U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
herfstvakantie en niks ondernemen
Hallo,
Mijn zoon van net 15jaar heeft herfstvakantie.
Heerlijk, zou je denken.
Lekker met vrienden iets ondernemen..
Nou, niet dus.
Erger me groen en geel, hij zit alleen thuis.
Verveeld zich te pletter en als hij al vrienden appt, zegt hij dat ze geen zin hebben om iets te doen.
Vandaag met hem weggegweest, dat is dan gezellig...maar de week ia nog lang.
Hoe ervaren jullie dit?
Doen jullie pubers iets ondernemen? Of zitten ze ook alleen thuis?
Hij appt wel en gisteravond heeft ie de hele avond breed laxhtend zitten gamen.
Maar iets afspreken on real-live zit er niet in.
Vlgs hem heeft ie een app gestuurd naar zijn klasgenoten om te zwemmen, vlgs hem wil niemand daarvan gaan??
Weet niet wat ik ervan moet denken.
Is dit normaal pubergedrag?
Of herkennen jullie dit niet?
Maak me soms zorgen dat hij geen vrienden heeft (terwijl hij t heel leuk vindt om naar school te gaan)
En klagenoten hem ook altijd uitgebreid begroeten als we ze tegenkomen.
Maar wat is t dan?
Waarom onderneemt hij niks?
Heb er al ns een gesprek met hem over proberen te voeren, vlgs hem wil hij wil, maar willen de andere niets??
Weet natuurlijk ook dat ik andere niet kan dwingen iets te ondernemen.
Mijn man zegt, dat ik hem moet laten.
Dat hij goed in zijn vel zit en vrolijk is.
Dat hij ws nog niet t type vriend dat echt bij hem past is tegengekomen.
N (over)bezorgde moeder ????
Dat klinkt als een échte, gezonde puber! Hij vindt het leuk om naar school te gaan, zit goed in zijn vel en is vrolijk. Alleen komt hij tot nix. Prima! Af en toe zelf met hem op pad om te 'luchten' en verder lekker laten genieten van de vakantie. Zou ik doen. En je niet ergeren, daarmee maak jij het ongezellig.
Dat is pubergedrag. Sterker nog, ik ken genoeg volwassenen die zich ook zo gedragen. En vind je het gek? Het hele jaar door gaat hij elke dag naar school, maakt huiswerk, etc. Lekker toch, om dan in de vakantie even helemaal niks te hoeven...
herkenbaar
Hier net zo een. Vorige week had hij vakantie. Om eerlijk te zijn ben ik wat extra gaan werken, collega's blij, die konden vrij nemen en ik blij, hoefde me niet te ergeren aan kind. Kind was ook blij, hele dagen zonder ouderlijk gezeur 
echt?
Is dit dan echt puber gedrag? Zie toch ook genoeg pubers wel leuke dingen doen.
maar ws is dat wat ik "wil" zien.
was zelf een heel ondernemende puber..
Vandaag heeft mijn man vrij en die gaat lekker met hem mountainbiken.
Het is nm niet zo dat hij niets wil, hij zegt dat hij wel dingen wil doen, maar zijn vrienden niet.
kan natuurlijk ook wenselijk gedrag zijn, omdat hij weet dat ik t jammer vindt dat hij thuis zit.
Maar zo snel als wij iets verzinnen staat ie als eerste vooraan in de rij om mee te gaan.
Ja, geen zorg, hier ook zo eentje. Die zegt zelf dat het bij zijn leeftijd hoort. Hij is gelukkig wel 2 keer bij vrienden gaan logeren (alwaar gehangen met ipads) en een dag met ons gekanood.
Het gaat vast over, de meesten van ons deden ook niks op die leeftijd.
heel normaal
Natuurlijk is dit normaal pubergedrag. Ik ben verbaasd dat je je dat verbaast:-)
(en dat er ook pubers zijn die wel actief zijn, doet daar natuurlijk niets aan af)
hier ook
Mijn oudste, 16,5 is pas sinds een jaar een beetje sociaal bezig maar jongste van 14 wil gewoon een weekje rust. Zie jij al je collega's als je vakantie hebt denk ik dan? Of spreek je meteen af met je vrienden als je een dagje vrij hebt of ga je dan ook even lekker rustig wat voor jezelf doen?
Niet ieder kind wil constant bovenop andere pubers zitten en dat mag ook gewoon. Zeker bij oudste zie ik dat het opeens toch om kan draaien, had het nooit verwacht. Heeft zelfs een vriendin nu, ik sta helemaal versteld en hij was dus precies zoals jouw zoon anderhalf jaar geleden. Niet dat hij nu meteen wel veel afspreekt maar vorige week zijn er ook wat vrienden langs geweest voor bijles ivm de aankomende tentamens en dan wordt er zelfs nog even generfd met het broertje ;)
piekeren
Katarina...
Tja, denk dat ik nu pas besef dt ik hm moet gaan loslaten.
Hem zijn eigen keuzes laten maken.
Ws is dit alles ook meer mijn probleem dan dat hij t als n probleem ziet.
Ik denk dat t voor hem niet leuk is dat hij thuiszit..ik denk dat hij zich verveeld en ik denk dat hij elke dag sociaal iets met vrienden moet doen.
Moet mijn ideeen van hoe n leuk leven eruit ziet,niet op hem reflexteren.
Hij mag en moet zijn eigen keuzes maken.
Dat ben ik me bewust, t nu nog los kunnen laten..
Bedankt voor jullie reacties...
Maakt me wel even bewust van hoe ik er tegenover sta.
Dat is me te veel focus op hem...
Fijn..bedankt!
Pubergedrag
Herkenbaar. Gaat hier net zo met oudste (17). Als er trouwens een vriend appt met een concreet voorstel om iets te gaan doen is hij er altijd voor te porren, maar zelf initiatief nemen echt niet. Gelukkig is zijn beste vriend de regelaar in het vriendengroepje, ze zijn al 12 jaar goede vrienden, dus die kan het hebben dat zoon nooit het initiatief neemt en blijft hem wel vragen.
Dit jaar moest zoon leren voor zijn eerste serie schoolexamens, dus deze keer was het anders gelukkig, als hij wakker was (na enen ongeveer) zat hij meestal te leren en ook heeft hij een bijbaantje gevonden (na lang aandringen van ons en concreet vacatures onder zijn neus duwen) dus daar moest hij ook naartoe. Hij zegt zelf dat hij actiever wordt als hij meer te doen heeft en dat heb ik deze vakantie gezien. Hij heeft dus geleerd, gewerkt een keer bij vrienden voetbal gekeken en een keer op stap geweest naar een feest en nog 2x voetbaltraining gehad. Een hele vooruitgang bij voorgaande vakanties. Hier was het dus afgelopen week al vakantie.
Ik erger me er ook aan..
Herfstvakantie in onze regio was vorige week en mijn beide puberzonen hebben ook niets ondernomen. Einde van de dag na mijn werk vond ik ze in hun kamers met de koptelefoon aan de oren. Oudste heeft nog wel zijn bijbaantje om even buiten te komen.
Reactie op mijn 'gezeur' over het ontbrekende sociale contacten: anderen zijn echt op vakantie gegeaan. Er is niemand om mee af te spreken.
Ik mis de tijden toen nog zwemen met mama papa leuk was of een dagje attraktiepark. Nu allemaal dingen voor kleine kinderen.
Ik ben blij dat de vakantie weer voorbij is...
rondhangen en werken
dat is wat onze bijna 17 jarige puber doet tijdens de herfstvakantie. Dat rondhangen bestaat uit gamen, skypen en appen. Ik ben zelf ook vrij maar eigenlijk had dat niet echt gehoeven want de meeste dagen is hij na de middag aan het werk dus veel mogelijkheden om er samen op uit te gaan zijn er dan toch niet.
Mehr
Waarom erger je je hier zo aan? Hier wordt ook niet veel ondernomen. Vooral jongste van bijna 10 jaar vindt het heerlijk om thuis te zijn. Beetje achter de PC, skypen, muziek luisteren. Oudste net zo. Die verzorgt nog een paard waar ze dan wel wat middagen druk mee is maar daarnaast ook vooral achter de PC of televisie.
Ik zelf heb er geen problemen mee. Toevallig dit keer weinig vrij gehad in de herfstvakantie maar meestal geeft mij dit dan ruimte om wat dingen in huis te doen.
vakantie = vrij
Ik snap het niet. Als je vakantie hebt, ben je toch vrij? Vrij om te doen waar je zin in hebt? En als je nergens zin in hebt, doe je niks. Rust je uit, tank je bij, laat je je hersenen dwalen.
Stel je voor: heb je vakantie, moet je verplicht alsnog allerlei dingen doen. Zou mijn ding niet zijn.
Tja, is t ergeren? Nee, meer ongerustheid....
Het niet gewend zijn dat hij hele dagen alleen thuis zit.
Vroeger was hij altijd buiten aan t spelen met vriendjes.
Voor mijn gevoel (ik weet t, t is ws niet zijn gevoel), zou hij zoveel leuke dingen kunnen doen met leeftijdsgenoten.
Samen dingen ondernemen...erop uit gaan...enz
Denk (nu ik er meer over nagedacht heb) dat t voor mij niet eens zo belangrijk is dat hij niets doet...denk dat ik t meer jammer vindt dat er weinig 'normaal' contact is met vrienden..
Het binnenzitten...de afwachtende houding na elkaar...
Maar als ik alle berichten zo nog ns lees, is hij geen vreemde eend ;0)
Ik zal ermee moeten dealen dat hij eigen keuzes maakt en dat ik hem niet meer aan een handje kan meenemen.
Dus t grote loslatwn gaat nu toch ook voor mij echt beginnen..en idd soms verlang ik ook nog ns na die dagen dat je uren bij de zandbak zat of lekker samen in t zwembad lag...
Ik vind wel herkenbaar
Hoi, ik vind het wel herkenbaar het gevoel van ongerustheid. Hier net zo eentje. Hij spreekt mer zijn vrienden niet af, alleen als er gezamenlijk iets voor school moet worden gedaan. Verder zie je ze niet. Ik vind zo vreemd. Maar tegelijkertijd zit hij goed in zijn vel. Dus blijkbaar zit hij er niet mee. Als buurjongen langs komt spontaan om bijv, te gamen, heeft hij daar meestal wel zin in. Maar zelf naar buurjongen gaan...nee hoor. Het is zo anders dan bij mij vroeger. Ik was altijd met vriendinnen op pad en we hadden zoveel lol.
Ik probeer mezelf maar voor te houden dat het pas een probleem is, als hij het zo ervaart. En dit ook aan geeft. Maar ik merk ook dat ik moeilijk vind om los te laten. Bijv. als ik jongens zie van zijn leeftijd die wel samen iets doen. Blijkbaar is mijn visie op een gelukkige jeugd: veel doen en lachen met vrienden en vriendinnen. Ik hou mezelf voor dat mijn visie en mijn gevoel is. Hij heeft recht op zijn keuzes.
kooiker..
Hoe herkenbaar jouw gevoel...
Bedenk me idd ook dat t mijn idee is van een gelukkige jeugd en ws niet die van hem.
Maar toch...hij vindt t wel leuk om samen met ons iets te doen..maar er zelf actief mee bezig zijn iets te plannen..dat zit er niet in.
Zelf was ik idd ook heel actief vroeger..maar wij hadden geen internet, xbox, netflix enz.
Wij moesten wel naar buiten om je vrienden te zien en alles te vertellen.
Maar desondanks ik me dat voorhoudt, vindt ik t erg moeilijk om t los te laten.
Heb de neiging steeds ideeen aan te reiken..bel die ns...is dat niet na leuk om te doen.
Ws zijn ze bijna allemaal t zelfde..
Hij had op mijn vraag in de groepsapp vd klas gevraagd wie er mee ging zwemmen...
Nou..wel geteld 1 persoon zei ja..van de 28.
Ze hadden allemaal al iets gepland, of mochten niet.
Tja ws zat t gros achter de pc of tv.
Mijn verstand zegt...laat t los...mijn gevoel nog ff niet, hopelijk lukt t snel..
vergeten jullie ook niet dat
jullie als meisje denken en niet als jongen? Verder kun je het inderdaad niet met vroeger vergelijken waar we geen computers etc hadden. Mijn zoon bijv kletst de hele avond met vrienden/vriendin via skype, speelt games tegen bekenden en onbekenden en wil gewoon ook even rust van al die peers in de vakantie en dat is dus dit jaar voor het eerst dat hij skypet en ze nog wel eens ontmoet. Dat was toen hij 15 was ook niet.
Jongste heeft genoeg aan zijn minecraft en xboxvrienden, lekker uitslapen, niets hoeven en zeker geen 'ik moet dan en dan daar en daar zijn'. Even geen school en ook geen klasgenoten. Hij ziet die minecraft/xboxjongens ook als vrienden en die hadden wij niet vroeger.
nouhou
Ik herinner me nog goed dat ik op de middelbare school zat en we zo'n commodore 64 kregen. Met van die cassettebandjes waar de spelletjes op stonden (laden duurde altijd een eeuwigheid) en dan aangesloten op de tv. Ik weet nog wel dat wij hele dagen niets anders deden dan stomme spelletjes hoor.
Dus volgens mij is er niet eens zo veel veranderd.
Maar ik herken het gevoel wel, ik denk ook al snel "ga wat doen!", als ze zo'n hele dag maar wat aanlummelen. Dat komt waarschijnlijk vooral omdat wij zelf inmiddels het echte luieren verleerd zijn ;-)
Jongens en meisjes
Wat iemand hierboven zei over denken als meisjes dat komt me bekend voor. Misschien toeval, maar mijn dochter (16) is dus juist enorm actief itt haar broer. Die heeft in de vakanties altijd veel afspraken met vriendinnen (bijv om in een andere stad te gaan shoppen) of ze gaat bij familie langs met de trein, plant een hardloopafspraak met een vriendin, werken, oppassen etc.
Daarom valt het nog meer op dat hij zo weinig onderneemt.
Ik vind ook
Moeilijk om los te laten. Draag ook ideeën aan. Soms doet hij daar ook wat mee. Dan vraagt hij wel via whats app of die-en-die kan. En als het dan kan, is het vaak ook heel leuk. Dan hebben ze superveel lol. Dan denk ik: waarom bedenkt hij dat zelf niet? Misschien juist wel, omdat ik het voor hem bedenk? Soms is nog gekker, dan heb ik idee aangedragen dat Pietje wel mag komen logeren, dat gebeurt dan ook. En dan is logeerpartij voorbij, en dan zegt hij: wat jammer dat Pietje nu weg moet! Dus hij vindt het dan echt heel leuk.
Ik probeer nu een mix van: samen een activiteit ondernemen. (Dat vindt hij ook nog leuk. Dus dit keer was het naar dierentuin). Hem een idee aan de hand doen, bijv. die-en-die mag wel film komen kijken. En voor de rest, proberen hem z'n gang te laten gaan. Als hij uren zit te lezen of filmpjes kijkt op ipad, laat ik hem. Behalve als hij echt alleen maar ipad of computert, dan zeg ik wel, ga nu even wat anders doen. Lezen, met de hond uit.
Moet je je trouwens het eens andersom voorstellen, dat mijn zoon zegt tegen mij, waarom bel je je vriendin niet en vraagt of ze komt eten. Of: waarom ga je niet langs bij die en die kennis? Ik zou echt denken, goh, als ik dat wil, dan doe ik dat wel. Dat hoeft iemand mij niet te vertellen. Maar verschil is wel, dat ik dat ook doe. Met vriendinnen afspreken,
Oja, en dan nog iets: je kunt je afvragen als ouder in hoeverre jij je verantwoordelijk moet voelen voor of je zoon wel voldoende onderneemt. Wij zijn er niet om hem te entertainen. Als hij meer behoefte heeft aan activiteiten, dan is het ook aan hem om dat in gang te zetten. Dan moet er ook bij hem een belletje gaan rinkelen van zus en zo.
Maar ik vind het ook echt lastig, en blijf oefenen met los laten. Gelukkig is mijn man heel nuchter, die ziet probleem niet zo.
uitslapen
Mijn dochter van 16 slaapt uit, slaapt nog eens uit, ontbijt rond een uur of 12 's middags, hangt op de bank om te appen, gaat eens uitgebreid douchen, hangt in badjas weer op de bank, is moehoe...zegt ze dan ;-), rond een uur of 3/4 komt er iets van leven in en verkleed zich in iets waarmee ze zich buiten kan vertonen, om vervolgens op de bank of op haar bed te gaan Nintendo DS-en omdat ze dat ding al eeeeeeuwen kwijt was en professor Layton uit wil spelen...Hangt na avondeten in dezelfde positie als al de hele dag en gaat om een uur of 8 nog effe snel naar de supermarkt om chocola te kopen om die vervolgens in bed voor de tv op te eten en appt met haar 'matties' over Patty Brard of een andere bekende kop. Gaat rond 2 uur slapen en slaapt vervolgens weer uit.........nog een paar dagen
Heerlijk...ik kan dat niet meer, maar was ook zo....
Elisabeth
en dan aan het einde van de vakantie: bah is het nu al weer voorbij? Een week gaat zooooo snel 
blij
Ben toch blij dat ik dit onderwerp aangekaart heb hier.
Voelt "fijn" dat dit -voor mij toch heel aanwezige gevoel/onrust- niet alleen bij mijn zoon hoort.
Werd er de laatste dagen (misschien vinden sommige dit overdreven) echt heel "onrustig" door...twijfelde en maak dan van een mug n olifant.
jullie antwoorden zetten t wel weer even in perspektief voor me.
Niet dat ik t niet moeilijk meer vindt, maar wordt wel duidelijk dat ik t van de andere kant moet bekijken en niet alleen vanuit mezelf.
En idd..ben ik verantwoordelijk voor de vriendschappen van hem...nee, kan hem sturen en sociaal gedrag aanleren...hopen dat hij er iets van opsteekt.
Aangezien ze zelfstandig willen zijn en denken dat ze de grote wereld aankunnen, zal hij ook dit punt moeten aanpakken.
Vroeger nam je hem aan de hand mee en vroeg je aan de andere moeder of ze mochten afspreken...dat kan niet meer..
Ws liggen die behoeftes er nu ook niet meer en hebben ze tijd nodig om uit te zoeken wie ze zijn en wat ze belangrijk vinden.
Nogmals bedankt voor jullie reacties!!
heel erg herkenbaar
Hier net hetzelfde; Zoon is er nu 14. Hier is het nu herstvakantie en hij is zo goed als niet buiten geweest. Heel lang uitgeslapen, tv gekeken, playstation (nieuw spel gekregen) en wel veel gesmst, geskyped ....
Ik loop er soms ook de muren van op maar moet het leren loslaten.
Dochter van 11 jaar is niet thuis geweest, de ganse vakantie lang. Zij had dagelijks activiteiten (speelafspraken, manege, verjaardagsfeestje...)
Hij is nu wel van plan om dit weekend wat te doen, maar vaak komt het ook neer dat het niet doorgaat omdat ze niet goed genoeg afspreken. Als ik daar dan beetje bij stuur, lukt het wel, maar ik vraag mij inderdaad af of ik dat moet blijven doen. Bij dochter moet ik niets sturen, die spreekt zelfstandig af maar komt dan wel tegen dat ze 2 dingen tegelijk afgesproken heeft 
Hier merk ik ook wel een verschil op tussen meisjes en jongens. Heb hier vroeger ook al gepost dat ik mij daarover zorgen maakte en kreeg dan ook herkenbare reacties. De zorgen blijven hoor, maar ik kan het op momenten wel al veel losser laten en lig er gelukkig niet meer van wakker.