U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
grenzen
Hoi allemaal,
Misschien hebben jullie enkele tips voor me aangezien ik even radeloos ben wat de aanpak betreft van mijn 15 jarige puberdochter. Ongeveer een half jaar geleden begon het gedoe met internet.
Ik hield haar al wel in de gaten, maar ze hield zich zo angstvallig vast aan die telefoon dat ik argwaan kreeg. Ik betrapte per ongeluk haar op seksuele telefoon whatsapps met vreemde jongens die ze niet kende en ik schrok me een hoedje met wat ik las.
Ik stelde mijn regels bij en ze overtrad de regels en ging het achter mijn rug doen met een ander toestel tot laat in de nacht.
Toen ze betrapt werd per toeval, kabel stak nog in stopcontact en hing onder de deken door, bleef ze liegen dat ze het niet deed.
Ze liegt dat het gedrukt staat en breekt elke regel... na straffen daarvan werd het alleen maar erger en erger. Uiteindelijk heb ik haar telefoon ingenomen en een oude telefoon gegeven zodat ze wel bereikbaar was maar geen internet meer had. En haar beloofd dat ze hem terug zou krijgen als we vonden dat ze er weer aan toe zou zijn. Ze mocht wel onder toezicht met haar vriendje chatten voor een korte tijd van de dag.
Nu ben ik erachter gekomen dat ze al 3 maanden een telefoon achter mijn rug heeft, waar vader en zusje en broertje van wist. (vader en ik zijn gescheiden.) broer en zus moesten dit verzwijgen, en vader heeft dit toegestaan en niets tegen mij gezegd of overlegt terwijl hij wist van de problematiek. Sterker nog, hij heeft gezegd tegen mijn dochter dat het belachelijke regels zijn die ik hanteer en dat als ze bij hem zou komen wonen dat ze dan wel gebruik mag maken van telefoon (omkopen)
Ik neem hem dit zeer kwalijk. Al die tijd heeft hij mij achter mijn rug om haar gelijk gegeven, geen wonder dat ze zo'n ontzettende tegenzet vertoonde. Pubers zijn dwars dat weet ik maar zo erg had ik het nog nooit meegemaakt.
Maar goed mijn punt is eigenlijk ze is nu bij vader, hij wil haar niet terug brengen (woont bij mij) en ben ik een kort geding aangespannen omdat ik van mening ben dat je een puber niet haar gang kan laten gaan aangezien ik het vermoede heb van een internet verslaving vanwege het stiekeme gedrag.
Hoe ga ik in hemelsnaam ermee om als ze zometeen terug komt? Ik heb niet meer met haar gesproken sinds dat ik erachter kwam dat ze al maanden loog en ik was best boos geworden omdat ze haar zusje en broertje onder druk had gezet. Ze ginmg even time-out naar vader, vader eist dat ze bij hem komt wonen.
Ik denk dat het verstandig is hulp te gaan zoeken voor haar, aangezien ze heel veel liegt en stiekem doet, regels blijft overtreden. Ik heb alleen maar continu gevochten om haar te leren zich aan de regels te houden, maar hier op deze manier is er geen beginnen aan!
Iemand tips en ideeen?
groetjes
Ik denk dat jullie niet goed weten wat internet met jongeren kan doen. Internet is verder geen probleem wanneer er niet over gelogen, bedrogen, stiekem gedrag uit voort komt. Als het ware wordt haar privacy gebruikt als een manier om door te gaan met liegen en door hiermee door te blijven gaan , leert ze geen conflicten op te lossen maar weg te lopen, of erop los te slaan dat is niet de juiste manier van gedrag.
En dan moet ik het laten oplossen door jongere zus en broertje? die dan in elkaar geslagen worden door haar? Want die mogen niks zeggen namelijk. Er is geen harmonie of samenwerking niets.
Rare adviezen die jullie geven, met andere woorden laat het lekker gaan en laat het lekker toe allemaal..
Mijn dochter heeft geen normaal puber gedrag meer, dit gaat veel verder dan dat en ik heb dit al meerder malen uitgelegd. Dat kind staat onder druk en gebruikt internet op een egatieve manier als uitlaatklep.
Het is nooit erg om hulp in te roepen, jullie komen een beetje op mij over alsof hulp nog meer schade toebrengt dan dat het oplost, maar in sommige gevallen en zeker zo 1 als deze moet er wel hulp ingeschakeld gaan worden omdat ik het samen niet met mijn dochter kan oplossen omdat ze zich enorm verzet ze heeft mij al meerder malen aangevallen. En wat de aanleiding tot dit gedrag was zag ik niet, maar als een kind van de andere kant de volledige vrije hand krijgt, en hier niet volledig zal (en dat is bij elk kind) ze zo ver gaan dat ze hier ook voor elkaar krijgt om de boel naar hand te kunnen blijven zetten.
Dit heet actie reactie oorzaak en gevolg en dat kennen kinderen nog gewoon niet, dat moeten ze nog leren. Maar als dochter een fout maakt en vader zegt blijf maar hier je hoeft niet terug... dan leert ze ook geen gevolg kennen maar leert ze weglopen voor haar fouten. Dus of ze verantwoording al aan kan?? nee helaas nog niet en waarschijnlijk komt dit omdat dit kind al langer bestookt wordt.
Ze moet voldoen aan ideaalbeeld van vader, dat inhoud dat ze telkens het gevoel krijgt dat ze niet goed genoeg is. Dit is zo vervelend , en ja dan heb je hulp nodig om dit kind te leren op haar zelf te vertrouwen daar zijn trouwens ook cursussen voor...dat is ook een vorm van hulp.
Mensen die dit nooit eerder hebben meegemaakt een vechtscheiding, weten niet waar ze over praten merk ik heel snel aan reacties. Dit gaat veel verder dan een gewone puber..
En ja dan wordt ze terug gebracht inderdaad, uiteindelijk moet ze ook leren dat hoe harder ze wegloopt van problemen zonder oplossen,... hoe harder ze in het leven terug geworpen blijft worden naar dat punt om het als nog recht te zetten zo gaat het in het leven vaak...
Ja zal niet makkelijk zijn om haar te begeleiden en denk je nu echt daadwerkelijk dat ik dit in mijn 1tje heb besloten? School werkt hieraan mee en vinden dit een gevaarlijke situatie dus ik heb geen andere keuze ik blij hierbij ook bij mijn standpunt.
groot probleem
Wat een probleem. Een tegenwerkende vader maakt alles, ook een eventueel gezinstherapie, erg lastig of misschien wel onmogelijk. Ik weet niet of ik door zou gaan met de rechtszaak, zoek eens goed uit wat er gebeurd als kind naar jou moet, maar dat niet doet. Waar gaat ze dan naar toe als vader verboden gebied wordt?
Het lijkt mij vreselijk om machteloos toe te kijken hoe het fout gaat met je kind. Maar ik denk ook dat je met deze vader niet uit deze positie zal komen. Daarom denk ik ook de adviezen van de andere dames hier om het los te laten. Het is vechten tegen de bierkaai.
Ik zou mijn energie nu op de twee jongsten richten, die hebben het ook niet makkelijk en die laten wel toe dat je ze steunt.
Laat oudste bij vader, hou contact waarin je het vooral over gezellige dingen hebt, en laat weten dat je van haar houd en dat de deur voor haar altijd openstaat.
Vechten
Ik weet niet wat ik kan zeggen zodat je ophoudt met vechten en de zaken laat escaleren, want dat doe je.
En ja, ik heb hier wel ervaring met een vechtscheiding. Als ik er zo in had gestaan als jij was ik mijn kinderen nu kwijt geweest.
Ik ben juist opgehouden mijn heil te zoeken in rechtzaken gewoon omdat het de werkelijkheid niet weergeeft.
Ik kon wel blijven vechten met vader, maar ik kon beter in de echte werkelijkheid een oplossing zoeken.
Wat mij eraan doet denken dat ik me afvraag of je mogelijk met autisme te maken hebt. Bij vader maar ook bij dochter.
Je dochter wordt dan voortdurend overvraagt. Ze heeft meer uitleg en praktische hulp nodig dan ze krijgt en er worden te hoge eisen aan haar gesteld. Om daar onderuit te komen gaat ze 'liegen' en als je haar in de hoek drijft - boos wordt, eisend voor haar staat of haar zelfs aangrijpt- raakt ze in paniek en gaat jou te lijf. Net als bij broer en zus.
Hier kon dochter doordringend krijsend tegen broer tekeer gaan, die dan in paniek raakte en dochter omver liep op weg naar zijn veilige kamer.
Hele andere hulp heb je dan nodig.
Maar ook dan moet je echt eerst zelf stoppen met de oorlog.
Maar ja, blijkbaar heb je het idee dat er 'hulp' kan komen die jou 'gezag' kan herstellen en die dochter wel kan dwingen.
Ik wens je heel veel sterkte.
inderdaad
Laat je oudste dochter bij haar vader blijven. Hoe harder jij nu aan haar gaat trekken, hoe harden zij zich gaat verzetten. Dat doet meer kwaad dan goed. Laat haar weten dat ze bij haar vader kan blijven wonen, maar dat jouw deur altijd voor haar open staat, mits ze zich natuurlijk houdt aan afspraken die gelden in jouw huis.
Zo kun jij je ook op je andere kinderen richten (die jou ook hard nodig hebben) en zorgen voor een prettige en stabiele situatie thuis.
met zo'n instelling
Kun je je ook afvragen of jij zelf niet het slechte voorbeeld hebt gegeven aan je dochter. Blijkbaar mag je tekeer gaan en iemand in een hoek drijven als je het er niet mee eens bent. En jij denkt dan, een volwassene mag dat. Maar een kind, en zeker een kind met autisme ziet het verschil niet. Die neemt jou slechte voorbeeld letterlijk over.
Ik zie soms een kind die dan zelfs de tekst overgenomen heeft, dat is aparte volwassen taal.
Dat laat zich niet oplossen met nog meer dwang door jezelf of door instanties, maar dat laat zich oplossen door een stapje terug te doen, te de-escaleren en te werken aan een beter begrip van elkaar.
En die internetzaken, dat zijn zaken die vanzelf beter kunnen worden, als je prioriteiten maar goed zijn.
Maar blijkbaar is 'vechten' ook soort van verslavend. In je recht staan, gelijk hebben, het niet pikken, zelfs de school of de hulpverlening vind 'het' ook.
Alsof er een adrenalinekick geproduceerd moet blijven worden.
Stel prioriteiten
Wat wil je bereiken.
Veiligheid en een geborgen omgeving voor je dochter.
Laat elk ander gevecht los.
jasam
èn veiligheid en een geborgen omgeving voor de andere 2 kinderen. Daarvoor is het wellicht ook beter als de oudste voorlopig dan maar even bij de vader blijft wonen.
@Jippox
Dat schrijf ik in bericht #14 ook al.
En klopt, laten we de andere twee kinderen ook even in het vizier houden.
laat haar zelf betalen
zelf abonnement betalen. met een bijbaantje. kijken hoe lang ze dan nog internet.
hulpvraag
http://www.ouders.nl/opinie/enkele-reis-jeugdgevangenis
Nou worden kinderen niet meer in de jeugdgevangenis geplaatst, daar is succesvol actie tegen gevoerd, maar wel in een gesloten jeugdinrichting. En ook daar volgt geen behandeling en je ouderlijke gezag wordt er ook al niet hersteld.
"Het uit zich ook in het advies van Aleid Grijpma zelf. Ze adviseert gezinsbegeleiding: "Uzelf moet leren hoe u de ouderlijke macht weer in handen kunt krijgen, en uw dochter moet leren om zich weer aan de regels te houden (wat overigens niet eenvoudig zal zijn, als iemand zich al jaren daaraan onttrokken heeft)."
"Met dit advies wordt een route ingeslagen die wij in het zwartboek uitvoerig beschreven hebben, en die uiteindelijk eindigt in de jeugdgevangenis. Een plek waar deze kinderen overduidelijk niet thuishoren, omdat het geen criminelen zijn en omdat ze er niet behandeld kunnen worden.
Eerlijke voorlichting
Het zou toch iets eenvoudiger kunnen zijn. Als er een manier is waarop ouders goed om kunnen gaan met kinderen met ODD/CD (of zelfs door hun wijze van opvoeding deze gedragsproblemen hadden kunnen voorkomen), vertel dat dan. De moeder vraagt om niets anders dan dat."