U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
respectloos gedrag
wij zijn een samengesteld gezin. wij hebben een jongen van 13, deze is van mijn man en woont bij zijn moeder. samen met zijn zus van 15 komen ze om de week en de helft van de vakanties bij ons, welnu het geval.
zoonlief heeft een paar weken geleden ontdekt dat mama (niet ik dus, zijn biologische moeder) soms een vriendje heeft. mama is zeker geen bedhopper en heeft respect hoog in de vaandel. zonlief heeft in haar telefoon gekeken en alle gesprekken gelezen en zelfs fotos genomen van die gespreken. daarna komt hij naar ons toe, (meer naar zijn vader) en maakt haar belachelijk door respectloos over haar te praten. met trots verteld hij dat hij dingen heeft gelezen. sommige gesprekken zijn vrij getint, zoals volwassenen het soms doen. deze licht hij uit en maakt ze belachelijk. wij reageren hier tot op heden nogal lakoniek, ik blijf maar zeggen dat hij respect moet hebben voor zijnmoeder, maar dat gaat langs hem heen. wij ondernemen nog niets omdat wij niet echt weten hoe te reageren. papa en mama communiceren niet zo goed, die liggen elkaar niet meer. wat zouden jullie doen? hoe dit verder aan te pakken?
ik en vader wantrouwen hem steeds meer. als hij het bij zijn moeder dit doet wat doet hij nog meer waar wij nix van weten.
snap ik niet
Ik snap niet dat je partner hier laconiek op reageert. Het kan echt absoluut niet wat hij doet, hoe moet hij dat leren als zelfs zijn vader het wel best vindt?
niet best vinden!!
mn man vind het ook niet best, maar wij weten niet hoe wij hierop moeten reageren. wij manen hem aan tot respect echter gaat het langs hem heen. dus vandaar dat wij advies vragen.
simpel
Vertel de moeder dat ze een wachtwoord op haar telefoon moet zetten. Meer hoef je niet te doen.
dat is toch
hetzelfde? Iets best vinden en laconiek reageren, niet weten wat te doen. Het heeft iig hetzelfde resultaat; zoon denkt dat het wel kan. Ik zou ongelofelijk woest zijn als ik zoiets van of over mijn kind zou horen. Het is grenzeloos gedrag, en wat er ook gebeurt, hij moet gaan snappen dat dit niet kan.
Ik zou hier zeker ook contact over opnemen met moeder, zij moet dit ook weten.
gevolgen
waar mijn man mee zit is het dillema van vertrouwen. alle zaken komen van hem af, maakt niet uit waar het om gaat. mama zit altijd op een ivoren toren. plus dat als papa het aan mama verteld is het vertrouwen weg dat zoon naar papa heeft met betrekking tot dingen vertellen. dit heeft gevolgen voor later als zoon iets uitvreet gaat hij niet meer aan paps vertellen omdat papa het toch doorverteld. echter denk ik dat het ook zo is in een "gewoon" gezin. het gaat niet om inhoud waar die gesprekken over gaan, of dat papa en mama gescheiden zijn maar om procedure. ongevraagd in iemands telefoon kijken omdat je toevallig wachtwoord hebt kan gewoon niet. zijn jullie met laatste mee eens ?
ja lastig
Ik snap wel dat je het risico kunt lopen dat hij dingen niet meer vertelt. Van de andere kant heb je er niet zoveel aan als hij zaken vertelt en je doet daar vervolgens niets mee. Normaal gesproken wel hoor, als mijn kinderen me iets 'opbiechten' ben ik in principe niet boos maar zeg ze dat ik het fijn vind dat ze het me vertellen.
Maar wat mijn kinderen me opbiechten, daarvan weten ze ook wel dat het niet kan. Hoogstens bied ik hulp aan in hoe het gedrag te veranderen.
Klinkt alsof deze jongen niet weet /vindt dat het niet kan. Dan ben je als ouder gewoon medeplichtig, mag je luisteren naar wat hij vertelt alleen. Terwijl het wel om gedrag gaat dat wat mij betreft echt ernstig is.
Ik zou het verhaal rond respect even weglaten, maakt blijkbaar toch geen indruk. Gewoon 'regels', van je partner als vader; je mag niet stiekum op iemands telefoon. Wat is er voor nodig om hem daaraan te houden. Misschien helpt het als je hem overdreven voorhoudt dat iemand anders in zijn prive leven snuffelt, hoe zou hij dat vinden?
Contact met moeder vind ik minder belangrijk. Het ging mij er gewoon om dat je als ouders belangrijke dingen mbt zoon bespreekt. Of dat kan ligt aan het contact en of je verder dingen bespreekt.
Mooiste is natuurlijk als je hem zover krijgt dat hij zelf opbiecht aan moeder.
Boodschap moet iig zijn dat hij als vader dit gedrag niet toestaat bij hem. Niet zozeer voor moeder maar voor hemzelf, zoiets wil je niet bij je kind!
inderdaad
ik ben het met je eens, dat had ik zelf ook bedacht. gaat ook niet om mama maar om het gedrag. en ik spreek hem ook op aan op het respectloze gedrag, het is en blijft zijn moeder. ik denk dat we het bij ons zelf houden idd, en hem op zijn eigen fatsoen gaan aanspreken. ik kan begrijpen dat zoonlief moeite heeft met mannen die mama heeft maar dan moet hij dat zeggen, dan kunnen we erover praten.
zoiets ja
Ik zou aan zoon zeggen dat ik er niets over wil horen, als hij weer met zo'n screenshot van een gesprek aan komt. En hem inderdaad duidelijk maken dat je zoiets niet doet, dit is prive van zijn moeder en daar moet hij vanaf blijven. Dus niet meer laconiek reageren, maar actief reageren en het sowieso al afkappen, niet aanhoren en hem zeggen dat hij nooit meer in haar mobiel mag snuffelen. Wat anderen ook al schrijven, hou hem voor hoe hij het zou vinden als mensen in zijn prive spullen/berichten/brieven/computer zouden gaan zitten en dat ook nog eens met anderen delen. Dus inderdaad, spreek hem aan op zijn eigen fatsoen.
Succes
besluit
idd, wij hebben min of meer vanochtend besloten dat paps zijn mobiel gaat vragen en het wachtwoord van het mobiel met de intentie doorheen te gaan. en dan komt de discussie op gang hoe hij (zoon) het zou vinden dat er iemand in zijn spullen snuffeld. zoon is altijd verontwaardig als mama zijn telefoon afpakt of dat papa even erin wil zitten lezen, dus ik denk dat die aanpak veel beter gaat werken. idd, mama staat hierbuiten, gaat om procedure en fatsoen, niet omde inhoud.
"Actions speak louder than words"
Als je een kind wil bijbrengen, dat het geen pas geeft om de privacy van een ander te schenden, dan moet je het vooral ook zelf niet doen. Ik zou zeggen: in dit geval geen daden, maar woorden dus!
Rode krullenbol
nou...
het vragen naar zijn mobiel en het in willen kijken willen wij hem het gevoel geven van privacyschending. hetgeen hij bij zijn moeder doet.
zou ik ook niet doen
Afhankelijk van de situatie en de relatie die jullie hebben zou ik er wel mee dreigen, of het zelfs doen. Maar dan met de intentie hem te volgen, hij is blijkbaar nog niet te vertrouwen!
En juist wel daden en geen woorden; dus altijd het goede voorbeeld geven!
Wat ik zou doen..
Hoi Elastigirl,
Wat een vervelende situatie, dat moet ook even gezegd worden.
Wat ik begrijp is dat vader en moeder niet zo heel goed contact hebben. Echter gaat dit nog veel slechter worden door dat vader niets tegen moeder zegt over wat hun kind aan het doen is (als moeder daar achter komt wordt het vertrouwen van moeder naar vader waarschijnlijk ernstig beschadigd). Mijn advies zou zijn om meteen moeder op te bellen/ langs te gaan, uit te leggen wat er speelt en waarom je dit aan haar verteld; het belang van samen je kinderen opvoeden en duidelijkheid over normen en waarden mee te geven.
Met de zoon zou ik het gesprek aangaan; dit gedrag is belachelijk. Hij heeft niet het recht om door zijn moeders spullen te neuzen, haar gesprekken te lezen en dit te delen met jullie en dat accepteren jullie ook niet. In ditzelfde gesprek zou ik hem ook mededelen dat jullie dit op gaan pakken (of al hebben gepakt) met moeder of nog beter, moeder aan laten sluiten (maar ik weet natuurlijk niet of dit haalbaar is in jullie situatie). Zo ziet hij juist dat jullie betrouwbaar zijn; jullie staan het niet toe dat er achter iemands rug om lelijk wordt gesproken over diegene. Daarnaast tonen jullie op deze manier respect naar moeder; wat je in woorden wel al tegen hem gezegd hebt maar door laconiek te reageren op wat hij allemaal doet in daad niet laat zien.
Ik hoop dat je hier wat mee kan,
Groetjes,
Kaya