Puber 13 wil niet meer naar zijn vader

Hallo allemaal,

Ik zit met nogal wat dingen. Mijn jongste zoon R. van 13 jaar heb ik afgelopen maandag betrapt op het roken van die zoete e sigaretten, hij had een fles wijn gejat en ook bleek dat hij 200,- gestolen heeft bij zijn vader op de zaak. Vader en ik zijn al 11 jaar gescheiden.
R. heeft asperger en ADHD en vader heeft ook ernstige kenmerken van autisme, alleen wil hij daar niks van weten.
In het verleden heeft vader R en mijn ander zoon J vaak geslagen en geschopt. Ik wist dat wel, maar als ik het wilde bespreken ontkende mijn ex. Ik moet er ook even bij vertellen dat we echt een enorme vechtscheiding hebben doorgemaakt, dus er is niet echt veel vertrouwen in elkaar.
Mijn ex is een paar jaar geleden zijn gezag kwijt geraakt, omdat hij de problematiek van de kinderen niet onderkende en we daardoor alleen maar strijd hadden.
R. heeft toen van het slaan en schoppen verteld bij de behandelgroep waar hij toen zat en toen is er weer even ouderbegeleiding gekomen bij vader, waardoor in elk geval het slaan en schoppen niet meer voorkwam.
Nu is het zo dat R al een jaar een vriendinnetje heeft en vader heeft wat aparte ideeen over het aanraken van vrouwen en meisjes. Ik merkte dat ookal tijdens ons huwelijk, maar ik heb er nooit de vinger op kunnen leggen wat het nou precies is: iets wat hij door zijn autisme niet snapt, of gaat hij bewust over een grens.
Vader heeft een tijdje geleden het vriendinnetje van R op een rare manier aangeraakt. R was daar erg boos over, maar heeft dat niet tegen iemand anders gezegd.
Wel heeft hij de volgende dag op school iemand een mes laten zien ( zo zegt hij het zelf) omdat hij zo boos was op dat kind. Een ander kind heeft dat aangegeven bij school en R heeft verteld dat hij dat vooral deed uit woede richting zijn vader.
Ik ben toen gebeld en we hebben een gesprek gehad met schoolmaatschappelijk werk. Die zagen dit echt als een noodkreet van R en naar aanleiding daarvan heb ik nu gesprekken met de gemeente en ook heb ik R aangemeld bij een psycholoog, zodat hij kan praten over zijn boosheid naar vader toe.
R had eigenlijk bedacht dat hij niet meer naar vader wilde, maar vader accepteert dat niet. Hij heeft recht op 4 dagen omgang per 2 weken en R moet maar gewoon normaal doen. Ik heb dit ook nagevraagd bij de jurofoon en die geven inderdaad aan dat R gewoon moet gaan. R is een aantal keren wel weer gewoon gegaan en er zijn toen geen rare dingen gebeurd.
Nou heeft R dat geld gestolen en hij geeft zelf aan dat dat uit wraak was omdat hij zo boos is op zijn vader. Hij heeft natuurlijk straf verdiend voor dat stelen en dat liegen over alles en vader en ik hebben afgesproken dat R moet gaan werken ( krantenwijk of bij vader in de zaak) om de 200,- af te betalen.
Maar R zegt dat hij dat niet eerlijk vindt: papa doet ook foute dingen, zoals slaan en schoppen in het verleden en aan zijn vriendin komen en die komt daar gewoon mee weg en hij moet zelf een enorme straf krijgen.
Hij is nu heel boos op vader en gaat er nooit meer naar toe, geeft hij zelf aan.
Ik snap wel dat hij heel boos is, maar ik denk ook wel dat R het nu gebruikt om onder zijn eigen straf uit te komen. Ook ben ik bang om hem hier te houden, want dan gaat vader vast een rechtzaak starten omdat ik de omgang frustreer.
Ook vind ik wel dat R eigenlijk niet weg kan blijven bij vader omdat het daar niet loopt, ik had zelf vroeger ook heel veel ruzie met mijn eigen vader en ik moest daar ook mee dealen. ( wel woonden mijn ouders gewoon bij elkaar)
Dus ja, een heel verhaal, hopelijk een beetje te snappen, maar ik weet niet wat nu te doen.
Ik ben bang dat ik R ook kwijtraak als ik hem dwing te gaan.
Hebben jullie misschien tips?

Groetjes,

Vogetjem