U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
kan ik nog meer doen (hulp aan vriendin van mijn zoon)
Mijn zoon (17) heeft sinds een jaar verkering met een geweldig leuke en verstandige meid (14). Ze zijn een heel leuk setje en we zijn heel blij met de uitbreiding van ons gezin. Nu is vriendin een behoorlijk kwetsbaar meisje: gescheiden ouders,woont bij haar vader, vader de ene relatie na de andere en naar ons idee wordt ze best wel wat aan haar lot overgelaten en mag ze wel heel veel voor een meisje van haar leeftijd. Op de basisschool veel gepest, nu op VO gelukkig niet meer. Paar weken geleden ook nog eens aangerand vlak bij haar huis. Wel gemeld bij de politie, geen aangifte willen doen omdat ze de persoon in kwestie kent. Ze heeft een heel laag zelfbeeld en vind zichzelf stom, niets waard en te dik. Totaal niet waar, ze heeft een mooi gevormd lijf, bmi 21,5 ofzo. Gisteravond laat was ze via de whattsapp behoorlijk neerslachtig tegen mijn zoon: ik ben niets waard, ik ben kut, ik stop met eten want ik ben te dik.....
Nu weet ik dat dit ook wel bij de puberleeftijd hoort, maar ze gaat in mijn ogen wel een beetje de extreme kant op. Zoon maakte zich ook ongerust en wilde het liefst naar haar toe (vriendin was op dat moment thuis en wist ook niet wanneer haar vader thuis kwam). Ik heb hem toen aangeraden om haar maar even te laten gaan, soms wil iemand met rust gelaten worden. Ik heb haar een appje gestuurd met daarin de tekst dat haar vriendje zich ongerust maakte en dat ze als er wat is waar ze over wil praten ze altijd dag en nacht bij mij terecht kan en dat ze goed op zichzelf moet passen.
Kan (of moet) ik nog meer doen of moet ik het hierbij laten? Ik besef dat het niet mijn kind is en ik geen verantwoordelijkheid over haar heb, maar het raakt me als ik zie dat zo'n leuke meid zo in de knoop zit en het moeilijk heeft.
hoort erbij
Wel geweldig dat je jezelf aanbied aan dit meisje voor als er wat is. Ik leg mijn dochter dit ook uit, de emoties kunnen op jou leeftijd snel hoog oplopen, positief en negatief, dat hoort erbij, gaat wel over, je kunt het even laten gaan maar probeer jezelf te kalmeren en af te leiden want het doet ook pijn. Relativeer. Ga even bewegen, maak een kopje thee, aai de poes, pak je tas voor school in, app met je vrienden. Laat gaan. We houden van je.
interesse
Ik denk niet dat je zoveel kan, als je haar er direct op aanspreekt klapt ze ws dicht, maar je kan haar wel uitnodigen en interesse in haar tonen in wat ze doet en zo laten zien dat ze er mag zijn. Ik mocht vroeger ook met het gezin van een vriend mee voor een korte vakantie, dat zal ik ook nooit vergeten.
Best heftig
Ik vind de dingen die dit meisje heeft meegemaakt wel iets heftiger dan de meeste puberervaringen. Gepest, ouders gescheiden, pas aangerand. Ik vind het nogal wat. Niet dat je er verder heel veel mee kan hoor, Ann. Een luisterend oor bieden is al heel mooi. Misschien komt ze een keer naar je toe om te praten. Dat zou heel mooi zijn.
Heb je contact met de ouders? Kan je de zorgen met hen delen? Het is voor je zoon ook best moeilijk zo. Het meisje is ook nog maar 14, dus ik denk dat de ouders toch wel willen weten dat ze zich zo voelt, als ze dat al niet weten. Ik hoop dat ze inzien dat ze misschien wat meer hulp nodig heeft.
Niet zielig
Je kunt haar ook helpen door niet alleen naar de lastige kanten van haar leven te kijken maar ook de voordelen te zien. Sommige veertienjarigen zouden het heerlijk vinden zoveel vrijheid en niet elk moment een ouder om je heen die je opvoedt. Een zelfstandigheid die dit meisje volgens je bericht ook goed aankan. Dat wij tegenwoordig vinden dat kinderen zoveel volwassen begeleiding nodig hebben om zich heen gaat soms ook wat ver. Zolang ze maar een beroep kunnen doen op volwassenen als ze dat nodig hebben.
Een negatief zelfbeeld is lastig. Mijn dochter heeft een heel project om nou eens van dat gebrek aan zelfvertrouwen af te komen. Voor in haar agenda heeft ze de tekst 'you are beautifull' geplakt zodat ze dat steeds ziet als ze haar agenda open doet. Ze kan heel goed haar goede kanten benoemen en weet ook wel dat het onrealistisch is maar het gevoel is er wel en dat is jammer. Soms wou ik dat ik haar mijn overjarige 'zelfvertrouwen' kon geven.
Ik hoorde bij Paul de Leeuw, in die puberkookshow, ook zeggen dat hij het jammer vond van zijn gebrek aan zelfvertrouwen in zijn pubertijd. Bij hem kun je dan makkelijk denken dat het aan zijn korte verschijning ligt, zoals je bij dat meisje denkt aan de scheiding en aanranding e.d. Maar door te wijzen naar die 'tekortkomingen' kom je er ook niet uit. Het is niet nodig. Je bent op deze wereld en je bent gewenst en je bent prima zoals je bent.
Dit lijkt me ook een prima meisje. Ik vertel ook social stories uit mijn eigen pubertijd over hoe wij als pubers omgingen met die onzekerheden. Het is niet alleen maar te wijten aan 'slechte' omstandigheden, het is bedoeld om mee te leren omgaan. Hoe ga je om met onzekerheden in je leven?
Dat dit meisje daarvoor in jou gezin terecht kan is juist prima. Je leert niet alleen van je ouders, misschien beter als je dat ook eens elders vind op deze leeftijd.
Niet Paul de Leeuw dus
Maar Roel van Velzen die het over zijn onzekerheid in de pubertijd had. En moet je hem nu zien!
ik dacht al annej
Ik dacht al: zo kort is Paul toch niet ;:
Begin eens
elke keer dat ze binnenkomt enthousiast te reageren (ik neem aan dat je dat al doet). Zo voelt ze dat ze welkom is en gewaardeerd wordt.
Het zou fijn zijn als ze bij jullie thuis een "gewoon" en "probleemloos" alternatief thuis vindt. Waar ze zichzelf mag zijn, mag praten, maar ook gewoon mag zwijgen. Lijkt me zalig voor haar.
gewoon doorgaan zoals we nu doen
Dank voor jullie feedback. Fijn om te horen dat jullie het met me eens zijn en dat wij het goed doen en haar een tweede warm nest aanbieden. Ze weet dat ze bij ons meer dan welkom is en dat ze altijd mag aankloppen als ze wat kwijt wil. Voor nu moet dat dan voldoende voor haar zijn. Tango, met de vader hebben we wel contact, maar via zoon weten we dat ze perse niet wil dat vader over bepaalde dingen ingelicht wordt. Dat ga ik dan ook zeker niet doen, stel dat ze eens iets aan me kwijt wil en ik heb eerder al dingen aan haar vader doorgespeeld, dan durft ze bij mij ook niet meer terecht. Dat wil ik voorkomen, ze moet er van uit gaan dat dingen in eerste instantie veilig zijn. NAtuurlijk zijn daar wel grenzen in, ik zou ook graag willen weten als mijn kind ergens mee zit, maar tot nu toe zijn de dingen die zich afspelen best heftig, maar kan ze wel bij haar vader terecht als ze zou willen. Ik heb niet het gevoel dat het op dit moment nodig is om har vader er tegen haar zin in te betrekken.
Wellicht overbodig
maar ik zeg het toch even: pas op voor manipulatie. Mijn pleegdochter was een kei in het 'winnen van vertrouwen' bij andere mensen en daarmee manipuleerde ze gigantisch. Ik geef het je maar even mee.
Tsjor
Sluit me aan bij Tsjor
Een gezonde dosis voorzichtigheid lijkt me op zijn plaats. Je hoort het verhaal immers maar van één kant. Dat ze niet wil dat haar vader ingelicht wordt, kan ook zijn omdat ze niet wil dat jullie zijn versie van het verhaal horen.
Het hoeft niet zo te zijn hoor en met een warm nest bieden is niets mis. Maar het verhaal kan wat genuanceerder liggen dan dit meisje jullie voorspiegelt.