U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
pubers andere manier van omgaan met dood?
Mijn schoonmoeder komt een dezer dagen te overlijden. Anders als bij zijn opa en andere oma reageert mijn zoon van 16 nu vrij gesloten. Hij geeft al een tijdje aan haar niet meer te willen zien, logisch want ze is dement en heeft moeilijk gedrag, hij kan er niet mee omgaan. Nu heeft hij ook duidelijk aan haar niet opgebaard te willen zien en zelfs niet naar de crematie te willen.
Over dat laatste heb ik gezegd dat dat gewoon wel even moet. Een laatste eerbetoon aan zijn allerliefste oma die nu al zo lang eigenlijk die oma niet meer is. Dat zegt hij ook zo.
Bij overlijden van opa, 4 jaar, en oma, toen was hij 11, was hij zo ontwapenend open en zonder gêne verdrietig. Nu sluit hij zich af. Overigens is hij duidelijk wel aangedaan,maar ik merk het aan indirecte dingen. Hij is ook lief voor ons en probeert te helpen.
Maar ik vind het jammer dat hij haar niet opgebaard wil zien. Voor mijn gevoel kan hij het dan misschien niet goed verwerken.
Misschien schaamt hij zich ook een beetje dat hij al een tijdje niet naar haar mee is geweest. Maak ik me voor niks zorgen, zal ik het loslaten?
Wat zijn jullie ervaringen met reacties op overlijden met verschillende leeftijden?
he bagger...kattniss
Wat misselijk zo'n indirect soort beschuldiging dat hij zich zo moest uiten van mij...
Volgens mij heeft hij het de hele week buiten de deur gehouden en werd hij er nu meer mee geconfronteerd. En kwam zijn verdriet eruit. Want dat zat r wel. Hij heeft een sterke band met zijn oma gehad tot zij ziek werd.
Yeti, nee, we hebben het er later nog over gehad, ik mag niet dood van hem.
Het as overigens geheel eigen keus om toch nog te kijken, daar is hij niet in gepusht.
Misschien moet hij het nog verwerken
Het is een behoorlijke confrontatie dat zijn geliefde oma is overleden. Zeker als hij haar dode lichaam ziet liggen..
Dat is volgens mij de reden dat het er nu uit is gekomen. Hij moet het nog verwerken en kan het op dit moment niet aan dat hij dat ook van jou kan meemaken... laat hem maar even gaan.
Later ziet hij wel in dat dit de realiteit is. In ons leven zullen wij allemaal eens meemaken dat wij een aantal dierbaren zullen verliezen. Pijnlijk is het wel, maar de dood hoort er eenmaal bij.
En inderdaad, niet pushen om toch naar de overledene te gaan kijken als je niet wil. Het is erg confronterend.
Maar soms kom je er niet onderuit. Ik heb wel eens meegemaakt dat de kist van de overledene voor de helft open was tijdens de crematieplechtigheid of voor de begrafenis. Na afloop van de plechtigheid gaat iedereen langs de kist om afscheid te nemen.
Aanwezigheid sowieso, alleen al voor je man, het is zijn moeder. Je gaat niet altijd voor de overledene en ik denk ook dat hij allang 'afscheid' heeft genomen.
Gecondoleerd.
Goed dat hij is meegeweest
Gecondoleerd.
Ik denk dat je gelijk hebt hoor Bimba. Zo'n puber kan zich een houding van onverschilligheid aanmeten, maar onderhuids gebeurt er van alles. Bij een begrafenis of crematie komt niet alleen het verdriet om de dood naar boven, maar ook alle mooie herinneringen aan de persoon die er niet meer is of al lang niet meer was en dan dringt het feit door dat die mooie tijd voorgoed is afgesloten. Goed dat hij mee is geweest.