U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Jaloezie
Mijn dochter heeft de laatste tijd wat jaloerse trekken.
Ze heeft een beste vriendin en doet daar samen veel mee. Ze zitten samen op een sport en nu wordt daar in de herfstvakantie een logeersessie georganiseerd. Mijn dochter zal daar niet aan meedoen, wij gaan die week met vakantie.
Dochter helemaal over de kook, want 'nu gaat vriendin de hele tijd daar over roepen en zeggen dat ze daar zo'n zin heeft'. Geen land mee te bezeilen. En het liefste wil ze eigenlijk mee om er geen moment van te missen maar ja, wij gaan toch echt op vakantie.
Ik was eigenlijk een beetje verbaasd over haar reactie. Het kwam me als jaloers gedrag over, en ik bespeur dat vaker. Alsof zij op een of andere manier dan niet op nummer 1 staat en alles om haar moet draaien, en alsof ze tekort wordt gedaan. Ikke ikke ikke.
Misschien typisch pubers, maar het verpest de sfeer en is ook niet leuk t/o haar vriendin.
Herkent een van jullie dit, en hoe ga je ermee om? Mijn dochter kan moeilijk relativeren, dat heeft er mischien mee te maken?
Jaloers of....
Wat ook hoort bij pubers is dat je als ouders steeds minder belangrijk wordt. De vriendschappen met leeftijdgenoten, hun interesses, hun mening enz. staat voorop. Dat herken ik wel. Als mijn zoon bijvoorbeeld moet kiezen tussen een gezellig etentje met het gezin of een frietje eten met een vriendje dan is de keuze snel gemaakt.
Ik weet niet hoe lang de logeersessie met de sportclub al bekend was en wanneer de vakantie is geboekt, maar ik ben zo`n muts die de logeerpartij voorrang had gegeven. Er zijn dingen die zoon moet in gezinsverband en dan past hij zich aan. Een aantal dingen zijn voor hem heel belangrijk en dan doen wij een stapje opzij.
Het heeft voor mij niet veel te maken met jaloers zijn, zoon wil gewoon niets missen als het om zijn vrienden gaat.
Eens met wil
zo ontwikkelt het zich in het leven.
Ook wordt het waarschijnlijk niet de leuke vakantie die je in gedachten hebt, dat kan ik je voorspellen. Kan je dochter niet bij haar vriendin blijven en dan samen naar die sportactiviteit? je kunt toch ook zonder haar met vakantie, of zeg ik nu iets heel eigenaardigs?
Leeftijd?
Hoe oud is ze??
Ik vind het echt te ver gaan om een vakantie te verzetten omdat puberella geen zin heeft om mee te gaan.Je bent al gebonden aan de schoolvakantie. Wij gaan ook in de herfstvakantie naar Turkije en ik heb nog geen puber horen klagen.. alleen de oudste is 14, 13, 9 en 7 jaar. Ik kan mij voorstellen als ze een jaar of 17-18 is om haar thuis te laten.
Ik snap wel dat ze zich buiten de groep voelt.. zeker als de meiden haar allemaal lekker zitten te maken wat ze gaan doen.
Welnee, niet de vakantie verzetten
maar de keus maken dat een gezinslid niet meegaat deze keer. Dat is toch niet zo erg?
Tot hoe oud 'moet' iedereen mee dan? Een puber tegen zijn/haar zin meenemen op vakantie is ook geen feest, zeker niet als er een duidelijk alternatief ligt (anders dan alleen thuis blijven)
Reactie
Volgens mij gaat de discussie over iets anders dan wat ik vroeg. Ik vroeg naar jaloers gedrag bij pubers en gaf een voorbeeld.
Voor mij is het geen issue dat ze thuisblijft. Ze is 13 en ze gaat mee op vakantie, we gaan vliegen.
Ik gaf dit voorbeeld om een idee te geven wat voor een reactie ze geeft, alsof ze vriendin het niet gunt en ze alleen maar blij is wanneer het om haar draait.
De volgende dag lijkt ze dat alweer vergeten maar dreunt haar reactie bij ons nog na. Blij zijn voor anderen is moeilijk en lijkt ze eigenlijk veelal negatief te benaderen. Hetgeen ik uitleg als jaloerzie, maar dat kan ik mis hebben. Het komt zo egoistisch over en dat verpest vaak de sfeer.
Wie herkent dit gedrag?
Volgens mij heb je wel antwoord gehad?
De vriendin van je dochter praat steeds over de logeerpartij in de herfstvakantie en je dochter is daar niet bij. Heb je aan haar gevraagd of ze daar van baalt? Het kan dat ze het vriendin wel gunt maar dat ze er zelf ook graag bij had willen zijn? Ja, dat is een vorm van jaloezie. Maar het zou mij niet storen, ik begrijp het wel.
Meer een reden voor een goed gesprek.
Zelf
Toen ik een jaar of 14 was heb ik zeer boos en ontevreden een familieverjaardag bijgewoond omdat ik liever met mijn vrienden was uitgegaan (mocht ik 1 x per maand tot 12 uur ofzo 
. Ik kan het mij nog herinneren als de dag van gisteren. Voor mijn gevoel zou ik allemaal zeer belangrijke dingen missen. Kan je nagaan als het om een logeerpartij van een paar dagen zou gaan. Wat jammer dat je het zo negatief uitlegt. Kan je je helemaal niet inleven in je dochter? Je dochter veranderd niet in een jaloers monster, maar in een puber die uitjes met vrienden even veel belangrijker vindt dan uitjes met familie.
Oh en
Mijn moeder negeerde zulk gedrag. Ik kreeg nul comma nul respons van haar. Dat werkte prima. Ik ben wat temperamentvoller dan mijn moeder, maar over het algemeen reageer ik extreem rustig op onredelijke pubers. Wordt ook weleens boos geworden, maar dat is niet zo slim. Gewoon rustig blijven werkt beter.
Missen
Natuurlijk gaat een 13jarige gewoon mee op vakantie. Daar heb je helemaal gelijk in. Haar reactie snap ik echter wel. Op die leeftijd zijn ze vaak bang om er buiten te vallen. Mis je sommige dingen zoals deze logeerpartij zijn ze vaak bang dat ze daar allemaal Belangrijke Dingen zullen missen die verhoudingen in de groep beinvloeden en dat ze er buiten vallen. Ik zie het dus eerder als onzekerheid dan als jaloezie (althans dit voorbeeld)
Wat ik herken
"Blij zijn voor anderen is moeilijk en lijkt ze eigenlijk veelal negatief te benaderen. Hetgeen ik uitleg als jaloerzie, maar dat kan ik mis hebben. Het komt zo egoistisch over en dat verpest vaak de sfeer."
Dat herken ik, maar dan bij mijn 7 - jarige. En dat is idd lastig.
Ik hoopte al dat dat weer over zou gaan......
Geen tips voor je, sorry
Reactie
Dank voor jullie reacties.
De reactie van Maylise maakt veel duidelijk, zo had ik het nog niet bedacht. Stom. Natuurlijk is dat zo.
En een andere reactie: er niet op reageren. Dat klopt, werkt heel goed. De volgende dag is het alweer over.
Blijkbaar moet ik zelf ook een stapje terug doen en niet direct op haar gedrag reageren. Dan heb ik er niet alleen minder last van, maar zij ook.
Dank voor de spiegel!
Aanvulling op maylise, beetje o.t
mijn zuinige dochter had nog steeds een simpel telefoontje met beltegoed. Nu vrijwel iedereen een smartphone heeft en met elkaar whatsappt, was dat voor haar de belangrijkste reden om financiele moed te verzamelen en toch ook maar zo'n ding te kopen. Er gebeurt in de onderlinge contacten van alles, en het is vervelend om daarbuiten te staan.