Puberend brein

En hoe rijpt het dan?

ja ,intrigerend. Ik denk dat de theorie op zich kan kloppen, maar dat we er wel voor moeten waken om dan maar te denken:hij kan er niets aan doen, niks mee doen over drie jaar is het zelf wel goed gekomen.

Het brein rijpt ook door leer-ervaringen,spiegeling en terugkoppeling door de volwassene die de consequenties van het gedrag inzichtelijk maken , het "'prikkelen"".

Net als bij de peuterpuberteit bij het ontdekken van het eigen willetje. Is een fase, maar als het goed is doe je er als ouder wat mee. Dus niet in de zin van het is een fase,laat maar waaien ,het gaat vanzelf over, want dan krijg je die kleuters die in de peuterpuberteit zijn blijven steken.
Maar wel in de zin van :raak niet als ouder in de stress dat je kind zich zo opstelt,blijf hem in zijn geheel positief en met humor benaderen. Denk niet gelijk dat hij/zij leidt aan 1 of andere stoornis,of dat het nooit meer goed zal komen. Maar inderdaad prikkel dat brein wel.
Dus zonder veel machtstrijd,poespas, boosheid,paniek, maar rustig en meelevend consequenties aan dat gedrag verbinden. Buskaart vergeten, inderdaad nu ophalen.
Buskaart vergeten en heeft dat extra financiele consequenties, hoe betaal jij dat terug aan ons. En verder, jammer dat het gebeurd is, volgende keer beter...enne als ze na een fietstocht van zoveel km die buskaart hebben opgehaald,sta je ze wel even lekker thuis op te wachten met warme chocomelk. Probleem opgelost,op naar het volgende.
en het ene kind zal eerder consequenties kunnen overzien dan het andere.

Wat is opvoeden toch een leuke onderneming. Jammer dat we het vaak zo druk hebben en als de boel door je kinderen ontregelt, je zelf in de stress schiet.

Het puberende brein in deze jachtige maatschappij zal ook wel eens een leuk boek kunnen zijn.Dit even ter relativering van wat ik heb geschreven, het is nl ,net alsof ik het hier thuis altijd zo keurig mee omga als hier beschreven .Niet dus.

Niet af

rosa:"Zoals in het draadje hierboven de jongen van 17 en zijn busabonnement. Volgens mij is dat gewoon kindgebonden"
Hoe puberale verwarring eruit ziet, is per kind verschillend. Bovendien mag het zo zijn dat die jongen de juiste verbindingen (verantwoordelijkheden, oorzaak/gevolg) niet juist legt, maar dat is geen reden om hem daarvan de consequenties niet te laten dragen. Last but not least, er zijn ook nogal wat volwassenen die vergelijkbare problemen hebben. 'rijping' van de hersenen belooft niet dat iedereen hetzelfde niveau bereikt.
Maar dan toch wat er mis ging: Moeder onderhandelt met de busmaatschappij en associeert direct, compleet met inlevering van mogelijk eigen belangen. "Oh, in de vroege bus, oh, dankuwel!" Ze is prima thuis in wat er zwaarder moet wegen in dit geval en dat ze niet in de positie is om eisen te stellen.
Zoon is daar niet in thuis, kan zich ook niet goed in dat moment verplaatsen.
Je kunt het proberen uit te leggen. Bus vertrekt van vertrekpunt om uur x met abonnement en is om uur x bij die halte. Het volgende moment is drie uur later (bus heeft rondje gedaan en chauffeur heeft pauze gehad). Een chauffeur later vertrekt van de andere kant (ander beginpunt) en kan niet tussendoor uitstappen om dat abonnement op te halen uit het kantoortje.
Ik zuig dit zo uit mijn duim, maar speel het maar na met autotjes. Ooooh ja, zal zoon zeggen, nou snap ik het.
Moeder heeft er niet zo diep over nagedacht. Zij heeft geleerd dat je in dit soort situaties je moet neerleggen bij de agenda van je helper en dat die zich niet hoeft te verantwoorden. Dat is niet alleen 'fatsoen' maar heeft ook met uitvoerbaarheid, de logica van de dagindeling van die ander te maken.
Hoe je dat zo zeker weet, komt door associatie. Het is bovendien zo ontwikkeld en geautomatiseerd, dat je niet eens meer weet dat je het zo doet en waarom ook weer. Zodra je op de man af bevraagd wordt ga je twijfelen: waarom doe ik het zo?
Dat is precies wat er gebeurde toen zoon zijn commentaar leverde: Maar je wéét toch dat ik op dag x een uur later ga, domme moeder?! Daarvan raak je in de war als je ervan uit gaat dat puber al die associaties die je zelf hebt, ook heeft. Heb je iets doms gedaan?
Als je weet dat puber 'niet af' is en die associaties mist of ze niet altijd even consistent legt, dan weet je ook dat je je niet zo snel van je stuk hoeft te laten brengen. Dan moet puber gewoon de opdracht uitvoeren, zoals je jonge kinderen in het verkeer ook absolute opdrachten verstrekt (stop!) omdat ze zelf het geheel nog niet overzien.
'Het brein is nog niet af' is een passende verklaring, maar geen excuus. Bobbit heeft gelijk: dat brein heeft ervaring nodig om af te raken. Je moet dus niet de kastanjes uit het vuur blijven halen. Je moet die kastanjes soms nog wel aanwijzen met de opdracht 'haal die met je eigen handen uit het vuur' in die gevallen dat de jongvolwassenen ze zelf niet zien.
Anekdote:
Mijn kinderen zijn mijn buren imiddels. Ze leven zelfstandig, maar wel op mijn erf dus zie ik veel. Op een avond loop ik langs, ik zie dat dochter weg is (haar fiets is weg) terwijl in haar donkere huiskamer de open haard een heftig vuurtje stookt. Ik heb het uitgemaakt.
De volgende avond aan tafel breng ik als huisbaas deze gebeurtenis als leermoment: Hoe haal je het in je hoofd weg te gaan als de open haard nog brandt?
Ik koor roepen ze "maar je kunt dat toch niet uit zetten?" Die andere oplossing, een half uur later vertrekken, kwam bij geen van de 4 jongvolwassenen vanzelf op en leverde na die suggestie een wat suffig 'oh ja' op.
Ook zij zijn nog niet af. Maar een beetje meer af sinds dat gesprek.
Groet,
Miriam Lavell

Overeenkomst

Nikus:"Maar een jongen die weigert zijn busabbonement te halen en te beroerd is om zich er voor uit te sloven heeft miz niks met rijping van het brein te maken. "
Dat is jouw conclusie, alsof die jongen dat zelf ook zo heeft bedacht. Dat is maar zeer de vraag. De overeenkomst die ik zie is het redeneren vanuit het eigen perspectief en de eigen 'regels', zonder rekening te houden met andere invalshoeken die die regels een andere invulling kunnen geven.
In beide gevallen houdt kind zich strak aan de eigen agenda als na te volgen programma (dat is normaal gesproken bovendien een deugd!). Het komt niet in ze op dat de oplossing ligt in het aanpassen van die eigen agenda. Dat die agenda toch ook nog flexibel is, onder omstandigheden.
Groet,
Miriam Lavell

Ik heb het opgelost

Nikus, ik heb het vuur uitgemaakt. Het leek me nou niet iets waarvan ik proefondervindelijk de mogelijke consequenties moest laten ervaren. Het is nog steeds mijn huis bovendien.
Het verschil is dat mijn kinderen wat ouder zijn, iets meer af dus, waardoor er ook achteraf te praten is en ze maar weinig nodig hebben om het alsnog te snappen.
Groet,
Miriam Lavell

Alex

Dopamine: kan ik me voorstellen dat dat risicovoller gedrag met zich meeneemt.
Melatonine: later slapen, snap ik ook.

Maar dingen als inlevingsgevoel en vooral "Een puber kan niet altijd overzien dat je op de rem moet gaan staan als je op het punt staat je moeder oud en lelijk te noemen.", dat vind ik onzin. Tuurlijk kan een puber dat overzien. Dat ze het dan toch zeggen, snap ik wel - afzetten, egocentrisme. En dat je het niet goed hoeft (moet) te vinden, uiteraard.

rosa

Miriam!

Bij dit onderwerp ben ik het weer zo heerlijk met je eens! :-)

Een veel beter boek

Dan het gehypte boek van Eveline Crone is dat van Barbarra Strauch: waarom doet mijn puber zo vreemd. Het is een Amerikaans boek, ik heb deze dame jaren geleden al eens horen spreken op een congres. Mw. Crone heeft er denk ik zwaar op geleund :-)
Het brein maakt in de puberteit een enorme groei door. Ik ben de precieze namen even kwijt van al die dingetjes in je hersens, iets met neuronen en synapsen. In de babytijd kun je zien dat de hersenen zich enorm ontwikkelen. Er worden miljarden neuronen aangelegd en die worden geactiveerd of juist niet. De geactiveerde neuronen gaan op den duur "vaste weggetjes" vormen, dat worden de geijkte gedragspatronen. Wat gestimuleerd wordt, ontwikkelt, bestendigt en houdt stand. Wat niet gestimuleerd wordt, sterft weer af. Na verloop van tijd (ben het jaar even kwijt, maar ik dacht rond de 3 jr) wordt er door het lichaam flink in die verbindingen gesnoeid. De veelgebruikte blijven in stand, de rest wordt afgebroken. Een extreme uitwerking daarvan zie je bij de Roemeense weeskinderen: totaal niks gestimuleerd en dus volledig apatisch.
Rond de puberteit (en tja, prik daar maar eens een datum voor....) komt er ineens weer zo'n groeispurt. Miljarden en miljarden verbindingen worden aangelegd en eventueel in gebruik genomen. Tegelijkertijd gebeurt er iets anders vreemds: de frontale cortex blijft daar op achter. In de frontale cortex zitten onze remmingen, ons vermogen tot plannen, vooruitzien en structureren. De frontale cortex gaat op een laag pitje als het ware terwijl de rest van het brein zijn best doet om te ontwikkelen. Dit is de periode in je leven waarin je enórm veel leert. We mopperen natuurlijk allemaal wel eens op onze pubers, maar sta er eens bij stil hoeveel nieuwe! informatie ze te verstouwen krijgen op school. Wíj leren geen taal meer in een paar uurtjes per week, laat staan drie tegelijk. Wij maken ons geen formules en methodes meer eigen in een paar uurtjes per week, zij wel. De verbindingen die nú veel gebruikt worden, blijven intact en heb je de rest van je leven lol van. Wat je niet gebruikt, sterft af - na verloop van tijd. Een kind wat bijv. bij de top honkbalt op een Amerikaanse universiteit zal andere verbindingen aanleggen als mijn binnenzitter. Bij een kind in de bush beklijven andere methodes en technieken als bij een kind in een sloppenwijk.
Bovendien is er een biologische variatie (en die komt uit de oertijd): meisjes zijn in deze periode buitengewoon gevoelig voor sociale structuren (incl de negatieve kanten, zoals manipulatie) jongens zijn in deze periode buitengewoon gevoelig voor impulsiviteit en risicovol gedrag. Joyrijden, elkaar uitdagen, over autodaken rennen na een avondje stappen - echt van die dingen waar je van denkt: halllloooooo moet dit, denk even na.....
En dat kunnen ze dus niet. Althans: de gevolgen van hun daden kunnen ze niet goed inschatten en ook niet overzien. De roekeloosheid van de jeugd, mij overkomt het niet, de arrogantie om te denken dat zíj er mee wegkomen, dat zij wél 180 kunnen rijden - etc etc dat heeft allemaal te maken met het vrijwel totaal uitschakelen van de frontale cortex. Wíj (ouders) zijn in de puberjaren de frontale cortex.

Tirza

Het kwartje valt niet

Nikus:"Puber van 17 wordt alles voorgekauwd en weigert actie te ondernemen."
Even los van de machtsstrijd die er in huize puber is ontstaan. Het gaat mij om de oorsprong van de denkstraat. Het moment waarop puber roept 'maar mam, dat doe je fout' en waarom hij daarin blijft steken.
Mijn jongvolwassenen zeggen in koor 'maar je kunt dat ding toch niet uitzetten?'. Daarmee hebben ze hun rol, hun verantwoordelijkheid, weggeredeneerd. De buspuber doet precies hetzelfde 'maar ik zit toch helemaal niet in die bus'.
De volgende klik, dan ga je toch niet weg voordat de haard uit is, of dan maak je toch dat je in die bus zit, is voor ons zo klaar als een klontje. Wij zijn verantwoordelijk en op alle manieren eigenaar van het probleem.
Pubers en jongvolwassenen hebben een zetje nodig om die stap te maken. Een commando, een uitbrander, een preek of een voorbeeld. Het is er niet automatisch.
Alleen maar een mening hebben over dit gebrek aan verantwoordelijkheid, het aan alle kanten vermijden van het eigendom van het probleem, helpt geen moer.
Groet,
Miriam Lavell

Tirza

Dank je voor je duidelijke tekst.
Ik denk dat het uiteindelijk meer neerkomt op een onvermogen lang genoeg stil te staan bij risico's dan het onvermogen die risico's in te schatten.

rosa

Botheid negeren

Dat is best lastig hoor, want ik heb zelf bv. ook nog drie jongetjes die het gedrag van hun puberende zuster op hun manier perfect gaan kopiëren als ik dat gedrag te lang negeer. Het is een soort schaatsen op het scherp van de snede. Wanneer zeg je wel wat, wanneer niet. En ik kan het slecht hebben, bot gedrag, vind het gewoon niet nodig, kan het dus ook niet gemakkelijk negeren. Schoonmoeder heeft het bij haar dochter nooit aangepakt met als gevolg dat die (44 jaar oud) haar moeder nog steeds zo lomp behandelt. Daar pas ik ook voor.
Desondanks is de sfeer hier in ons huis over het algemeen vrij goed vind ik zelf, dochter heeft gelukkig een heerlijk gevoel voor humor, meestal schieten we samen enorm in de lach...

Puberend brein, zeker een zetje nodig

"Pubers en jongvolwassenen hebben een zetje nodig om die stap te maken. Een commando, een uitbrander, een preek of een voorbeeld. Het is er niet automatisch.
Alleen maar een mening hebben over dit gebrek aan verantwoordelijkheid, het aan alle kanten vermijden van het eigendom van het probleem, helpt geen moer."
Dat klopt. Ik heb nu te maken met een puber (14) en een pré-puber (12). Wat mij van hen opvalt is dat zij de makkelijkste weg willen bewandelen om iets te bereiken. Ze zijn wel (misschien onbewust) op de hoogte van de consequenties van die makkelijke weg, maar ze denken dat dit allemaal wel los zal lopen. En mama of papa is er toch ook nog, die zouden ze, als het toch nog te moeilijk zou zijn, wel om kunnen turnen. Papa/mama staan toch altijd voor hen klaar.. dus dat moet kunnen.
Dat betoog van Tirza over de ontwikkeling van dat brein Dat is heel mooi, maar dat verschilt wel van kind-tot-kind. Ik had juist als puber heel veel verantwoordelijkheidsgevoel en luisterde naar mijn ouders. Wij hadden toen goede openlijke gesprekken met elkaar. Dat wat ik zie bij mijn kinderen en ook andere pubers heb ik nooit bij mijzelf herkend! Een waarschuwing of soms geen waarschuwing was voor mij voldoende om dat wat nodig is, uit te voeren. Ik denk dat karakter (gemakzucht, impulsiviteit) wel een rol speelt, maar het valt mij wel op dat veel pubers last hebben van een puberend brein. En de vraag is hoe je als ouders daarmee om gaat.
Ook ik heb een anekdote:
Mijn dochter (groep 7, 12 jaar) moest huiswerk maken. Ik wist dat niet, maar zij kwam er pas tijdens bedtijd mee. Ik zei dat ze het 's-ochtends dan moet afmaken. Mevrouwtje verdomde dit (zij deed heel langzaam over met douchen en aankleden en eten) en ze kwam ook niet echt klaar met dat rekenwerk. Uiteindelijk is ze daarmee naar school gegaan. Na school kwam ze thuis met de mededeling dat ik een handtekening moest plaatsen onder het verhaal van de meester dat zij haar rekenen niet af had gemaakt. In eerste instantie weigerde ik dit, zei had dit toch zelf veroorzaakt? Haar reactie: "Ik MOET een HANDTEKENING hebben!" (blijkbaar maakte die meester wel indruk op haar) Ik zei dat ik dat wel ga doen, maar ik zal ook mìjn verhaal erbij zetten omdat het rekenen niet af was vanwege haar gedrag. 1: Ik wist het pas vóór bedtijd, 2: 's-Ochtends kwam ze er niet aan toe ondanks vermaningen van mij.. gevolg is dat zij enorm op haar donder kreeg van haar meester.
Zij wilde de makkelijkste weg bewandelen (ach, ik heb er niet zoveel zin in, ik stel het uit en dan zie ik wel weer) de consequentie is een boze meester die een handtekening van mij vraagt (moeders wordt erbij betrokken en ik pik dit ook niet zomaar), de consequentie is dat zij met een hele boze meester te maken krijgt. En daar leert zij van, zij weet dat zij haar huiswerk toch echt moet maken!
Tweede anekdote: mijn broer heeft een kleine boot in zijn garage. Hij was met vakantie en zijn zoon (was toen 15) had zin om met een vriend te gaan varen. Zij hebben op een of andere manier die boot uit de garage weten te halen en in de sloot (ver van hun huis) kunnen plaatsen. Het startte niet (accu bleek achteraf stuk te zijn), ze gaven het op en ze hebben het daar maar laten liggen. Totdat zijn vader er bij toeval(!) er achter kwam dat die boot verdwenen was. Zoon zei dat hij zijn vader wilde verrassen en ervoor gezorgd had dat die boot bij een werf heeft gebracht om het door vrienden helemaal op te laten knappen. Zijn vader wilde er meteen naar toe rijden. Toen moest zoon wel opbiechten dat die boot ergens onbeheerd in een sloot lag... zijn vader was in alle staten! Het had niet veel gescheeld of hij ging zijn zoon te lijf. Zijn 15-jarige zoon was daar helemaal van onder de indruk. Die boot konden ze via een trailer terughalen. Gelukkig was het niet beschadigd of gejat. Voor straf moest zoon die boot van boven tot onder en van binnen en buiten van zijn vader schoonmaken..
Ziehier: impuliviteit (zoon had zin in een vaartochtje en dacht dat het met zijn technisch inzicht wel moest lukken om die boot aan de praat te krijgen), bezochten de makkelijkste weg (we laten die boot maar daar, het zal wel loslopen), consequenties waren dat vader er achter kwam en moest opbiechten waar die boot lag. Het gevolg was dat vader uit zijn dak ging (uitbrander, die hem in liet zien dat hij helemaal fout bezig was).
Toen zijn vader dezelfde leeftijd had als zijn zoon heeft hij bijna hetzelfde kunstje geflikt: hij ging er vandoor met de auto van mijn moeder. Hij en zijn auto kwamen wel heelhuids terug, maar mijn moeder ontplofte. En terecht. Toen dat voorval van die boot gebeurde kon mijn moeder het niet laten om dat nog even in te wrijven bij haar zoonlief.. want hij maakt nu bijna hetzelfde mee met zijn eigen kind.
Ik ga nog van het weekend naar de bibliotheek, ik zal kijken of ik het boek "Puberend Brein" daar nog kan lenen.

Verschillen tussen puberjongens en -meisjes

Tirza:
"Bovendien is er een biologische variatie (en die komt uit de oertijd): meisjes zijn in deze periode buitengewoon gevoelig voor sociale structuren (incl de negatieve kanten, zoals manipulatie) jongens zijn in deze periode buitengewoon gevoelig voor impulsiviteit en risicovol gedrag. Joyrijden, elkaar uitdagen, over autodaken rennen na een avondje stappen - echt van die dingen waar je van denkt: halllloooooo moet dit, denk even na....."
Ja, dat zie ik zeker met die kids van mij.. vooral na het gesprek met de meester van mijn dochter (groep 7), dat behalve mijn dochter ook de rest van de meiden op een heel moeilijke manier met elkaar omgaan.. dikke vriendinnen zijn om dan later elkaar op een geniepige manier (via briefjes in de klas/msn) elkaar uit te dagen/schelden. Sociale structuren zijn daar niet altijd even zuiver. De meester zei nog: het is alsof er een veenbrand woedt.. het is onderhuids en het kan ineens naar buiten slaan. En dit komt heel vaak voor in de bovenbouw van de basisschool en de VO. Bij de jongens speelt competitie vaak een rol, wie is de sterkste in dat, wie durft dit en het impulsieve gedrag dat daarbij voortkomt.. Op de basisschool komt dit bij de jongens tot zijn recht tot stoeien/knokken/gamen/sporten (ze zijn qua ontwikkeling nog niet zo ver als de meiden in de bovenbouw), maar op het VO kan dit gedrag gevaarlijke vormen aannemen (zie voorbeelden over daken rennen en joyrijden). Ook het experimenteren met alcohol (wie kan de meeste glazen met verschillende drankjes achter elkaar wegklokken) is een voorbeeld.
Tja pubers... een nieuwe uitdaging in de opvoeding voor ouders.

Alcohol: 16 jaar

Nikus: "Wanneer mag een puber alcohol drinken.
In mijn beleving pas als ze 16 zijn maar hoe staat de rest er tegen over?"
Volgens de wet mag een puber pas drinken als hij 16 is. En dan weten ze ook vaak geen maat te houden. Het lijkt wel alsof ze dan allerlei soorten dranken tegelijk naar binnen klokken als het is toegestaan (nu mag het eindelijk, dus ik ga ervoor). Maar dat zou ook gebeuren als ze de leeftijdsgrens zouden verhogen naar 18 jaar.
Supermarkten mogen pas drank verkopen aan jongeren van 16 jaar en ouder. Ik heb het idee dat ze niet controleren of ze echt wel 16 jaar en ouder zijn (tonen legitimatiebewijs). Je kan niet altijd aan hun gezicht zien hoe oud ze zijn. Een tijd terug heeft een consumentenprogramma (ik weet niet meer welk programma dat was) een verborgen camera geinstalleerd in een supermarkt en kochten een paar jongeren die ook in het complot zaten alcoholische dranken. De cassiere heeft niet om een legitimatiebewijs gevraagd, zij konden die dranken zo meenemen. En er is ook een spot waarbij een cassiere de jongeren op leeftijd kon "screenen". Dat bewijst dus dat supermarkten hiermee laks omgaan. Dit kan er ook voor zorgen dat het "indrinken", wat jongere pubers kunnen doen wordt afgenomen.
Ook zijn er tienerdisco's (tot 16 jaar) waarbij er geen alcoholische dranken worden geschonken.
Dus de regel is echt dat je pas vanaf 16 jaar mag drinken.

Nee monique dat is niet waar

Er is geen *drink*-verbod op alcohol, er is een *koop*-verbod op alcohol. Als jij met je 11-jarige op een terrasje zit en je koopt een biertje voor hem, is er geen haan die er naar kraait.

Tirza

Tirza, ik dacht dat dit wettelijk bepaald is

Ik dacht dat dat koopverbod ingesteld was n.a.v. een wet dat jongeren onder de 16 jaar niet mogen drinken.
Hoe zit het dan met organisaties die discofeesten organiseren voor de jeugd tot 16 jaar die geen alcoholische dranken inschenken? Ook zijn er gelegenheden waarbij jongeren van onder de 16 een bandje om hun arm moeten dragen. Men kan dan zien dat ze onder de 16 zijn en ze krijgen dan geen alcohol. Doen ze dat uit bescherming van de jongeren tegen zichzelf of is dit nou wettelijk bepaald?
Met roken is dat toch ook hetzelfde?

Weten en kunnen

rosa:"Ik denk dat het uiteindelijk meer neerkomt op een onvermogen lang genoeg stil te staan bij risico\'s dan het onvermogen die risico\'s in te schatten. "
Het is een klassiek verschil tussen weten en kunnen volgens mij. Ja, ze kunnen best in een theoretisch model de risico's inschatten. Dat lukt waarschijnlijk ook prima als het over een ander gaat. Mijn ervaring met mijn kinderen is dat ze zich al jaren heel goed zorgen kunnen maken over elkaar en heel verantwoordelijk kunnen zijn met kleinere kinderen.
Maar de toepassing op het moment zelf, het betrekken op henzelf en daar dan ook nog de consequentie uit trekken (ik moet dat niet zo doen, dat is voor mij gevaarlijk of daar veroorzaak ik problemen mee), dat lukt niet altijd.
Dat maakt het voor ons extra ingewikkeld om te weten wanneer je je er nu wel of niet dwingend mee moet bemoeien.
Ik had laatst de keuken opnieuw ingekit. Zowel dochter als zoon (twee verschillende momenten op de dag) waren direct betoverd door de schoonheid en strakke afwerking en konden zich niet bedwingen.... de vinger erin.
Kleutergedrag.
Schoondochter (meisje en de oudste) kon er met haar hoofd niet bij.
Ik had een vaag vermoeden dat dit zou kunnen gebeuren, maar ik worstelde ook nog met de gedachte dat het wel erg kleinerend zou zijn om ze vooraf te waarschuwen 'niet met je vingers in de kit'.
Tja. Nu kon ik achteraf volstaan met een eenvoudig 'schaam je je al'? En dat is zo. Het kwartje lijkt te vallen. Beetje jammer van die kit, maar ja.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Toepassen inderdaad op het moment zelf, dat is het probleem. De verleiding van de impuls.

rosa

Cirkeltje rond

Impulsbeheersing zit in de frontale cortex En die doet het effe niet zo goed

Tirza