loslaten ??

herkenbaar

hier een puber van bijna 17 jaar en die zit na schooltijd en in de weekends ook veel boven, skypen, appen ed met vrienden, dingen doen voor school en wat rondhangen.

Aan de ene kant wel wat ongezelliger maar aan de andere kant herken ik mezelf er wel deels in. Tijdens de puberteit zit ik ook veel boven maar na het huiswerk maken kwam ik wel weer beneden, wat tv kijken, fruit eten ed totdat het weer "bedtijd" was.

Ik heb mezelf erbij neergelegd en doe er ook niet moeilijk over, wel vind ik het belangrijk dat we tijdens de avondmaaltijden dan wel met zijn drietjes aan tafel zitten, indien mogelijk.

Dat is heel natuurlijk

Dat is de puberteit.

Ik zou er voor zover mogelijk wel naar streven in ieder geval de avondmaaltijd gezamenlijk te gebruiken. Zonder schermpjes. En dan hoeven ze niet gedwongen uren na te tafelen.

Als ze naar sport/bijbaantjes moeten en je hebt er vier is inderdaad de kans zeer klein dat je met zes mensen tegelijk aan tafel kunt zitten. Probeer dat dan ook los te laten maar eis wel dat wie er ook aan tafel zit: de mobiel is uit.

Het lukt ons altijd wel om samen te eten, mede omdat mijn man altijd rond vijf uur thuis is maar we hechten vooral veel waarde aan het ontbijt op zaterdag en zondag samen.

Verder: accepteer dat niet iedereen er bij elke maaltijd is en zie dat ook als voordeel: meer tijd voor gesprek met anderen.

Zo gaan die dingen

Ze worden ouder en ze maken zich steeds meer van je los. Ik hou mijn kinderen ook altijd voor dat ik daar meer aan moet wennen dan zij, dat ze me even tijd moeten gunnen . Dat werkt meestal wel goed. Maar je kunt die ontwikkeling niet tegenhouden. En zeg nou eerlijk, dat wil je toch ook helemaal niet??

Wij ontbijten elke ochtend samen, en gelukkig lukt het ook nog steeds om 's avonds samen te eten. Bij ons moeten inderdaad de schermpjes wel uit (lukt niet altijd, en zeker niet vanzelf, maar ik moet eerlijk toegeven dat mijn mobiel ook wel eens naast mijn bord ligt).

Het wordt inderdaad steeds moeilijker om als gezin dingen te doen. Tja, dat is niet altijd leuk maar is wel gezond voor de ontwikkeling van de kinderen lijkt me. Ze moeten op eigen benen gaan staan en een eigen leven ontwikkelen en opbouwen, los van papa en mama. De een is daar wat sneller in dan de ander, maar tegenhouden moet je niet willen. Eerder stimuleren. En dan de momenten die je wel als gezin hebt vieren. Dus op zondagochtend een uitgebreid ontbijt (of brunch), gezellig samen maken levert dan ook nog qualitytime op. Samen lekker koken vinden mijn kinderen tenminste erg leuk. En stiekem hoop ik dat ze dan op een dag spontaan zelf de keuken induiken, maar zover zijn we nog niet .

Andere momenten

Houdt er rekening mee dat je puber ineens op andere momenten dan de gezamenlijke eetmomenten een gesprek met je aan wil gaan, soms midden in de nacht als ze van een feestje komen, en sta daar dan voor open. Wees welkomend als je ze ziet en laat merken dat je hun aanwezigheid op prijs stelt.

Inderdaad, andere momenten

Onderschrijf 100% wat Anne schrijft.

Probeer geregeld een op een contact te organiseren.
Als je een kind ergens ophaalt. Kleding kopen. Even meehelpen met een krantenwijk. Iets samen opknappen/ opruimen. Een uitje naar iets wat dit kind boeit. Wat drinken/ eten in de stad.

Vaste momenten & individuele momenten

Dat is inderdaad een bekend fenomeen. Ik zou proberen een paar vaste momenten te creeren waarin jullie wel samen zijn. Dat kan inderdaad het avondeten zijn maar ook bijvoorbeeld een ander moment als dat beter uitkomt. Het hoeft natuurlijk ook niet elke avond te zijn. Je kan ook proberen om een gezinsavond te hebben waarin jullie samen een film gaan kijken of gaan pokeren of zo. Dat hoeft ook niet elke week. 1 x in de twee weken is ook goed.

Hier eten we het grootste deel van de tijd gewoon samen maar mijn kinderen hebben ook niet zo veel avond activiteiten. Ze doen meer dingen in de middag. In het weekend verloopt het allemaal wat meer rommelig en zitten we minder vaak echt samen aan tafel met iedereen. Doordeweeks samen eten lukt echter prima. Uiteraard geen mobieltjes bij het eten.

Verder komen de kinderen vaak aan het eind van de avond even naar beneden om nog wat te drinken. Ik drink zelf elke avond rond 22h30 nog een kop thee en de kinderen komen er dan vaak bij zitten en nog even hun verhaal doen. Geen enkele verplichting verder maar dat gaat spontaan.

En verder organiseer ik regelmatig uitjes. Als er een leuke nieuw film uitkomt die iedereen wil zien gaan we daar heen (laatst naar the Martian geweest, binnenkort komt de nieuwe Star Wars uit en de nieuwe James Bond). Kinderen vinden dat altijd prima (ik betaal) en dat is toch ook leuk om te doen. Of we gaan samen uit eten ergens of iets sportiefs doen (kajakken). Ik verplicht helemaal niks maar vaak vinden ze dit soort dingen toch leuk en gaan ze graag mee.

Naast gezinsmomenten vind ik het ook vooral erg belangrijk om individuele momenten te hebben. Mijn kinderen willen namelijk vaak liever hun verhaal kwijt zonder lopend commentaar van hun broers/zussen. Zeker als het om gevoelige dingen gaat. Dus het is handig om ook die momenten te hebben. Af en toe eens met een individueel kind uit eten te gaan of een ijsje ergens te eten of koffie te drinken. Een keer een dagje winkelen of iets anders naar keuze van kind te doen. En thuis kleine momenten zoals samen met de hond wandelen, huiswerk overhoren en dergelijke.

Als je kinderen playstation heel leuk vinden kan je ook een keer voorstellen om samen te spelen. Mijn kinderen vonden met name toen ze kleiner waren het altijd heel leuk om hun spellen te laten zien en uit te leggen. Dus inmiddels kan ik uitstekend meespelen en dat zijn ook momenten dat je gewoon wat leuks samen doet.

Herkenbaar

Ik zat me vandaag zelfs af te vragen of ik nog wel een zoon (15) heb. Mijn kinderen wonen afwisselend bij hun vader en bij mij. Omdat we dicht bij elkaar wonen is er geen vast schema meer. Mijn dochter (18) is vaker bij mij en als ze eens tijd heeft, gaan we samen iets leuks doen. Mijn zoon is meestal op pad met vrienden en als hij bij mij is, verdwijnt hij ook na het eten naar zijn kamer. Bij zijn vader blijft hij vaker in de woonkamer omdat ze samen sport kijken. Ook gaan ze met z'n tweeen regelmatig golfen. Maar op mijn appjes hoe het gaat en wat ie doet krijg ik standaard geen reactie.

Feit blijft dat ze steeds meer hun eigen leven leiden. Wij vinden dat prima, maar houden wel de schoolprestaties in de gaten. En speciale gelegenheden als verjaar- of feestdagen vieren we wel zo veel als mogelijk met z'n vieren.