Moeder van dochters vriendin wil ze niet samen in een klas..

Zelf wel doen

Als jouw dochter de naam van haar vriendin wel invult, dan heb je kans dat ze alsnog bij elkaar in de klas komen. Of moet haar vriendin invullen dat ze NIET bij jouw dochter in de klas wil?

Niet druk om maken

Ik snap heel goed dat je het niet leuk vindt. Maar maak je niet druk. Ze gaan nog steeds 's ochtends dezelfde kant uit. En als het goede vriendinnen zijnn blijven ze elkaar wel zien. EN er zitten vast ook hele leuke andere meiden op die nieuwe school.
Mijn ervaring is dat ze heel snel weer nieuwe kinderen kenne, iedereen is nieuw op die school. Het kan zelfs wel heel prettig zijn om niet bij je beste vriendin in de klas te zitten,. dan sta je meer open voor nieuwe contacten. Als je al met zijn tweeen in een klas begint stoot je nieuwe contacten al snel af.

Komt wel goed

Hier was het zelfs zo dat dochters vriendin naar een hele andere middelbare school ging en ze zijn nog steeds de grootste vriendinnen.
Het komt zelfs voor bij kinderen uit 1 gezin om dezelfde redenen, 2 kinderen (tweeling) zijn op verzoek van ouders in verschillende brugklassen gezet, omdat ze bang waren dat ze anders alleen zouden keten.
Mij lijkt dat moeder van vriendin het allemaal een beetje te somber inziet en weinig vertrouwen heeft in haar dochter.

Ineke

Iedereen maakt zijn eigen keuzes, ook de moeder van de vriendin. En dat recht heeft ze. Ik bedoel het absoluut niet onaardig hoor, maar zij heeft natuurlijk geen enkele verplichting richting jouw dochter. Het had natuurlijk net zo goed gekund dat ze voor een andere school had gekozen, en dan hadden ze ook niet meer bij elkaar in de klas gezeten.
Heb ook vertrouwen in de kracht van je eigen dochter. Er gaan zoveel kinderen zonder hun vrienden of vriendinnen naar de brugklas. Daarom organiseren de scholen ook kennismakingsprogramma's, vaak een kamp etc. Je schrijft 'dat ze dan het eerste jaar een vertrouwd iemand in de klas hebben'. Mijn ervaring is dat dat vooral prettig is voor de eerste dag/week (evt. weken), daarna is de hele nieuwe klas vertrouwd. Iedereen moet nieuwe vrienden maken!

Ervaring

Vriendje van zoon ging 'een nieuwe start maken' en wilde niet bij zoon in de klas maar ook niet samen fietsen naar school enzo. Ze hebben/hadden allebei maar een paar vrienden maar met deze was het toch het meest leuk.
Vriendje zit op dezelfde school in het zelfde type brugklas heeft er volgens de verhalen geen vrienden en wordt uitgemaakt voor nerd. Zoon wil ook niets meer met exvriendje te maken hebben en ik kan hem geen ongelijk geven.

Jammer

Dit zijn echt zaken waar ik mij niet mee bemoei. Als de schóól constateert dat de vriendschap de voortgang nadelig beïnvloedt en de cijfers geven dat ook aan dan is het tijd om in te grijpen, maar niet bij voorbaat.
Mijn oudste dochter wilde overigens bewust niet bij bekenden in één klas. Ze wilde een verse start. Een vriendin waarmee ze de hele dag op 'moest' trekken zou het kennismaken met nieuwe vriendinnen kunnen beïnvloeden. Ik vond dat wel een wijs standpunt.

Dank voor de reacties. Het zal ook vast wel goed gaan, en nieuwe vrienden maken ook al zit ze niet bij vriendin. Maar het stoort me ontzettend dat die moeder beslist dat ze haar dochter niet bij de mijne in een klas wil. Ik snap dat gewoon niet, dat ze specifiek de meiden wil 'scheiden'. En vooral dan niet met mijn dochter. Ze mocht verder wel zelf weten wie ze invulde al event. klasgenoten. Dat asspect is wat ik nogal negatief en afwijzend vind. Ook al heeft ze dat recht het komt zo naar over.
Haar kind speelt hier heel vaak, mag meeeten, logeren, altijd goed. Mijn dochter komt daar nooit, omdat vriendins moeder zelden iets zegt tegen mijn dochter, ze wordt gewoon genegeerd..
Nou ja,ik hoop dat jullie snappen dat het op mij nogal negatief overkomt.

groet

Ineke

Ja hoor

Ik zou ook verbaasd en misschien zelfs verbolgen reageren. Misschien heb je nu wel een opening om die moeder eens te vragen of ze tegen je dochter wil zeggen dat ze haar echt niet bewust negeert. Heel vriendelijk zonder verwijt. "Jammer dat je vindt dat mijn dochter en jouw dochter niet in 1 klas mogen, maar zou je toch eens tegen haar willen zeggen dat ze wel gewoon welkom is bij jullie thuis? Ze voelt zich daar onzeker over." Bijvoorbeeld...:-) Mocht moeder het al bewust doen, dan weet ze nu dat het opvalt.

Komt goed

Ik kan je gevoel goed begrijpen hoor! Maar ik denk dat je je nu vooral persoonlijk voelt aangevallen. Jouw lieve en mooie dochter wordt door iemand afgewezen. Dat doet pijn als moeder zijnde.

Prima, dat je het niet laat sudderen en de moeder er over opgebeld hebt. Zij heeft natuurlijk alle recht om deze keuze te maken.

Maar het komt vast allemaal op zijn pootjes terecht.
Maak je er niet druk om. Je dochter vind zo weer aansluiting in haar nieuwe klas.

Groetjes JOER.

Niet leuk

Ja, het zal vast goed komen Joer, dank voor de wijze woorden!
Het is meer zo'n duidelijke afwijzing t.ov. mijn dochter wat me raakt.
Verleden weekend logeerde ze hier weer, we doen dan leuke dingen, ik betaal alle uitjes en entree's, geen probleem omdat ze zelf geen geld meekrijgt.( vraagt zelf om het mogen logeren) en had haar nieuwe mobiel mee, van haar ouders voor haar verjaardag gehad. In haar zak, en ergens per ongeluk tegenaan gestoten. Mobiel stuk.
Zij was natuurlijk erg verdrietig en durfde het bijna niet thuis te vertellen, en een nieuwe zat er voorlopig ook niet in. Man en ik vonden dat zo sneu dat we meteen aan het brainstormen waren of wij er niet nog een hadden liggen of er een voordelig konden kopen.
We wilden dat eerst even aan de ouders vragen of ze dat oké vonden. Maar nu maar niet gedaan,
want een paar dagen later hoor je dat ze niet bij elkaar in de klas mogen van moeders kant omdat mijn dochter een slechte invloed zou hebben. Heb geen zin meer om die moeder te bellen daarvoor. Is misschien flauw maar bij mij komt dat er niet mee spontaan uit.
Bah, dan voelt toch een beetje extra naar.Maar ja, wat kun je eraan doen? Even mijn frustraties erover kwijt hier op oudersonline!

Ineke

Ik herken het.

Hier lag het anders. Zoon had een vriendje. Konden goed samen. Kind logeerde bij ons, ging mee op vakantie, etc etc. Tot zoon een slechte uitkomst op een iq test had (was verkeerd getest) toen ineens mocht Gijsje niet meer met zoon omgaan.

Ik was heftig teleurgesteld. Voelde me gebrukikt en vooral gekwetst. Zoonlief was ineens niet goed genoeg en ik had nog wel zoveel voor Gijsje gedaan.

Dit argument legde ik mijn moeder voor en die zei: Ja dat is harstikke lullig maar dat jij zoveel betaalde voor Gijsje is je eigen keuze geweest. Dus laat die emotie maar los. Het feit dat Gijsje niet meer met zoon mag spelen getuigt van een angst. Gewoon je schouders ophalen.

En zo geschiedde. Inmiddels mag zoon wel weer met Gijsje spelen omdat Gijsje en zoon toch hetzelfde niveau blijken te hebben.
Ik kan er alles van vinden maar meer dan mijn schouders ophalen verdiend de hele situatie niet. Zoon is gelukkig, Gijsje is gelukkig en daar gaat het om. Wel hou ik nu mijn knip dicht!

Maar nikus

vriendschap is toch altijd geven en nemen?
Ik bedoel was het in deze vriendschap niet normaal dat ze allebei wel eens met de andere ouders meegingen? Of kwam het steeds van jullie kant af?

Koentje

Het kwam van mijn kant. Omdat zoon alleen was en ik wilde dat zoon zich vermaakte. Mijn argument was dat als we nog 2 iids hadden gehad ik dan ook dat geld was kwijt geweest.

Noem het een zielige poging van mij om het "gezinsleven" na te bootsen.

En daar had de moeder van Gijsje niet om gevraagd! Ze ging erin me maar ergens begrijp ik dat. Het was mijn keuze!

Ik kan me eigenlijk maar moeilijk voorstellen dat een moeder afgaat op een IQ test als het om vriendschap gaat. Als het kind voor de test geschikt werd bevonden dan moet zo´n ouder wel héél raar in elkaar steken om na de test afstand te houden. Misschien was het wel meer afstand nemen omdat moeder minder behoefte had aan het compleet maken van jouw gezin, Nikus. Ik heb dat van de andere kant meegemaakt. Mijn dochter ging heel leuk met een klasgenoot om. In groep 3 hadden ze zelfs verkering, moeder kwam hier elk jaar eten als het kerstdiner plaatsvond, dat scheelde haar weer een heen en weer fietsen. Eigenlijk geen probleem dus, ware het niet dat het mij toch wat begon te benauwen dat die moeder het allemaal zo ´gezellig´ vond voor haar kind terwijl wij steeds vaker dachten ´nou vooruit maar weer´. Op den duur hebben wij het ook wat gematigd.