U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Strijd in huis met 2 puberende zoons
Wij hebben 2 fantastische zoons van nu 15 en 12 jaar. De jongste is nu volop aan het puberen en dat levert wel wat strijd op in huis. Hij is een stuk pittiger dan de oudste!
Hij snauwt op alles en iedereen, daagt zijn broer uit, dan krijgt hij een dreun gaat hij heel hard schreeuwen en van elkaar afblijven lukt ook maar niet. We hebben natuurlijk al rustig met ze gesproken en afspraken gemaakt. Uiteraard ligt het altijd eerst aan de ander, maar uiteindelijk beloven ze beterschap. Dat lukt precies 2 uurtjes.
Ook het klusjesschema, waar iedereen het mee eens is, levert strijd op. Altijd in discussie: waarom nu, ik ben nog bezig, moet hij het niet doen en dan de ander jennen dat hij aan de beurt is. Beide jongens sporten veel, dus ze kunnen hun energie echt wel kwijt.
Ik vind het ronduit ongezellig in huis en vraag me af wat de beste methode is om hiermee om te gaan. Ik vind het doodvermoeiend iedere dag politieagent te spelen, negeren werkt namelijk ook niet.
Iemand een tip?
De Nanny
De afleveringen van de Nanny vind ik altijd zo'n spiegel. Ik doe ideeën op maar ervaar ook bevestiging en acceptatie.
Maar die uitspatting van ruzies wijst snel op de behoefte van persoonlijke aandacht; quality-time.
Dus iets dat jij of je man met een kind samen doet, zonder dat hij de aandacht moet delen met zijn broer. Jongere broers kijken altijd heel erg op naar hun oudere broer. Die gevoelens begrijpend, kan je de rust en kalmte geven om minder geïrriteerd een ruzie in te stappen.
Ik merk ook dat mannen anders reageren als kinderen ruzie hebben. Soms is dat ook een voorbeeld voor mij als moeder zijnde. Dus kijk hoe ze op hun vader reageren, als die in de buurt is.
Bij elkaar uit de buurt blijven
Hier is de regel dat je van elkaar afblijft, en als je niet normaal tegen je zus kunt doen ga je maar op je kamer zitten. Qua klusjesschema zou ik zeggen dat alles moet gebeuren, en er een uiterlijk tijdstip aan hangen. Pas als die deadline niet gehaald wordt mag een van de ouders er iets van zeggen.
strijd
Maar dan komt de vraag, wie is begonnen, wie moet naar zijn kamer, ben je weer agent. Als je ze dan allebei stuurt, is de andere boos.
Dus een verandering van sfeer, is je doel.
Tijd voor vader om in actie te komen. Tijd voor vader-zoon activiteiten.
En dan hopen dat ze zin hebben in vader-zoon activiteiten
Hier ook een bijzonder snauwerige jongste, maar die wil van vader-zoon activiteiten niets weten hoor. Zijn eigen vrienden, dat is het pas. Hij vindt ook vader en moeder twee handen op een buik (en daar heeft hij gelijk in).
Mijn zoon is 15 jaar, misschien lukt het met een 12-jarige nog wel om vader-zoon activiteiten te doen.
Hoezo
die vaderz-zoon activiteiten? Ontgaat mij iets?
Heidi
In de post van Flanagan staat:
Maar die uitspatting van ruzies wijst snel op de behoefte van persoonlijke aandacht; quality-time.
Dus iets dat jij of je man met een kind samen doet, zonder dat hij de aandacht moet delen met zijn broer.
Dat bedoelen ze denk ik met vader/zoon-activiteiten
Heidi
In de post van Flanagan staat:
Maar die uitspatting van ruzies wijst snel op de behoefte van persoonlijke aandacht; quality-time.
Dus iets dat jij of je man met een kind samen doet, zonder dat hij de aandacht moet delen met zijn broer.
Dat bedoelen ze denk ik met vader/zoon-activiteiten
Stress
Mijn zoon was de afgelopen week niet te genieten, maar vandaag hartstikke vrolijk. Hij had het cijfer terug van de natuurkundetoets die hij dacht verknald te hebben, hij had een 7. Dus naast gewoon puberen, heeft je zoon ook last van stress misschien dat hij zo loopt te snauwen?
houdt de regie
en zorg dat je duidelijke afspraken hebt met duidelijke gevolgen.
Bepaalde klusjes voor een bepaalde tijd af, anders geen computertijd, mobiel inleveren, minder zakgeld...
Ook over elkaar aanspreken op het doen van de kjlusjes, daar moet een consequentie aan zitten. Bijv. dat ze dan het klusje moeten overnemen. Moet je wel weer bedenken 'wat als ze het helemaal niet doen'
En daarnaast moet natuurlijk sprake zijn van quality-time... Of dat perse van de vader moet zijn, lijkt me heerlijk als je dat als moeder kan beslissen, maar hier thuis heeft mijn man ook nog een eigen mening. Jammer.
Vaders
Mijn man is bewust van zijn waardevolle betekenis in het leven van onze kinderen. Hij helpt ook met huiswerk, gaat met eentje squashen of een appeltaart bakken. Eigenlijk ben ik een bofkont, al doe ik ook aan quality-time (banden plakken).
Juist in de afleveringen van de Nanny, wordt vaak zichtbaar dat vaders niet in de gaten hebben hoe hun kinderen tegen hen opkijken. Als kijker, lijken de afleveringen 'een ver van je bed show' ; dit gebeurt alleen maar in de grote huizen in Amerika waar, de kinderen zwaar verwend zijn.
Maar toch is het bekijken van die afleveringen waar de toeschouwer best wel om kan lachen, een eye-opener voor de kijker zelf. Want ook in jouw huis kunnen kinderen ruzie maken om wie de langste benen heeft en dus voor in de auto mag zitten.
Quality-time heeft als doel de sfeer te veranderen zodat kinderen minder op elkaar letten.