U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Pubers en familiebezoek
Ik heb 3 kinderen tussen de 14 en 17. Pubers dus. Die hebben niet altijd zin om mee te gaan naar de verjaardag van oom, tante, neef, nicht etc. Naar oma en opa gaan ze meestal wel mee want ja, die zijn oud en een van de twee is wat dementerend en hoewel ze dat raar en moeilijk vinden, realiseren ze zich wel dat die nu nog weet wie ze zijn maar dat dat ook zo over kan zijn. Bij de rest gaan ze af en toe mee, als ze kunnen.
Maar naar 1 oom en tante krijg ik ze niet mee. En die 2 zijn er het meest van allemaal op gesteld dat ze meekomen. Waarom die dat willen, weet ik niet want de kinderen van de aangetrouwde tak, zeg maar, komen ook nooit mee. Ze hebben zelf kinderen die een jaar of 5 jonger zijn. Binnenkort worden we weer verwacht op te komen draven. Geen feest, gewoon alleen de familie. De vorige keer zijn de kinderen na lang aandringen van mij mee geweest, dus nu zijn ze er weer een keer of 3 vanaf, is hun redenatie.
Hoe doen jullie dat?
Bromvlieg
Dank je :)
Bromvlieg
"Iemand zei laatst dat media als facebook ontzettend slecht voor pubers zijn, omdat iedereen zijn/haar leven zo bruisend sprankelend succesvol etaleert. De werkelijkheid is anders"
Nou, inderdaad, zit je daar weer bij je suffe opa en oma, ipv wat spetterends te doen 
suffe oma
Volgens mij kan dat best meevallen, suffe oma en opa. Bij ons vinden ze de ooms en tantes eerder suf en saai.
En laatst zag ik in een "hipster"restaurant een stel van begin 20 dat oma (een echte, met bijna wit haar en rollator) uit eten had genomen. Ze hebben de hele avond geanimeerd met elkaar gesproken. Zo kan het dus ook.
En daarbij hoef je natuurlijk niet zelf altijd overal winst uit te halen eer je iets (voor een ander) doet. Winst is niet altijd zichtbaar.
Ik denk dat er her en der schrijnende verhalen tussen moeten zitten als ik het zo lees. In zulke gevallen zul je als vanzelf bijstellen hoe je in die relatie staat en daar wel of niet iets mee doen.
De gemÃddelde relatie met ouders en grootouders, familie, is denk ik een stuk beter en in een ander aantal gevallen gewoon goed.
Dan mag een puber best iets voor een ander over leren hebben.
Het zou toch van de gekke zijn dat oud per definitie suf, saai, stom betekent en dat je alleen meetelt als je nog een heel actief leven hebt?
Want iedereen weet toch dat die dag voor de meesten onder ons gewoon vanzelf komt? En maakt dat je waardeloos en niet waard om van te houden, om te geven, aandacht te krijgen?
En als kinderen dat al niet van de ouders meekrijgen, hoe moeten ze dat dan leren? Want dan komen ze later ook niet bij jou; een grijze oude taart die denkt dat ze het allemaal goed gedaan heeft met haar kinderen en er altijd voor ze is geweest, maar die toch alleen achterblijft.
Eenzaamheid is een killer.