Samen slapen met 15 jaar

Samen op stap gaan met vriendinnen,bioscoopje doen,shoppen ...zijn dit dan geen dingen waar meisjes van die leeftijd zich zouden moeten mee bezighouden of ben ik dan echt wel ouderwets? ===
Daar ben ik het helemaal mee eens, maar... dat heb je niet altijd voor het zeggen. Je kunt een kind niet verbieden om verliefd te worden en je kunt het voorwerp van haar verliefdheid niet verbieden het te beantwoorden. Ik zou er wel moeite mee hebben als een kind van 13 verkering krijgt met een jongen van 18. Dat verschil is té groot.
Ik ben met je eens dat een meisje van 14 in de gaten moet houden dat ze een normaal sociaal leven blijft leiden. Een vriendin is dus ook niet onbelangrijk, al was het maar om over het vriendje te kunnen kletsen. Maar ik vraag me wel af of je kunt stellen dat een meisje van 14 zich opoffert voor haar vriend als ze veel bij hem wil zijn. Als twee hartsvriendinnen elke dag bij elkaar op de kamer zitten, spreek je dan ook over opofferen?

Maylise

Echte vrienden zijn zeldzaam, misschien wel zeldzamer dan verkeringen en dus is het belangrijk om daar ook in te investeren en loyaal aan te blijven. ===
Ik ben met je eens dat een echte vriend veel waard is, maar een eerste verkering kan ook veel waard zijn. Dat weet je pas later. Ik had vroeger een klasgenote die op haar veertiende verkering kreeg. Helemaal verliefd. Wij, leeftijdgenoten, verbaasden ons wel een beetje over hoe serieus dat allemaal al was, maar ze is er mooi wel mee getrouwd.

Ja maar kaaskopje...

"Ik ben met je eens dat een echte vriend veel waard is, maar een eerste verkering kan ook veel waard zijn. Dat weet je pas later. Ik had vroeger een klasgenote die op haar veertiende verkering kreeg. Helemaal verliefd. Wij, leeftijdgenoten, verbaasden ons wel een beetje over hoe serieus dat allemaal al was, maar ze is er mooi wel mee getrouwd."
En zo had de beste vriendin van mijn zus al sinds haar 14e of 15e 'vaste verkering', ze is er ook mee gaan samenwonen, maar een jaartje of 10 later ontmoette ze een andere jongen en is toen (door een afscheidsbriefje op tafel achter te laten...) bij hem weggegaan.
Jesse

Ja hallo

Zulke voorbeelden kun je ook van mensen vinden die elkaar op hun dertigste hebben leren kennen. Dat ze tien jaar bij elkaar zijn gebleven zegt toch wel dat de relatie serieus werd genomen. Tenminste, dat is mijn oordeel als buitenstaander die er verder niets van weet.
Het briefje is natuurlijk ongelofelijk bot en onsympathiek. Ik vind dat dit ook op zichzelf staat. Het is niet typisch voor hoe het gaat als een puber van 14 verkering krijgt en er na verloop van tijd mee gaat samenwonen. Ik stel me wel voor dat het voor problemen kan zorgen als ze de wilde haren eigenlijk nog moeten kwijtraken of door het volwassen worden een andere kant op groeien. Maar dat hoeft niet. Ik weet niet hoe oud de vriendin was toen ze gingen samenwonen?
Ik weet nog dat ik in mijn eerste (vakantie)kantoorbaantje een collega had die met haar 19de al een jaar getrouwd was. Ik was geschokt. Ik was toen 17 en het idee dat iemand die maar 2 jaar ouder was al zo'n burgerlijk bestaan leidde, ik kon me er niks bij voorstellen:-)

Kaaskopje

Ik vind het ook prima dat ze verliefd zijn en verkering hebben en ik zou het ook helemaal geweldig vinden als ze met hun eerste grote liefde zouden trouwen. Echter ik zou er wel voor waken dat ze naast die verkering ook nog tijd overhouden om andere dingen te doen en dat ze niet min of meer onder ons dak gaan samen wonen. Dat doen ze later maar. Ik zou dus geen verkeringen hier laten slapen of mee laten gaan op vakantie en als het afspreken ten koste gaat van andere dingen zou ik dit ook beperken tot bijvoorbeeld alleen het weekend. Dat alles betekend niet dat ze dan niet alsnog met de eerste liefde kunnen trouwen. Echter je hoeft op je je 14de nog niet dezelfde soort relatie te hebben als een samenwonend of getrouwd stel.

Maylise

Helemaal mee eens!

'je hoeft op je je 14de nog niet dezelfde soort relatie te hebben als een samenwonend of getrouwd stel.'Helemaal mee eens!

Hoe verliefd ze met 14 zijn, zegt niets over de duurzaamheid van de relatie. Het is verstandig om als ouders niet helemaal mee te gaan in de wensen en te zorgen dat er genoeg andere contacten en bezigheden blijven bestaan.

Bij nader inzien zou ik ook geen verkering meer mee nemen tijdens gezinsvakantie. Wel eens gedaan, maar bleek geen succes.

Alles op zijn tijd!

Ieder kind is anders

Mijn dochter had op jonge leeftijd ,ze was eind 13 tot haar 15de serieus verkering.Ik was het daar niet mee eens,maar op een gegeven moment krijgt ieder meisje een eerste vriendje,je verwacht als ouder dat het zo weer over is,als dat niet gebeurt en de verliefdheid blijft,kun je toch niet zeggen dat het niet mag??Als je dochter dan zegt dat haar vriend,ook haar beste vriendin is,waar ze net zoveel plezier mee heeft en je ziet dat ze blij en gelukkig is.Ik denk en vooral bij een eerste vriendje op jonge leeftijd ,niet 1 ouder dit kan voorzien.Dat het je gewoon overkomt.Ik sprak in die tijd ook een vrouw die jong verkering had gekregen en met haar eertse liefde was getrouwd,zij had dezelfde waarschuwingen gekregen die ik nu mijn dochter gaf,maar ze zei me :Wat heb ik nu gemist??Ik heb alles gedaan wat andere met hun vriendin deden,alleen ik deed het met m'n vriend,uitgaan,de eerste vakantie zonder ouders,ik heb niets gemist ,alleen ik weet niet wat liefdesverdriet is.Nou,misschien ben ik wel blij dat ik dat gemist heb in mijn jeugd.Mijn dochter heeft nu geen verkering meer,het is even heel lastig geweest,maar nu zijn ze weer vrienden.Die 2 hebben gewoon een hele speciale band ,die inderdaad net zo kostbaar is als 2 beste vriendinnen.En de meisjesvriendschappen van mijn dochter blijven wisselen.Dat kan ook zonder dat daar een verkering tussen zit.
Eerlijk gezegd moet ik wel zeggen dat ik blij ben dat deze verkering niet is blijven duren,dat ze inderdaad een jeugd heeft,met vriendinnen en vriendjes.
Mijn dochter gaat wel heel anders met jongens om dan haar leeftijdgenootjes,daarom ook meteen serieus als ze dan eenmaal verkering heeft.Ze is soms enorm verbaast over het flirten en afspreken voor een keertje en daar blijft het dan bij,of het zoenen met een jongen op het schoolfeest.Daar snapt zij dan weer niets van.Terwijl ik dat bij haar leeftijd vind horen.Maar daar is ze te serieus voor.Zo is voor haar vriendschap tussen haar en een jongen ook heel normaal.

Ik vind 14 ook érg jong voor vastigheid. Veel van die leeftijd zien er ook echt nog jong uit en eigenlijk moet ik er niet aan denken dat 'dat' al serieuze verkering met seks heeft. Dat zeg ik eerlijk. Met 14 jaar zou ik dan ook 'moederlijk' ingrijpen, maar als datzelfde kind halverwege haar 15de nog steeds verkering heeft en het er ook voor mij als ouder 'gezond' uit ziet, kan ik eigenlijk geen enkel argument vinden wat rechtvaardigt dat ik als ouder geen toestemming geef voor meer intimiteit dan zoenen. Ik denk dat daarbij toch ook speelt hoe je er zelf tegenaan kijkt. Als seks iets 'heiligs' is en éigenlijk alleen binnen het huwelijk is toegestaan, dan is elke leeftijd 'te jong'. Kun je het toch meer zien als iets wat bij een relatie hoort, niet meer en niet minder, dan is het lijkt mij wat lastiger te verkopen dat een 15 jarige geen seks mag en een 16 jarige wel. Ik heb zelf ook met die vragen gezeten. Ik ben nogal preuts en heb de neiging ouderwets te denken, maar doordat ik nu in de praktijk met verkering te maken heb, denk ik dat ik er geen principekwestie van gemaakt zou hebben als het eerder was gebeurd. Als ze willen, hebben ze mijn toestemming niet nodig. Wat heb ik eraan als ze het daarom stiekem gaan doen?
Ik ben er trouwens ook niet voor dat kinderen al praktisch samenwonen onder het dak van hun ouders. Ik vind dat zo vreemd. Tenzij er een hele duidelijke aanleiding voor is en het een praktische oplossing is, maar anders... neuh.

Verbaasd

Goh, wat bemoeien veel mensen zich met de (liefdes)relaties van hun kinderen. Bezoekrestricties, logeerverboden, vakantie-uitsluitingen… Ik kijk er nogal van op. Tuurlijk, als een een bovengemiddeld rebels of te manipuleren kind hebt (daar bedoel ik mee dat het bijvoorbeeld heel weinig zelfvertrouwen heeft), dan snap ik dat je wat extra begeleiding geeft, en wat voorzichtiger bent. Maar je hebt toch een beetje aan opvoeding gedaan? Je dochters verteld dat ze niets moeten doen wat ze zelf niet echt willen, je zoons verteld dat als een meisje ‚nee’ zegt… Heeft men zo weinig vertrouwen in zijn eigen opvoedcapaciteiten of kind?

S.

Heeft niks met opvoeding te maken

Ergens is het wel zo dat je je kind een beetje moet vertrouwen en dat je inderdaad aangeeft wat wel en niet mag en kan tegenover elkaar,maar...als ouder moet je ook met je beiden voeten op de grond blijven staan om je kind hierin op een correcte manier te begeleiden.
Ik zie dat de ouders van dat vriendinnetje,de hele situatie zodanig ophemelen,dat het haast niet meer normaal is.Ik ben er zelfs van overtuigd dat die mensen er geen rekening mee houden dat hun 14-jarige dochter nog een puber is en ook andere interresses moet kunnen tonen en belang hechten aan vriendschap bv.Alles draait om hun dochter haar relatie en zelfs als ze eens 'ruzie' hebben,wat in de beste relaties wel eens voorkomt,zijn het de ouders die zich hierin geroepen voelen om in te grijpen,omdat ze bang zijn dat de relatie zou kunnen afspringen en dàt is volgens mij geen gezonde situatie.

*.Ik ben er zelfs van overtuigd dat die mensen er geen rekening mee houden dat hun 14-jarige dochter nog een puber is en ook andere interresses moet kunnen tonen en belang hechten aan vriendschap *

Dat zie ik anders,zolang een puber het naar zijn zin heeft in die ene relatie ,is er niets aan de hand.
niet elke puber wil bergen vrienden/vriendinnen,er zijn ook pubers die maar 1 vriend of vriendin hebben.
en of dat nou in een relatie is of als vriendschap,een puber moet zelf uitzoeken wat het beste bij hem/haar past.
ik denk dat voor veel ouders het beeld leeft: je moet zoveel mogelijk genieten van je jeugd ,door uit te gaan,met vrienden op stap,hobby,s,sporten, enz enz.En je tijd besteden aan een vaste verkering is zonde.
Maar dat bepaal je als ouder niet.
Dat bepaalt een puber zelf,het is zijn leven.

en *Ik zie dat de ouders van dat vriendinnetje,de hele situatie zodanig ophemelen,dat het haast niet meer normaal is*
wat is daar dan erg aan? die ouders zien hun kind happy,met de in hun ogen de *ideale schoonzoon*.
nou,heerlijk toch?een puber zonder problemen met een fijne verkering?

Tops

Tops: Waarom heb jij het nou alleen maar over sex?
Daar ging het voor KatieM toch om?
Persoonlijk vind ik overigens dat je als ouder misschien wel wijze raad kunt of moet geven waar het om het verdelen van aandacht gaat, maar verder moet dat ook niet gaan vind ik.

Wat sarcas zegt

daar ben ik het met terugwerkende kracht wel mee eens, hoewel ik vermoed dat Sarcas zijn dochter vrijer laat dan ik mijn dochter(s) laat en heb gelaten. Maar als ik terugkijk vraag ik me echt af of ik het anders had gedaan bij mijn 15 jarige dochter als nu met mijn 17 jarige. Ze had van mij nog niet met haar vriend naar een ander land gemogen en nu vond ik dat prima. Vraag me niet waarom. Soms voedt je op en doe je ook maar een beetje wat op je gevoel. Als mijn gevoel bij mijn 15 jarige dochter, net als nu, was geweest dat haar verkering goed was, had ik denk ik niet gezegd dat ze niet bij haar vriend mocht 'logeren'. Met een knoop in mijn maag, omdat ik het jong vind, maar ik zou geen enkele écht afdoende reden weten om het te verbieden. Is alleen de reden 'je bent 15' een goede reden? Speelt bij verbieden op die leeftijd niet ook een klein beetje mee dat het gewoon niet hoort? Hoe leg je dat uit aan opa en oma?

Verbieden

Maar hebben jullie dan werkelijk de illusie,dat als je sex verbiedt,het dus niet gebeurt?Ik was dan net iets ouder,ruim 16,maar mijn moeder had liever dat het thuis gebeurde,dan ergens buiten.Als je als stel echt zover bent,gebeurt het toch wel,ongeacht verboden etc.
Bastet

Oma en opa?

*hoe leg je dat uit aan oma en opa????* aan *De Buitenwereld*???
Dat vind ik wel zo,n onzin,oma en opa en *de buitenwereld* gaat het helemaal niets aan hoe wij onze kinderen opvoeden.
Als wij beslissingen nemen waarvan wij denken dat het goed kan voor ons kind,dan doen wij dat.
en daar mag iedereen een mening over hebben,maar het gaat gewoon niemand iets aan.
Bovendien,oma en opa zijn van een heel andere generatie,die kunnen (en hoeven)zich niet te verplaatsen in de belevingswereld van een puber die opgroeit in deze maatschappij.die mogen genieten van hun kleinkinderen,maar opvoeden en beslissingen nemen moeten ze bij de ouders laten.

Tops

Ik stelde de vraag in het algemeen,niet alleen aan jou..:)
Bastet

Per kind verschillend

Mijn dochter had op haar 13e echte serieuze verkering (nee, nog niet meteen met sex) en dit heeft bíjna zeven jaar geduurd.
Bij mijn zoon (nu 16) moet ik er niet aan den-ken. Die heeft op de basisschool/onderbouw de nodige vriendinnetjes gehad, allemaal van die haaibaaien. Brr. Ik hoop dat hij nog een poosje uit de handen van de dames blijft, ik vind dat je tegenwoordig echt meelij met de knullen kunt hebben. Dat vond ik van de verkering van mijn dochter al, arm ventje, die meiden zijn allemaal zo voorlijk en zo bijdehant als de pieten.

Tirza

Tops

Heb ik het mis dat je boos bent om hoe ik en anderen misschien reageren? Dat zou ik jammer vinden want ik vind het zelf ook een ingewikkeld onderwerp. Ik vind het verwarrend. Ik had er een redelijk duidelijke mening over, maar een duidelijke mening en de praktijk zitten nog wel eens op een ander spoor. Ik denk dat het soms soms verstandig is om niet star aan een mening vast te houden.

Sus-anne

Ik ben het met je eens hoor dat opa en oma en de buitenwereld niets met je opvoeding van de kinderen te maken hebben:-)
Als we dáár rekening mee moeten houden! Maar ik kan me best voorstellen dat er gezinnen zijn die daar anders naar kijken. In kleine gemeenschappen bijvoorbeeld.

Opa en oma

Ik vind het wel belangrijk wat de buitenwereld er van zou vinden als ik hier vriendjes/vriendinnetjes zou laten slapen. Niet letterlijk wat opa en oma in dit geval er van zouden vinden maar wel anderen zoals de familie van mijn man en de mensen uit zijn gemeenschap/cultuur. Als ik hier jongens bij mijn dochters zou laten slapen dan is hun reputatie helemaal kapot. Dan kun je zeggen dat dit het probleem is van die anderen die er zulke denkbeelden op na houden maar zo werkt het toch niet helemaal. Zolang wij en onze kinderen nog willen functioneren binnen de familie en gemeenschap houden we toch rekening met wat anderen er van zouden vinden. Natuurlijk kunnen we zeggen dat het ons allemaal niks interesseert en gewoon ons gang gaan maar misschien interesseert het ons wel. Daarnaast kan mijn dochter met 15 wel beslissen dat het haar allemaal niks uitmaakt maar als die beslissing haar met 20 of 25 of 30 nog achtervolgt maakt het haar misschien wel uit. Ik neem mijn dochters dus in bescherming hier tegen en laat hier geen jongens slapen.
Hoewel de reputatie schade minder voor onze zonen zou gelden is het hier laten slapen alsnog iets wat de buitenwereld zou veroordelen en wat dus een negatief effect op ons allemaal heeft.

Maylise

Sarcas

Maar ik bemoei me overal mee: met hun schoolwerk, met hun vrienden, met waar en met wie ze uitgaan, of ze wel of niet drinken en met nog 100.000 andere dingen dus waarom zou ik me niet bemoeien met relaties/sex? Niet dat ik hun verbied sex te hebben. Ik verbied ze alleen onder mijn dak vriendjes/vriendinnetjes te laten slapen. Verder geef ik wel mijn mening en praat daar met hun over.
Ik vertel hun dat ze voorzichtig moeten zijn met sexualiteit en dat het misschien beter is om te wachten. Tot het huwelijk of in elk geval tot je wat ouder bent en beter de consequenties kan overzien. Ik leg het hun niet op maar we discussiëren daar wel over.

Maylise

Opa ,oma en 'ze'

Ik snap de opmerking van Kaaskopje wel.Wij wonen in een klein dorp,waar ook opa en oma wonen en ik was toch ook wel iets angstig voor de reaktie van iedereen.Maar zoals ik vaker verteld heb,hoevaak komt het nu voor dat een jonge puber serieuse verkering krijgt???Iedereen in mijn familie kent mijn dochter zo goed,dat ze het niet vreemd vonden.Dat men begreep dat verbieden geen zin zou hebben.Men kent mij goed genoeg om te weten dat ik het stel in de gaten zou houden.Het was zelfs mijn moeder die toen ik haar vertelde dat dochter een vriend had die ook nog ouder was,mij vertelde dat ik haar moest laten doen en dat het mijn dochter goed zou doen.
Tja en wat 'ze'in het dorp voor mening hebben dat leg ik naast me neer.Maar dat gaat niet alleen over jongens,maar zelfs over kleding,uitgaan,brommerrijden enz enz,zo gaat dat in een dorp.Voor mijn moeder was het vroeger erg belangrijk,wat 'ze'ervan vonden,ik had het idee dat ik daardoor niet kon leven en ging in verzet,ben ook weegegaan uit het dorp,nu voel ik me er weer thuis,heb weinig contact met de dorpsmensen en laat mijn dochter leven.

Maylise

Hoewel de reputatie schade minder voor onze zonen zou gelden ...............dat vind ik dus weer niet kloppen.

Verder begrijp ik je wel.

Ik zou er niet tegen kunnen

Maylise, ik vind het knap hoe jij je kunt voegen naar de opvattingen van je schoonfamilie en man. Ik zou het benauwend vinden. Ik had zo´n 26 jaar geleden in de gaten dat het mijn wereld niet is en heb er toen voor gekozen die weg verder niet te gaan:-)

Emma

Dat is ook niet mijn mening. Ik vind het idioot dat jongens met zoveel meer weg kunnen komen dan meisjes. Zelf heb ik ook geen andere regels voor beiden. Alleen zo ziet men het helaas wel.

Maylise