vader te makkelijk of ik te streng?

tja het verschil

Een verschil in opvoedingsstijl met consequenties. Het helpt dus niet.
Zelf ben ik van de consequenties van het leven zelf en zeker een puber gaat in de contramine van 'confronteren' en 'grenzen stellen'.
Kun je blijven volhouden maar dan gaan ze zich aan je onttrekken met liegen en manipuleren als mogelijke consequentie van juist jou gedrag.

dus geen grenzen stellen

Hoi Anne,

Bedankt voor je reactie,

Begrijp ik het nou goed dat jij zegt dat je geen grenzen moet stellen aan kinderen (pubers)?

Ik heb altijd geleerd dat het belangrijk is voor een kind om te weten waar de grenzen liggen. En wat normen en waarden zijn?

Straffen

Ik ben niet voor straffen, maar ik ben het met je eens dat het wel wat apart is om hem zelf wietplantjes te laten kweken. Maar je doet er weinig aan als het bij je ex gebeurt.
Wat had je zelf voor straffen verzonnen? En denk je dat dat gaat werken?

ahum

Wiet-plantjes zelf thuis laten kweken?
En dan volhouden dat je het niet goed vindt dat je kind blowt?
Dit is niet te rijmen, vader ondermijnt zichzelf hiermee en kind kan feitelijk zijn gang gaan.

De consequenties van het leven kunnen hierbij zijn dat je onder invloed van drank en drugt een ongeluk veroorzaakt. Dat is een consequentie die ik mijn kinderen graag bespaar, dan ben ik maar een zeik-moeder.
Ik dwing ze daarmee mijns inziens niet tot liegen en manipuleren, ze kunnen het hartgrondig met mij oneens zijn, maar ik ben de volwassene, ik kan meer overzien dan zij. Daarom, en om het feit dat ik degene ben die het het beste met hen voor heb, stel ik hier de regels.
Juist een tiener met adhd komt door zijn impulsiviteit eerder in de problemen. Pubers denken zowiezo dat ze de wijsheid in pacht hebben, alles kunnen overzien, dat ouders veel te ouderwets zijn, enz. Een puber met adhd zal hierop geen uitzondering zijn. Als hij gewend is dat hij realistische regels krijgt, geen grote uitzondering is in zijn vriendenkring, als hij weet waarom de regels er zijn en wat de overwegingen zijn, als hij accepteert dat er regels zijn waar iedereen (dus ook ouders) zich aan moeten houden, als hij gewend is er niet mee weg te komen en als de ouders éen front vormen, dan is het makkelijker.
Volgens mij is het nu vooral belangrijk dat je met zijn vader regels afspreekt en die dan gezamenlijk meedeelt, anders worden jullie tegen elkaar uitgespeeld waar je bij bent. De enige grote 'maar' is dat vader ook achter regels en handhaving daarvan moet staan en moet afspreken dat hij niet toelaat dat jullie tegen elkaar uitgespeeld worden (dus dat puber wegloopt bij de 1 en dan bij de ander z'n gang kan gaan, een omgangsregeling is er niet voor niets).

Sterkte, ik snap dat je verdrietig bent.

straffen klinkt erg negatief

ik ben meer van een consequentie. bijv, de afspraak is je bent om 23.00 uur thuis (tijd in samenspraak) als hij zich daar niet aan weet te houden, en elke keer de afspraak naast zich neer legt, een paar avonden niet de deur uit. Een andere afspraak zou kunnen zijn, je laat even weten waar je bent of wat je gaat doen uit school. Doet hij dat elke keer niet, dan maar een week uit school meteen naar huis. En ik begrijp dat ik er weinig aan kan doen hoor als hij dat bij zijn vader mag, maar dan moet zijn vader ook niet raar opkijken dat hij niet serieus genomen wordt door zijn zoon. Hij liegt en bedriegt ook zijn vader.... naar mijn idee heeft dat een reden. En dat is omdat hij overal makkelijk mee weg komt.

Het gesprek

Met vader is al 15 jaar onenigheid over de opvoedingsstijl. Ik denk niet dat je dit gaat kunnen veranderen.
Met een puber met dit soort zaken zou ik het gesprek aangaan en de verantwoordelijkheid bij hem leggen. Een beroep doen op schadebeperking, veilig gebruik, attentie voor de omstandigheden en waar je puber zelf nog op kan komen om schade te beperken.
Straffen en consequenties leiden af van deze zaken en je kunt het blijkbaar toch niet voorkomen. Sommige kinderen zijn nog lang gevoelig voor een verbod, deze niet, en dan zou ik toch inzetten op de verantwoordelijkheid en de redelijkheid.
En als er geldgebrek is wordt het tijd voor een baantje, dan is er ook minder tijd om te blowen.
Ik zou zelf geen toestemming geven voor weedplantjes, maar dat is persoonlijk. Ik kan me voorstellen dat je het wel goedvind en in feite ga je er niet over, zoon is bij zijn vader.
Een huwelijk dat al een tijdje over is, en dan nog denken dat je daar over gaat lijkt me niet erg handig of helpend.

heeel lastig dit.

Je begint eigenlijk weinig als vader zulke andere methodes erop na houdt en hij maakt het ernaar dat zoon zijn huis als toevluchtsoord gebruikt voor moeder te lastig wordt. jeetje; ik vind het echt naar voor je, maar het is moeilijk. Op deze leeftijd moet inderdaad echt grenzen stellen en consequenties hanteren, zeker bij een adhder...
Toch kun je, zonder in paniek te raken proberen om het te blijven verbieden en veel met hem te praten over dingen en het hoe en waarom. Misschien op de tijden dat zijn medicijnen nog werken, als hij die slikt.
Vooralsnog is het allebelangrijkste dat je vader samen met jou op een lijn ziet te krijgen. Maar zo te lezen wordt dat een hele uitdaging! Dat verhaal van die plantjes alleen al, doet mij de moed in de plaatsvervangende schoenen zakken.

Mijn zoon adhd, 17 jaar is ook al wel bezig geweest met alcohol en drugs. Volgens mij doet hij het nu echt niet meer.
wij hebben heel duidelijk gesteld dat we het verbieden, maar ook dat we geen straf geven als hij het toch doet. Dit doen we omdat wij niet in de situatie terecht willen komen dat er iets gevaarlijks gebeurd rondom alcohol of drugs en zoonlief dan geen contact met ons durft op te nemen omdat hij bang is op zijn donder te krijgen. Dit zeggen we ook zo tegen hem. Daarintegen praten wij met hem over de gevaren en vragen we regelmatig na of hij het volhoudt om zich er afzijdig van te houden.

Marijuana

https://www.leafly.com/news/health/cannabis-and-addadhd

Sommigen gebruiken marijuana als zelfmedicatie. Het voordeel is dat het niet de bijwerkingen heeft van de gebruikelijke adhd medicatie die ook gebaseerd is op drugs als cocaine en metamphetamine. Bovendien hoef je dat niet als onderhoudsdosering te gebruiken maar kun je het zelf naar behoefte doseren.

Het kan heel verwarrend zijn als je zoon merkt dat het hem goed doet maar jij bent opgevoed met het afwijzen van marijuana.

Er zijn ook andere manieren om te reguleren als extreem sporten, voeding en levensstijl. Door het afwijzen van je zoons marijuanagebruik komt je daar niet aan toe.

Het zou goed zijn als je wat meer naast je zoon zou kunnen staan en wat meer verdiepen in waar hij mee bezig is.

hoe dan ook

zullen jullie het samen moeten doen.. je kunt wel uit elkaar gaan maar je blijft samen toch een ouderpaar.
Misschien is je ex niet alleen zo vaag naar zoon maar ook naar jou?
Misschien is hij het niet met je eens maar durft hij het je niet te zeggen of kan hij verbaal niet tegen je op. Of speelt dit zo sterk dat hij inmiddels niet eens meer goed weet wat hij er nu zelf van vindt..dan is het ook lastig uitdragen voor hem.

Meeste kans geef ik je toch als je constructief met hem probeert eruit te komen. Wellicht kom je dan op een compromis uit. Dat vergt ook aanpassing van jou kant uit. Maarja, je bent niet in je eentje ouder.

Zoals het nu gaat schiet het gewoon niet op.

Je gaat nu wel heel ver Anne

Korte samenvatting van Anne: als je een puber iets verbied, dwing je hem tot liegen, bedriegen en manipuleren.
Als je hem wiet en alcohol verbied terwijl hij nog maar 15 is en de negatieve effecten van deze twee stoffen in een zich ontwikkelend brein heel goed gedocumenteerd zijn, ontneem je hem de best mogelijke zelf-medicatie.
Tsja, de vader heeft het tenminste begrepen, hij laat de jongen compleet z'n eigen gang gaan...

Ja, en door het verschil in opvoeding tussen vader en moeder kan deze jongen z'n goddelijke gang gaan.
Ik denk dat welke aanpak dan ook alleen kans van slagen heeft als beide ouders om tafel gaan zitten, en ik kan me heel goed voorstellen dat dat heel lastig is om na al die jaren niet op éen lijn zitten zelfs maar in de buurt van een lijn te komen. Maar ik zie weinig andere opties.

Toch wel

Niet vader en moeder zouden op een lijn behoren te komen maar het is heel belangrijk om het contact met zoon zo goed mogelijk te krijgen. Hij reageert niet goed op verboden, dus dat kun je blijven proberen, maar je kunt ook proberen om hem de verantwoordelijkheid en de kennis te geven die hij blijkbaar nodig heeft.
Per slot is het zijn leven en als je niet in staat bent om zijn dagindeling af te dwingen, hij heeft eigen benen, kun je verder weinig dan naast hem staan en zo goed mogelijk bijstaan.
Je kunt ook proberen nog een tijdje door te gaan met onhaalbare eisen. Misschien is hij je later wel dankbaar, maar nu loop je daardoor naar mijn inschatting gewoon veel meer risico op stiekum en onveilig gebruik en slecht gedrag.
Je energie zou naar deze zoon toe moeten gaan. En verbieden helpt blijkbaar niet. Dat is ook een beetje zo alsof je ongewenste zwangerschappen zou kunnen verbieden door sex te verbieden. Kun je proberen. Je kunt beter zorgen dat ze het veilig doen en rekening houden met diverse zaken die in hun eigen belang, korter of langere termijnbelang, zijn.
En sommigen houden zich aan zo'n sexverbod. Maar niet allemaal. Zo is het ook met middelengebruik. Kun je blijven verbieden, maar dat maakt het er voor niemand beter op.
En al helemaal niet voor de betreffende zoon.

voor allemaal

Bedankt voor al jullie reacties!! Ik had al een heel bericht geschreven maar ineens ging er iets fout waardoor mijn bericht nu weg is. Ik heb geen tijd om nu verder te reageren maar zal proberen dat morgen te doen. Fransien in ieder geval bedankt voor jou reactie, ik voel me erdoor gesteund en meteen minder alleen. Dat doet me goed. Ik las nog meer fijne reacties, daar zal ik ook zeker nog even op in gaan. Anne J, ik waardeer je reacties maar misschien kun je proberen wat minder in te vullen. Je maakt opmerkingen die ik helemaal niet kan plaatsen en soms zelfs aanvallend vind en je kent me niet eens! Je kunt een heel andere mening hebben, en dat mag natuurlijk ook, maar ga geen insinuaties doen. Je reactie komt echt anders over dan jouw bedoeling is, denk ik. Kijk bijv. maar naar de reactie die Fransien er weer op geeft, dat had ook een reactie van mij kunnen zijn. Het leven is niet zwart/wit meid. Jouw waarheid hoeft niet DE waarheid te zijn. We doen allemaal onze best, en kunnen elkaars hulp goed gebruiken.

Nogmaals iedereen bedankt, en ik probeer morgen of overmorgen wat uitgebreider te reageren. fijne avond!!

Zelfmedicatie

Zoals ik het lees, gaan je man en jij het niet eens worden, want jullie lijken allebeide niet bereid om je te laten overtuigen of om op te schuiven naar elkaar.

Voor zover verbieden en straffen al een goede oplossing zou zijn, gaat dat hier niet eenzijdig werken.

Als ik het zo lees weten en jij en je zoon ook niet alles over zelfmedicatie. Ik lees bij jou geen begrip voor het het eindelijk even lekker rustig kan worden in je kop en niet dat je zoon enig begrip heeft van de gezondheidsrisico's ervan.

Wat als jullie naar een specialist gaan, zoals zijn psychiater? Je zoon is 15, nog even en hij maakt zijneigen keuzes. Laat hem van een ander horen wat in zijn geval de risico's zijn, hoe hij op een andere manier de gewenste ontspanning kan bereiken. Luister zelf ook open minded. Er zijn ook adhd'ers die wel beter functioneren met beperkt en verstandig middelengebruik.

Spreek van te voren af dat jullie je in jouw huis, waar jij de volwassene bent aan die tips zullen houden. Vertel je echtgenoot neutraal wat het advies was. Ook als je zoon zich er buiten jouw bereik nu nog niet aan houdt weet hij wat hij op het spel zet, dat helpt hem keuzes maken.

Sturing door vader

Soms werkt de sturing door een moeder niet zoals ze zou wensen. Laat je ex de vader zijn die hij op dit moment nodig heeft in deze fase, waarin je zoon toch niet naar je luistert.
Zijn vader heeft gezegd dat de planten wel mogen maar weg moeten als ze stinken. Je ex zal zelf ondervinden hoe zijn wijze van opvoeding uitpakt. Je ex geeft je zoon de ruimte, je ex is daardoor ook degene die sturing dient geven in deze fase. (hoe vaak en wanneer blowen..).

Misschien heeft je ex liever dat hij wiet rookt dan dat zijn zoon van vrienden pillen koopt of andere troep waarmee hij gaat trippen. Op de hangplekken liggen regelmatig herkenbare lege kleine zakjes op de grond te slingeren.

Je kan aangeven dat je het smerig vindt als in jouw huis wiet gerookt wordt en je het niet leuk vindt als je zoon stoned op de bank hangt. Daarmee leg je hem nog geen algemeen verbod op om te blowen. Dat verbod wordt waarschijnlijk door hem weggelachen. Als hij bij vader ook niet had mogen roken, doet hij het wel op straat als hij met jongens aan het chillen is.

Jaag hem niet weg maar leg uit dat bij moeder thuis niet gerookt wordt.
Ik vind het drankgebruik een groter probleem eerlijk gezegd. Ik hoop dat je ex dat ook inziet.

lang verhaal!! (sorry)

Hallo Allemaal,

Het is erg druk geweest dus ik heb nu pas tijd op om te reageren. Ik wil eerst even wat in het algemeen zeggen/vertellen, zodat jullie de situatie wat beter begrijpen. Daarna zal ik nog even op ieder voor zich ingaan.

De situatie is zo dat vader eigenlijk altijd al heeft ontkent dat het kind een “probleem” heeft. Vader heeft moeite met nee zeggen en vergoelijkt elk gedrag van onze zoon. Dat doet hij al zolang ik me kan herinneren. Vader is fantastisch voor zijn zoon als het gaat om leuke dingen doen en liefde geven. MAAR... als er nee gezegd moest worden dan moest ik dat maar doen. Ik ben bij vader weggegaan om die reden. Altijd de “boe” moeder zijn is nu eenmaal niet fijn (op zijn zachtst gezegd). Vader heeft jaren elk advies van peuterschool en basisschool in de wind geslagen en vindt het gewoon erg moeilijk regels te hanteren en grenzen te stellen. Dan sta je er dus als moeder redelijk alleen voor, en dat is niet makkelijk met een adhder. Vader wilde uiteindelijk gelukkig wel naar een kinderarts (op advies van de huisarts) om te kijken of er iets aan de hand was met zijn zoon, we kregen steeds vaker signalen nu ook van school, maar wilde geen diagnose voor zijn zoon, wel ritalin! Vervolgens wilde hij ook geen begeleiding, hij hield namelijk vol dat er niets mis was met zijn zoon. Ondertussen heb ik me proberen te houden aan de adviezen die wij wel gekregen hadden en veel gelezen over ADHD en medicijn gebruik (die diagnose heeft hij toen namelijk wel degelijk gehad).

Maar zoals iedereen hier al zegt, je moet het samen doen, en daar gaat het dus fout. Samen doen betekend dat ieder een stap naar elkaar zet, en dan tot een compromis komen waar je je beiden aan gaat houden. Wij komen niet tot een compromis. Dat lukt alleen als ik dan maar alles los laat, en dat betekent weer dat mijn zoon de verkeerde kant op zal gaan. Het lijkt dus erg makkelijk om te zeggen, laat je zoon maar gaan, doe water bij de wijn etc. Tot op zekere hoogte heb ik dat natuurlijk ook allang gedaan, maar welke moeder laat nu zijn kind volledig gaan als je weet (en ook erkent krijgt door de professionals) dat vader zijn verantwoordelijkheid moet gaan nemen. Het is mijn inziens dan ook erg belangrijk dat vader gaat begrijpen wat zijn “opvoedkeuze” voor gevolgen heeft. Als ik het nu los laat is mijn zoon daar uiteindelijk de dupe van. Het tegenstrijdige is wel (en dat wordt me ook pijnlijk duidelijk) op deze manier groeien mijn zoon en ik steeds verder uit elkaar. Dat is ook wat sommige van jullie al aangeven. Erg genoeg neem ik dat de vader best wel kwalijk. Ik heb er dagelijks verdriet van dat het gaat zoals het gaat. Het voelt alsof ik in een spagaat zit. Een soort van met mijn rug tegen de muur...

Ik ben dan ook blij dat we per volgende week hulp gaan krijgen van een pedagogisch medewerker. Dit maal op verzoek van vader omdat die dus wel erkent dat het niet goed gaat met zijn zoon. Het gedrag is ook niet alleen het blowen en drank gebruik hoor. Mijn zoon liegt erg veel, bij zijn vader bijv. over hoe het er hier in huis aan toe gaat. Zo zegt hij bijv. rustig dat hij hier niet mag douchen, nooit weg mag, altijd op zijn kamer moet zitten etc etc. Dit is helemaal niet waar maar vader vraagt dat niet bij ons na, hij geloofd meteen zijn zoon. Verder zal zoon zowel vader als moeder voorliegen, of bedriegen als hem dat het beste uit komt. Zoon is behoorlijk egoïstisch, dit komt ook deels door zijn adhd, dus ik neem het hem niet heel erg kwalijk. Ik zou alleen graag zien dat we hem kunnen leren hoe het ook anders kan.

Het wordt een erg lang verhaal nu realiseer ik mij (opzich is het voor mij wel eens prettig het van mij af te schrijven) maar kan me voorstellen dat jullie hier niet op zitten te wachten. Ik zal nog even kort in gaan op alle reacties, en dan is het voor nu wel even meer dan genoeg!

Fransien, Bedankt voor je lieve en begripvolle reactie. Ik voel me er erg door gesteund en meteen minder alleen. Wij zitten voor zover ik het lees behoorlijk op 1 lijn. Waarmee ik niet zeg dat wij het juiste vinden en doen, maar gevoelsmatig is het voor mij bijna precies zoals jij het opschrijft.

Nimbo, jij ook bedankt voor je reactie. Het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben die is voor het stellen van grenzen en consequenties aan gedrag. Voor jou informatie, mijn zoon slikte tot vorig jaar Ritalin. Het ging in de periode van medicijn gebruik best goed. Maar hij wilde ze zelf niet meer en wij vonden dat hij dat mocht proberen. Met de afspraak dat als het niet goed zou gaan hij ze weer zou nemen. Helaas wil hij ze nog steeds niet, en zijn vader stimuleert dat ook. Het blijft lastig. Ik denk dat hij best zonder kan functioneren, maar je snapt het al… dan is een goede begeleiding van essentieel belang. Ik wil je succes wensen met je eigen zoon, ADHD is soms erg lastig, maar zo te lezen doe je het heel goed!!

Viola, Ook bedankt voor je reactie. Je hebt helemaal gelijk. En idd misschien kan mijn ex bepaalde dingen niet. Voor mij zou dat reden zijn mij daarin te verdiepen en mijn best te doen. Voor hem is dat een excuus om er niets mee te doen. Helaas…

Sanne, Jij ook bedankt voor je reactie. Ik ben ook niet helemaal voor verbieden hoor. Maar wel voor aangeven dat ik het er niet mee eens ben. Zeggen dat ik het bijv. in huis niet wil hebben, daar verbied ik het dus wel. We hebben er ook zeker al afspraken over gemaakt. Dat is eigenlijk het probleem ook niet. Het probleem is dat hij de afspraken aan zijn laars lapt en er steeds mee weg komt. Daar leert hij dus niets van, in mijn ogen. Maar zoals ik al vertelde, er is hulp ingeschakeld dus ik ben benieuwd wat daar uit zal komen.

Flanagan, Bedankt voor je reactie. Je schrijft “je ex zal zelf wel ondervinden hoe zijn wijze van opvoeding uitpakt”. Gek genoeg erkent mijn ex dat het niet goed gaat, maar hij wil niets veranderen. Als verandering betekent dat hij zo nu en dan eens nee moet zeggen en grenzen moet stellen dan zegt hij doodleuk “Ik heb liever dat hij een leuke jeugd heeft”. Daarbij heeft vader meer moeite met het blowen van onze zoon dan ik, maar hij verteld hem dat niet. Omdat hij een leuke en toffe vader wil zijn laat hij nu zijn zoon wietplantjes kweken op de vensterbank. En je hebt ook helemaal gelijk als je zegt dat alcohol misschien nog wel schadelijker is. Hoewel het ligt er natuurlijk wel aan in welke mate je het gebruikt. Als mijn zoon in het weekend twee biertjes zou drinken, heb ik dat liever dan dat hij alle dagen stoned is. (maar gelukkig is hij dat niet hoor).

Fijne avond allemaal,
Groetjes,
Ellen (die al weer wat rustiger is dan een paar dagen geleden

maar kan het niet zo zijn

dat jullie zoon gewoon (ook) veel last heeft van de strijd tussen jullie?
Eerlijk gezegd vind ik je heel stellig klinken; jij weet hoe het moet, en je ex doet het fout. Als ik je ex was zou ik daar flink van gaan steigeren. Het biedt geen openingen tot samenwerking.
(En dat vind ik dan weer fout vd hulpverlening, dat ze jullie in feite tegen elkaar opzetten ipv stimuleren samen te komen. Het is een (heel starre) misvatting dat er zoiets als DE manier zou zijn om op te voeden, zelfs bij ADHD;)

Bespreken

https://www.jellinek.nl/familie-en-omgeving/opvoeders/gesprekstips/gesprekstips-cannabis/

Toch nog maar weer eens een lans proberen te breken voor het gesprek. Ook bij de verslavingsexperts geven ze daar blijkbaar wel de voorkeur aan.

"Weet je hoe je de risico’s moet voorkomen?

Het liefst wilt u natuurlijk dat uw kind niet blowt. Maar gebeurt het wel, dan is de tweede keus dat het in ieder geval met zo min mogelijk risico’s gebeurt. Vraag daarom of de tips voor zo verstandig mogelijk gebruik, bekend zijn.

Dus: zo nu en dan blowen, niet diep inhaleren, niet blowen tijdens school, sport of werk.

AFSPRAKEN OVER BLOWEN

Spreek af wanneer er wel en wanneer er niet wordt geblowd. Stel de regel: niet tijdens school, werk of sport. Spreek af dat uw kind vertelt hoeveel hij of zij blowt en waar.

Probeer als het mogelijk is een datum af te spreken waarop uw kind gaat minderen of stoppen. Stel iets in het vooruitzicht. Verdubbel of verdriedubbel het bedrag dat wordt uitgespaard door minder of niet te blowen.

Spreek af dat uw kind zich aan de tips om de risico’s te beperken gaat houden."

tja,

Hallo Viola,

Omdat ik een probleem heb met een deel van vaders opvoedstijl wil dat natuurlijk nog niet zeggen dat ik vind dat ik alles goed doe en hij alles fout. Helemaal niet hoor. Het is alleen heel vervelend dat mijn zoon door het gebrek aan sturing bij zijn vader denkt dat hij bij mij ook overal mee weg kan komen. En als dat dus niet blijkt te kunnen hij niet voor rede vatbaar meer is. Het zou gewoon fijn zijn als zijn vader in gaat zien dat deze terughoudendheid van hem ons meer problemen geeft dan ook hem lief is.

Ik ben al 15 jaar bezig mij te verdiepen in mijn zoon zijn problematiek, zodat ik leeftijd adequaat kan opvoeden (rekening houdende met zijn adhd), ik heb daar door de jaren heen diverse mensen voor benaderd, omdat ik ook niet alles weet. En vader heeft nooit hulp of begeleiding gewild, dus dan sta je er toch echt alleen voor. Het is in mijn ogen juist erg prettig als je nieuwe opties etc. krijgt aangereikt op het moment dat je merkt dat een bepaalde manier niet werkt voor jouw kind. Juist omdat ik niet denk dat ik alles goed doe probeer ik zoveel mogelijk open te staan voor diverse manieren van aanpak. Helaas vind vader alleen zijn manier maar goed. En luistert hij verder naar niemand. Maar hij klaagt dus wel!

Er zijn afspraken gemaakt over van alles en nog wat, ook over het blowen. Maar nu gaat het er om wat je doet met je puber als hij die afspraken keer op keer aan zijn laars lapt. En ja de afspraken worden in overleg met het kind gemaakt. Wat doe je als je kind geen respect heeft voor afspraken, regels aan zijn laars lapt en doet waar hij zelf zin in heeft?? Dan ga je praten, dan maak je opnieuw afspraken... En dat cirkeltje moet je blijven herhalen? Dat lijkt mij niet. hij leert daar dus alleen maar van dat als hij maar gewoon doet waar hij zin in heeft de afspraken wel weer veranderen en in zijn voordeel worden bijgesteld. Of, dat die afspraken helemaal niet zo belangrijk zijn, omdat zijn vader en moeder er verder toch niets mee doen als hij ze overtreed.

En over de strijd die mijn kind zou voelen, nu is dat zeker het geval, omdat het mij nu even helemaal tot hier zit. Maar de afgelopen jaren is het kind nooit onderdeel geweest van een stijd. Of inzet van een ruzie. Zijn vader en ik zijn al die jaren op vrij normale voet met elkaar om gegaan. We kunnen nog samen door één deur en drinken ook rustig een kop koffie met elkaar, gaan samen naar ouderavonden en komen nog regelmatig bij elkaar over de vloer. Die verstandhouding is opzich prima. Tot nu... simpel omdat ik er na al die jaren meer dan klaar mee ben. Ik kan me niet alleen maar aanpassen aan hem, hij moet toch ook een stap in de goed richting doen, zeker als hij wil dat zijn zoon resprect heeft en afspraken na gaat komen (op welk vlak dan ook). Ik raak mijn kind kwijt als gevolg van zijn gedrag, en de ruimte die hij mijn zoon biedt de boel te manipuleren. Een kind wil nu eenmaal het liefst zoveel mogelijk vrijheid,dus daar zal hij alles voor doen. Zeker als hij dingen wil doen waarvan hij weet dat de ouders het daar niet mee eens zijn.

Het blijft lastig, maar we zullen zien wat de pedagoog daarover te zeggen heeft. Ik weet van mezelf dat ik de adviezen en afspraken zal nakomen. Hopelijk wil vader dat ook!

Bedankt voor je reactie! Fijn weekend

afspraken

Bedankt voor je reactie! Er zijn natuurlijk allang (in overleg met kind) afspraken gemaakt. Het is wat ik steeds al probeer duidelijk te maken, wat doe je als je kind maling heeft aan alle afspraken. Wat doe je als je kind elke afspraak die je maakt met een korreltje zout neemt. Hoe ga je daar mee om... Hoe leer je een kind dat een afspraak een overeenkomst is waaraan je je hoort te houden. Dat dat ook alles met vertrouwen te maken heeft en het krijgen van meer vrijheid. Een kind moet dat soort dingen toch leren? of denk jij dat dat allemaal vanzelf wel goed komt?

Fijn weekend,

bovenstaande reactie

Bovenstaande reactie is voor AnneJ

Komt het vanzelf goed?

Ik denk dat er uiteraard ook een kans is dat het vanzelf goed komt, zo zwart wit is het leven niet.
Maar vooral wil ik je ook waarschuwen voor een oorlog die je niet gaat winnen en die mogelijk meer schade toebrengt aan de relatie met je zoon en de manier waarop hij in het leven staat.
Sommige kinderen leren extreem door imitatie. En als jij dan vind dat je een kind kunt straffen kan het ook vinden dat het jou kan straffen.
Hopelijk brengt de pedagoog wat je wil want ook daar proef ik toch dat je nu hoopt dat vader eindelijk het licht gaat zien op jou manier.
Maar als je anders in elkaar steekt dan ga je niet ineens op jou manier opvoeden, dat zou vreemd aanvoelen voor vader denk ik.
Dus of het allemaal niet om een hoop verspilde energie zal gaan. Zorg in elk geval goed voor jezelf want het vreet energie allemaal denk ik.

Naslagwerk

In de draadjes zorgenkinderen worden in geval van ADHD-kindren de boeken van Ross Greene aanbevolen; het explosieve kind. Hopelijk staat hier ook een hoofdstuk in over pubers en/ of het afbouwen van medicatie. In dat geval kan het boek ook een hulpmiddel zijn voor je ex.

Een forum of hulpverlener kan zo direkt zijn dat één van de twee ouders dichtklapt. Een boek praat niet terug. Het geeft de lezer de tijd om te wennen aan wat er van de lezer gevraagd wordt. Het komt dan niet over als een verplichting maar als een eigen actie.

Ik ken je niet maar ik denk wel dat je zoon veel van je houdt. Helemaal die jongens met een grote mond en een klein hartje-;).

Naslagwerk

In de draadjes zorgenkinderen worden in geval van ADHD-kindren de boeken van Ross Greene aanbevolen; het explosieve kind. Hopelijk staat hier ook een hoofdstuk in over pubers en/ of het afbouwen van medicatie. In dat geval kan het boek ook een hulpmiddel zijn voor je ex.

Een forum of hulpverlener kan zo direkt zijn dat één van de twee ouders dichtklapt. Een boek praat niet terug. Het geeft de lezer de tijd om te wennen aan wat er van de lezer gevraagd wordt. Het komt dan niet over als een verplichting maar als een eigen actie.

Ik ken je niet maar ik denk wel dat je zoon veel van je houdt. Helemaal die jongens met een grote mond en een klein hartje-;).

grenzen stellen

Ik wil niet zeggen dat jouw manier niet goed is. (het is niet de mijne)
Ik denk wel dat het echt een illusie is te denken dat je alle ongewenst gedrag altijd kan tackelen met grenzen stellen.
Ik denk dat je dat nu in je hoofd gezet hebt, dat het probleem bij je ex ligt, en aangezien hij niet 'meewerkt' kun je blijven geloven in het idee dat alles anders zou zijn, als je ex maar zou ....

Je kunt het niet checken, op deze manier.

Maar je weet het echt niet. Kan prima zijn dat zoon zich gevoegd zou hebben, als jullie een consequente benadering hadden gehad. Maar dat is echt niet gezegd. Voor het zelfde geld had het niets uitgemaakt. Of was hij zich erger gaan verzetten.

Grenzen stellen alleen is ook echt nooit genoeg. Probeer contact te houden, wat gaat er in hem om, waarom meent hij dit nodig te hebben etc.

Grenzen stellen sluit empathie niet uit

Wij hebben 4 IADH-kinderen en dat is soms behoorlijk intensief. Bij onze kinderen werkt grenzen stellen heel goed. Vooral onze oudste zoon wil die grenzen nog wel eens opzoeken en proberen door te negeren flink op te rekken. Bij hem is het nodig dat wij voet bij stuk houden, onderhandelen loopt steevast uit op totaal negeren van de grens en alleen zijn eigen grens aanhouden.

Het boek van Ross Green is erg goed en wij gebruiken het ook, maar zonder onze grenzen los te laten. Je zusje slaan mag niet, die grens is niet onderhandelbaar. Zusje mag niet treiteren en het bloed onder de nagels van grote broer weg halen, ook alweer een grens die heel lastig is maar staat als een huis.
We maken met beide afspraken en we gaan met beide aan de slag om te kijken waar het gedrag vandaan komt. Broer moest leren om opkomende woede te herkennen en dan weg te lopen, zusje moest leren om haar ergernissen te herkennen en niet op broer af te reageren.
Ik snap de woede van mijn zoon en ik snap de ergernissen van mijn dochter, ik sta naast ze om ze te helpen maar ik ben ook de volwassene die grenzen moet stellen en bewaken.

Misschien kom ik nu erg star over, maar met mij valt best te praten over grenzen als bedtijd, of computergebruik, of ... maar basisomgangsvormen staan vast en schelden, treiteren of meppen is nooit toegestaan.
Mijn zoon zit zo nu en dan ook te proberen of de alcoholgrens bij mij wat op te rekken is, maar bij een 14-jarige is dat voor mij onbespreekbaar. Wiet-gebruik hebben we het hier nog nooit over gehad, onze kinderen vinden sigaretten al vreselijk stinken en het lijkt ze gewoon smerig, dat probleem hebben we gelukkig niet.
Tegen de tijd dat hij 16 of 17 is zou er met mij te praten zijn over een enkel glas wijn of bier, maar dat zien we dan wel weer.

Het gaat ons er niet om dat de kinderen ons gehoorzamen, dat is niet het doel van de regels en dat hebben we ze van jongs af aan al uitgelegd. We hebben regels omdat die ervoor zorgen dat ze in een gezonde omgeving zitten en gezond kunnen opgroeien. Daar horen dingen bij als ruzies uitpraten en respect voor elkaar kunnen hebben. Gezond eten, goed voor jezelf zorgen.
Omdat wij als ouders meer overzicht hebben, bepalen wij de regels. We leggen ze uit en staan open voor argumenten (al kunnen ze bij dieet-bevliegingen zoals geen melk en geen gluten ook wat tegenonderzoek voor hun kiezen krijgen, en een kleine berekening maken wat dat extra gaat kosten en waar dat geld dan vandaan mag komen).