Recht op privacy clasht met familie samenzijn

Normaal

ik herken het wel,het is wennen,maar zo rond de 14,15 jaar gingen mijn kinderen steeds meer hun eigen plan trekken,zonder het gezin.
of ze gingen na het eten de deur uit naar vrienden ,of er komen vrienden hier,maar dan wel boven op hun eigen kamer.of ze gaan sporten.
of ze verdwijnen na het eten weer naar hun kamer.voor huiswerk ,computeren,muziek luisteren.
daarom is de avondmaaltijd hier heilig,dan hebben we tijd voor elkaar,praten we over school en werk,komen er soms hele discussies voorbij,horen we of er problemen zijn op school.
tegen de tijd dat ze het huis uit gaan( onze oudste woont net zelfstandig)zag ik dochter alleen nog maar s,avonds aan tafel,de rest van de tijd had ze haar eigen leven.
maar het leuke is,nu ze op zichzelf woont hebben we weer veel meer contact,het is dus maar tijdelijk.

Gewoon

Hallo Ozzie,

Volgens mij is het normaal gedrag. Hier is zelfs het eten niet altijd met het hele gezin, omdat er altijd wel een of meer moeten sporten. Dus met iedere dag een heel uur met het complete gezin is al heel veel.

Vanaf een jaar of 12 is het voor mij zo dat ik met volwassenen in een huis woon (die natuurlijk nog wel sturing krijgen waar nodig). Als zij of ik of wij behoefte hebben om iets samen te doen organiseert iemand dat. Een keer per week poetsen we met de mensen die op dat moment thuis zijn en wonderbaarlijk genoeg pakken ze bijna altijd zonder te zeuren mee. En we overleggen wie er kookt.

Verder hebben ze binnen kaders gewoon de ruimte om te doen wat ze zelf willen. Ik denk dat het verplicht samenzijn op die leeftijd niet meer werkt. Ze zoeken elkaar en ons nu op omdat ze er zin in hebben en dat is vaker dan ik dat vroeger ooit thuis gedaan heb, want op die leeftijd was mijn belangrijkste doel in mijn leven zo min mogelijk thuis bij mijn ouders zijn.

Hanna

Ook hier gewoon

Hoi ozzieozzie

Hoewel ik het ook niet altijd gezellig vind is het hier ook zo. Maar ik vraag wel regelmatig of ze nog even met ons samen tv kijken of een spelletje doen.

groet

Saar

Oh ja

da's heel gewoon hoor.

De tijden waarop ik hen sprak op die leeftijd: als ze moesten afdrogen (tja, dat bestaat in het vaatwassertijdperk niet meer), als ik even een paar straatjes mee liep met hun krantenwijk, als we samen (een op een dus) naar de stad gingen voor kleding. En we keken ook wel eens gezamenlijk een TV-serie, ik herinner me Heartbreak High of zoiets. Maar inderdaad, ze zaten vaak op hun eigen kamer (en in die tijd zonder internetPC, die stond op onze slaap/werkkamer en daar mochten ze om beurten hun gang gaan wat uitgebreide onderhandelingen opleverde!)

Gaan hun eigen weg op

Ik merk het zelf ook met mijn tieners van 13 en 15 jaar. Hun leven bestaat uit vriend(innen) bezoeken, soms bij vriend(innen) logeren of ze komen hier slapen, gamen, computeren (hyven, you-tuben, msn-en, gepaard met muziek) en huiswerk maken. Zij beginnen langzaam maar zeker hun eigen leven te leiden. Dit hoort bij het groter worden. Heerlijk toch? Dan wordt het ook tijd om je eigen leven als ouder weer op te pakken. Ik maak zelf ook geregeld afspraken met mijn vriendinnen, ganaar de sportschool, etc. Natuurlijk moeten de kinderen hun steentje bijdragen in huis: stofzuigen, dweilen, helpen met de boodschappen, koken, afwassen (sinds de komst van de vaatwasser helpen in- en uitruimen).
Ik denk dat jij, doordat ze het grootste gedeelte van hun tijd op hun kamers doorbrengen de gesprekken met de kids mist. Wat ik zelf gemerkt heb is dat ze bij mij komen als ze er zelf behoefte aan hebben. Dan kunnen er goede gesprekken ontstaan. We kunnen discussiëren over allerlei facetten van het leven. Mijn zienswijze en die van hun worden dan afgetast. Probeer zelf wel zoveel mogelijk met hen mee te leven en samen, als er een probleem is, een oplossing hiervoor voor te zoeken. Bij het groter worden hoort er ook bij dat ze de gevonden oplossing zelf mogen uitvoeren..
De tieners geleidelijk meer vertrouwen geven is ook belangrijk, maar geef ook aan dat ze dat vertrouwen niet moeten schenden! Dit hoort ook bij het volwassen worden. Je meldde dat je elke keer de geschiedenis controleert op welke sites ze bezoeken, maar is dat wel altijd zo belangrijk? Ga je daar ermee door als je ziet dat alles ok is? Voelen zij zich daardoor niet teveel gecontroleerd, waardoor ze zich niet zo vaak laten zien? En ik vraag mij ook het volgende af: je controleert de pc, maar kan je daarmee voorkomen dat ze naar verboden sites surfen? Ze kunnen ook bij hun vrienden internetten en dan toch die sites bezoeken waar ze van jou niet mogen komen. Ik denk dat je met een gesprek verder komt dan een strakke controle.
Humor is ook belangrijk! Wij lachen hier heel wat af. Het kan over van alles zijn: tot over een voorval op school of een leuke rap, dans of een grappig filmpje op You-Tube.
Soms ga ik met een van de kinderen op stap. Het kan variëren van samen winkelen, de bios of een concert bezoeken. Dat plannen wij samen. Ook dan kan er, los van een broer of zus, mooie gesprekken ontstaan.. of we hebben veel plezier met elkaar.

Is dat mijn voorland? Ik verzucht wel eens tegen de meiden (11 en 5) dat ze wat voor zichzelf moeten gaan doen (op hun kamer!) en mij even rust geven. Nog een paar jaar, en dan ga ik smeken of ze hun eenzame moeder wat aandacht willen geven, begrijp ik ;-)

Ja...

Ik denk dat het vrij normaal is eigenlijk. Ook hier is het eten vaak het enige moment dat we allemaal thuis zijn en dat we met elkaar doorbrengen. Daarom probeer ik van de avond maaltijd dus ook altijd iets gezelligs te maken. Dat is gewoon een moment dat we altijd samen zijn (hoewel er natuurlijk wel eens iemand weg is).

Verder is het meer ad hoc. Vrijdagavond kijken we vaak film en dan zit iedereen die thuis is er meestal bij. Mijn zoon van 16 vindt ingewikkelde board games ook erg leuk (van die strategische spellen) en dat spelen we dus ook wel samen maar dat is niet met enige regelmaat. Hij gaat vaak met mijn man samen schaken. Of we spelen met elkaar poker (niet om geld hoor). Verder veel momenten tussendoor (het liefst als ik net zit met een goed boek) komen ze wel naar me toe om te praten over van alles en nog wat. Ze houden allemaal erg van praten dus dat scheelt wel. Ze delen toch wel heel veel vind ik vaak. Ik was veel geslotener tegen mijn ouders.

Mijn 21 jarige en 19 jarige zijn erg uithuizig. Vooral de 21jarige heeft een zeer uitgebreid sociaal leven en veel activiteiten buitenshuis. De 16jarige is wel veel meer thuis maar zit ook veel tijd achter de computer. De 13jarige brengt juist nog graag veel tijd met mij door. Zij vindt het heel leuk als ik mee kijk naar haar lieveling series op tv en wil graag altijd alle verhalen over school delen. Zij helpt ook graag met koken.

We hebben ook een poosje een familie avond gehad waar we dus bewust thuis bleven en met elkaar spelletjes gingen spelen, films kijken of ergens heen gingen (bowlen, eten, bioscoop). Dat werkte ook wel prima maar op een gegeven moment toch verwatert. Dat had ik van mensen afgekeken die ik ken. Zij zijn mormonen en bij hun kerk is maandagavond familie avond. Dat is dan wel met een religieuze invulling maar het principe kan natuurlijk ook prima met een seculiere invulling.

Een gezamenlijke hobby ontwikkelen is ook een goed idee samen aan een model spoortrein bouwen of zo. Dat zullen ze nu niet meer willen misschien want niet cool Maar iets wat iedereen leuk vind of juist iets apart met elk kind.

Wij doen alles nu meer ad hoc dus maar ik moet zeggen dat ik niet het gevoel heb dat ik hun weinig zie. Helemaal niet zelfs. Nu heb ik ook veel kinderen en ik heb het sowieso druk met van alles dus het kan best zijn dat het kwantitatief helemaal niet zo veel is.

Maylise

Veel tussendoor

Naast het avondeten zijn er hier als vanzelf toch wel meerdere contactmomenten ontstaan. Tijdens het avondeten gaat het toch vooral over leuke, gezellige dingen, veel grapjes en gekkigheid, serieuzere dingen komen dan eigenlijk niet aan bod, dat gebeurt vaak pas als ik ze een op een spreek. Hier hangt het er een beetje vanaf wie er eerder thuis is, ik werk niet de hele week hele dagen. Als zij eerder thuis zijn dan komen ze vaak vanzelf wel even naar beneden als ze mij horen, zo niet, dan loop ik zelf even naar boven om gedag te zeggen en belangrijke dingen van de dag te horen. Dan komen ze gedurende de middag nog vaak naar beneden om even iets te drinken te pakken, iets te eten, iets te vragen enzovoort, ook allemaal momentjes dat er even contact is.
Verder is hier de gewoonte dat ze 's avonds voor ze naar bed gaan nog naar beneden komen. Rond half negen/negen uur vind ik het mooi geweest met het gecomputer en vraag ik of ze naar beneden komen. Dan kijken we vaak samen nog even iets op televisie (en kletsen ondertussen). Misschien dat je hiermee wat kan, ozzieozzie? Een eindtijd voor computeren en ze dan vragen nog even beneden te komen zitten?

Normaal

Ik denk dat bij jou ook meespeelt dat je alleen in de kamer zit en niet zoals sommigen van ons met een man. Als je toch gezelschap hebt is het niet zo ´sneu´ als je de hele avond alleen zit. Ik denk dus dat het niet zozeer bij je kinderen ligt, maar bij jou. Voor hun leeftijd is het normaal om op je eigen kamer te zitten.
Als ik mijn kinderen zie ben ik overigens echt niet dagelijks bezig met ze ´de weg te wijzen´. Er passeren heel wat dagen dat er totaal niet gewezen wordt:-)

Offf (kaaskopje, licht ot)

dat je je een ongeluk staat te wijzen en ze nemen gewoon een andere afslag

Tirza

:-))

of ze rijden over de stoep, worden daardoor over het hoofd gezien en belanden tegen een achteruit rijdende auto... Dat is dan weer minder:-( (jongste dochter vandaag...)