeert aan zijn jeugd. En probeer vervolgens te luisteren naar hem zonder in de verdediging te gaan. Kun je een bepaalde activiteit verzinnen die je met hem kan gaan doen?

Probeer ook eens goed te luisteren naar hem wat hij belachelijk vindt aan de huisregels en leg eventueel uit waarom dit zo is.

Pubers hebben het nodig zich los te maken van hun ouders en experimenteren met hun gedrag. Hoe meer je ze als ouders probeert van alles op te leggen, hoe meer ze proberen los te komen. Dat moeten ze dan wel met tumult doen. Geef je ze een beetje de ruimte dan krijgen ze vanzelf die zelfstandigheid een beetje en laat je ze zelfverantwoordelijk zijn.
Daarnaast is de moeilijkheid dat pubers ook grenzen nodig hebben. Juist grenzen nodig hebben.
Daarom moet je wel aangeven wat echt jouw grens is en daar harde afspraken over maken. Houdt hij zich daar niet aan; dan moet je hem raken waar het pijn doet. Dus computer aan banden leggen, de was niet meer doen als hij zijn was niet opruimt, niet voor hem koken als hij zich niet aan eetafspraken houdt enz. Zakgeld inhouden?

De 8 jarige in huis moet je goed duidelijk maken dat je dit soort gedrag van hem niet pikt. Die kun je nog gemakkelijker sturen met andere dingen. ..toch?

En nog iets..

oh ja en dan nog iets.... dat met die rotjeugd van hem zal het allemaal wel een beetje meevallen denk ik zo ;)

Ja het valt niet mee

hoi Dell, ik herken wel dingen uit je verhaal, zoals het hangen op de kamer en computer. ik weet natuurlijk niet hoe het er bij jullie aan toegaat en wat de beste aanpak is weet je ook niet maar het luisteren en je in de wereld van zoonlief inleven is wel belangrijk, maar stel de grenzen duidelijk en wees STELLIG, nee is nee hoe dan ook. ook wij hebben 2 pubers en dat gaat ook niet altijd soepel maar we praten veel met elkaar ook over hun belevenissen en gedachten en het voordeel is dat je ook een indruk hebt wat ze doen en waar ze zijn. en waardering uitten voor de dingen die wel goedgaan is natuurlijk ook belangrijk. en sta elkaar ook bij als ouders, vorm 1 lijn. het is ook een goed gevoel als je van elkaar weet dat je achter elkaar staat, je er niet teveel mee bemoeien is niet leuk voor de ander. suc6 alvast

Consequent consequent

Met de wijsheid van achteraf, en kennis van boeken zeg ik nu, bepaal je grenzen. Je echte grenzen. Niet alles is even belangrijk, niet alles is even redelijk, maar bepaal wat wél belangrijk is. Daar baseer je je regels op. Kan van alles zijn, maar moet wel duidelijk zijn. Zoiets als: 'Als je ergens blijft slapen laat je dat voor 23.00 weten'. Je kan uitleggen waarom, zolang de regel maar glashelder is. En de consequentie van het overtreden hiervan. En dan het belangrijkste; wees consequent. Overtreding → consequentie.

En ja, soms heb je zo'n periode met je puber. Is niet leuk, ik weet het. Bedenk je maar dat er nog wat steekjes loszitten in hun bovenkamer, misschien helpt dat een beetje

S.

Ook met wijsheid achteraf...

Beste Dell,
Op het gevaar af dat ik te soft gevonden word... Neem zijn opmerking over zijn rotjeugd (tijdelijk) wel serieus. Dit hele dwarse gedrag zou best een schreeuw om aandacht kunnen zijn. Achteraf bezien was onze oudste, met vergelijkbaar gedrag, in een dijk van een depressie beland. Terwijl wij vooral aan symptoombestrijding deden, uit zelfbehoud weliswaar, hebben wij haar enorm in de kou laten staan in die jaren. En hebben wij als gezin, dus ook de andere kinderen, echt een deuk opgelopen in die tijd.
Heeft jullie oudste buiten school en zijn kamer nog iets in zijn leven waar hij wel blij van wordt? Zou jij het kunnen opbrengen om eens wat extra tijd met hem door te brengen? Tijd waarin gepraat kan worden, aandacht gegeven wordt en vooral geluisterd kan worden. Het is niet mijn bedoeling om vanuit de verte jullie kind in de slachtofferrol te duwen, maar kijk uit dat je niet onder het mom van "puberteitskwalen" echte problemen over het hoofd ziet...
Onyx

Depressie

Dag Onyx,

Hij heeft zijn scooter. Daar is hij trots op, zelf verdiend. Wij hebben onze waardering hier ook voor uitgesproken. Hij heeft verder weinig interesses. Geen sport of andere activiteiten. Al diverse malen voorgesteld wat hij zou willen doen; Samen sport of club met mij als vader, ook regelmatig meevragen wanneer ik ergens naar toe moet. Ik zeg hem dan ook dat ik het leuk zou vinden als hij met me mee gaat.
Vaak heeft hij hier geen behoefte aan zegt hij.
Praten met zijn ouders is al helemaal niets. Met moeder gaat dat meestal niet goed omdat beiden uit het zelfde hout gesneden zijn. Met vader duren de gespekken hem meestal te lang en laat hij zijn desintressen en irritatie al gauw merken.
Ik heb niet de indruk dat hij in een depressie zit maar dat zijn belevingswereld klein is en zijn interesses beperkt. Maar we houden het natuurlijk wel in de gaten!

Dank zover, Arjan