Hoe om te gaan met vliegangst bij zoon van 13?

Zelf sturen

Een paar jaar geleden hebben de kinderen (9 en 11) een bezoek gebracht aan Aviodrome en een rondvlucht gemaakt in een Cessna. Nu waren ze allebei niet bang voor vliegen, maar de Cessna ging niet zo hoog en ze konden de auto's en de koeien en zelfs de dolfijnen van Dolfinarium onder hen waarnemen. Zo werd vliegen een spel. Later mochten ze zelfs zelf sturen want het was een duo-besturingssysteem. Ze gaven aan dat vliegen net fietsen was. Het zelf sturen kan je zoon zelfvertrouwen geven.

Angst is best herkenbaar. Stel, je zit in een auto en de bestuurder heeft een snelle rijstijl. Ook al weet je dat diegene een ervaren rijder is, toch zou je het stuur graag willen overnemen vanwege de onrust in je lijf.

Ps. Mijn ene kind heeft een dierbare verloren tijdens de MH17-crash. Kort erna ging onze vliegvakantie in. Kind had tijdens de heenreis stilletjes wel wat last van vliegangst. Op de terugreis was dit over.

Is het alleen vliegen of speelt er meer?

Ik meen me te herinneren dat jouw zoon een wat moeizaam jaar achter de rug heeft dus misschien zit er wat meer algehele angstigheid, onzekerheid, gebrek aan controlegevoel achter? Dat is op deze leeftijd zo ontzettend moeilijk te benoemen en nu vliegangst is wel te benoemen en voor anderen te begrijpen. Geen idee of het bij jouw zoon zo werkt maar bij mijn dochter (ook nogal van de fobische) werkt het vaak zo.. Dan zou ik meer inzetten om hem in het algemeen lekker in zijn vel te laten zitten...

Mijk

Overigens als het alleen vliegen

is zou ik misschien ook professionele hulp overwegen. Gewoon omdat omgaan met angst toch wel handig is in het leven en het ene kind nou eenmaal sneller angstig is dan het andere. Angst kan zo belemmerend zijn, dus als je kans ziet om ze er mee om te leren gaan, gewoon doen. En dan dus ook zo brengen. Kans om te leren

misschien is professione hulp

toch niet zo gek. Hoe langer dit duurt hoe meer het zich vast gaat zetten. Misschien kun je het nu juist nog vrij gemakkelijk loskrijgen!

Bedankt!

Bedankt voor alle reacties tot dusver!
Mijk, het klopt inderdaad dat zoon een rotjaar achter de rug heeft op school en hoewel hij op het eerste oog ondanks dat goed in zijn vel zit, heb ik ook wel zitten denken dat dit er mee te maken kan hebben.

Ik ben ook al aan het googlen geweest en zie dat er verschillende cursussen zijn voor het omgaan met vliegangst, ook specifiek op kinderen gericht. Ik ga me er eens in verdiepen en vragen of hij daar voor openstaat.

Even laten betijen

Ik zou er even niets mee doen eigenlijk. Je gaat heel misschien volgend jaar wel vliegen.Als zijn angst er dan nog is, is het toch vroeg genoeg om er iets aan te doen. En als je niet gaat vliegen is er toch helemaal geen probleem. Je maakt er naar mijn idee een te groot iets van als je daar nu hulp voor gaat zoeken.
Het zou wat anders zijn als je in de herfstvakantie een vliegreis geboekt zou hebben..

ook zeker geen hulp

Iedereen is wel ergens bang voor, het lijkt me een slechte zaak overal de psycholoog voor in te schakelen.
Zelf insteken op goed in z'n vel laten zitten en het vliegen laten rusten zolang je geen plannen hebt. Wie weet hoe hij er volgend jaar in staat.

niet vliegen

Het grootste deel van de nederlandse bevolking vliegt niet om wat voor reden dan ook. Vakantie dichterbij huis is toch ook prima.
Vlieg zelf ook niet meer om verschillende redenen.

Vliegangst dochter

Hier een dochter van 14 met vliegangst. Ze heeft het vanaf haar twaalfde, zonder ooit (bewust) gevlogen te hebben; ze heeft het van haar moeder denk ik. Ik vind vliegen vreselijk, maar wil niet dat het me tegenhoud prachtige verre landen te bezoeken. Dus ik ga wel, en dit jaar moest dochter er ook aan geloven. De bestemming lokte in elk geval zeer.
Toen dochter een jaar of 7 was ontwikkelde ze een angst voor liften. Ik heb haar toen verboden liften te ontwijken (dat kan nog, als ze zo jong zijn). Op een gegeven moment sleet de angst.
Met vliegen is dat moeilijker, je doet het tenslotte niet elke dag. We hebben veel over vliegen gelezen van te voren. Een artikel in psychologie magazine van een maand of 3 geleden heeft heel erg geholpen. In de slurf raakte ze heel erg in paniek en tijdens het opstijgen moest ze huilen, maar het was een lange vlucht dus de tranen droogden op. Er volgden nog wat vluchten en het ging steeds ietsje beter. Ze vindt het nog steeds niet leuk maar is nu minder bang dan ik..(best moeilijk iemand gerust te stellen als je zelf doodsbang bent trouwens, toch lukte het)
Is er een land waar je zoon heel graag naartoe wil? Als hij gemotiveerd is, moet je je als ouder sterk opstellen. Niet met allemaal geruststellingen komen, laat hem die zelf zoeken en lezen. Maar zolang er nog geen concrete plannen zijn zou ik zijn angsten negeren.

Ik vind vliegen ook niet fijn en best wel eng. Tijdens onze laatste vlucht hadden we hevige turbulentie en heb ik wel vijf keer aan de cabin crew gevraagd of het allemaal wel goed zou gaan. 'Ja hoor, het is net als een bus op een hobbelweggetje'. Nou, bussen kunnen over het algemeen geen 10 km naar beneden vallen.
En toch blijf ik het doen, omdat ik weet dat de kans 100.000 keer groter is dat het goed gaat dan dat we neerstorten. En dat we tijdens een autovakantie tig keer meer risico lopen dan als we vliegen. Het opstijgen en landen zijn het gevaarlijkst, dus als je succesvol bent opgestegen heb je de helft van het ergste al gehad (en als je onverwacht uit de lucht wordt geschoten, wat heel onwaarschijnlijk is boven Europa, voel je er waarschijnlijk niets van). Nou ja, en dan zit ik dus met witte knokkels en ogen dicht heel zen 'adem in door je neus, en uit door je mond' te doen ;-)
Mijn kinderen vinden vliegen gelukkig heel leuk en hooguit een beetje spannend. Zij mogen dus afwisselend bij het raam zitten, terwijl ik aan het gangpad zit en niet naar buiten hoef te kijken. Bij andere dingen die ze wel eng vinden helpt het vaak als ik erbij ben of hun hand vasthoudt. En als er een gaat hyperventileren doe ik mijn riedeltje van inademen door je neus en uitademen door je mond, of een liedje zingen.

katniss

" en als je onverwacht uit de lucht wordt geschoten, wat heel onwaarschijnlijk is boven Europa, voel je er waarschijnlijk niets van"

Tja, het wás dit jaar toch in Europa? Buiten Europa was de kans dit jaar kleiner dan binnen Europa...

Lotgenoten en oplossingen

http://www.telegraaf.nl/reiskrant/22994520/__Tips_tegen_vliegangst__.html

Van mij zou het niet hoeven

Hm.. dan kijk ik er blijkbaar heel anders tegen aan, als één van ons gezin niet in een bepaald vervoersmiddel of iets dergelijks durft dan hoeft dat ook niet. In dit geval zou een vliegvakantie voor ons dus van de baan zijn. Er zijn genoeg andere leuke dingen. Zelf heb ik het niet op liften en ik ben erg blij dat ik nooit gedwongen word toch in de lift te stappen, de trap werkt net zo goed!

tja jomme

En wat doe je als er dan een niet meer in de auto wil?

Ja dat zou lastig zijn, maar..

Ik ga ervan uit dat als er één niet meer in de auto durft dat diegene dat zelf ook als zo lastig ervaart dat hij of zij zélf ook wil dat die angst overwonnen wordt.
Het gaat mij er dus meer om dat ik vind dat iemand met zijn angst of fobie geholpen wordt als hij of zij zélf aangeeft dat te willen, en niet zozeer omdat een ander het maar lastig vindt.
Als het over de auto zou gaan hangt het ook heel erg af van de omstandigheden en de oorzaak etc. hoe ik er mee om zou gaan.

In het geval van julia64:
Ik zou het niet zomaar laten gaan, maar ik zou het heel belangrijk vinden dat mijn zoon voelt dat als hij écht niet wil dat het niet hoeft. Waarschijnlijk neemt dat de toppen van de angst al weg, en gaat het van een 'echt nooit niet' naar een 'wie weet'.

Waarom nu?

Waarom nu al bezig gaan met een cursus vliegangst terwijl je nog niet eens weet of je over een jaar misschien gaat vliegen?

Ik zou het eens een tijdje aankijken. Wie weet wordt het als er wat tijd overheen gaat ook wel minder. Het was een indrukwekkende gebeurtenis en nog maar kort geleden.

Het komende jaar kunnen er weer allerlei andere dingen gebeuren die indruk op hem maken en die dit een beetje naar de achtergrond verdringen.

Als het blijvend is kan een cursus heel nuttig zijn, maar ik zou geen professionele hulptroepen inschakelen bij een fenomeen waarvan je nog niet eens weet of het blijvend is en of jullie er last van gaan hebben.

Dingen ontzeggen

Mijn nichtje heeft ook vliegangst. Ze heeft overigens nog nooit gevlogen. Het was nooit een probleem (wel vervelend) maar mijn zus ging daarom maar niet op vliegvakantie. Maar nu zit mijn nichtje in twee vwo en volgend jaar gaan ze op excursie naar Florence met het vliegtuig. Mijn zus wil niet dat mijn nichtje zich iets gaat ontzeggen omdat ze niet wil vliegen. Dit voorjaar gaan ze voor het eerst ergens naar toe met het vliegtuig. Mijn zus heeft nu wel spijt dat ze dit niet al jaren eerder gedaan heeft. Haar angst heeft nu jaren kunnen groeien. Ik ben benieuwd of het gaat lukken om in het vliegtuig te stappen.

En angst voor een lift? Tja, daar zou ik ook mee aan de slag gaan. Natuurlijk kan je lopen. Tot je een keer een kamer in New York city krijgt op de 38ste etage. Of je werk gaat naar Rotterdam en je kamer zit op de 18e etage. Dat soort angsten zijn helemaal niet nodig en zijn wel degelijk belemmerend.

Mijn angst is trouwens grotten (claustrofobie). Toch bezoeken wij ze wel, ik wil niet dat mijn kinderen last hebben van mijn angsten (en heel diep en en uit ademen werkt en maar hopen dat het niet te smal wordt en te lang duurt).

Achtbanen

Zo ben ik weer in achtbanen terecht gekomen, door mijn kinderen. Ik vind het nog steeds niet echt leuk, maar durf het in ieder geval nu wel.

Mijn moeder zei het van de zomer

ook meteen weer: als je het niet durft hoef je het niet te doen hoor! ZO ben ik ook heel warm en liefdevol opgevoed maar ik wrong me in alle bochten om dingen die ik eng vond niet te doen. Mijn kinderen zijn ook wat angstig en vooral ook faalangstig dus een iets praktischere omgang met angst vind ik hier wel belangrijk. En tja een psycholoog geld voor sommiggen als 'het heel zwaar maken. Ik wilde voor mijn kind juit het tegenovergestelde. Als je een zere knie hebt ga je naar de dokter als je last hebt van je gedachten kun je daar ook hulp bij krijgen. Ze is er een stuk zelfverzekerder door geworden!

Mijk

Ik laat het even rusten

O wat veel reacties alweer, dank daarvoor! Ik kom niet meer elke dag op OO dus had het helemaal gemist.

Natuurlijk ga ik mijn zoon niet dwingen als hij echt echt niet wil,
en als het echt een blijvende angst is, zit er maar een ding op; niet vliegen.

Maar het lijkt me voor hemzelf ook prettig als hij deze angst zal kunnen overwinnen, voor "later" (want vliegen is niet alleen voor vakantie, maar kan ook bv voor werk zijn, of voor familie die ver weg is gaan wonen). Dat argument weegt uiteindelijk natuurlijk zwaarder dan dat ik per se met het vliegtuig op vakantie wil. Angsten kunnen heel beperkend werken.

Maar ik geloof dat ik toch meer voor de pragmatische aanpak van Mijk voel, en dus inmiddels niet meer zo afwijzend sta tegen het inschakelen van professionele hulp. Ik ben alleen een beetje terughoudend omdat zoon nu ook al in het onderzoekstraject voor ADD zit. Het wordt alles bij elkaar misschien een beetje veel om nu ook nog op die vliegangst te focussen.

Nouja, voorlopig laat ik het even rusten denk ik. Als we al willen gaan vliegen zal dat op zijn vroegst in de voorjaarsvakantie zijn, dus tegen die tijd kan er van alles zijn veranderd.