Tienerdochters horen moeder's sex

Dirksmama

Inmiddels ging de discussie over krakende bedden enzo. Dat je niet ondersteboven in de kroonluchter gillend klaarkomt met kinderen in huis, daar was men het hier wel over eens.

Juliea

Nou dat weer... Was het maar waar dat ik journalist ben. Als ik er niet voor de grap over begonnen was... zou je dan écht hebben opgepikt dat ik dat doe? Ik heb je er nog niet eerder over gehoord.

Haha

Ik weet niet hoeveel veldwerk je hebt verricht om zo'n boude bewering ===
zegt de ene boude beweerder tegen de andere... :-)

Dirksmama

Je hotelverhaal doet mij herinneren aan de bevalling van mijn oudste dochter. Ik was daarvoor in het ziekenhuis en op een gegeven moment hoorde ik een andere vrouw nogal luidruchtig in barensnood verkeren. Ik zei tegen mijn man 'dat doe ik niet hoor' en ik heb me aan die uitspraak gehouden. Ik ben nogal beschaafd bij dat soort zaken. Waarschijnlijk té beschaafd. Als men maar geen last van mij heeft. In een hotel zullen de buren mij ook niet horen. Ik ben dan ook opgegroeid met de uitspraak 'denk om de buren!' Maar om nou aan te kloppen omdat je last van anderen hebt... dat vind ik eigenlijk best een beetje flauw. Laat zulke mensen. Die hebben misschien wel een jaar lang bloedeloos op lakens liggen kauwen en dan hebben ze de pech dat jij ze hoort.

Lezer

Dat jij dat niet wou , dat is een gevolg van de manier van opvoeden , jij bent aangeleerd dat sex iets is wat geheim is en vol schaamte. De vraag is of je dat anno 2012 ook weer aan je kinderen moet doorgeven. ===
Het is een aanname van jou dat het Maylise is aangeleerd dat seks iets vies is waar je je voor moet schamen. De geluiden binnenskamers houden is niet hetzelfde als de kinderen meegeven dat seks eerder iets negatiefs dan iets wat prettig is.

Als opa en oma van het preutse type zijn, wil dat nog niet zeggen dat je dat ook op je kinderen overbrengt. Bedenk wel dat onze ouders (tenminste ik denk ook de ouders van Maylise) van voor de oorlog zijn, een totaal andere tijd dus, en volwassen zijn geworden in een tijd waarin de seksuele revolutie nog niet plaatsgevonden had. Toen Fa begin jaren '70 voor het eerst reclame op de tv bracht met een naakte vrouw, schudde mijn vader verontwaardigd zijn hoofd 'Moet dat nou?!' Zo vrij over bloot doen was nogal schokkend voor mijn ouders, laat staan dan seks merkbaar aanwezig was in huis.
Mijn kinderen hebben ouders die niet half flauwvallen van een beetje bloot op tv, maar zich wel prettiger voelen als hun dochters niet mee kunnen genieten van een vrijpartij. Zoals het zich doet aanzien, hebben mijn dochters hele gezonde opvattingen over seks, ondanks ons als voorbeeld:-)

Lezer

Ik ben inderdaad in een tijdperk en milieu opgegroeid waar seks niet iets is waar over gesproken werd. Ik kan me niet herinneren mijn ouders daar zelfs ooit wat over gezegd hebben. Ik stond er ook nooit bij stil dat mijn ouders zo iets zouden doen. Die waren in mijn ogen natuurlijk enorm oud en dat zulke 'oude' mensen nog aan seks deden had ik nooit zelfs maar bij stil gestaan. Seks was verder inderdaad een zonde en iets wat geheim was en waar je vooral over te horen kreeg dat het niet mocht.

Ik kan zelf prima met mijn kinderen spreken over seks in het algemeen maar ik ga zeker niet mijn seks leven met de kinderen bespreken. Daar zit een verschil tussen. Seks is voor mij iets privés en dat bespreek ik verder met niemand. Mocht ik wel behoefte hebben om dat te bespreken zijn de kinderen de laatsten met wie ik het zou bespreken. Ik ben redelijk preuts misschien maar ik zie ook niet in wat daar mis mee is.

Mee eens lezer

Waarom praten over je eigen sexleven met je kinderen erbij gehaald wordt is me een raadsel, daar ging het hier niet over. Ik praat er niet over met mijn kinderen, maar als ze een keer door een geluidje of krakend bed meekrijgen dat wij na 24 jaar huwelijk ook op dat gebied nog steeds gelukkig zijn, vind ik dat echt niet zo'n punt.

En voor zover

er pubers zijn die nog steeds denken'ze hebben drie kinderen, dus ze hebben het 3 keer gedaan' lijkt me dat nou ook eens een mooi moment om ze uit die droom te helpen!☺

Gale

Beschaafd is misschien niet het juiste woord. Heb jij een betere?:-)
Of geluid bij een bevalling hoort is ook weer heel verschillend per persoon denk ik. Ik kon het prima zonder.

Barensnood

mijn verloskundige vond het vooral zonde van de energie om uitbundig lawaai te maken, ze moedigde me aan alle energie vooral te sturen naar de plek waar dat nodig was.

Denk niet dat bij seks hetzelfde geldt, trouwens.

Cobi

Ha, dat is me toch mooi een keer gelukt..:))

Buren (helemaal o.t.)

Een paar jaar geleden stond mijn toenmalige buurvrouw op het punt van bevallen. Op een avond heb ik minstens 4 uur gepuf en geschreeuw gehoord, dus de volgende dag was ik erg verbaasd toen ik buufje nog met dikke buik zag rondlopen. Bleek dat de andere buurman een nieuwe vriendin had, die vrij luidruchtig was in het liefdesspel ;-)

Cobi

Geluid of geen geluid, ik vind pas dat je kunt spreken van beschaafd bevallen als je sluitspier strak onder controle houdt dus geen ontlasting verliest, niet overgeeft en het strijdtoneel met ongeschonden perineum verlaat. En vanzelfsprekend heb je tijdens de zwangerschap ook geen last van verstopping en aambeien gehad. ===
... sorry... wat moet ik zeggen. Geen ontlasting, geen hechting. Verstopping kan ik mij oprecht ook niet herinneren, maar dat kan door de tand des tijds komen. Ook niet overgegeven bij de bevalling. Bij de oudste wel flink rugweeënpijn, maar bij de tweede dat ook al niet. (Bij de jongste maar een half uurtje "oeh, nu wordt het minder...") Laat ik dat dan mijn geluk noemen. Ik had mijn portie al gehad bij het ter wereld brengen ons eerste kindje.

Gale

Gale, ik ben misschien een rare. Het woord beschaafd klopte misschien niet helemaal, maar ik ben gewoon te bescheiden, te netjes, te braaf, weet ik veel hoe je het moet noemen. Er moet heel wat gebeuren voor ik op de gang hoorbaar ben. Dat was bij mijn bevalling zo, maar ook tijdens seks. Als ik met een hamer op mijn duim sla, springen de tranen in mijn ogen en ik zeg 'verdorie, dat doet zeer.' Het zou voor mij onnatuurlijk aanvoelen als ik opeens wel lawaai zou maken.

Lezer ot

Allereerst geloof ik niet dat je moet stellen dat iemand die minder geluid produceert dus een complicatieloze bevalling heeft. Weet ik uit ervaring en kaaskopje volgens mij ook. Verder denk ik dat sommigen gewoon standaard meer geluid produceren dan anderen. Ik lag ooit op zaal te herstellen van een sectio, en de eerste dag deden veel bewegingen zeer. Mij hoor je niet, de vrouw naast mij zuchtte en steunde werkelijk continue. Net zoals ik een deur dichtdoe en mijn buurvrouw elke deur dichtgooid met veel kabaal.

Lezer

Ja, dat kan, al was zij al veel langer herstellende dan ik.Ik kwam vers uit de ok, zij lag er al drie dagen. Maar je weet net zo goed als ik dat de ene persoon in zijn hele doen en laten luidruchtiger is dan een ander. En dat zul je ook merken met bevallingen.

Ik vind het ook wat moeilijker plannen

en hoe weet je dat dat luidruchtigere tijdens bevallingen, pijntjes, ziekenhuisdingen, komt doordat diegene sowieso luidruchtiger is. Misschien heeft hij of zij echt meer pijn, ook al lig ze langer in het ziekenhuis. Doet me denken aan een collega die oh zo'n hoge pijngrens heeft, ze lag zelfs nog te lachen tijden het persen. Dat kan natuurlijk maar het kan ook zijn dat het een bevalling was die van een leien dakje af ging. Als ik bij mij vergelijk; 1 bevalling die ik niemand toewens al ging die redelijk snel(13 uur). 1 bevalling die van begin tot eind anderhalve dag duurde met grote baby wat niks voorstelde.

Ik ben ook geen pieper als het om pijntjes gaat maar vraag me wel altijd af of dat aan een hoge pijngrens ligt of dat ik nog niet vaak iets extreems pijnlijks mee heb gemaakt. Dat kun je nooit vergelijk ben ik bang.

Over sex; hier 2 grote kinderen die later naar bed gaan dan ons dus de planning valt niet mee. Proberen wel geruisloze sex te hebben maar dat lukt nooit helemaal 100%. Ik ben toch ook altijd wel gebrand op pubers die de trap op of af komen lopen. Het vergt enige creativiteit om nog redelijk frequent sex te hebben maar dat wil niet zeggen dat ik met zomaar kan zetten naar pubers' tijdschema's, zo werkt mijn lustgevoel helaas niet.

Ik zou me dat trouwens niet laten zeggen door puberdochters, wil best rekening houden met maar geen sex terwijl zij thuis zijn gaat ver over de grens

Gale

Dat doe ik ook niet.

Green

Zo bedoel ik het ook niet, ik probeer juist duidelijk te maken dat sommigen luidruchtiger zijn dan anderen, gewoon in hun hele doen en laten. Ik ben het geheel met je laatste alinea eens, overigens.

Fiorucci

Ik snap ook wel wat je bedoeld Fiorucci maar het gevaar schuilt met die gedachte dat je mensen gaat veroordelen omdat je zelf niet zo luidruchtig bent en daardoor misschien de fout maakt om de verkeerde conclusie te trekken bij een voorbeeld zoals in het ziekenhuis.
Ik volg je daarin, omdat ik ook uit moet kijken om dat niet te doen. Omdat ik zelf ook erg hard ben voor mezelf(voorbeeld van Kaaskopje over met hamer of iets op de vingers slaan en dan nog niet vloeken geldt ook voor mij)kan ik de fout maken om mensen niet te geloven in hun luidruchtiger zijn als het gaat om pijn ed. Ik ben me daar heel erg bewust van. Maar kan er dan ook niet goed tegen als iemand gaat beweren dat hij/zij zo'n hoge pijngrens heeft, terwijl dat bij veel dingen niet echt te toetsen is volgens mij.
Volg je me nog of wordt het een beetje warrig :)

Gale

Jammer dat je het als beledigingen opvat. Ik heb bij mijn eigenschappen 'te' geschreven. En 'te' is niet positief, behalve in tevreden, zoals dan heel flauw gezegd wordt. Ik hou zoveel rekening met de overlast die ik mógelijk anderen bezorg dat het soms wat zotte vormen aan kan nemen. En mijn zus en ik of mijn vriendin en ik maken daar dan weer grapjes over in de vorm 'ja, we zijn ook zo beschaafd!'

Beschaafd

Wat ik wel jammer vind is dat er nog steeds gerefereerd wordt aan het woord beschaafd wat ik gebruikt heb. Ik heb ook gezegd dat dat niet het juiste woord was. Wat moet ik er meer over zeggen?

Fiorucci: misschien was ik het wel

Fiorucci, dat verschil tussen eerste of derde dag na sectio zegt niets.

Misschien was ik het wel, die vrouw naast je. Ik was met een spoedkeizersnee twee maanden te vroeg bevallen, na een mislukte spontane bevalling waarbij de hartslag van kind omlaag ging. Ik was niet voorbereid op de operatie, zowel geestelijk als lichamelijk niet. Ik ben na de operatie slecht begeleid, er werd gewoon gezegd na het eerste beschuitje: nu kan je weer alles eten; er werd niet op tijd geïnformeerd hoe het met mijn stoelgang ging, niet op tijd middelen gegeven (ik las later dat ze dat in andere ziekenhuizen heel anders doen). Ondertussen was er natuurlijk veel angst en zorgen en gesprekken over de gezondheid en toekomst van kind, die twee etages lager op de NICU lag. En ik moest zo vaak mogelijk "ontspannen" kolven om de borstvoeding op gang te brengen die zo ongelooflijk belangrijk is voor prematuren. Overal lees je dat privacy en rust daar heel belangrijk voor zijn: nou dat was er totaal niet op deze afdeling. Voortdurend werd ik onverwacht lastig gevallen voor belangrijke en totaal onbelangrijke zaken. En ik lag op een volle zaal met allemaal pasbevallen moeders, met ieder een ander verhaal natuurlijk, maar sommigen kregen erg veel gezellig bezoek, ballonnen etc. Voor mij was het vooral hard werken.

Op dag 4 had ik de allergrootste dip. Ik had enorme last van verstopping. Veel pijn. Was te laat volgestopt met lactulose waar ik alleen maar meer van opzwol. En geen privacy om eens rustig een uurtje op de wc te zitten, te ontspannen en indien nodig te kreunen. Dat is in zo'n situatie vaak het simpelste en doeltreffendste middel.

Ik had veel pijn, was van top tot teen gespannen en ongelukkig. Voelde me die dag niet in staat om naar mijn kind te gaan en hem vast te houden, omdat ik dacht dat mijn kind vast mijn pijn en spanning zou voelen en daaronder zou lijden. En partner had ook die dag juist het plan opgevat om toch maar eens 's middags naar zijn werk te gaan, hoewel hij gezegd had (en daar ook het recht toe had) om de eerste vier dagen niet te komen.

Ik wist niet hoe ik het had. Ik wist niet waar ik naar toe kon. Ik voelde me zo vreselijk ongelukkig en bang. Ik had zoveel pijn. En ik was ook nog boos op partner. Voelde me in de steek gelaten. En er was zo'n totaal gebrek aan privacy. Ja ik heb me niet kunnen inhouden en heb "stilletjes" gehuild en gekreund op mijn bed. Je zult het vast hebben kunnen horen, als je in het bed naast mij lag.

Overigens hoorde ik later dat het normaal is om dag 3 of 4 na de bevalling een dip te hebben.

Meteen na de sectio zat ik nog in gloed van het nieuwe kind. Heb zelfs morfine afgeslagen (bleek achteraf heel dom). Natuurlijk kon ik me op dag 1 ook nauwelijks verroeren. Maar de echte dip kwam op dag 4.

Trouwens, ik sta niet bekend als een kleinzerig type, integendeel.

Overigens is het allemaal helemaal goedgekomen :-)

Kaaskopje: niet veroordelend

Ik vind Kaaskopje in dit draadje juist helemaal niet veroordelend overkomen, maar eerlijk en zelfrelativerend. En een genot om te lezen.

Fiorucci, maar ik ook...

Fiorucci, maar ik heb me ook daar op die zaal liggen ergeren aan een vrouw die de hele dag aan het kreunen was, en die volgens mij er vast niet zo slecht aan toe was als ik Je bent natuurlijk ook gewoon erg op jezelf gericht op zo'n kraamafdeling, zonder begrip voor anderen. Dst geldt voor de kreuner maar misschien nog wel meer voor degene die zich aan het kreunen ergert.

Deze vrouw sprak geen Nederlands, kon nauwelijks communiceren met het ziekenhuis. Zij leek mer erg ongelukkig. Haar familie nam eigen eten mee (reuze idee vond ik!). Zij is vervroegd naar huis gegaan, tegen het advies van het ziekenhuis in, maar ik kon het begrijpen.