U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mijn meisje (16) beschuldigt mij van mishandeling, wat niet waar is
Mijn dochter heeft problemen,waar ze echt hulp bij zou moeten krijgen, waar zij over zou moeten praten, dat is een heel verhaal apart, daar gaat het niet om hier, behalve is het belangrijk te vermelden dat ze ieder aanbod om erover te praten of in therapie gaan afwijst: Want roept ze: ze is niet gek.En ik al een lange tijd bewust zoek naar een ingang voor haar, zodat zij zich veilig zou kunnen voelen om hierover te praten/te verwerken. En we zijn geen doorsnee gezin. Ze heeft heel veel meegemaakt. Ze is heel slim en in plaats van met haar problemen bezig te zijn heeft ze besloten het probleem buiten zich te zoeken: ze eist uit huis geplaatst.
Ze heeft het slim gespeeld, niet uit lelijkheid,en misschien zelfs niet volledig bewust berekenend, maar zo is dat gegroeid, ik heb haar mij laten manipuleren. Ik kon niet meer normaal een moeder zijn, zo schuldig voelde ik me naar haar toe en naar mijn kinderen de laatste jaren. Wat nu? Ze vertelt nu dat ik haar sla en haar spullen stuk maak. Ik ben diep geschokt,dat is namelijk niet zo. Niet dat ik haar niet eens een tik heb gegeven. En "spullen stuk maken" ze bedoelt dat ik een keer haar oortjes eruit trok toen ze weigerde te luisteren en dat de telefoon op de grond viel.Verder maakt zij alles zelf stuk door met dingen te gooien als ze boos is en mij zo te intimideren. Dan roept ze dat ik dat heb gedaan, want ik heb haar boos gemaakt. Vervelend is dat zij vaak diegene is die mij slaat en trapt als ze boos is. Waar is, dat het ongeveer een kleine maand terug een keer escaleerde, zij mij trapte en ik haar ook aan haar haar trok. Dat was het. Eerste keer dat dit zo heftig gebeurde. Zelf besloten dat dat nooit meer mocht gebeuren. Conflicten gebeuren/gebeurden ook niet op dagelijkse basis.Zo'n conflict situatie kwam eens per drie maanden voor.Tot na een feestje een maand terug en ontmoeting met ???... Zij heeft daarna, de laatste maand, bewust geprobeerd om een conflict uit te lokken.Ze zei het zelfs, ik ga zorgen dat ik uit huis geplaatst ga worden.( ze denkt dat ze dan veel een leukere familie krijgt. Ze bleef maar doorgaan tot ze me over de rooie had. Bij het laatste conflict een week geleden, wilde ze niet naar beneden, ik wilde dat ze aan tafel kwam eten, ik had haar lievelingseten gemaakt, ze zat aan haar buro en ik trok aan haar arm. Ze hield zich aan het buro vast, buro kantelt, haar telefoon viel en ik wilde hem oppakken, zij trapt me, zij valt met stoel. Zij belt de kindertelefoon en roept:' nu heb je het gedaan ik ga weg, ik ga uit huis.' Maar dat wil ik helemaal niet.En zij ook niet, dat zegt ze dan ook weer tussendoor. Om soms te roepen: maar het moet. Ze heeft dubbel gedrag. Ik hou zo van mijn meisje. Gemiddeld hebben we het ook goed en leuk samen, als ze niet zo is. Iedereen weet het nu op school sinds een paar dagen: mijn moeder slaat me!O, wat ben ik zielig en weer, kijk naar mij, kijk naar mij. Als ik haar erop aanspreek roept ze:" ja, maar ontken het niet! Je slaat me en mishandelt mij geestelijk." Ik ben dan volledig met stomheid geslagen en intens kapot van binnen. Wat, hoe kan ik me verweren, naar de buitenwereld? Maar het ergste is, als ze dat roept, meent ze het, ze gelooft het ook nog. Haar eigen geconstrueerde verhaal.Ik kan het niet geloven dat ze het zo speelt en zo doet. Ze bouwt het ook goed op, verwittigd vriendinnen op een slimme manier, zit eindeloos op internet dingen te lezen over dit soort zielige meisjes die heel gelukkig worden in een pleeggezin.Wat moet ik doen 
Zoek hulp
Dit groeit je duidelijk boven het hoofd. Heel naar voor je. Bespreek het met de huisarts. De insteek moet natuurlijk zijn dat jullie hulp krijgen om dit op te lossen. Het liefst terwijl ze nog thuis blijft wonen. Maar hoe erg het ook voor je zal voelen (gevoel van falen misschien, of schaamte), kan het misschien wel een oplossing zijn als ze om te beginnen tijdelijk ergens anders zou verblijven. Even rust, wie weet van bezinning. Nu is het een neergaande spiraal, die alleen maar ernstiger vormen lijkt aan te nemen. Het is belangrijk dat dit stopt. Hopelijk zorgt meer afstand er dan voor dat ze inziet dat jullie best door een deur kunnen.
Kijk ook eerlijk naar je eigen aandeel. Ze is 16, dat lijkt groot en verstandig, maar zo ver is ze nog niet. Verwacht dus nog niet een volledig volwassen houding van haar en probeer prioriteiten te stellen voor jezelf. Waarover moet je écht moeilijk doen? Dat ze haar kamer opruimt? Nee, vind ik niet. Liever zooi in haar kamer, dan dat je het op de spits drijft. Maak een lijstje voor jezelf waar je streng over moet zijn en waarover niet per se. Hou het lijstje van waar je streng over moet zijn zo klein mogelijk. Zo vind ik het minimaal nodig dat ze je niet schopt en slaat en dat ze in grote lijnen laat weten waar ze is en hoe laat ze ongeveer thuiskomt. Een afspraak over hoe laat ze thuis moet komen lijkt mij daarbij passen. En uiteraard moet ze naar school, zolang ze nog geen diploma heeft. Probeer de minder belangrijke zaken zoveel mogelijk te laten rusten en haar de ruimte te geven.
Wellicht
snuffel eens rond op de website van stichting De Knoop, over kinderen met hechtingsproblematiek. Laat je niet aanpraten dat het door een verkeerd ontwikkelde moeder-kind-band is, want van zo'n veronderstelling is nog nooit iemand beter geworden. Maar dat er een probleem is klopt wel. Mijn pleegdochter kon ook nare verhalen verzinnen, niet alleen over ons overigens. In de ogen van het kind gaat het dan om het doel: ze denkt dat ze bij een uithuisplaatsing een leuk gezin treft, romantisch televisiebeeld. Wellicht is er iemand in haar klas die in zo'n situatie zit en positieve verhalen vertelt.
Ondertussen escaleert het wel regelmatig en dat is natuurlijk niet goed, voor niemand. Een 16-jarige wordt niet gauw in een pleeggezin geplaatst, dan zal men eerder kijken of ze op begeleid kamerwonen kan. Denk je dat dat iets is voor haar?
Tsjor
Tsjor zit helemaal goed,
Ze is zonder vader opgegroeid en fantaseert zich een slag in de rondte over een echt gezin waar iedereen gelukkig is, mede ook dankzij een uit huis geplaatst meisje dat ze een kleine maand geleden heeft ontmoet, toen begon het ook allemaal te escaleren.Bovendien zoekt ze van alles op op internet hoe dat aan te pakken.En heeft ze problemen, ze is door het een en ander getraumatiseert en wil daar absoluut niet over praten, maar mijn schuldgevoel daarover gebruikt ze des te meer.Begeleid kamer wonen is niets voor haar, ze is op sommige punten nog zo "klein" bovendien wil ik mijn lieve kleine meisje niet missen:( Maar die leugens die ze over me verspreidt zijn schokkend. Ze vermengt die ook met verhalen van anderen en zelfs anime = japanse tekefilm) hierover. Ze is daardoor geloofwaardig voor sommigen. Uiteraard zijn er ook die haar hebben zien manipuleren.Ga stichting de knoop proberen te contacten dank. Elke hoop is een lichtpuntje in deze hel.
Je lieve kleine meisje...
Probeer niet zo over je dochter te denken. Ze is 16, geen klein meisje meer...
Ik snap heel goed dat je haar niet weg wilt hebben. Maar je moet zeker wel op zoek gaan naar hulp. En dan denk ik ook dat je samen met je dochter en hulpverlening moet gaan kijken naar wat een goede oplossing kan zijn. En dat kan zomaar zijn dat begeleid kamerwonen wel een goede oplossing is.
Wat je vertelt is toch behoorlijk heftig. Een escalatie waarin allerlei spullen vallen en jullie aan elkaar trekken is nogal wat. Jouw dochter vertelt verhalen vanuit haar beleving, en dikt dat nog eens aan, en zeker dit soort voorvallen komen je dochter van pas. Verder voel jij je door haar uitgelokt, en ben je blijkbaar niet in staat jezelf niet te laten triggeren. Ik begrijp ook dat er geen andere mensen in het gezin zijn? Dus jullie zijn op elkaar aangewezen...
De website de knoop lijkt me dood, eerlijk gezegd. Er gebeurt niets meer op. En de laatste tweets zijn van 2014... Ga naar de huisarts met jullie probleem, zeg dat je aan hechtingsproblematiek denkt. En laat je doorverwijzen!
Hier vond ik trouwens wel een telefoonnummer
Maar ook dat is via een oudere website verkregen, ik weet dus niet of het nog actueel is. Ik weet zelfs niet of die vereniging of stichting nog bestaat:
Avondster
Zoals Mirreke zegt, ze is inderdaad 16. Sommige kinderen worden langzaam volwassen, sommige kinderen doen dat met sprongen. Kijk niet naar je eigen gemis, dat zal er altijd zijn, zelfs als ze veel ouder is en uit huis gaat. Kijk wat nu het beste is voor je dochter, hoe je haar uit deze spiraal krijgt. En het kan best zijn, dat vervroegd zelfstandig worden onder begeleiding dan de beste optie is.
Tsjor
hulptraject in gang gezet
Dank jullie voor al jullie reacties. Naar de huisarts geweest afgelopen week.
Hulpvraag daar neergelegd. Er zal gekeken worden wat voor haar, voor ons het beste is.
Basic trust
Een gezin dat ik ken heeft adoptiekinderen en zij hebben veel gehad aan basic trust. Dat is een organisatie die ondersteunt in het hechtingsproces tussen ouders en kinderen en veel expertise heeft op dat vlak. Werken door heel Nederland. Weet niet of ze jouw dochter kunnen ondersteunen (ze is niet geadopteerd en is al 16) maar als zij niets kunnen betekenen kunnen ze vast en zeker wel meedenken over waar en bij wie jullie wel hulp kunnen krijgen. Sterkte!