Rokende puber

Dan ben ik blijkbaar een watje:-)

Ik vind verplicht buiten in de tuin roken er al sneu uitzien. Zeker als het regent of zo. En dan niet sneu in de zin dat ik er medelijden mee heb, maar het ziet er zo wanhopig uit.

Het gaat mij niet om al dan niet verbieden. Het gaat mij om je stelligheid. Je schrijft ergens anders al dat je kind nog niet pubert. Mijn punt is dat het moeilijk te voorspellen is hoe je zult reageren op het moment zelf, omdat veel zaken ook afhangen van de dan geldende omstandigheden. Ik ken echt ouders die van het roken niet zo'n punt maken omdat er belangrijker zaken zijn om wel een punt van te maken. En inderdaad, een brugklasser of een kind van 17, dat is wezelijk anders. Louter verboden uitvaardigen en hard tegen hard kan enorm averechts werken. Want een oudere puber is echt een stuk minder onder de indruk van jou "reken daar maar op!"

Ik begrijp p wel

Ergens schrijft ze over haar kinderen: ze zijn verstandig genoeg om niet te beginnen en als ze wel beginnen zijn ze verstandig genoeg om te weten dat ze moeten stoppen

Zo dacht ik ook. Inmiddels weet ik hoe arrogant die gedachte van mij was. In die puberfase telt 'verstandig' ineens (soms)niet meer. En hoewel je een slim kind kunt hebben, kan hij ongelooflijk domme dingen doen. Ook als je het totaal niet van hem verwacht. Ik heb zelf mijn stelligheden een beetje moeten bijschaven. Idem dito met mijn reactie op ongewenst gedrag. Het rookgedrag van zoon keur ik absoluut en radicaal af, maar praten over wat er achter zit is mi cruciaal (en voor hem voldoende om te stoppen, geen sancties nodig).

Fio ;-)

Gelijk gepost met gelijke strekking

Ach p

Met dat niet roken in huis en tuin ,heb je absoluut gelijk.Hier mag in de tuin gerookt worden,eerst niet,maar dan ging de jeugd voor het huis op de stoep,bij de buren tegen het hek hangen.Dan liever in de tuin.Dochter rookt niet in de tuin.
Maar dat niet wassen snap ik niet.Dan mogen je kinderen ook niet naar feestjes binnen?Of geen vrienden hebben waar thuis gerookt wordt?Dan was je die kleding ook niet??Want juist dan stinkt kleding,als iemand buiten rookt wel of niet stiekem ,dat ruik je niet aan kleding.

En verder,ook ik was ervan overtuigd dat mijn dochter niet zou gaan roken,niet zou drinken,ze was daar als kind heel stellig in.Roken was vier en stonk.Ze had er een hekel aan om naar haar rokende oom en tante te gaan,want daar stonk het en wij ook als we thuis kwamen.
Maar toen kwam de pubertijd,alles wil ze doen en uitproberen.Drinken heeft ze gedaan voor ze 16 was,nu "mag"het en drinkt ze niet.Gewoon alles doen waar ik ze voor waarschuw,wel stiekem,omdat ze weet hoe ik erover denk.Maar ik had dit nooit verwacht.Ik weet ondertussen ,hoe stellig ik was dat mijn dochter dingen nooit zou doen,dat ik dat niet in de hand heb.Ik praat,geef voorbeelden,leg uit,word boos ,geef straf en niets helpt,hoe meer ik mijn best doe ,hoe meer dochter zit verzet.En ik weet dat zakgeld inhouden niet helpt.Met een opstandige puber die in verzet gaat,helpt niets.Wij hebben dit met drank meegemaakt.Puber mocht geen druppel.Ik ben a blij dat ze nu met het roken zover is,dat ze niet meer uitdaagd,de strijd niet meer aangaat met ons,maar ons in de waan laat dat ze niet rookt,dat ze niet in huis en de tuin rookt.En ik hoop dat ze met als met drank verstandig wordt.
Ze is nu ook op een leeftijd dat ik vind dat ik niet meer kan verbieden,ze heeft ook een baantje,maar ook al zou ze wete dat ik wist dat ze rookte ,zou ze nog niet mogen roken als ik het zou zien.Dus net als een ander niet roken in huis en zij ook niet in de tuin en niet waar ik bij ben.Denk niet dat ze dat zou willen,ze weet dat ik er een vreslijke hekel aan heb.Haar kleding ruikt ook nooit naar rook,alleen als ze naar een feest is geweest.En die was ik meteen de andere dag.

Partner

Hier een rokende partner van puberdochter. Hij mag niet in huis roken, wel in de tuin. Ikzelf houdt helemaal niet van roken maar zie geen kwaad in roken in de tuin, hij rookt helemaal achterin de tuin. Als ik dat niet zou toestaan dan zou mijn dochter waarschijnlijk altijd bij hem thuis zitten of in de buurt rondhangen op straat. Dan vind ik dit toch prettiger.

Autonomie

Cobi:"Dus als je maar genoeg op de zaken vooruit loopt, drinken je kinderen je woorden als zoete honing, en strekt je heilzame invloed zich zover uit dat je kinderen ook niet buiten jouw heilzame aanwezigheid niet door de jouw gebaande paden afwijken. "
Niets is een garantie. Maar als je kinderen weten hoe jij over bepaalde dingen denkt, dan nemen ze dat wel mee in hun eigen overwegingen (zie ook link van Primavera).
Cobi:"Denk je werkelijk dat die nooit hun mond daarvoor open hebben gedaan? "
Niets is een garantie dus kun je het niet omkeren. Ondertussen is nu juist dat hetgeen dat je als ouder enorm in de war kan brengen. Bij jezelf blijven, je eigen opvatting en gevoelens helder maken, is daarom ook voor jezelf het makkelijkst.
Fio:"Jij kunt wel vinden dat iets niet mag en diverse maatregelen nemen, er zijn echt pubers die er doodgewoon sch*t aan hebben. "
Ja, klopt. Blijft dat je dan nog steeds kunt aangeven wat jij er zelf van denkt. Bij jezelf blijven beschermt je op zijn minst tegen gek worden van onzekerheid.
Cobi:"Allereerst, met zelfgenoegzaamheid en arrogantie had ik niet jou op het oog."
Je had het toch niet over mij hè? ;-)
Cobi:"Ik weet bijna zeker dat met jouw methode zakgeld inhouden, niet wassen mijn recalcitrante puber de kont tegen de krib had gegooid"
Aha, een interpretatieverschil.
Geld inhouden is geen straf of sanctie als je dat doet vanuit jezelf:weigeren mee te financieren. Het komt bovendien niet als een verrassing als je dat vooruit al gemeld hebt. Én het biedt alle ruimte aan die autonomie waar je het over hebt. Het is zelfs een voorbeeld van autonomie: een beslissing die over jou gaat en niet over je kind.
Ondertussen garandeert het allemaal niks voor de opvoeding. Er zijn geen garanties.
Groet,
Miriam Lavell

Eens met p

Mijn kinderen mogen best roken hoor, tot hun zestiende zal ik het verbieden, daarna mogen ze. Hoewel ik ze nog wel even op de gevaren zal wijzen natuurlijk. Maar ik heb er zelf een enorme hekel aan en vindt het echt smerig. Als ik in de rooklucht had willen zitten was ik zelf wel gaan roken en dat heb ik niet gedaan, dus gewoon niet die stank in mijn buurt. Zakgeld zal ik denk ik niet inhouden, maar mochten ze om meer vragen zou ik wel weigeren, want blijkbaar krijgen ze genoeg als ze er ook nog sigaretten van kunnen kopen. Wat ik overigens ook zou doen als mijn kinderen voor hun 16e gaan roken, is de verkoper aangeven bij de voedsel- en warenautoriteit. In de nabijgelegen stad waar veel kinderen uit ons dorp naar de middelbare school gaan is het algemeen bekend dat je bij drogisterij (!) X gewoon sigaretten kunt kopen als je onder de 16 bent. Want ja je kunt wel verbieden, maar je bent er niet altijd bij, dus dan ook maar zorgen dat ze het nergens kunnen krijgen.

Waar ik op reageer is dat jij zegt dat je zorgt dat niemand over jouw grens gaat.
Ik hoop voor je dat jouw kinderen dat niet gaan doen,wat ga je doen als ze dit wel doen???
Voor mijn puber heb ik mijn grens wat moeten verleggen,anders was ze op 15 jarige leeftijd al vertrokken.Ik snap cobi heel goed.Het is erg makkelijk om te zeggen dat je niemand over je grens laat gaan.Maar als het over je eigen kind gaat, met een sterke eigen wil plus zich tegen alles en iedereen verzet,is het voor een ander wel makkelijk gezegd.
Ik had ook mijn grenzen,heb alles geprobeerd mijn kind in mijn grens te houden.Maar dat heb ik niet gedaan en nu is ze uit haar verzet,ik dring tot haar door en komt ze uit zichzelf steeds beetje bij beetje terug in mijn grens.Maakt niet uit wat ik zeg,wat andere zeggen,juist alles wat niet mag,heeft ze al uitgeprobeerd,tot ze zelf de negatieve gevolgen ervan ondervonden heeft en enkel daarvan leert ze en maakt ze haar keuzes.
Ik ben erg gevoelig voor opmerkingen als ,niet over mijn grens,mijn kind zou dat nooit mogen,ik zou dat nooit toestaan.IK heb het zoveel gehoord afgelopen jaren.

Miriam

Maar als je kinderen weten hoe jij over bepaalde dingen denkt, dan nemen ze dat wel mee in hun eigen overwegingen (zie ook link van Primavera). ===
Hierin geef ik je gelijk. Mijn kinderen weten nu al hoe ik op bepaalde situaties zal reageren. Althans, hoe ik er nú over denk. Zo weten mijn kinderen dat ik ze nooit het huis uit zal zetten vanwege een ongeplande zwangerschap, om even een zijstraatje te noemen. Ze weten ook dat ik roken in huis vies vindt, dat ik niet van liegen hou en dat ik sommige dingen niet altijd maar goed vind. Gewoon wegblijven bij het eten bijvoorbeeld vind ik hoogst onbeleefd. Maar algemeen genomen hoop ik niet dat mijn kinderen nog tot ver in de toekomst last zullen hebben van een stemmetje in hun hoofd die zeurt "oh als ma dit eens wist!" Ik wil dat ze zich vrij voelen om alles met mij te bespreken en als ik tijdens een gesprek tot een compromis moet komen in plaats van een verbod dan doe ik dat. Dat ik het heel erg dom zou vinden als ze gaan roken weten ze. Maar ons huis is ook hun huis en daarom vind ik het normaal dat ze dezelfde regels opgelegd krijgen als ieder gezinslid, dus ook hun vader. Roken betekent dat je buiten moet staan. De tijd waarin ik antwoord 'omdat ik het zeg' ligt toch alweer een tijdje achter ons.

Keuze

Ik ben het met Miriam eens dat je in het stellen van de grenzen ook bij jezelf moet blijven. Het gaat niet alleen om begrenzen van je kinderen maar ook het begrenzen van je eigen ruimte en keuzes. Wil je niet in de stank van de rook zitten dan neem je dus bepaalde maatregelen. Die zijn niet perse op het kind gericht maar kunnen ook op bescherming van jezelf gericht zijn.

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement maar een logische gevolgtrekking van de afkeer van in dit geval P aan roken. P wordt ziek van roken en vindt het enorm stinken en wil dus niet het roken bekostigen. Immers het is iets waar je principieel op tegen bet. Dat is helemaal niet hard tegen hard gaan, dat is je kind een keuze bieden en de consequenties van die keuze aanvaarden. Elke keuze die je maakt brengt nu eenmaal consequenties met zich mee. De consequentie van roken in huize P is dat de ouders er geen enkele overlast van willen hebben en dat dus de rokende persoon zelf meer zal moeten regelen om te zorgen dat P en haar man geen last van het roken hebben. Lijkt me allemaal heel helder en duidelijk.

Vroeg? Ja, ze zijn vroeg,en ook vroeg uitgepubert. Hevig, welnee, waar baseer je dat op?? Ik ben apetrots op alledrie, echt hevige zaken zie ik godzijdank alleen bij anderen. Sch*t hebben ze niet aan mij, misschien wel omdat ik niet op alle slakken zout leg. (Overigens, mijn puber mag helemaal niet in huis roken, dat zeg ik ook nergens.) Ik maak mij druk om zaken die er wezelijk toe doen, dus met rokende puber ben ik ook in gesprek. Maar ik heb niet de illusie dat hij dan stopt.

Ik citeer: Er is geen kind van mij.....reken daar maar op!!
Nou dat is hier ook zo. Alleen kun je ook duidelijk zijn zonder fel van leer te trekken, dat is mijn hele punt. Heel fel reageren kan gewoon onwijs averechts werken. En ik blijf hier vanuit mijn eigen ervaringen reageren, of jij dat nu kunt waarderen of niet.

Ik heb juist geciteerd

Jouw hele zin, inclusief achter de komma: als ze wel beginnen (met roken) zijn ze verstandig genoeg om te stoppen.
Je schreef in reactie: Ik zei dat ze verstandig genoeg zijn om niet te beginnen maar ik heb NIET gezegd dat ze niet kunnen gaan puberen en wel beginnen. Weer een foute conclusie

Ik begrijp je niet.

Maylise

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement
Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snappen===
Ik ben met Fiorucci eens dat het de toon is die de muziek maakt. Uit de toon van P klinkt dat degene die over haar rookregels heengaat wat te wachten staat. En ik ben met Fiorucci eens dat zo van leer trekken niet altijd handig is.
Ieder maakt zijn eigen regels uiteraard en daar hebben hun kinderen zich aan te houden, maar ik hoef die regels niet altijd te begrijpen. Ik kan mij bijvoorbeeld echt niet voorstellen dat P zich beroerd gaat voelen als er achterin de tuin gerookt wordt als zij zelf binnen zit. Of het moet een postzegeltuintje zijn, maar dat zal denk ik wel meevallen. De overlast zal net zo groot zijn als wanneer een zoon van P op een pleintje voor het huis gaat zitten roken. In mijn ogen neigt de regel van P 'ook niet achterin de tuin' daarom naar verbieden om het verbieden.

Nou nou

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement

Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snappen===

En nu goed: Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement ===

Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snap.

Onder het raam roken

Ja dat vind ik ook vies. Ik stoor me ook aan mensen die in een bushokje staan te roken. Doe dat lekker een stuk verderop, denk ik dan.
Maar je optimisme over dat je kinderen de regels kennen en er dus geen discussie meer over zal ontstaan, verbaast mij wel een beetje. Zo werkt dat in het algemeen niet helemaal. En dan kom ik toch met het woordje 'bang': of ze moeten zo bang voor je zijn dat ze nooit tegen je in durven te gaan en dat is neem ik aan niet je bedoeling.

Drogisterij en roken - o.t.

Viel mij laatst ook op, dat de drogist sigaretten verkoopt. Héél vreemd. Vast louter vanwege de aanloop die het geeft, want het slaat werkelijk nergens op.

Buiten roken

buiten roken, wat is daar zielig aan? Het ziet er een beetje zielig uit misschien en het bevordert rookclubjes die soms een wat negatief effect hebben op het sociale leven van de complete groep waar deze rokers bij horen.Roddelclubje onder elkaar. Maar goed, dat terzijde.

Onze buren roken in de tuin,dagelijks nog even voor ze naar bed gaan, en die rook waait altijd smakelijk ons open slaapkamerraam in.
Kijk even waar te staat als je in de tuin rookt.

Buiten roken

Bromvlieg: buiten roken, wat is daar zielig aan?===
Niets:-) Als iemand zo graag wil roken dat diegene daar regen, storm of sneeuw voor wil trotseren, moet diegene dat vooral doen. Wat ik daar het 'sneue' aan vindt, is dat het de verslaving zo duidelijk maakt. Ik als ex-roker weet ook precies hoe dat is. Niet dat ik buiten rookte, daar was het de tijd nog niet naar, maar ik ken wel het gevoel van 'moeten roken'. Echt ik ben blij dat ik daar vanaf ben. Ik had een goede reden om te stoppen. Ze loopt hier inmiddels 21 jaar rond:-) Ik kan me voorstellen dat 'omdat het slecht voor je is' een iets minder aansprekend argument is voor jongeren. Dat maakt het juist zo lastig.

Bromvlieg

Viel het je echt kortgeleden pas op dat een drogisterij sigaretten verkoopt? Dat is al zó lang. Ik vind het ook een bijzonder vreemd fenomeen.

Dat vind ik stom

Maylise:"Het gaat niet alleen om begrenzen van je kinderen maar ook het begrenzen van je eigen ruimte en keuzes. "
Dat is het. Daar ligt ook de spraakverwarring volgens mij.
Je kunt opvoedkwesties benaderen als iets dat in het kind ligt waar jij als ouder wat aan moet veranderen, grenzen als traphekjes waar het kind er niet overheen gaat (dat is gevaarlijk). Maar je kunt ook een simpeler analyse maken: wat kan je zelf hebben?
Dat laatste is waar P het over heeft in verband met roken. Argumenten die over het kind gaan, tellen daarin niet. P wil geen rook in huis, wil roken niet financieren, etc.
Juist met pubers vind ik die weg het makkelijkste uit te voeren. Je kunt het namelijk zo gek niet verzinnen of ze doen het. Je bent er ook steeds minder bij om de hekken te controleren én die pubers willen nu eenmaal de hekken open trappen.
In plaats van een traphek, zet je een grens om jezelf. Zelfbescherming. Daar heb je direct zicht op en de argumenten zijn eenvoudig: Ik kan het niet, wil het niet, vind het eng, kan er niet van slapen, moet er aan wennen, etc.
De boodschap aan de puber is ook duidelijk: alle hekken zijn open, maar hou rekening met mij. Hoe en waar precies hoeven ze niet zelf te verzinnen. Je geeft dat gewoon helder aan.
Wat nog ingewikkeld kan zijn is om als ouder je gedachte om te vormen van hoeder (dat is niet goed voor hem/haar) naar beschermer van je eigen belangen/emoties. Om niet steeds weer in moederkloektermen te schieten als 'dat is niet goed voor je'. Om hardop tegen je kind te durven zeggen dat je het eng of vies vindt. Dat klinkt al snel net zo suf als het puberale 'dat vind ik stom'.
Je bent snel geneigd om je met gezagdragende formuleringen te omhullen. Maar dat is de kwestie nu juist: die pubers willen dat gezagdragende niet meer.
"Dat vind ik stom" is ineens een bijzonder heldere formule.
Groet,
Miriam Lavell

Niet (helemaal) mee eens

Natuurlijk is het goed om van jezelf uit te gaan. Maar als je dat in alles doorvoert kunnen er rare situaties ontstaan. Stel dat je hoogtevrees hebt, dan vind je het al snel onveilig om iets hoogs te doen. "Nee Marietje, dat is hoog, ik vind het onprettig als je die toren beklimt, je mag niet." Of je drinkt nooit een glas wijn of iets anders met alcohol: "Nee Klaasje, alcohol is vies, ik vind het niet prettig als je dat drinkt, je mag niet."
Als het aan mij had gelegen hadden mijn kinderen pas veel later alleen naar een pretpark gemogen dan in de praktijk is gebeurd. Ik vond het dóódeng. De reis, het echt alleen (zonder volwassen begeleider) in zo'n park rondlopen, e.d.. Ik was in alle staten, maar mijn man en kinderen hebben mij overtuigd en ze zijn veilig thuisgekomen. Ik vond het doodeng toen een kind van mij op het dak van de school klom om er een bal af te halen. Ik zou dat niet durven. En juist dáárom heb ik er niets van gezegd. Ik wil niet dat een kind van mij net zo'n angsthaas wordt als ik.
Ik vind het niet verkeerd om van je eigen grenzen uit te gaan, maar ik ben ook van mening dat je best over je grenzen heen mag kijken als dat mogelijk is. Ik zou echt balen als een kind van mij ging roken, maar zeker nu ze allebei boven de 18 zijn accepteer ik dat het hún beslissing in hún leven is, net als dat ik dat van een andere volwassene, zoals een vriend of zus zou accepteren. En zo'n vriend of zus, mag in onze tuin roken. En bij sommige beslissingen laat ik andere afwegingen meetellen. Mag het van de wet, dan mag het ook van mij - bijvoorbeeld. Ook al vind ik het eng. Mijn dochter wil bijvoorbeeld op rijles. Voor mij een nieuw fenomeen waar ik mij zorgen over mag maken. Komt ze altijd weer heelhuids thuis? Ik vind dat je best zonder auto kunt leven.

Dat traphek

heeft hier ook niet erg lang gestaan,levensgevaarlijk,dochter moest en zou eroverheen.Net zo met ledikant,ze kwam met slaapzak aan uit ledikant, over traphek heen de trap af,zo weer de kamer in.
Hoe hoger ik een hek bouw om me heen hoe harder zij gaat vechten eroverheen te komen.

Maar p

Waar denk ik mensen jou van willen overtuigen, is dat je nog zoveel huisregels en ge/verboden en ingesleten gewoontes kunt hebben: een puber (niet allemaal, maar menige) zal ze uittesten. Je schrijft dingen als: er wordt hier in huis niet gerookt, punt uit. Tuurlijk. Maar een 15-16-17-jarige vindt jouw huis ook gewoon zijn huis en als hij in zijn eigen huis wil roken, dan dóet hij dat. En gezien je regels/gewoonten zal de eerste peuk niet pontificaal in de kamer plaatsvinden, maar op zijn eigen kamer met het raam open. Bijvoorbeeld he, bijvoorbeeld.
En het niet wassen van rokerige kleding: vuile kleding dáár laten landen waar jij het wil is al een hele opgaaf voor een puber. Dat jij niet tegen rook kunt, is niet ZIJN probleem. Zijn rokerige kleding laat-ie gewoon lekker op z'n kamer liggen, zeur niet mens, heb jij toch geen last van. Dan was je het toch lekker niet? Loop ik er wel een keer mee door de regen, is het ook weer schoon.
Tuurlijk, je doel: ik faciliteer het roken niet zul je wellicht wel voor een groot deel bereiken. Maar ik denk dat je je nog niet helemaal realiseert dat 'wiens huis is dit eigenlijk' met een puber een hele nare, fundamentele discussie kan worden. Waarbij heel veel dingen her-ijkt worden. Dat is nu nog ver weg, schat ik zo in als ik je bijdragen lees.

Tirza