U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Telefoonverslaving: doe ik zo moeilijk?
De puberteit is nog niet zo lang in ons gezin en bij onze vriendenkring doorgedrongen, maar de symptomen zijn nu echt niet meer te missen. De laatste tijd is me vooral het telefoongedrag van de pubers opgevallen. Op verjaardagen, visites, feesten, aan tafel, in bed... de meeste pubers lijken vastgeplakt te zitten aan hun telefoon. Zonder te willen generaliseren lijkt me het met name een meidending, maar daar kan ik me natuurlijk in vergissen.
Hoewel die kinderen in mijn ogen alle tekenen van verslaving vertonen - ikzelf probeer mijn twee zoons al jaren met wisselend succes van een gameverslaving af te houden, dus ik ken de symptomen - valt het me op dat ouders en omgeving er opvallend tolerant en toegeeflijk mee omgaan. Met andere woorden: er wordt geen enkele grens gesteld. Los van het verslavingsaspect vind ik dit telefoongedrag nogal asociaal overkomen.
Aan de andere kant: ik lees of hoor hier eigenlijk nooit iets over. Er lijkt geen enkele maatschappelijke discussie over te bestaan, alsof het heel normaal is dat hordes pubers zich voortdurend volkomen afsluiten van de rest van het gezelschap en alleen nog maar via hun telefoon communiceren. Als mijn zoons zich zo met hun playstation zouden gedragen, zou ik me ernstige zorgen maken. Ben ik de enige die zich hier aan stoort?
Nieuw op het forum elize?
"Aan de andere kant: ik lees of hoor hier eigenlijk nooit iets over. Er lijkt geen enkele maatschappelijke discussie over te bestaan."
Hier op het forum hebben al tig draadjes gelopen over het gebruik van telefoon en computer, over het al dan niet stellen van grenzen, de wenselijkheid van telefoneren of gamen in gezelschap. Kijk eens in deze rubriek, in Algemeen Ouderschap, Basisschoolleeftijd, Off-topic. Maatschappelijke discussies te over.
Maar even over jouw pubers: welke grenzen stel jij hen, zodat de game- en telefoonverslaving te behappen blijft?
skik
Zeker geen meidending
meer een 'bijna iedereen ding'.
Oudejaarsconference van Youp gezien? Al die halve communicatie, een oog naar degene met wie je praat, een oog op de smartphone en die vinger maar aaien. Aan de Aaifone dan he 
Bij verjaardagen, feestjes etctera, gewoon cold turkey al die communicatieapparatuur op de kast laten leggen; wel in het zicht, wegens diefstal. Of in de tas. Het is gewoon een epidemie geworden!
Skik
Klopt skik, ik ben redelijk nieuw op dit forum en heb de afgelopen maand alleen de recente berichten gelezen. Aan de hand daarvan leek dit me wel een goede plek om deze vraag te stellen, maar ik zal zeker gaan zoeken in het archief.
Wat de grenzen voor mijn zoons betreft:zij gamen voornamelijk op de computer en de playstation. Oudste van dertien is ook actief op Hyves en Twitter. Ze mogen 1 uur per dag gamen en er zijn twee gameloze dagen. Sociaal netwerken op de computer ongeveer een half uur per dag, soms iets langer als al het huiswerk af is. Extra gametijd geef ik ook wel eens als beloning voor iets.
Oudste heeft een telefoon waarop hij met wifi kan internetten, maar hij gebruikt hem heel spaarzaam, eigenlijk alleen om te bellen als hij later komt. Hij betaalt zelf zijn beltegoed (zit in zijn zakgeld). Als er bezoek is, of wij op bezoek gaan wordt er niet gegamed en blijft ook de telefoon uit beeld, is de afspraak en tot nu toe houden ze zich daar goed aan.
De game-afspraken moet ik zwaar bewaken: ze zullen echt niet uit zichzelf stoppen, dus zowel zij als ik zetten een keukenwekkertje om misverstanden te voorkomen. Dit werkt nu redelijk goed, maar geloof me, daar is heel wat strijd aan vooraf gegaan en het gamen is ook meerdere malen behoorlijk uit de hand gelopen bij oudste!
Maar om nog even op mijn oorspronkelijke vraag terug te komen: kennelijk wordt er hier op het forum wel over gepraat, maar vind je het niet vreemd dat de maatschappij in het algemeen zich er helemaal niet druk over lijkt te maken? Ik lees er nooit iets over in de krant of in tijdschriften. Of komt dat, zoals tonny zegt, doordat veel ouders net zo hard meedoen?
Aaifone:-)
Leuk gevonden! Die houdt ik erin. En ja, ik wens je veel succes Elize. Er zaijn hier inderdaad al meerdere draadjes geweest. Sommigen zijn rabiaat tegen die dingen en stellen paal en perk, anderen zijn extreem tolerant, hoe meer hoe beter, laptop voor je tweejarige, blackberry voor je 3e klaaser is geen probleem, en sommigen zitten daar wat tussenin: zolang het de rest van hun leven niet in de weg zit en anders de knop om.
Beetje achterhoedegevecht voor mij. Zit zelf dagelijks permanent in de moderne communicatiemiddelen, alleen al voor mijn werk, dan zou het wel een beetje hypocriet zijn om mijn kinderen die dingen te verbieden.
Gewoon de moderne tijd, vroeger kon je als kind niet ophouden van lezen, moesten ze je ook honderd keer roepen, en nu dan gewoon bellen en internetten. Handig als je daar wat omgangsvormen voor ontwikkeld maar verder gewoon een feit dus.
Elize
Ik snap de aantrekkingskracht van de telefoon deels wel maar het is natuurlijk inderdaad niet de bedoeling dat de telefoon belangrijker is dan de mensen om je heen. Mijn middelste dochter is ook aan haar telefoon vastgeplakt. Echt letterlijk overigens want ze heeft het ding altijd in de hand als ze op straat loopt en thuis ligt ie vlak naast haar.
Ik heb wel de regel dat telefoongesprekken niet in de woonkamer worden gevoerd. Dit omdat het vaak hele luide gesprekken zijn waar bij heel wat wordt afgegilt. Dus dat liever op de slaapkamers maar dat is puur voor de geluidsoverlast.
En we hebben een regel dat als we aan het eten zijn de telefoon ook uitstaat of niet in de buurt is zodat we tijdens het eten gewoon met elkaar kunnen praten.
Verder heb ik eigenlijk geen regels op dit gebied.
Sinds een aantal maanden
heb ik ook een smartphone en... verslaafd. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Ik gebruik 'm namelijk ook als wekker en zoals een ander nog een stukje uit een boek leest, lees ik nog wat berichtjes oid voor ik ga slapen. Ik vind dat heel leuk, omdat ik heel lang niet in bed heb gelezen vanwege matige functionerende ogen in slaapkamerlicht.
Ik heb voor mijn verjaardag van mijn man zelfs speciale 'touchscreen-handschoenen' gekregen waarmee ik ook bij -3 graad nog lekker met mijn telefoon kan prutsen als ik op de trein sta te wachten. Op het werk zijn de smartphoners ook direct te herkennen. Er wordt tijdens het eten snel even gekeken of er nog berichten zijn en omdat ik ook spelletjes speel op mijn telefoon, werk ik die ook in mijn pauzes bij (bakkerijtje, wordfeud, dat soort zaken). Maar als het de bedoeling is dat ik met iemand praat práát ik ook met diegene. En tijdens de avondmaaltijd zit ik net als de rest van het gezin niet met een telefoon in mijn hand. En als ik over straat loop heb ik hem zéker niet in mijn hand. Ik ben geen puber:-)
Ik begrijp het fenomeen dus heel goed, zoals je ziet. Mijn dochters hebben ook smartphones, de een zit er meer aan vast geplakt dan de ander. Het belet ze niet om gewoon deel te nemen aan het sociale leven. Ik vind het vaak best komisch zoals vooral mijn jongste dochter ermee omgaat. We mogen alles van haar weten. Dat ze een eitje heeft gebakken, met foto en al. De Turkse pizza die we vorige week aten moest op de foto, samen met vriendin op de foto... ik weet door haar telefoongebruik eigenlijk meer van haar dan zonder telefoon.
Elize
Zou het niet kunnen zijn dat ouders op verjaardagen en feestjes (waar vnl. volwassenen komen) wat toegeeflijker zijn? Mijn zoon van 13 vind daar meestal niet zoveel aan, en dan vind ik het prima dat hij wat mijn zijn ipod gaat prutsen. Dochter is wel wat socialer op dat soort feestjes, maar als ze zich zou vervelen, zou ze ook op haar telefoon zitten.
Als we gaan uit eten is het verboden, ze mogen best even een paar seconden kijken zo halverwege (dat zie ik voldoende volwassenen ook doen) maar verder moet dat ding weg. Maar dat vinden ze zelf ook, wij hebben eens in de pre-smartphone tijd, zo'n jaar of 3-4 geleden nog maar, eens in een restaurant op vakantie gezeten waar een ouderpaar zat met 2 zoons van iets van 16-17 jaar die allebei met een nintendo aan het spelen was (nu zou dat dus een smartphone zijn) en met ons vonden de kinderen dat zo'n belachelijk gezicht, zo ga je toch niet uit eten? (tja, als de kinderen nou 4-5 jaar waren, dan is het een mooie oplossing)
Maar ik zie het hier ook bij veel volwassenen hoor, precies zoals Youp van 't Hek het beschreef. Man kan er trouwens ook wat van hoor, alleen fluiten wij hem telkens terug. En ik moet eerlijk toegeven... het is dat ik geen smartphone heb, maar ik kan me het heel goed voorstellen dat het té leuk is, maar dan alleen als je niet in gezelschap bent, anders moeten de anderen er gewoon wat van zeggen.
P.s. als ik uit ben en de kinderen zijn alleen thuis, dan zeg ik het alvast tegen de anderen, dat ik wel zo nu en dan even mijn telefoon wil checken (ik hoor hem niet altijd) om te kijken of alles goed gaat thuis.
Elize, leesvoer
Welkom op het forum. Grappig dat jij vindt dat er weinig over computer- en telefoongebruik gesproken wordt, mij viel het juist op dat er hier recentelijk juis zoveel draadjes over liepen.
Alleen al in deze rubriek de afgelopen week: "een uur interet - onredelijk?" en "dochter versus computer", in "lakse dochter, slechte cijfers" komt computergebruik en de controle daarop ook zijdelings aan bod.
http://jeugdjournaal.nl/item/289510-jeugdpeilonderzoek-over-mobieltjes.html
http://jeugdjournaal.nl/item/152357-fietsen-met-mp3speler-gevaarlijk.html
http://wetenschap.infonu.nl/onderzoek/2468-het-mediagebruik-van-jongeren.html
http://www.gezondheidskrant.nl/38127/tijdens-het-kerstdiner-staat-mijn-mobieltje-aan/
http://blog.youngworks.nl/signalen/mediagebruik-in-de-avond-zorgt-voor-slaaptekort
http://jongin.borsele.nl/showsite.asp?xtitle=Telefoon&map_id=11383
http://weblogs.nrc.nl/jong/2011/12/24/verslaafd-aan-je-smartphone/
skik
P o.t.
Haha p o.t. ziet er apart uit!
Ik zal eens kijken als ik thuis ben.
Maar elize51
Het is een leuke start van een discussie, maar wat ik een beetje mis is een onderbouwing. Je roept iets over excessief telefoongebruik van Iedereen en vervolgens dat je daar Nooit iets over leest/hoort in de media.
Daaraan leid ik af, dat jij het iets negatiefs vindt, iets wat zorgen oproept, wat besproken zou moeten worden in de media, waartegen gewaarschuwd moet worden - enzovoort. Maar *is* dat ook zo? Is het een slechte ontwikkeling dan? En zo ja, waarom?
Tirza
Verjaardagen en visites
Hallo
Je noemt in één zin "verjaardagen, visites, feesten, aan tafel, in bed". Bedoel je dat je het niet sociaal vindt dat ze tijdens visites met hun telefoon bezig zijn? En waarom dan niet? Wat vind je dan wel sociaal? Dat ze zich met een verveeld gezicht bij de visite zitten te vervelen? Vaak worden er onder de volwassen dingen besproken die pubers totaal niet interesseren. Familieleden en kennissen die ze helemaal niet kennen etc.
Trouwens toen de DS in zwang kwam, had je dezelfde discussie. Toen werd het niet sociaal gevonden als kinderen/pubers met hun DS aan het spelen waren. Nu is dat verschoven naar de telefoon.
Toevallig had ik het er een tijd geleden over met m'n moeder over het DS-gebruik. Zij zei toen dat het niks anders was dan vroeger. Wij zaten altijd met een neus in een boek (ik dus vooral). Ik zonderde mij dus ook af. Maar een boek schijnt dus wel te mogen, maar iets digitaals dus niet?
Elize - wat wil je nou eigenlijk met je vraag?
En wat vind jij dat pubers op visite horen te doen?
Zelf vind ik het geen probleem als ze wat aan het sms-en zijn en op de DS zitten te spelen (meestal niet bij de visite). Duurt vaak niet zo lang, meestal gaan ze op den duur tekenen ofzo. Als ze een ander maar niet tot last zijn is mijn motto.
Groetjes
Iedereen bedankt
Allereerst iedereen bedankt voor de reacties! Zoals ik al zei, ik ben nieuw op het forum en ook nieuw als puberouder. Zelf heb ik helemaal niets met smartphones, maar ik snap echt wel dat anderen het leuk vinden. Met het oog op de toekomst en gezien de gameproblemen van mijn zoon in het verleden, probeer ik voor mijn eigen kinderen een afweging te maken wat een redelijk gebruik is en wat niet. Het is fijn om te horen wat anderen daar van vinden.Zelf had ik daar nog niet veel over gehoord of gelezen, maar met dank aan Skik weet ik nu dat ik enigszins heb zitten slapen.
Verder, Tirza, had ik het niet over Iedereen, maar over de pubers uit onze vriendenkring. De laatste gelegenheid was een Oudejaarsfeest waar heel veel jongeren aanwezig waren. Hoewel de pubers daar veel met hun telefoon bezig waren, had een deel onderling toch ook veel lol. Een ander deel was alléén maar met die telefoon bezig. Die hadden net zo goed thuis op hun kamer kunnen blijven zitten en ja, dat vind ik zorgelijk. De dochter van vrienden logeerde dat weekend met haar ouders bij ons en daar kwam eigenlijk helemaal geen zinnig woord meer uit. Dat vond ik op den duur toch behoorlijk onbeleefd.
Ik ben denk ik best een beetje ouderwets, maar ik ben toch een groot voorstander van ´alles met mate´. Gamen is leuk, met je smartphone of computer bezig zijn ook, net als lezen, maar moet je dat dan perse elk vrij moment doen? Ik vind meedoen met het gezelschap, mee praten, mee lachen minstens zo belangrijk. Ik bedoel niet of het één of het ander - ik begrijp natuurlijk ook dat visites dodelijk saai kunnen zijn voor een puber - maar je kunt het ook afwisselen als je ergens bent. Niet alleen omdat dat beleefd is, maar ook omdat het wel degelijk leuk kan zijn en het bovendien goed voor je sociale vaardigheden is.
Nogmaals, ik heb een zoon die op een gegeven moment alleen nog maar met gamen bezig was en dat was geen fijne situatie. De kinderen uit onze vriendenkring hebben die problemen niet gehad. Mede daarom denk ik dat hun ouders vrij naïef met het smartphone gebruik omgaan, door er bijvoorbeeld vanuit de gaan dat hun kind automatisch hun telefoon uitzet als het naar bed gaat.
Ik denk dat geen enkele verslaving goed is, ook een smartphone verslaving niet. En omdat dit een relatief nieuwe maatschappelijke ontwikkeling is, mag daar best over gediscussieerd worden, lijkt me.
Groetjes,
Elize
Sinds een.....
een paar dagen een smarthphone en zit er half aan vastgeplakt. Wordfeuden, mailen etc. Ideaal....
Maar ik snap het wel hoor.....ik zie soms mensen in een restaurant gezellig (haha) spelen met hun telefoon....dan ben ik zo verbaasd. Als je kind gameverslaafd is (geweest) dan wil je niet dat ze vastgeplakt zitten aan hun telefoon of spelcomputer.
Elize51
Grappig genoeg zag ik nadat je deze draad gestart was, een jonge collega van de trein naar mijn werk lopen met zijn smartphone in zijn hand en de blik totaal gefixeerd op het scherm. Hij voldeed zo 'lekker' aan jouw beeld van smartphone-verslaafden:-) Koos Wezenloos... Een fraai gezicht kan ik het niet noemen, maar ik zit er ook niet echt mee.
Mijn dochter was net met 2 vriendinnen op haar kamer. Ze waren lol aan het maken met elkaar, in aanloop op het uitgaan later in de avond. Toen ze weg waren zag ik op Facebook dat ze niet alleen lol had gemaakt met haar vriendinnen op haar kamer, maar ook met andere vrienden. Grote lol met een stuk of 6 mensen dus. De helft in het echt, de andere helft via Facebook. De vriendinnen zitten dan dus in elkaars gezelschap met hun smartphones, maar zijn ondertussen heel sociaal bezig. Ondertussen stuurt ze mij een berichtje of ik weet waar haar tas is en ik stuur een berichtje terug dat ik dat inderdaad weet. Dit is het gedrag wat ik vooral van pubers en iets ouder om mij heen zie en ik vind het geen probleem.
Hier in huis gebruikt iedereen zijn telefoon als wekker. Een gewone wekker hebben we al heel lang niet meer. Uitzetten is dus geen optie voor ons.
Drie stuks.....
Ik moet gelijk aan mijn zoon denken, die op de bus wachtte na zijn werk. Er zat een meisje met drie telefoons, een om te pingen, een om te bellen, een om te sms'en.....en allemaal tegelijk in gebruik, echt ongelofelijk. Ik zie hier jongens die pingen tijdens het voetballen. Of drie jongeren die naast elkaar op een bankje met elkaar pingen.
Ik ben hier in huis de enige met een smartphone, mijn jongens willen er geen, terwijl hun zusje van 11 blij is met de hare..:)
Nou fio dat zeg je nou
van je dochter en ineens bedenk ik mij, dat er een poosje terug onderzoeken waren waar uit bleek dat de sociale media en smsen enzo hoofdzakelijk door meisjes/vrouwen worden gebruikt. Het is het eerste electronische apparaat wat meer door vrouwen wordt gebruikt dan door mannen, simpelweg vanwege de sociale verbondenheid.
Het is hier ook zo. Mijn zoon gamet, mijn dochter zit met d'r blackberry in d'r hand. Altijd - als ze de kans zou krijgen. Zoon heeft wel een smartphone, maar gebruikt hem om muziek te luisteren. En af en toe wat op te zoeken als hij in de bus zit ofzo. Dat eindeloze geneuzel op facebook, dat gesms over alles en nog wat, het pingen en whatsappen - daar houdt hij zich niet zo mee bezig.
Overigens is dat gamen ook veel socialer dan ik ooit dacht. Hij heeft zelfs als een aantal keer mensen ontmoet uit andere landen die hij alleen via het gamen kent.
Tirza
Tirza
Mja, zit wat in, doch deels. Mijn zoon onderhoudt zijn sociale contacten uitgebreid via Twitter. Buitenshuis is hij bereikbaar, maar zelf heeft hij zelden beltegoed. Dan ziet hij mensen in real life..:)
Mijn dochter is pas elf, dus buitenshuis kan ze niet uitgebreid facebooken enzo, alleen via de wifi bij ons thuis,ik heb haar nog geen abonnement gegeven. Ze had gewoon mazzel dat opa die smartphone overhad..:)