U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
neiging tot stalken
Het is misschien (en hopelijk) te sterk uitgedrukt maar ik merk dat mijn zoon een neiging tot stalken heeft. Hij kan maar niet loslaten als iemand aangeeft iets niet te willen, wat hij wel wil; namelijk contact.
Ik begrijp zijn probleem wel deels, maar het werkt natuurlijk averechts.
Vroeger had hij dit probleem niet. Ik vond wel dat hij altijd langdurig achter iemand aan bleef lopen als die persoon maar heel matig in het uiten van de vriendschap was. Hij had bijv. een vriendje die nogal populair was en niet goed kon kiezen met wie hij wilde spelen. Dan bleef mijn zoon maar wachten en vragen. Zelf had ik allang het gevoel van, 'kom op laat hem toch' we gaan, maar hij wilde afwachten of vriendje besloot toch met hem te spelen. Ik vond overigens ook dat de moeder van dat vriendje haar zoon veel te veel de ruimte gaf om met een schare van vriendjes te blijven staan en maar niet te kunnen kiezen met wie hij kon spelen. Maar goed. Later had hij nog wel eens afgesproken met deze zelfde vriend en dan kwam vriend niet opdagen. Vervolgens apte mijn zoon waar hij bleef en dan kwam hij met gekke smoesjes zoals'ik kon je huis niet vinden'Waarop mijn zoon dan voorstelde dat hij hem ergens kwam halen en hij hem dan aptte als hij daar was. En dat deden ze, en mijn zoon ging heen om hem te halen en dan stond hij daar helemaal niet. Zoon weer verdrietig. Dit alles is nog maar kort geleden.
Mijn zoon heeft het moeilijk omdat hij er momenteel van overtuigd is dat hij op jongens valt, maar daar nog niet voor uit durft te komen. Hij is erg zoekende naar een leuke vriend, wat natuurlijk niet meevalt. Hij heeft al een paar keer een leuk contact ontwikkelt maar dat stopte dan ineens. Het gebeurt dan vaak dat er van de andere kant geen uitleg of duidelijk afscheid komt en zoon blijft dan maar hopen. In sommige gevallen gaat hij mensnen dan lastig vallen. Hij vertelt dat zo iemand dan tegen hem zegt;'Please laat mij met rust' maar dat hij wil weten waarom, en dan niet op wil geven. Met als gevolg dat hij natuurlijk weerstand op gaat roepen. Ik snap mijn zoon in zoverre dat het natuurlijk vreselijk frustrerend is om al zo moeilijk iemand te vinden die hij leuk vindt omdat hij homocontacten zoekt, om vervolgens te constateren dat iemand na een eerste onderzoekspoging al gaat afhaken, zonder te vertellen wat er aan de hand is.
Hij zoekt ook via een algemene homo-jongeren (12-18) site naar leuke jongens, maar daar kom je natuurlijk anderen van allerlei allure tegen. En mijn zoon is een praktijkschool jongen (en heeft ADHD) en is daarbij ook wat sociaal onhandig (lichte kenmerken van ASS; hij heeft nl. NLD) Aan zijn uiterlijk mankeert niks dus op zo'n site komt er van alles op hem af. Hij vertelt dan bijv. dat hij contact heeft met een leuke jongen. Maar die zit op het gymnasium (dat vertelt hij als ik het vraag) Mijn zoon snapt dan niet dat iemand afhaakt, terwijl ik wel het idee heb dat er gewoon niet zo'n klik is. We zoeken allemaal een beetje contacten waarbij we vergelijkbaar zijn, zeg maar. Maar dan gaat mijn zoon dus doorvragen en contact zoeken.
Van de week in de auto kreeg hij ineens een enorme huilbui omdat het voor de zovveelste keer weer mis was met een contact. Hij vertelde dan ook dat hij dan bang is dat er iets ergs is. Toen ik doorvroeg (ik verwachtte eigenlijk dat hij bedoelde iets tussen hun mis is of met hem mis is) vertelde hij dat hij dan ineens het gevoel heeft dat er iets met die ander is: zoals dat hij zelfmoord gaat plegen, of een misdaad aan het beramen is of aan de drugs is gegaan of zo. Terwijl hij hem dan zou willen helpen maar dat kan niet.....omdat hij geen contact heeft. Misschien zijn dit gewoon verzinsels, misschien voelt hij echt iets aan (waar ik geen aanwijzingen voor heb) maar al met al heeft hij er flink last van. Ik weet soms niet goed hoe ik hem hierin kan steunen.
Tot nu toe heb ik hem vooral gewoon uitgelegd dat er nou eenmaal niet altijd een klik is tussen mensen en dat sommige mensen dit heel moeilijk vinden om te zeggen. En dat dat niet betekent dat hij de moeite niet waard is, maar dat hij gewoon zijn energie moet steken in het zoeken van contacten die wel leuk zijn....
Hulp
Heeft hij ook hulp van anderen dan jullie? Het lijken me namelijk best ingewikkelde dingen en ik zou niet zo snel weten wat je daar nu mee kunt. In ieder geval is het niet de bedoeling om hinderlijk mensen te achtervolgen met pogingen om contact te leggen.
Hoe gaan zijn contacten op school? Dat zijn natuurlijk kinderen met min of meer gelijk niveau, dus lijkt me makkelijker om contact mee te krijgen dan via zo'n website.
nee, Hij
heeft geen hulp. Waar denk je aan?
Op school heeft hij prima contacten. Ik weet eerlijk gezegd niet of er daar wel eens situaties zijn dat hij anderen pushed om met hem iets te doen.
Ik begrijp het geloof ik niet zo goed ;-)
Zoekt hij via die website een vriend als in 'relatie'? Dat hoeft toch nog helemaal niet op die leeftijd? Misschien zijn er wel jongerengroepen ergens waar homoseksuele jongeren 'gewoon' leuke dingen met elkaar kunnen doen.
Met hulp bedoelde ik ook iets dergelijks, of gewoon een training sociale vaardigheden.
Hond
Hebben jullie een hond, of kan je er één lenen? Laat hem die dan uitlaten en laat hem ervaren dat hoe harder je aan de lijn trekt om de hond bij je te houden, hoe harder de hond trekt om weg te komen. Als je de hond losjes aan de lijn laat lopen blijft hij bij je.
Het is altijd moeilijk als iemand zó graag met of bij een ander wil zijn dat het benauwend werkt. Dan trekt diegene zich terug. Jammer, want waarschijnlijk vond persoon je aanvankelijk wel aardig, anders was het contact er niet eens gekomen.
skik
coc jong&out
http://www.cocleiden.nl/vereniging/jong-en-out-bijeenkomsten-voor-tieners
Waarom laat je hem niet eens bij de jongeren afdeling kijken van het coc. Jong&oud heet het, zitten op verschillende plaatsen in Nederland. Zij organiseren activiteiten zonder dat het meteen gericht is op een relatie krijgen. Dagjes uit enzo
tja...
Ik kan wel vertellen dat hij nog geen relatie hoeft te hebben, maar dat is wel iets wat hij heel graag wilt.
Skik jouw idee van een hond is erg grapppig, daar we een hond hadden maar dit inderdaad een probleem was als zoon hem uitliet. De neiging om de hond heel dicht bij zich te houden... Maar misschien is het handig om dit nog eens met hem te bespreken en te vergelijken met vriendschappen. Hoewel het de vraag is of hij deze vergelijking kan begrijpen....
Internet daten
Begrijp ik het goed dat je zoon via internet een date aan het zoeken is? Ik denk dat dit voor hem nog veel te ingewikkeld is, zeker gezien zijn leeftijd en gebrek aan ervaring met relaties. De jongeren afdeling van het COC klinkt al veel beter. Dat is hoe de meeste jongeren hun eerste verliefdheden op doen, door in groepen leuke dingen te gaan doen en dan met één persoon iets speciaals op te bouwen. Wellicht zou het helpen als hij in contact komt met een wat oudere homo die hem een beetje kan coachen op dit gebied, zodat hij er wat realistischer en relaxter in komt te staan. Voor jou ligt er een taak om hem te leren de grenzen van anderen te respecteren.
ja maar die jongerenafdelin...
heeft als nadeel dat zoon niet goed mee kan komen in een groep van leeftijdsgenoten... Hij is dan zo kwetsbaaromdat hij mentaal niet zo ver is als de rest, beinvloedbaar en zo...
Vanmiddag hier een moeilijke situatie. Zoon had afgesproken, een internetdate met een jongen , ergens buiten. Toen hij aankwam, zag hij al dat deze jongen nog iemand bij zich had, wat niet was afgesproken. Toen fietste hij ineens snel weg. Mijn zoon erachteraan.....
Laat zich uitdagen en er werd geroepen en raar gedaan, terwijl hij erachter aan blijft gaan.
vervolgens blijkty dat de jongen afgesproken heeft met een groep van 4 vrienden, waar hij mijn zoon dan op die manier mee naartoe lokt. Uiteindelijk is zoon wel weggegaan toen hij die anderen zag.
Maar dit bedoel ik dus. Hij is zo sociaal onhandig, ziet geen gevaren en doet domme dingen. Als ze echt kwaad hadden gewild had hij op die manier zo een groepje jonge 'potenrammers' om zich heen gehad.
Het is heel moeilijk om met hem over die situaties te praten en duidelijk te maken hoe hij wel moet handelen. Het lijkt of hij alles aan den lijve moet ondervinden voor hij snapt wat hij wel of niet moet doen.
En dat maakt me zo bang voor de toekomst.....
toch veiliger
het lijkt me toch veiliger als je zou moeten kiezen hoe hij jongens ontmoet. Liever via coc dan zomaar via internet ofzo. Er is in ieder geval een soort 'basis'overeenkomst en een bepaalde setting waar hij en jullie dan vanuit kunnen gaan.
gr Angela
stappenschema
Is het niet wat om een soort van stappenschema met hem te maken, waarbij hij kan kijken wat hij kan doen, bij bepaalde situaties?
Net als die pictogrammen bij het opstaan van vroeger, maar dan met betrekking tot het proces: ik zie een leuke jongen (op internet, of waar dan ook) en wat zijn de stappen die ik kan doorlopen om het veilig te houden voor mijzelf en het leuk te houden voor die jongen?
Is er gelegenheid dat hij een maatje krijgt? Iemand die al ouder is, en die hem kan helpen en waar hij mee kan praten over daten en zo? Ik weet niet of het coc zoiets heeft? Het lijkt mij een verwarrende wereld voor je zoon en jij weet zelf natuurlijk ook niet zo wat nu de gewoontes en de mores zijn. Dus misschien is er iemand die hem daarbij kan helpen. Hem wat basale omgangs-en gedragregels kan vertellen.
Sluit me aan bij Angela en Karmijn
Je ziet het als probleem dat je zoon mentaal en sociaal minder ver is dan leeftijdsgenoten, dus dat hij niet zo goed bij een COC-jongerengroep past. Maar het mentale en sociale aspect speelt bij random internetdaten een veel grotere rol, het lijkt mij een stuk gevaarlijker. Je zoon is al jong uit de kast, jongere jongens die qua niveau bij hem passen zal hij niet zo gauw tegen komen, eerder oudere jongens die twee stappen op hem voorlopen: ze zijn sowieso ouder en mentaal en sociaal wel leeftijdsadequaat. Ik vind het best eng, dat verhaal dat je hierboven vertelde, dat hij buiten afspreekt met onbekenden.
Liever kiezen voor een omgeving waar een organisatie achter zit en bij voorkeur begeleiding door een buddy of mentor. Ik zou me eens bij het COC informeren over de mogelijkheden daar voor.
skik
Herkenning
Ik lees dit verhaal met enige herkenning, erachter komen dat je op jongens valt is niet niks. Persoonlijk heb ik slechte ervaringen met mensen ontmoeten via dergelijke websites. Maar dat zal per persoon verschillen. Ik weet dat het COC leuke dagen organiseert, maar daar moet je wel van houden. Mijn ervaring is dat het vooral stereotype homoseksuele jongeren zijn die bijeen komen. Iets waar ik zelf vrij weinig voor voel, en dus voor mij destijds ook geen echte optie was.
Wat betreft het afspreken via internet: dat kan goed gaan, maar zoals al is gezegd ook een hele nare ervaring worden. Jongeren die zich voordoen als homoseksueel maar dat in werkelijkheid niet zijn en je opwachten, dat heb ik zelf niet meegemaakt maar wel van vrienden gehoord. Inclusief vechtpartijen.
Uiteindelijk met goede (wat oudere) contacten rust gevonden en is het met mij allemaal goedgekomen. Ik kan mij nog goed herinneren het niet te snappen waarom vrienden opeens geen contact meer wilden. Het lijkt een typisch probleem onder homoseksuelen te zijn. Het ene moment is het super gezellig samen en een dag later wil iemand niets meer van je weten. Ik heb daar tot op de dag van vandaag nog wel eens moeite mee.
Praten over zelfmoord komt veel voor, dat heb ik zelf ook meegemaakt. Het is ook daadwerkelijk een keer zo ver gekomen dat iemand de stap gezet heeft. Dat is erg pijnlijk en blijft je achtervolgen.
De behoefte aan een vriend is natuurlijk heel herkenbaar, en tevens het grootste probleem. Wat ik mij afvraag, is er niemand in de omgeving homoseksueel en bereid om af en toe een praatje met 'm te maken? Je verhaal kwijt kunnen aan iemand die weet waar het over gaat lucht enorm op. Ik ben nu begin 20 en heb ook een (klein beetje maar) autistische achtergrond. Uiteindelijk komt het goed.
Herkenning
Ik lees dit verhaal met enige herkenning, erachter komen dat je op jongens valt is niet niks. Persoonlijk heb ik slechte ervaringen met mensen ontmoeten via dergelijke websites. Maar dat zal per persoon verschillen. Ik weet dat het COC leuke dagen organiseert, maar daar moet je wel van houden. Mijn ervaring is dat het vooral stereotype homoseksuele jongeren zijn die bijeen komen. Iets waar ik zelf vrij weinig voor voel, en dus voor mij destijds ook geen echte optie was.
Wat betreft het afspreken via internet: dat kan goed gaan, maar zoals al is gezegd ook een hele nare ervaring worden. Jongeren die zich voordoen als homoseksueel maar dat in werkelijkheid niet zijn en je opwachten, dat heb ik zelf niet meegemaakt maar wel van vrienden gehoord. Inclusief vechtpartijen.
Uiteindelijk met goede (wat oudere) contacten rust gevonden en is het met mij allemaal goedgekomen. Ik kan mij nog goed herinneren het niet te snappen waarom vrienden opeens geen contact meer wilden. Het lijkt een typisch probleem onder homoseksuelen te zijn. Het ene moment is het super gezellig samen en een dag later wil iemand niets meer van je weten. Ik heb daar tot op de dag van vandaag nog wel eens moeite mee.
Praten over zelfmoord komt veel voor, dat heb ik zelf ook meegemaakt. Het is ook daadwerkelijk een keer zo ver gekomen dat iemand de stap gezet heeft. Dat is erg pijnlijk en blijft je achtervolgen.
De behoefte aan een vriend is natuurlijk heel herkenbaar, en tevens het grootste probleem. Wat ik mij afvraag, is er niemand in de omgeving homoseksueel en bereid om af en toe een praatje met 'm te maken? Je verhaal kwijt kunnen aan iemand die weet waar het over gaat lucht enorm op. Ik ben nu begin 20 en heb ook een (klein beetje maar) autistische achtergrond. Uiteindelijk komt het goed.
chris
Dank je wel voor je reactie en je verhaal. Ik kan mij wel iets voorstellen bij die reactie van ineens afstand nemen; waarschijnlijk komt het allemaal ineens te dichtbij en vinden ze het toch misschien ineens zelf moeilijk te accepteren dat ze echt op die leuke jongen vallen. En dan daarom ook weer terugtrekken....
Mijn zoon heeft een homoseksuele tante, die een homoseksuele vriend heeft die wel eens wat contact met hem gezocht heeft daarover. Niet heel direct, maar toch de ruimte. Dat had ik ook min of meer bewust zo geensceneerd. Maar mijn zoon wil er absoluut niet met hem of tante over praten. Misschien is het leeftijdsverschil te groot, want we hebben het hier over 40/50 jarigen. Verder heb ik niet zo veel mogelijkheden in mijn omgeving.
Karmijn, inderdaad een maatje o.i.d. zou handig kunnen zijn, maar ik weet niet hoe ik daar aan kan komen.
Een stappenplan is denk ik lastig, je moet alles van te voren bedenken en ik weet niet of dat lukt.
Angela, het is inderdaad niet zo veilig om het via internet te doen,maar ik wil het hem niet verbieden (dan doet hij het stiekem) en weet niet goed hoe hem bij het COC naar binnen te helpen. Hij vindt het moeilijk en voelt veel weerstand om zo als vreemde een club in te stappen. Dat is nou juist de schijnveiligheid via internet daten.....
Mailcontact
Ik heb ook een e-mailadres voor dit soort dingen. Mailen voor vragen o.i.d. mag uiteraard altijd: [email protected]
COC is natuurlijk het mooiste.
Naar het COC
Je kunt de eerste keer naar het COC met hem meegaan. Informeer even naar activiteiten en bied je zoon aan om hem te brengen.
Is er geen andere min of meer leeftijdgenoot die met hem mee zou kunnen gaan?
Zelf ben ik ook weleens met een vriendin meegeweest die het eng vond om alleen te gaan.
afleiden?
Ik weet niet hoe oud je zoon is en in hoeverre je hem nog kunt sturen, maar als ik je berichten lees dan denk ik als eerste aan ombuigen van zijn gedrag. Het klinkt wel een beetje obsessief, die zoektocht naar een contact. Kun je hem daarvan afleiden? Zijn leven volproppen, met clubjes? Zodat hij daar zijn behoeftes aan contact kan bevredigen, en ook zijn positieve kanten uitbouwen? Want op zich klinkt het allemaal heel positief, hij is sociaal ingesteld, meelevend, volhardend, hij kent alleen nog niet goed de grenzen. In die zin zou ik hem nog beschermen en de dates afschermen met veilige regels. Misschien is een goede cursus zelfverdediging ook niet weg.
Maar ik zou verder neutraal reageren op de dates, en zelf de focus verleggen naar andere dingen, waarbij hij dus toch kan experimenteren met zijn sterke eigenschappen.
blom,
feit dat hij contact zoekt betekent nog niet dat hij sociaal is ingesteld. Helaas kloppen de positieve eigenschappen helemaal niet. Hij is eerder iemand die snel opgeeft, moeite heeft zich in te leven in anderen en sociaal onhandig.Misschien klinkt dat alsof ik geen positieve eigenschappen zie, maar dat is gelukkig niet zo: hij is ook altijd goedgehumeurd, spontaan, eerlijk, fantasierijk en vol humor.
Hij is bijna 16, maar door zijn ADHD en lage IQ functioneert hij niet als zodanig. Dat maakt het ook moeilijk (en wordt steeds moeilijker lijkt wel) hem op allerlei clubjes te doen. Hij kan vaak niet meekomen en vindt vaak geen aansluiting. Gelukkig is dat op school wel oke.
Een cursus zelfverdediging is inderdaad misschien niet eens zo'n gek idee, misschien wel in combinatie met een weerbaarheidstraining.Maar dat zou dan een speciale cursus moeten zijn, ik weet niet of bijv. stichting MEE daar iets mee doet.
En nu?
En hoe gaat het nu?
oh hij heeft
Ui t eigen beweging nu toch de relatiezoektocht via internet gestaakt. Momenteel is zijn aandacht weat afgeleid omdat ik hem lid heb gemaakt van de sportschool waar ik zelf ook sport. We gaan nu regelmatig samen sporten (ik ga zelf momenteel 3 of 4 keer in de week) en vind dit geweldig. Zo krijgt hjij ook veel aandacht en zijn we samen positief bezig en dat doet hem erg goed!
Binnenkort gaat hij toch eens proberen bij het COC-jong. Maar hij weet het niet zeker en vind het eng. Dus misschien kan ik hem stimuleren door hem te brengen en ergens te wachten of zo. Spannend of hem dat lukt!
bedankt voor de belangstelling.