Kortsluiting

Wat bedoel je precies met een 'kopstoot'?

Twee dingen

Een voetbal wedstrijd in tweeën knippen in een deel wat gekeken mag worden en een deel niet, zou niet mijn keus zijn. Heel frustrerend om de rest niet af te mogen kijken als het spannend is.
Het tweede: als jullie je zoon niet aan kunnen pakken op dit taalgebruik en zijn hysterie heb ik het gevoel dat er professionele hulp bijgehaald moet worden. Ik ben een ontzettend watje, maar mijn dochters wágen het niet om teef tegen mij te zeggen, of mijn man te bedreigen. Ze voelen aan dat ze dat niet kunnen maken. Bovendien denk ik dat ze de behoefte ook niet hebben om zo respectloos naar ons toe te zijn.
Tot slot ben ik ook wel benieuwd wat die kopstoot dan precies was. Ik kan me heel goed voorstellen dat je als ouder in onstane drift af en toe verkeerd handelt, dat is menselijk, maar als dat (steeds) vaker gebeurt en je bovendien het gevoel hebt dat je zoon daar op uit is, gaat er echt iets verkeerd. Hij is nu 'nog maar' 14. Over 2 jaar is hij groter en sterker. Dan gaat hij uit, gaat hij drinken, hoe zorg je dat dat hanteerbaar blijft? Nu ingrijpen dus.

Wie is zijn ouder?

"Vanavond heeft mijn man (al 8 jaar zijn stiefvader) afgesproken dat hij Ajax mag kijken tot aan de rust om daarna naar bed te gaan"
Hè? Het is toch jouw zoon?
Ik snap je zoon wel hoor (alhoewel ik zijn gedrag niet goedkeur...): wie denkt die man wel niet dat ie is, dat hij hem kan gaan commanderen? En moeder staat erbij en kijkt ernaar, en als hij dan voor zichzelf opkomt kiest ze tot overmaat van ramp de kant van "die vent"!
Tja, wat gaat hier mis denk je dan?
In mijn ogen moet jij degene zijn die de regie in handen heeft. Jij moet de regels die voor hem gelden bepalen, en hem daaraan houden. Ondanks dat je nieuwe vlam al 8 jaar deel uitmaakt van jullie gezin is en zal hij altijd buitenstaander blijven.

Gr. Poezie.

Alleen de eerste helft kijken?

Iemand van 14? Terwijl het zo spannend is? En terwijl je van voetbal - en van Ajax - houdt?
Hm, dat vind ik een rare afspraak hoor.

Heel de wedstrijd

Eerst dacht ik,huh en het is nog vakantie,maar voor jullie waarschijnlijk niet.Buiten dat,heeft je zoon zoveel slaap nodig dat hij niet een avond later naar bed kan?Een halve wedstijd kijken is niet fijn.En inderdaad met ik het met de andere eens,jij hoort de afspraken te maken.Mijn ouders zijn ook gescheiden ,dus ik weet hoe het is.Ik was wel iets ouder,17,maar kreeg ook kortsluiting.

Ik vind

het niet raar dat je man net zo goed afspraken met hem maakt:afhankelijk wat jullie daar onderling over afspreken lijkt me dat een prima zaak.
Volgens mij werkt het niet zo in een samengesteld gezin dat je de stiefouder buiten spel kan zetten.

Maar in dit geval zit je man echt fout door met agressie te starten. Je kunt er wel omheen draaien en het een fictieve kopstoot noemen, maar feit is dat dit niet kan.
Politie bellen vind ik ook wat ver gaan, zeker in aanmerking genomen dat man met agressie begint.

Regel 1

Regel 1:
Blijf rustig.

Regel 2:
Blijf rustig

Regel 3:
Als rustig blijven niet lukt, zorg ervoor dat je weer rustig wordt.

Autoriteit (met mate) mag, agressie niet.

Herkenbaar maar toch rustig blijven

drama:
"Tuurlijk is het zo als mijn zoon van alles mag dat het dan een leuke kerel is maar wat leert hij dan? Als iets duidelijk afgesproken is zoals bij deze voetbalwedstrijd en hij stemt toe, waarom dan achteraf toch die strijd?? Agressie is inderdaad nooit de oplossing, maar een tergende treiterende puber maakt veel los bij een ouder."
Ja, dat is verder heel herkenbaar enzo. Pubers zoeken grenzen op, proberen uit, en die van jou is daar vrij extreem mee bezig. Toch is de oplossing; rustig blijven. Is de regels (géén afspraak, jij bent de baas) dat je zoon alleen de eerste helft kijkt, voer dat dan rustig uit. TV uit, kind naar boven.

Poëzie

Hè? Het is toch jouw zoon? ===
Werkt dat echt zo in een samengesteld gezin? De man van Drama is al 8 jaar stiefvader van haar zoon. De jongen was dus 6 toen de 'nieuwe' vader zijn intrede deed. Ik vind dat je dan toch wel uiteindelijk het recht krijgt om beslissingen voor stiefkind te nemen. Als je je man naar de kinderen toe steeds als buitenstaander blijft afbeelden zullen ze lijkt mij nooit accepteren dat hij als volwassene mag meebeslissen.
Als kind al puber is als de nieuwe man van moeder zijn intrede doet lukt dat ammenooit niet meer en is het dus niet handig om het te proberen.

Drama

Een schop onder de kont is in mijn ogen ook niet meteen een trauma waard, maar het wordt over het algemeen niet meer als aanvaardbaar gezien. Het lijkt mij geen goed idee als er een sfeer van agressie bij jullie ontstaat. Zoon die materiaal dreigt te gooien en man die schijnbewegingen maakt... Je wilt niet dat je zoon over 2 jaar alleen maar hoeft te dreigen om zijn zin te krijgen toch? De dreigementen moeten verdwijnen en de schijnbewegingen ook. Beide leiden nergens toe, tenzij jij je láát bedreigen en uitschelden. Dan heeft je zoon 'gewonnen'.
Dat je zoon de strijd aanging, ondanks dat hij eerst meeging in de afspraak, kan zijn omdat hij in zijn hoofd had dat je man nog wel van mening zou veranderen. Misschien is dat vaker gebeurd?

Drama

als ik dit voorval lees krijg ik niet het gevoel dat jullie recentelijk de grip op je zoon kwijt zijn geraakt. Wat je vertelt noem ik huiselijk geweld zowel je zoon als stiefvader zijn het spoor volkomen bijster mischien eens hulp gaan zoeken?

Je stond erbij en keek ernaar?

´Mijn man mag eigenlijk niks zeggen maar is wel goed genoeg om met hem van alles te ondernemen naar gitaarles te brengen, zakgeld te geven´
Waarom doe jij dat niet?
Wat is überhaupt jouw taak bij de opvoeding van je zoon?
Zoals ik het lees laat jij je man de vaderrol op zich nemen, terwijl je zoon al een vader heeft.

Gr. Poezie. (Zonder puntjes!)

Drama

Hou het om te beginnen simpel, hulp kan over een maand of twee altijd nog worden ingeschakeld als de patronen blijven aanslepen.

Om te starten zou ik een goed gesprek hebben met beide apart. Met man omdat hij rustig moet blijven in zo'n situatie: zoon pubert nogal en probeert stiefvader uit. Stiefpa is de volwassene hier, de ouder, die staat mijlen boven zo'n jong dus kan hij rustig blijven, want hij is de baas. (Beetje psychologie voor je man die hier super werkt!) Ook stellen dat je niet pikt dat er agressie bij komt kijken.

Er was een afspraak en die blijft gehandhaafd. Of die wedstrijd nu de match van het jaar was of niet, je had waarschijnlijk je redenen om hem op tijd naar bed te laten gaan, trouwens is dat kwartier rust een mooie onderbreking voor de spanning. Jullie zijn de 'ouders', die nemen beslissen waarvan ze denken dat het goed is.

Dan met zoon: heel rustig melden dat je dergelijk gedrag niet meer pikt. Juist wèl laten merken dat jij en je man op één lijn staan hierin en je niet laten meeslepen in de strijd: 'hij is mijn echte pa niet.' In dat geval zoon herinneren aan alles wat hij krijgt van en beleeft met stiefpa. Hij is oud genoeg om op een volwassen manier die zaken te bespreken: dat jullie een gezin zijn en dat bij zo'n voorvallen iedereen te lijden heeft, ook jij. Al verwittigen dat bij het aanhouden van dergelijk gedrag, er professionele hulp komt want dat dit geen goede manier is om met elkaar om te gaan.

Ik heb er ervaring mee, dochter van 12 is stiefdochter van partner en het gaat ook soms mis tussen hun twee. En dan ben ik scheidsrechter. Een eerlijke, ik ben voor alletwee even hard

Succes

Poezie (zonder puntjes:-))

Ik heb geen ervaring met stiefouderschap, maar moet een stiefouder altijd afzijdig blijven in de opvoeding en bij wat de kinderen doen? Waarom zou hij kind niet naar gitaarles brengen of zakgeld geven? Waarom zou hij niet een soort van vaderrol mogen hebben? Ik weet niet of Pien en haar man ook samen een kind hebben, maar je kunt twee kinderen in 1 gezin niet verschillend behandelen omdat man toevallig niet de echte vader is van een van de 2.

In gedachten zeg ik altijd powezie als ik jouw nick lees, gelukkig dat ik nu weet hoe je het wilt:-))

Oeps... geen pien maar drama natuurlijk!

Erg fout deze vergissing:-(

Drama

Door de opmerking van Poezie over de vader van je zoon, vraag ik me wel af of je al met hem hebt gepraat over dit soort problemen. Als er totaal geen gezamenlijk beleid kan worden afgesproken zou je wel kunnen proberen om je ex-man te laten beloven dat hij de aanpak van jou en je man zal steunen, dus ook naar jullie zoon toe, zodat er geen twee kampen onstaan.

Wat een onzin

Wat een onzin dat de stiefvader deze jongen niet zou mogen corrigeren, opdrachten geven en ergens op aanspreken. Hij is al 8 jaar in het gezin!

Ik begrijp dat als je net een samengesteld gezin bent dat je daar dan nog heel voorzichtig mee om moet gaan. Maar na 8 jaar moet dit gewoon door moeder en stiefvader kunnen worden gedaan.

Moet moeder dan alles in haar eentje opknappen?

Ook hier soms voor onze 14 jarige alleen de eerste helft zien van voetbal of een gedeelte van de film. Omdat het anders veel te laat word als ze sóchtends er weer vroeg uit moeten voor school. Ik vind het geen verkeerde afspraak.

Oudste van 17 kan soms ook op het punt staan om door het lint gaan. Inderdaad vloeken/schelden. Gelukkig geen lichamelijk geweld. Nooit bij mij maar altijd tussen mijn man en zoon.

Mijn man pakt het vaak verkeerd aan. Zeurt teveel, zit teveel op zijn nek en legt op alle slakken zout. Waardoor irritaties en ruzie ontstaat. Ik probeer mijn man ervan te overtuigen dat hij het verkeerd aanpakt. Maar helaas hij veranderd niet.

Zelf doe ik rustiger en praten we gewoon zonder verwijten en gezeur. Dit werkt echt beter. Af en toe moet je hem met fluwelen handschoentjes aanpakken.

Maar dit geweld van jullie zoon kan echt niet. Maar ik weet hoe moeilijk het is om hier op een goede manier mee om te gaan.

Succes JOER.

Zucht......

Drama schrijft: "Vanavond heeft mijn man (al 8 jaar zijn stiefvader) afgesproken dat hij Ajax mag kijken tot aan de rust"
Waarom wordt dat niet overlegd met Drama?
Vervolgens gaat kind bokken (wat écht heel normaal is voor die leeftijd) en wordt man woest, zo woest zelfs dat hij een "kopstoot" geeft. (Een echte is werkelijk BIJZONDER agressief! Dus de dreiging vind ik buiten alle proporties) Vervolgens flipt kind (zou ik eerlijk gezegd zelf ook doen als iemand een zgn. kopstoot aan mij zou geven) en wordt kind weggestuurd...... door moeder........
Dus dan komt moeder eindelijk in beeld. Daarom vraag ik me af wat moeder zelf eigenlijk bijdraagt aan de opvoeding van zoon, behalve zoon wegsturen als het uit de hand loopt.
Daarnaast geeft moeder af op vader waar ze dus net haar zoon naartoe gestuurd heeft: "Die woont een paar straten maar is niet echt een vaderfiguur een veertiger die twintig denkt te zijn alles van mijn zoon goed vind en nooooiiit problemen met hem heeft"
Waarom zou het niet echt zo kunnen zijn dat hij daar geen problemen geeft? Je weet het allemaal zo goed, maar ondertussen gaat het bij jullie thuis giga mis.
Met dit alles zeg ik NIET dat de nieuwe man van moeder nooit wat mag zeggen, maar hij is nou eenmaal niet de hoofd-ouder binnen dat gezin.

Gr. Poezie. (Zonder puntjes, omdat ik gék ben op katten en mijn oudste mijn inmiddels bejaarde kat altijd "Poezie" noemde )

Poezie

Je hoeft toch niet over alles met elkaar te overleggen.
Zeker bovenstaande situatie kan heel goed door 1 (stief)ouder afgesproken worden.

Als ik tegen mijn zoon zeg dat hij vanavond niet naar de bioscoop mag overleg ik dat ook niet met mijn man. Dat is mijn beslissing.

Als mijn man vind dat onze zoon zijn kamer op moet ruimen overlegd hij dat echt niet eerst met mij.

Ik ben het zeker met je eens dat moeder en stiefvader de zaken beter moeten aanpakken en bij zichzelf te rade moeten gaan.

Maar moeilijk blijft het wel.

Groeten JOER.

Kortsluiting

De kortsluiting ontstond niet toen zoon weigerde om naar boven te gaan (vrij normaal pubergedrag), maar toen jouw man boos werd. En vervolgens in discussie ging. En daarna fysiek de strijd probeerde te winnen. Daarna kreeg de inmiddels woeste puber 2 tierende volwassenen tegenover zich. Niet zo gek dat hij toen echt alles uit de kast rukte om de situatie de baas te blijven.
Ik ben wel heel erg benieuwd hoe en waardoor uiteindelijk de rust weer terugkwam. Want daar ligt misschien de sleutel voor een andere aanpak.
En ja, ik herken deze situatie. Hier kwam de ommekeer door het verbieden van lichamelijk geweld. Tussen iedereen in het gezin. Wat er ook aan de hand is. Hoe ontzettend boos je ook bent.
Het zal niet lukken om in een handomdraai de sfeer in huis te veranderen. Richt je daarom eerst op dat lichamelijk geweld. Persoonlijk zou ik er niet al teveel woorden aan vuil maken: vanaf NU houdt IEDEREEN zijn handen (hoofd, stoelen, benen) thuis. Dat zou je kunnen melden op een rustig moment, tijdens het eten bijvoorbeeld. Geen discussie over voeren, jij wil dit gewoon NIET meer hebben. Klaar. Bij de eerste de beste escalerende ruzie negeer je het getier en de scheldwoorden (= rustig blijven). Simpelweg niet naar luisteren en ondertussen bij jezelf bedenken dat diegene kennelijk kwaad is. Zodra je ziet gebeuren dat iemand uit wil gaan halen, zeg jij op strenge, beheerste toon: Verboden om elkaar pijn te doen! Of zoiets. Daar concentreer je je op en je herhaalt het net zo vaak totdat die dreiging weer weg is voor dat moment. Hou dit een week of twee, drie vol en ga dan over op Regel Nummer 2: Boos zijn mag, maar er wordt hier in huis NIET gescholden! Door niemand! (En al helemaal niet gedreigd om iemand het huis uit te kieperen, maar dat spreekt voor zich...)
Bij dit plan van aanpak hoort tegelijk dat jij (ja jij!) gaat nadenken wat je nog leuk vindt aan je zoon. Ga daar eens op letten en laat extra merken dat je 'm leuk vindt op zo'n moment.
Je kunt dit alles met je man bespreken, maar het gevaar is dat je dan in een discussie verzeild raakt waarin jullie als kemphanen tegenover elkaar komen te staan. Je hebt namelijk ook kritiek op zijn aanpak. Zou ik zelf niet aan beginnen. De nieuwe regel(s) als nieuwe gezinsregel(s) presenteren die voor iedereen gelden houdt in het midden wie de meest vervelende klier is/was.
Ik wens je veel succes. Soms is graven naar oorzaken minder handig en werkt een doelgerichte praktische aanpak het beste.
Onyx

Poezie

Ik snap ook niet helemaal waarom je zo hamert op dat de man van Drama op eigen houtje handelt en dat dat niet in overleg gaat met Drama. Als je als normaal gezin functioneert wordt toch niet alles overlegd en besproken?

Eerste deel van programma kijken

Ik sta er een beetje van te kijken dat kinderen maar de helft van een programma mogen kijken. Als dat niet voor irritatie zorgt... Of je mag kijken of je mag niet kijken, maar niet lekker maken met de helft en dan wegsturen. Ik zou ook een boze puber zijn in zo'n geval.

Jeetje

ik schrik ervan een kopstoot, dan wel geen echte maar.... Huh het idee alleen al krijg ik de bibbers van. Als je je verplaatst in zoonlief, dan kan hij toch niet anders dan boos worden. Qua kracht kan hij waarschijnlijk niet tegen stiefpapa op dus wat blijft er dan over? Echt ik geloof niet dat hij anders kon reageren dan dit. Inderdaad de weigering om niet naar boven te gaan is pubergedrag dat vraagt om een duidelijke grens. Ik vind de helft van de wedstrijd wel redelijk. Volgende keer wellicht iets om voor die tijd over te praten. De hele wedstrijd kun je niet zien dat wordt te laat, maar vorige keer werd je boos toen je na de 1e helft niet verder mocht kijken. Misschien kun je dan beter helemaal niet kijken en de hele wedstrijd opnemen? Wat hier altijd helpt als er gemopperd wordt en ze hun grens willen weten is maximaal drie keer zeggen wat de afspraak is. Als ze door blijven gaan dan proberen ze dus of er nog enige ruimte is om hun zin door te drijven. Ik zeg dan vaak je hebt gehoord wat ik zei en draai me om en ga iets anders doen. Daarmee is voor mij de kous af en duidelijk voor het kind dat er geen discussie mogelijk is. Als hij niet doet wat je zegt geef hem de keuze of je doet dit of er gebeurt dat. Duidelijkheid dat is waar ze behoefte aan hebben. Als je niet nu naar boven gaat dan ....... Het helpt mij altijd om voor die tijd daarover na te denken want in het heetst van de strijd zeg ik dan vaak dingen die niet handig zijn. Bijvoorbeeld dan blijf je morgen na schooltijd binnen. Als hij dan naar buiten gaat begin ik daar niks tegen en zal ik daar weer een sanctie op mogen zetten. Hier zou ik dan bijv zeggen dan gaat de tv een paar dagen van je kamer of hij mag niet op de computer. Maar geef ze altijd een keuze dan kunnen ze zelf beslissen en zullen ze 9 van de 10 keer doen wat je zegt. Op een ander rustig moment er op terug komen en afspraken maken zodat het de volgende keer anders gaat. Pubers willen serieus genomen worden en kunnen op een ander moment wellicht heel goed vertellen waarom ze zo reageerden en misschien zit daar wel iets in waardoor je het de volgende keer anders kan doen.

Goeie vraag kaaskopje

"Ik snap ook niet helemaal waarom je zo hamert op dat de man van Drama op eigen houtje handelt en dat dat niet in overleg gaat met Drama. Als je als normaal gezin functioneert wordt toch niet alles overlegd en besproken?"
Ik probeer me in de schoenen van die puber te verplaatsen, en dan kan ik me voorstellen dat hij denkt: "waar bemoei jij je eigenlijk mee? Je bent toch niet mijn vader of moeder!"
Dat is natuurlijk niet eerlijk gedacht, die man hoort er al 8 jaar bij. Eerlijk gezegd vind ik de benaming "stiefvader" hier niet op z'n plaats, dit kind heeft namelijk een vader. Dus een "vervangende" vader heeft hij niet nodig.
Op een of andere manier accepteert hij het gezag van deze man niet, en zou je op zoek moeten naar een ingang daarvoor. Daarnaast, hoe wordt er binnen dit gezin over de vader gesproken? Zo te lezen in Drama's posting niet best.(Zo denkt Drama erover, wij weten niet of ze dat ook uit binnen het gezin)
Verder trek je (Kaaskopje) de vergelijking met een "normaal" gezin. Dit is geen normaal gezin, dus dat is appels met peren vergelijken.

Gr. Poezie.

Drama

De helft van de wedstrijd/film mogen zien lijkt me sowieso al iets wat niet een goede verstandhouding bevorderd. Ik zou er in elk geval niet blij mee zijn. De tweede helft van een voetbalwedstrijd duurt 45 minuten dus met verlenging een klein uur? Lijkt me niet iets om moeilijk over te doen. Dat uurtje maakt geen voor een keer echt geen verschil te maken. Daarnaast is het woord afspraak natuurlijk ook al eufemistisch. Het is helemaal geen afspraak want een afspraak gaat uit van werkelijk overleg. Daar zal hier geen sprake van zijn geweest.

Ik kan me in elk geval voorstellen dat zoon niet erg blij was hiermee en dus niet redelijk reageerde. Daarna is de situatie natuurlijk helemaal uit de hand gelopen. Agressie en schelden is van geen enkele partij veroorloofd ongeacht de reden. Ik zou dat ook heel duidelijk maken aan zowel stiefvader als zoon. Waar ze ook ruzie over hebben maakt niks uit maar agressief gedrag is niet toegestaan. Zeker je man zou wat meer moeite moeten doen om zich in te houden, hij is de volwassene tenslotte.

Of een stiefvader zich moet bemoeien met de opvoeding van de kinderen hangt helemaal van de situatie af. Het kan best zijn dat het voor jullie goed werkt. Hier heeft mijn man zich altijd bemoeid met de opvoeding van mijn oudste kinderen die niet van hem zijn maar er is ook geen biologische vader die een echte rol speelt. Daarnaast heb ik nooit het idee gehad dat mijn kinderen dit vervelend vonden. In jullie geval is het anders omdat er wel een biologische vader is. Ik zou hier sowieso op een rustig moment met je zoon over praten wat hij vindt van hoe het in huis gaat en hoe hij de rol van je man ziet.

Maylise