Puber weigert in eigen tent te slapen deze zomer

wat ik al helemaal niet snap Miriam

Is dat je gaat quoten dat ik al 15 jaar meebuig. En 9 nachten op een camping heb geboekt. Ook niet OK volgens jou???

Pirata

Ik begrijp je heel goed. Heb geen oplossing, wel begrip.

ASS kan zich heel ellendig uiten en dan lijkt het alsof het hele gezin zich om de puberende ASSer moet heenplooien. Met fluwelen handschoentjes.

En soms wordt dat teveel. Dan is het gewoon voor je gevoel een stap te ver om hem ook nog eens zijn zin te geven met die vakantie en die caravan. Toch wel een beetje om de lieve vrede, zo kan dat voelen, ook al weet je dat hij geen verwend prinsje is, maar een puber met ASS. Een verwend prinsje kun je terugfluiten, maar ASS kun je niet even uitzetten.

En er zijn momenten dat dat teveel wordt voor de rest van het gezin. Alles draait om de ASSer, er zijn misschien ook omstanders die daar een mening over hebben ("Je geeft teveel toe, je moet strenger zijn"), en op een dag ben je dat kots- en kotsbeu. Nu is het klaar, jij gaat die tent in, wij trekken nu een grens, klaar!

Dan schrijf je je frustratie van je af hier, en daar heb je prompt ook mensen die jou even de les menen te moeten lezen...

Als ASS-ouder kun je het nooit goed doen. Wanneer plooi je je soepeltjes om dat ASS heen, wanneer stel je grenzen en hou je je poot strak? Het geeft hoe dan ook frictie. Daar lijdt het hele gezin onder. Een mokkende NADH-puber kun je terugfluiten, een mokkende ASS-er geeft alleen maar meer reuring. Volg je gevoel en je eigen ervaring, Pirata. Sterkte met alles.

Groeten van een lotgenoot, die inmiddels een depressieve bankzittende jongvolwassen ASSer heeft. Natuurlijk ook allemaal mijn schuld, krijg ik regelmatig te horen. Het zal allemaal wel. Als ASS-moeder doe je het toch nooit goed...

Sally

Dank je. Zo is het precies. En dan heb ik nog de mazzel dat mijn kind zich tot nu toe behoorlijk goed ontwikkelt en handhaaft. Want hij kan alles en doet alles. En dan toch, opeens, schijnbaar vanuit het niets, klapt hij op een slot. Een heel gek cijferslot waarbij je iedere keer opnieuw de code moet ontdekken.
En ik ga vanmiddag een superluxe luchtbedje kopen voor in de bijzetvilla. Eentje die 2 persoons kan of gestapeld als "hoogluchtbed". Dan kan er ééntje luxe in die tent of 2 mensen iets krapper. Ik heb me er al bij neergelegd dat bij ons rare gezin de óuders in het tentje liggen ipv de puber (s). Ik geef toe, dat is even slikken. Hoop wel dat als we gaan skiën, wij als ouders in het 2 persoonsbed mogen ipv in het stapelbed...

En AnneJ ik ga een kleine collage maken van de vakantiebestemming (en die Luxe bijzettent met de snoeren ☺).

Pirata

Ik denk dat je behoorlijk voorspelbaar bent geweest voor je asspuber in de planning hoor. Hij is toch gevraagd naar wat en hoe hij wilde? En hij sliep toch altijd al bij voorkeur alleen in tentje of hotelkamer? Dus daar kan geen verrassing voor hem zitten! Je kunt gewoon niet alles voor zijn in structuur en voorspelbaarheid, om de hele simpele reden dat ze zelf soms ook zo veranderlijk zijn als het weer. Mij asspuber in ieder geval wel!!!

Twee jaar geleden heb ik een vakantie geboekt volledig naar wensen van asspuber! Nou, we reden de camping en op dat moment besloot hij dat het niks was. Zijn gedrag werd onhoudbaar, er was geen opening meer te vinden bij hem! Heel veel boosheid, en ruzie en chagrijn. Sta je daar als gezin, waarvan de andere leden zich ook hebben verheugd op de vakantie!
Ten einde raad ben ik na 5 dagen met asspuber in de trein gestapt en naar huis gegaan. Eenmaal thuis heb ik ontzettend gehuild om deze mislukte vakantie, om de teleurstelling en anticlimax! En ongetwijfeld heel slecht van mij, maar ik ben echt ontzettend boos op zoon geweest!!
Dus ik begrijp je volkomen!!! Soms gaat het je te echt te ver, en dan is het klaar.

Overigens denk ik dat zoon heel snel in het tentje belandt hoor, want ik kan me niet voorstellen dat er een puber is die tijdens vakantie om 22uur naar bed gaat en het geen probleem vindt om s morgens om 8 uur wakker te worden van geluid van bestek, borden en de geur van een gebakkken eitje!!!!

hier ook

en dan geeneens de ASS puber, maar een "gewone" - met iets dat toch verdraaid veel op een angststoornis lijkt. Dat wordt dus thuisblijven voor mij, want te jong om alleen te blijven. Zucht. Gelukkig kan ik een andere keer een week weg, maar had het toch liever met zijn allen gedaan.

Oooh Mari

Wat zal je je rot gevoeld hebben!!
Het is sowieso al moeilijk om voor iedereen wat passends te bedenken... en dan doe je dat en dan kan het nog heel erg mislopen...
Wij hebben ook al ervaring met allerlei scenes op vakantie, uiteindelijk komt het toch wel weer goed. Die scenes hebben we thuis ook wel maar op een camping kan iedereen er zo fijn van meegenieten :-p
Wie weet is een gebakken eitje DE manier om een puber tijdig actief te krijgen? Nog niet geprobeerd, maar dat ga ik zeker testen.

wij slapen altijd al in de aanbouw van de voortent en de kinderen in de caravan. Gewoonte van toen we caravan net hadden, al pasten toen alle kinderen er nog in en gaan de nu nog meegaande kinderen ook wel in een tent.
Dus je bent niet de enige, maar ik weet uit ervaring dat er raar tegen aan gekeken wordt. Geen ass. kinderen, wel moeite moeten doen om ze uit de caravan te krijgen en in een tent toen ze niet meer allemaal pasten. We hebben toen een roulatiesysteem opgezet, zoveel dagen tent en zoveel dagen caravan.

ik zie dat ik niet te enige ben

Ik zie al dat wij toch nog best goed wegkomen. Jaar in, jaar uit gaan we al vrij probleemloos op vakantie, maar dus altijd wel meerdere forse akkefietjes. Van dien aard dat mensen zich vermoedelijk afvragen of wij niet wijs zijn ofzo. Volgens mij valt dat mee, maar het toont dan heel heftig voor de vakantieburen met "gewone" kinderen. Die denken vast dat wij mislukte opvoeders zijn.

Angst

Wij hebben ook een vakantie issue dus ik snap hoe je je voelt (onze asser 14 wil helemaal niet mee ivm onweer vorige keer)
Ik denk dat er echt een angst onder zit. En die bestrijden ze met macht
Is het een otie om tent ee te nemen en vaste agspraken te maken over opstaan en naar bed? Als jullie ontbijten staat hij dus op en eet mee.
En komt hij later dan ...uur thuis dan in de tent. Of, heel zachtjes doen snachts. De tent als uitwijk. Mogelijk als jullie er zijn en hij geen druk meer voelt omdat hij welkom is kiest hij zrlf voor tent.

M Lavell

Bij onze puber hier zou op de bonnefooi rondzwerven ook weleens minder moeilijk kunnen zijn dan een vaste plek.
Info over autisme lijkt soms moeilijk te passen op *nieuwe lichting* kinderen met ass.
Zal ook wel iets te maken hebben met gegeven dat diagnose vaker gegeven wordt aan kinderen met hogere intelligentie. Veel *oude* adviezen hangen misschien wel meer samen met lagere intelligentie dan met ass. Informatie en ' kennis' is iig vaak ontoereikend en veel te simpel.
(heb me zelf sufgelezen toendertijd en raakte alleen maar meer verward want het klopte totaal niet wb ons eigen kind)
Inmiddels snap ik dat juist dat ass kan zijn, die ontwikkeling die Pirata omschrijft; lange tijd gaat het prima en dan plots weer op slot.
Ass is grillig, onvoorspelbaar, en duikt *opeens* de kop op. Wat dat *opeens* kan betekenen is heel divers, en voert veel te ver voor hier. Maar je kunt het niet altijd voor zijn. Want het lijntje dat nodig is tussen jou en je kind om in te schatten is juist wat verstoord. Signalen zijn moeilijk in te schatten en te interpreteren. Lastiger nog is dat het lijntje dat kind 'nodig' heeft met zichzelf juist ook (flink) hapert. Eigen emoties, drijfveren, plannen, het kan heel moeilijk zijn ze uberhaubt te herkennen.

Pirata, het enige dat je zeker weet is dat star (standvastig, opvoedend;)) gedrag x star gedrag alleen maar een toename geeft aan starheid. Mooi dat jullie er flexibel mee omgaan.
Voor mezelf geldt wel dat het constante omschakelen naar ass soms heel vermoeiend kan zijn. En soms schiet ik ook wel in de 'en nu gaan we weer eens gewoon doen! Of gewoon opvoeden...modus.
Maarja, het schiet doorgaans niet op.
Hem een keertje *verpesten* omdat je teveel rekening met hem houdt is naar mijn idee sowieso onoverkomelijk. (hoewel verpesten bij ass weer iets heel anders betekent dan dan bij gemiddelde puber) precies goed is nl niet mogelijk, juist bij ass blijft het moeilijk, dat is HET kenmerk ervan.
Alternatief is dat je hem overvraagd, niet voldoende hulp geeft en dat vind ik erger.

pirata

de ergernis dat hij na 15 nog niet snapt dat jullie je heel veel meer aan hem aanpassen dan andersom, die ergernis kan je wel af en toe uiten, maar om het dan vanwege een vakantie/tent/caravan issue zo groot te maken, dat verbaast me. En nogmaals: stoom afblazen prima, maar Minnie omschrijft het mooi: "het enige dat je zeker weet is dat star (standvastig, opvoedend;)) gedrag x star gedrag alleen maar een toename geeft aan starheid." Meer mildheid naar jezelf (dat je je best doet en dat het nu eenmaal zwaar is) geeft meer luchtigheid en daardoor aan ass-puber meer ruimte voor zijn onderliggende gevoelens. En ja, die zijn soms ass, soms 'gewoon' puber. Maar als de ene insteek van een gesprek niet werkt, dan moet je dus een andere zoeken.
gr Angela

Och Mari, ja, ik herken dat ook

Vakanties gingen dan wel wonderwel goed, maar de keren dat ik tranen verbijtend (soms tevergeefs) voortijdig weg reed van visite of meetings, met twee muitende ASSers op de achterbank, zijn niet op de vingers van één hand te tellen. En dan deed ik nog zo mijn best om het voorspelbaar en prikkelarm te houden.

En ik wist: ik mocht niet boos worden, want ASS. Maar mijn sociale leven is in die jaren goed naar de kl*te (sorry) gegaan, want ik was dat rare mens met die rare kinderen...
Dat eeuwige mijzelf wegcijferen was zo frustrerend...

Pirata

Jeetje ik vind dit wel rot voor je. En ik kan me ook je frustratie voorstellen. Bij een 'gewone'puber zou ik de neiging hebben te zeggen: "waar is dit misgegaan, hoe kan iemand van 15 jaar zulke eisen stellen en denken dat het normaal is dat iedereen rekening met hem houdt. Hoe kan hij ooit met andere functioneren als hij niet een beetje kan geven en nemen". Maar ja, hij is geen gewone puber, hij heeft ASS. Ik weet daar weinig van en merk bij mijzelf de leken mening opkomen die ooit iemand had toen mijn vriendin van de streken van haar borderline dochter vertelde, zij zei "maar heeft ze niet gewoon een egoistisch karakter"
Dat zal heus te kort door de bocht zijn maar het moeilijke is, bij alle persoonlijkheidstoornissen (en dat is ASS misschien niet eens?) dat je de grens tussen egoisme en moeizaam gedrag vanuit de 'stoornis' vervaagt. Ook omdat de ouders bang gaan worden voor escalatie en zo in de tang komen te zitten. Heel rot allemaal. Is er geen psychologische begeleiding of zo die jullie kan raden? Want het gaat natuurlijk veel verder dan niet in een tentje willen slapen. Het gaat om sociaal zijn en zicht hebben op eigen gedrag wat dus niet aanwezig is, maar ook op doordrukken van eigen wil. Moeilijk moeilijk.
En ff heel wat anders: is er een vriendje dat meegevraagd kan worden? En dat die twee gasten dan samen in een tentje een klein beetje verderop gaan staan. Zodat ze een soort van eigen vakantie hebben en toch jullie achtervang?

sterkte!

Minnie

Zo is het.

Dank

Misschien een nutteloze reactie, maar ik heb zo veel aan deze draad! Meebuigen en mildheid naar mezelf toe heb ik al geleerd, maar het blijft vaak knagen: moet ik niet meer of juist minder doen? Als ik het zo lees, gaat het bij ons best goed. Op vakantie gaat mijn kind nog in zijn eigen tent of eigen kamer in een vakantiehuisje, op dat vlak hebben we gelukkig nog geen grote problemen gehad. Wel met weigeren mee te gaan als we wat gaan doen op vakantie. Dan blijft hij (nu 15) maar bij de tent en gaan we een dagje zonder hem weg.

nou ja,

ik vind het onaardig als je het er zo over hebt'...

Ik vind het onaardig om te oordelen over wat iemand over zijn kind zegt. Ik vind het juist prima dat iemand in die zin een kritische blik op zichzelf kan werpen, daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
Het hebben van een kind met beperkingen waar je rekening mee moet houden valt niet mee, het luistert nauw om een evenwicht te vinden in laveren tussen verschillende persoonlijkheden en eigenaardigheden van iedereen en dan ook nog je eigen plaats in het gezin te beschermen.
En altijd alles maar zoetsappig benoemen omdat we inlevingsvermogen moeten vertonen naar de kindjes... Een moeder is ook een mens!
Nee, je mag best eens lekker hier op het forum zeggen dat je naar de pijpen van je kind danst, dat gevoel hebt of welke uitspraak dan ook.

Probleem is vaak dat ze veranderingen prima aankunnen zolang die maar uit hen zelf komen. Maar als zij een idee in hun hoofd hebben, dan moet het zo, ook als het vroeger anders was. Lastig.

Hier laatst nog de begeleider afgezegd (en natuurlijk wel betaald) omdat zoon totaal over de rooie uit school was gekomen. Er was niets gebeurd, maar het was hem opeens teveel geworden in die drukke klas. Dan moet je als moeder ook wel even slikken. Maar ja, wat doe je eraan? Huiswerk doen had geen zin zo, hij wou de begeleider absoluut niet zien, terwijl hij het normaal gesproken prima met haar kan vinden. Dus tja. No one said it would be easy...

Manga

Wat je zegt is te kort door de bocht.
Maar helaas niet alleen een *lekenmening* maar ook gangbare opvatting binnen hulpverlening, waar helaas te weinig expertise over ass is. (en sorry, maar vaak ook over stoornissen in z'n algemeenheid...:()
Ik hoor het heel vaak: (ook vanuit andere kant, beroepshalve) ouders wringen zich in bochten, bang voor escalatie enz.
Maar dat is veel te simpel.
Helaas, helaas vinden er geen escalaties plaats bij mijn puber. (niet meer sinds peutertijd) Dat zou het misschien wat makkelijker maken, duidelijker iig. Maar als ik, of iets anders in zijn omgeving *fouten* maak bij hem dan wordt hij slechts een stukje ongelukkiger en /of sluit hij zich wat meer af nog. Je moet wel heel goed kijken om het te kunnen zien. Het wordt dan ook meestal gemist.

Maar in bochten wringen doe ik evengoed. Omdat het zo *anders* is. Zo ingaat tegen alle heersende opvattingen. Vaak kan ik zoon prima invoelen maar moet ik schakelen puur omdat het niet gewend is, not done of wat dan ook.
(zoals het natuurlijk absoluut not done is je slaapplek af te geven aan puber en zelf in een tent te gaan;))
Omdat dit in kleine en grote dingen tig keer terugkomt op een dag is het mega vermoeiend steeds te schakelen.
Pirata, ik zou vooral investeren in tijd voor jezelf. Kun je niet met partner een weekje zonder kinderen?
(die tijd voor mezelf is mij de laatste jaren niet meer gelukt, dat maakt het wel zwaar)

leerzaam

Even kort, ik vind alle reacties behalve die van Miriam leerzaam en opbouwend. Geeft altijd weer fijne input om scherp te blijven (of minder scherp in dit geval, maar he, ik ben ook maar een moeder dus af en toe gaat het hier niet volgens de boekjes).
Het wordt nu nog complexer, mogelijk moeten we de vakantie inkorten wegens plotselinge snelle verhuizing. Hoe ga ik hem dàt nu weer vertellen.... hij vond het al stom om te verhuizen. Ook al krijgt hij daar een enorme kamer en een voetbalveld.

Lastig

Het lijkt me heel lastig als je niet goed kan inschatten wat inderdaad door zijn stoornis komt en wat gewoon koppigheid/geen zin is. En of je dat onderscheid kan maken. Zeker als het sporadisch optreedt.

Bij mijn kinderen zonder handicap zou ik daar heel makkelijk in zijn, dit is hoe we het gaan doen. Ik zou niet eens overleggen maar gewoon een indeling maken van wie waar slaapt. Bij echte serieuze bezwaarreden zou ik dan aanpassingen maken maar niet vanwege gewoon geen zin.

Aan de andere kant heb ik ook een (pleeg) kind met een verstandelijke handicap. Ik weet echter precies wat zij wel en niet kan begrijpen en waar ze ongeveer is in haar ontwikkeling. Ik weet dus ook wat ik wel of niet van haar kan vragen. Ik vraag aan haar minder (veel minder) en ook andere dingen dan ik aan een kind van haar leeftijd zou vragen zonder handicap. Maar tegelijk stel ik ook wel eisen aan haar en is het niet zo dat ze alles mag. de regels gelden ook voor haar, misschien andere regels maar wel regels.
Maar ik kan dus wel redelijk goed inschatten of iets bij haar onwil/koppigheid is of gewoon iets niet snappen/kunnen.
Het loopt natuurlijk ook wel eens in elkaar over en soms schat ik het verkeerd in. Dan denk ik dat ze iets wel kan en blijkt dat helemaal niet zo te zijn of neem ik haar iets uit handen wat ze prima zelf kan maar waar ze gewoon geen zin in heeft. Iedereen maakt fouten en we kunnen het niet perfect doen. Mijn kinderen ook niet en ik ook niet.

Het blijft lastig om die balans te vinden tussen eisen stellen en haar verantwoordelijkheid laten nemen aan de ene kant en aan de andere kant haar in bescherming te willen nemen.

Rot

heb ik me inderdaad gevoeld toen. En ik begreep er ook niets van, want het was een vakantie zoals we altijd hadden. Op een camping met dingen te doen(zwembad, voetbalveld etc). En dat vond hij altijd geweldig.
Dus dan is het ook moeilijk indenken dat het ASS is wat er speelt, in ieder geval niet enkel ASS. Ook een dwarse puber zijn speelt mee.

Maar goed wij geven niet op!! Vorig jaar een ok vakantie gehad, met twee campings. De eerste was leuk met veel aansluiting voor zoon, de tweede wat minder (maar we moesten ook wat eerder weg ivm overlijden van mijn vader) dus dat was te behappen.
Nu weer samen met kinderen (en dan doe ik eigenlijk altijd want zij hebben ook wat te zeggen vind ik). EEn caravan met allebei een eigen slaapkamer, mooi weer (vorig jaar was bar en boos). En puber heeft ook nog als voorkeur een camping met veel engelsen want dat was vorig jaar zo leuk. Tja, dat kan ik toch niet garanderen. En we gaan er dit jaar weer voor.

Ik vind dat met iedereens wensen en behoeften rekening gehouden moet worden in een gezin en alles wat daarbij hoort. Met die van een ASS-er maar ook met die van ons andere kind (en die wegen wat mij betreft even zwaar) en daarna met die van ons. Maar het kan niet alleen om degene met ASS draaien.

Pirata, ben benieuwd hoe zoon de verhuizing oppakt!!

Tenten en caravans

Wat een herkenbaar probleem. En hier nog niet eens een kind met ASS.
Dochter hier ging in de puberteit ook steeds mee klagen over het slapen in de tent. Vond ze het eerder geweldig, zo'n eigen tentje, nu was het ineens stom. Wat niet hielp hierin is dat haar broertje ook niet heel happig was om in de tent te slapen. Die sliep ook liever in de caravan. Wat bij ons ook kan, want er zijn in principe 4 slaapplaatsen beschikbaar. Wij hebben dus ook wel wat afgewisseld. Wel een tent meegenomen en de kinderen sliepen dan afwisselend in de tent of caravan. Ook een jaar een loge meegenomen zodat beide meiden in de tent konden. Ook dat gaf nog gemopper en toen hebben ze ook een nacht in de caravan mogen slapen en wij in de tent. Dus ja, zelfs wij geven af en toe toe aan de grillen van dochter (en zoon) om het vooral gezellig te houden in vakanties. Afgelopen jaar gaf dochter na een tijdje toch wel toe dat in de tent praktischer was, inderdaad omdat ze dan kon uitslapen en niet afhankelijk was van onze slaaptijden.
Komende zomer gaat ze niet meer mee op vakantie, ze is 16 en gaat met een vriendin en haar ouders mee. In een tentje ook ;)
Wij nemen alleen nog de caravan mee, want zoon slaapt daar het beste.
Inmiddels hebben we ook heel wat tenten versleten. Leek een tent met 2 cabines handig, werd dat toch weer niet gewaardeerd, want te krap, of tentdoek hing te laag. Uiteindelijk sliep dochter toch weer het liefst in haar 'eigen' tent met 1 cabine. Maar ja, daar had ze dan liever haar broertje niet bij, zodat die (zonder bezwaar) weer in de caravan mocht slapen.

Nog even geduld!

Pilletje tegen autisme in aantocht?

https://www.scientias.nl/honderd-jaar-oud-medicijn-pakt-symptomen-autisme-aan/

Stel dat het werkt, wat moeten we straks aan met al die ex-autisten?

Wel meer dan even ben ik bang

Het is me nogal een steekproef. 10 kinderen, 5 wel, 5 niet.
Mag ik dit nog niet echt wereldschokkend vinden?

gelukkig

Gelukkig houden die wetenschappers een slag om de arm!!! :-p
Hoera, weer een wondermiddel.