update wegloper

Mijn zoon van 17 is nog steeds bij zijn vriend van 24 die op zichzelf woont. Is inmiddels duidelijk helemaal emotioneel afhankelijk van hem geworden: zet geen stap meer zonder zijn vriend, behalve naar school en stage.
Onlangs was er een moment dat het erop leek dat hij terug zou komen: we leken een goed gesprek te hebben gevoerd, onder bepaalde nieuwe afspraken wilde hij wel terugkomen naar huis. Maar we hadden hem alleen gesproken, zonder vriend, en toen hij vriend eenmaal gesproken had weer, werden alle nieuwe afspraken met ons weer volledig onder het tafellaken gestoken.

Helaas pindakaas, ook tekort aan financiele middelen maakt niet dat hij terugkomt. Met vriend heb ik hierover gesproken, gevraagd hoe hij dat denkt te gaan doen zonder dat mijn zoon inkomsten heeft en hij maar inkomsten gericht op een persoon. Zoon laat hem zelfs duielijk merken helemaal niet van plan te zijn te gaan werken, maar vriend pikt in dat opzicht alles van hem. Ze zitten verwikkeld in zoń rare/afhankelijke relatie. Ze zijn beide emotioneel afhankelijk van elkaar op een ongezonde manier. Vriend durft geen eisen te stellen enerzijdsomdat hij verlatingsangst heeft, mijn zoon durft geen stap te zetten zonder vriend anderzijds en ze hebben geen cent meer te makken.
Inmiddels hebben we ook gehoord dat vriend is aangesproken door de verhuurder dat zijn woonruimte niet bewoond mag worden door twee en dat daar consequenties aan zitten. (Welke weet ik niet) (Uitzetting, toeslag?) Het gaat namelijk om een studentenwoning op een typische studentenflat.

Bijkomend probleem is dat ik, die ene keer dat ik zoon gezien heb, de indruk kreeg dat hij behoorlijk depressief aan het worden is. Het kan ook te maken hebben gehad met de spanning dat hij mij zag tijdens het gesprek met hulpverlening. Maar gezien andere berichten die ik van hem lees (zijn status op whatsapp) vrees ik dat hij echt erg ongelukkig is. Zijn stoornis heeft ook als eigenschap dat er depressie en angststoornissen bij komen kijken vanaf de puberteit. )Hij heeft ADHD en NLD)

Gelukkig is er inmiddels een ambulant begeleider met hem aan de slag ook, die hem wekelijks spreekt. En die ons ook spreekt. Afgelopen week zouden ze samen hier komen om te bespreken onder welke voorwaarden zoon misschien toch thuis kan komen. Maar zoon verkoos op het laatste moment om toch niet mee te komen. Aan hem heb ik ook doorgegeven dat ik bezorgd ben dat zoon in een depressie raakt. In combinatie met de emotionele achtbaan waar hij gemakkelijk in terecht komt en zijn impulsiviteit ben ik bang voor stappen waarvan de gevolgen voor hem niet te overzien zijn.

Enerzijds leer ik momenteel steeds meer afstand te nemen, los te laten, anderzijds wordt ik soms nog steeds gek van angst en bezorgdheid.Hij is verdorie al bijna 2 maanden het huis uit!