U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Onhandig en wat onnozel
Mijn zoon is 14,5 jaar en zit in 3 VWO. Een gewone puber, moet een beetje aangetrapt worden om aan zijn huiswerk te beginnen, hangt graag op de bank en computert graag, heeft enkele trouwe vrienden, doet aan sport etc. Maar... hij vergeet werkelijk alles, moet overal aan herinnerd worden, is enorm onhandig ('wat zijn ogen zien, breken zijn handen'), en komt vaak enorm onnozel over. Daar bedoel ik mee dat hij vaak veel 'dommer' lijkt dan hij is. Hij kan in de keuken staan en zich afvragen waar de ham bewaard wordt (in de koelkast!!!). Hij weet precies wie de telefoon heeft uitgevonden maar denkt dan dat het in de 16e eeuw was (???). Hij heeft geen idee van wat er in de wereld speelt.Als ik hem gedag zeg, want ik ga 's avonds sporten, dan hoor later van mijn man dat hij 2 minuten later het hele huis doorzoekt om mij iets te vragen. Hij is redelijk kinderlijk en behoorlijk onzelfstandig. Het is verder een leuke jongen (op die irritante puberige betweterigheid na, maar ok). Hij vindt het zelf ook vervelend want hij krijgt best veel op zijn kop. Als weer iets stuk gaat, vergeten wordt etc. Ik ben verdorie zijn externe harde schijf. Ik ben benieuwd of mijn zoon de enige is van deze leeftijd die zo is en want jullie voor tips hebben om hem wat beter met zijn voeten op de aarde te laten landen. Hij is altijd zo geweest. Na aanleiding van nog een aantal zaken is hij getest op AD(H)D maar dat komt er niet volledig duidelijk uit, wel veel kenmerken. Hij heeft wel tijdelijk ritalin gehad maar daar reageerde hij volledig verkeerd op dus dat was geen optie.
Hier nog een
Ik denk er ook serieus over na om zoonlief te laten testen op ADD. Heb zelf ADD en herken heel veel in hem. Ook ik ben hier de harde schijf en als ik niet alles klaar zet of zeg wat hij mee moet nemen, vergeet hij het gewoon. Geen onwil, komt idd onnozel over, het is de chaos in zijn hoofd. Voorbeeld: laatst moest hij voetballen, hoewel hij al jaren voetbalt en al die jaren zijn eigen tas inpakt, vraagt hij mij iedere week wat hij mee moet. Die zaterdag niet, ik moest rijden, uitwedstrijd, had meneer zijn voetbalschoenen niet ingepakt..
Staat voor de koelkast, trekt de deur open, kijkt, ziet geen appelmoes staan. Ik kijk, staat recht voor je neus, je kunt er niet omheen!
Huiswerk: hier ook achter de broek. Véél achter de broek.
Verder net zo'n kind als die van jou, paar vaste goede vrienden, veel computeren en veel sporten. Lief jong, maar een enorme chaoot. Omdat ik veel van mezelf herken, weet ik dat hij enorm veel structuur nodig heeft. Zelf werk ik heel erg veel met lijstjes, dat helpt mij enorm. Als ik boodschappen ga doen, vergeet ik vaak ook de helft, het scheelt als ik een briefje mee heb of dat ik in mijn kop stamp dat ik vier dingen of zo wilde halen, loop ik dan met drie, dan weet ik dat ik nog iets moet. Ik ben ook vaak als ik me omdraai alweer vergeten wat ik ook alweer zou. Er zijn in die tijd alweer zoveel gedachten door mijn hoofd geflitst dat ik in mijn hoofd alweer ergens anders mee bezig ben. Het enige wat mij helpt (en mijn zoon) is zoveel mogelijk structuur aanbrengen in mijn leven.
Leuk om te lezen
Wel leuk om te lezen dat hij niet de enige is. Wij maken sinds kort gebruik van briefjes. Hij schrijft dit dan 's ochtends, er staat op waar hij die dag aan moet denken maar hij vergeet helaas de rest van de dag er op te kijken. Het lastige is dat ik zelf heel anders ben. Daardoor heb ik wel eens moeite begrip op te brengen. Het is bij hem niet in de puberteit gekomen, hij is altijd al zo geweest. En die onhandigheid! Als hij een glas drinken inschenkt dan keert hij de fles gewoon in één keer om boven het glas. En de gevolgen laten zich raden... Maar hij ruimt dus ook nauwelijks op, of zo knullig dat het nog een rotzooi is. Tel daar bij op de puberige onverschilligheid en ik spring uit mijn vel. Ook gaat er best veel stuk in huis. Hij heeft wel eens zijn gitaartas boven de nieuwe salontafel getild maar was dan natuurlijk vergeten de tas dicht te maken. Als een gitaar vanaf 1 meter hoog met die fijne knopjes aan de zijkant op je tafel valt zitten er gelijk een aantal kraters in .Ik maak mij ook wel eens zorgen voor 'later'. Hij is echt veel minder zelfstandig dan leeftijdsgenoten. Ook geeft het wel eens spanningen. Mijn man kan er helemaal slecht tegen, hij baalt enorm dat we nog met dezelfde dingen zitten als toen mijn zoon 4 was. Alles moet je 10 keer zeggen en het landt gewoon niet. Echt, het is een lief kind maar oh, wat heb ik er soms een moeite mee om beripvol te zijn. Hij kan toch wel een beetje leren uitkijken? Maar ik vind het vooral voor hem vervelend dat hij inderdaad zo onnozel over kan komen. Dat verdient hij niet.
Hersenen
Ik heb begrepen dat in de puberteit op een gegeven moment veel hersenverbindingen worden opgeruimd. Dan verdwijnen ook veel jeugdherinneringen. Dat betekent dat de executieve functie (zeg maar het werkgeheugen) het een tijd niet goed doen. Vandaar al die problemen. Wij hebben een zoon met adhd en die heeft altijd deze klachten.
In een boek over adhd-ers wordt ouders inderdaad aangeraden om dan een soort externe harde schijf van het kind te zijn. Niet boos worden, maar wel herinneren, zelf de gevolgen laten dragen en aanspreken. Zo vraagt zoon honderd keer per dag wat we gaan eten vandaag. Dat vertel ik een keer en vervolgens zeg ik dat ik het al verteld heb. Dan herinnert hij het zich weer.
Wat ben ik blij dat jullie er ook een hebben
Hier een dochter om kriegel van te worden. Eigenlijk doet zij ook alles wat kikker beschrijft. En daarbij komt ook nog eens dat ze aan een stuk door praat. Daar wordt je doodmoe van. Ik blijf gretig meelezen in de hoop dat er nog meer tips komen dan diegene die er nu al staan.
Help help
Hier een zoon van 16,5 jaar!
En het lijkt alleen maar erger te worden!
Groeten Joer.
Hier ook
Alleen is hij nog maar net geen 13... en hij praat ook aan één stuk door. Kan soms best vermoeiend zijn, maar ach, hij is zo lief.
Zijn vader, mijn ex, is echter nog steeds zo, en daar kon ik veel minder begripvol voor zijn. :-(
Hilde