Puberteit Puberteit

Puberteit

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

mamavan4kids

mamavan4kids

23-10-2014 om 11:10

pubergedrag of toch andere problematiek?

Ik maak me zorgen over onze 14 jarige dochter. Zij doet momenteel helemaal niets aan school. Cijfers zijn dramatisch. Zij zit in haar examenjaar. Ook gedrag is niet te pijlen. Zo enorm lastig allemaal. Niets lijkt haar te interesseren.

Nou is zij kind van gescheiden ouders. Ziet zij haar vader zeer weinig.
Wij hebben al te maken gehad met jeugdzorg en ik ben daar huiverig voor. Weet niet goed wat ik moet doen. Hulp inschakelen met jeugdzorg op achtergrond kan funest zijn, maar wat dan wel?

Problemen zijn o.a. weinig tot niet eten en drinken. Geen huiswerk maken, spijbelen, negatief zijn, liegen.

huh?

14 jaar en in het eindexamenjaar? Dat kan ik niet helemaal plaatsen.

Is er een omslag geweest in haar gedrag? Misschien heb je er iets aan als je kunt terughalen wanneer de problemen zijn begonnen?

mamavan4kids

mamavan4kids

23-10-2014 om 11:10

examen

3e en 4e jaar zijn examenjaren op school. Alles wat ze haalt telt mee voor eindexamen. En dat zijn eigenlijk op 2 cijfers na allemaal onvoldoendes. Daarbij is ze een jonge leerling.

Gedrag is halverwege tweede jaar begonnen, maar ging toen tijdelijk beter.
Ik vind het lastig, heeft het te maken met scheiding van 5/6 jaar geleden of is het pubergedrag waar ze doorheen moet.

Ik ben al veel aan het lezen, maar je kunt natuurlijk ook weer teveel lezen. Ik voel me zo machteloos. In mijn omgeving krijg ik tips van laat haar afstromen, maar ik vraag me af of dat de oplossing is. Ze maakt haar huiswerk niet, leert niet of nauwelijks. Dus in dat opzicht vind ik het niet vreemd dat ze lage cijfers haalt.

Ik vind dat er een balans moet zijn tussen vrij laten, zelf laten ontwikkelen en regels stellen waar zij zich aan dient te houden.

Ik vind het ontzettend lastig. Ik vraag mij af wat ik kan doen om haar te helpen.
Is zij depressief? Zit wel in familie kant vader namelijk.

Tango

Tango

23-10-2014 om 12:10

puber

Het klinkt toch grotendeels als pubergedrag. Geen huiswerk willen maken, spijbelen, liegen etc. Weinig eten en drinken kan ook nog. Sommige meiden zijn heel onzeker over hun gewicht en gaan dan weinig eten.
Negatief zijn vind ik ook wel pubergedrag. Zie dat bij mijn dochter van 13 ook bij vlagen: ik ben dom, niet belangrijk etc. Op andere momenten is dat weer weg. Pubers zitten vaak met zichzelf in de knoop, zijn volop hun eigen identiteit aan het ontwikkelen.
De scheiding kan er wel mee te maken hebben. Zegt ze zelf wel eens iets over haar vader, of ze hem vaker zou willen zien o.i.d.
Welk niveau doet ze op school? Zou het erg zijn als ze een jaartje over doet? Ik vind het wel veel gevraagd hoor, 2 jaar leerstof die mee telt voor het examen.
Ik zou eerst zelf met haar praten. Zeggen dat je je zorgen maakt. Vragen of haar iets dwars zit. En vragen of jij haar kan helpen of dat ze hulp van iemand anders wil. Als ze dat wil kan je evt. via de huisarts kijken wie haar kan helpen. Misschien weet hij een goede kinderpsycholoog o.i.d.
Praten met pubers kan soms ook wel weer lastig zijn, probeer dit te doen als jullie bijvoorbeeld samen iets leuks doen, of ergens naar toe rijden met de auto. Is meestal makkelijker dan tegenover elkaar aan tafel.
Succes!

bibi63

bibi63

23-10-2014 om 13:10

afstromen

Dat gaat natuurlijk niet helpen. Ik neem aan dat ze op VMBO-T of kader zit. En neem aan dat dat het bs advies/Cito uitslag was. Als ze in de brugklas en 2e klas redelijk mee kon, lijkt me dat ze qua niveau op haar plaats zit. Niet leren en geen huiswerk maken, doet ze dan ook niet op een lager niveau. En motiveren doet het zeker niet. Ik zou zeker niet voor afstromen kiezen. Het 'ergste' wat kan gebeuren is dat ze in de 3e blijft zitten, of in de 4e zakt. Pech, maar dat kan ze over doen. En hopelijk komt ze tot 'bezinning', nu of straks.
Pubergedrag kan het zeker zijn. Elke puber weer anders. Ook afhankelijk van haar sociale contacten. En wellicht de scheiding.
Jeugdzorg zou ik zéker niet inschakelen alleen om het feit dat ze niets aan school doet. En als haar gedrag niet extreem is (van huis wegblijven, alcohol/drugs enz), dan vind ik jeugdzorg ook totaal niet op z'n plaats.
Ik zou haar proberen positief te stimuleren. Lastig, dat snap ik. Probeer zo min mogelijk te vitten. Heeft ze al een idee wat ze na het VMBO wil doen? Zo ja, probeer eens met haar te praten over het feit dat ze dan wel het VMBO papiertje moet hebben. Probleem is vaak ook, dat als je het een tijdje hebt laten waaien, je in een neerwaartse spiraal komt. Ze heeft slechte cijfer en denkt vast dat het niet meer goed gaat komen, dus waarom nog wat doen. Probeer haar te overtuigen dat ze het best nog kan ophalen, maar dan nu er tegenaan, mét hulp van jou: samen planning maken, desnoods lees jij haar boek, maakt het verslag of andersoortig werkstuk. Alleen om het even op de rit te krijgen, haar weer moed te geven, een cijfer op te krikken en zo positieve energie te geven, dat het toch vast wel gaat lukken.
Succes!

Talia

Talia

23-10-2014 om 23:10

School betrekken

Ik lees dat je lastig gedrag ziet bij je dochter, maar dat de zorgen zich toespitsen op school en cijfers. Hoe is de begeleiding op school? En heeft ze daar aansluiting? Wat vind een mentor van haar schoolhouding en hoe kan hij/zij helpen met haar motiveren?
Je zorgen over depressiviteit zou ik trouwens eens bespreken met een huisarts. Het is vaak "gewoon" puber-gedrag, maar als depressies in de familie zitten, is het wel moeilijker om het gedrag te relativeren.
Succes!

Cat

Cat

24-10-2014 om 10:10

ligt eraan

hoe erg het allemaal is. Weinig eten hoeft een poosje niet dramatisch te zijn, maar je spreekt over *niet* eten. Bedoel je echt niet eten, of eens een maaltijd overslaan? Eet ze stiekum of echt niet? Hoe is haar gewicht?
Om te leren heb je natuurlijk energie nodig, als je niet eet krijg je die niet. Dus tsja, alles hangt af van de mate van problemen.
Kun je geen vrijgevestigde hv zoeken? (Ik roep niet gelijk na je berichtje dat dat nodig is, maar je maakt je vast niet voor niets zorgen) Weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe snel vrijgevestigde hv jeugdzorg inschakelen, maar ik vermoed minder snel. En mocht je toch met jeugdzorg weer in aanraking komen sta je sterker denk ik mocht je al hv hebben ingeschakeld. Belangrijkste, bij iedere hv, is dat je je bewust bent vd indruk die je (en de hele situatie) maakt. Helaas. Ook bij de goede denk ik. Maar is die (eerste) indruk in orde dan kun je er veel aan hebben, al is het maar om te checken of je geen terechte zorgen hebt.

mamavan4kids

mamavan4kids

04-11-2014 om 06:11

bedankt

Bedankt voor jullie reacties. Wat Bibi aangeeft, ben ik bang dat als zij gaat afstromen zij niets meer gaat doen.
Ik denk gezien het feit dat zij onvoldoendes blijft halen, er niets anders op zit, dan dat zij blijft zitten. Zij heeft 4 voldoendes en 15 onvoldoendes. Straffen helpt niets. Zelfs belonen niet.
Ik vraag mij af of zij het dit jaar nog haalt. Wat zij wil gaan doen, weet zij ook nog niet.

Tot overmaat van ramp is haar broertje van 12 nu op dezelfde weg. Nu al. Hij is nu net de deur uit met de wetenschap dat hij een toets Frans heeft en niets heeft geleerd.

Ik probeer rustig te blijven, maar word toch heel erg kwaad. Ik snap niet dat je bewust niet leert. Hij heeft er gewoon geen zin in zegt hij.

Ik voel me zo rot. Ik weet dat het pubergedragingen zijn, maar vraag me zo langzamerhand af hoe ik mijzelf kan handhaven als pubermoeder. Nummer drie van 10 jaar, lijkt ook al in de pubertijd te komen. Pffff. Ik zal dan ook aan mijzelf moeten werken. Misschien iemand tips voor literatuur?

mamavan4kids

mamavan4kids

04-11-2014 om 06:11

o ja

Veel mensen om mij heen zeggen "ach, ze moeten er zelf achter komen". Dat is iets wat ik moeilijk vind. Moet ik mijn kinderen dan helemaal onderuit laten gaan?
Voel mij behoorlijk wanhopig.

Evanlyn

Evanlyn

04-11-2014 om 08:11

ik snap je

Wat een ellende he, een kind met een goed verstand dat alles op een presenteerblaadje aangereikt krijgt en niks doet. Ik zou dat "zelf achter komen" ook moeilijk kunnen accepteren.

Wat ik tegen mijn kinderen zeg is: je krijgt je hele leven kansen, dus het is niet zo dat je nooit meer een kans krijgt als je die nu niet grijpt. Maar het is wel zonde. Want hoe eerder je je kansen grijpt, hoe makkelijker je het later gaat krijgen, wanneer je meer aan je hoofd hebt dan nu.

Het probleem is dat zij de toekomst nog niet overzien, zoals jij dat wel doet. Zij leven alleen in het nu. En dan heb je nu even geen zin om die Franse toets te leren. Maar als je gaat roepen "je vergooit je toekomst", raken ze zo depressief dat ze het maar helemaal opgeven (ik kan het toch niet). Vandaar dat ik altijd dat over die kansen zeg. Het werkt wel (redelijk en tot nu toe).

Iemand heeft vast al gewezen op de site lives in the balance en het boek van Ross Greene, Het explosieve kind. Dat gaat helemaal niet alleen over explosieve kinderen, maar over alle soorten ongewenst gedrag. Het is de bijbel van veel mensen op dit forum, en ook van mij! Hoofdregel: in gesprek blijven zonder te oordelen (moeilijk!).

Barvaux

Barvaux

04-11-2014 om 08:11

Net gisteren gesprek gehad met iemand wiens kind vorig jaar in de brugklas zat. In maart stonden er vijf dikke onvoldoendes (2 en 3 etc) op het rapport en hij had ze in juni bijna allemaal omgedraaid tot voldoendes en 1 vijf (die van een 2 kwam). Nu dus roepen dat je denkt dat ze het jaar niet meer kan halen is onzin.

Haar kind wist toevallig wel wat het wilde maar het maakt niet zo veel uit. Ze heeft gezegd dat hij tot zijn 18de op het VMBO blijft zitten en elk jaar weer die saaie vakken krijgt die hij niet wil doen. Nu blijven zitten betekent NOG een jaar langer die saaie vakken. Hij wil kok worden dus ze zegt: dat kun je over drie jaar gaan of over vier jaar of nog langer.

Tegen jouw dochter moet je zeggen dat ze het nu waarschijnlijk nog niet weet maar ze weet wel dat DIT stom en saai is. Daar moet je dus zo snel mogelijk van af, dus nu beginnen met leren en help haar dan ook.

Zorgelijk

Natuurlijk maak je je als ouder sneller zorgen omdat je al te ver denkt. Je denkt dan ook dat het altijd zo blijft of dat het definitief de negatieve spiraal naar beneden is.
En toevallig kan dat ook nog zo zijn. Maar een enkel kind heeft een blinkende schoolcarriere, de meesten gaat het met vallen en opstaan.
Verder is het handiger als je zelf ook denkt in nieuwe ronde nieuwe kansen en rustig even uitpluizen wat er aan de hand kan zijn en daar mee omgaan. Het blijft niet zoals het nu is. Het gaat altijd weer anders, er komen altijd weer andere tijden.
Het helpt niet als je er al micromanagend en consequenties stellend bovenop gaat zitten. De meeste pubers reageren daar niet goed op, ze zoeken juist de manier waarop ze het zelf kunnen doen.
Je helpt je kind zelf die motivatie op te brengen en het zal zelf de voordelen moeten gaan inzien. Soms met jou kromme tenen ernaast, maar je komt een eind als je de worsteling van je kind ziet en bevestigd en door goede routines en rustig ernaast staan en het leven een beetje gewoon houdt, geen paniek, Je kind kan van jou leren dat je rustig doorgaat tot het wel lukt, en dat je die kansen steeds weer oppakt. Het hoeft niet jou paniek over te nemen.

mamavan4kids

mamavan4kids

04-11-2014 om 15:11

middenweg

Welke weg is het beste. Ik moet eerst proberen aan mijzelf te werken denk ik. Qua leren was ik zelf een voorbeeldige leerling. Ik maakte altijd netjes mijn huiswerk en leerde volop. Ik besef dat kinderen zelf moeten leren met vallen en opstaan.
Alleen wil ik graag dat ze niet te ver wegzakken.
Dank voor jullie reacties. Daar heb ik veel aan. Vooral kijken vanuit verschillende perspectieven.

Evanlyn

Evanlyn

04-11-2014 om 16:11

mama

Inderdaad, ik was ook zo'n kind dat thuis kwam en meteen aan haar huiswerk ging. Dat maakt het extra lastig pom gedachten te vermijden als "waarom kunnen zij nou niet gewoon..."

Een steile leercurve voor jou en mij!

huiswerk samen maken

Is het misschien een idee om gezamenlijk na het eten direct iedereen aan tafel te houden voor een uurtje of meer huiswerk? Samen aan de grote tafel? Even eerst je thuis in pakken, alleen of samen met je moeder en dan in de kamer leren of maken wat er moet gebeuren.
Het kan een tijdje duren voor je het voor elkaar hebt maar bied het elke dag aan en dan wordt het mogelijk wat.
Routine is hier thuis alles en ze vinden het ook gezellig om samen huiswerk te maken. Samen met mij dan, hoewel ze ook over elkaars huiswerk praten soms en een enkele keer lukt het ze zelfs om elkaar iets uit te leggen.
Het voordeel van een vaste tijd is dat een kind dan ook weet wanneer het weer vrij is en de eigen gang kan gaan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.