U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Gierig?
We hebben hier in huis drie pubers. Meisje van 14, zoon van 15 en zoon van 17. In tegenstelling tot wijzelf en de andere twee andere kinderen lijkt de oudste zoon een enorme krent. Nergens voor nodig overigens want hij krijgt ruim zak/kleedgeld en werkt er nog bij. Er staat ruim 2000 euro op z’n spaarrekening bijvoorbeeld. Feitelijke is ie de rijkste in ons huishouden.
Ondanks dat we geen kerstkadotraditie hebben heeft iedereen uit eigen beweging kadootjes voor elkaar gekocht. Ik weet inmiddels dat hij voor mij een zak chips heeft gekocht. Die ligt ingepakt onder de boom. En voor de rest van de huisgenoten heeft ie een chocoladereep gekocht, uit de supermarkt waar hij werkt. Met korting. Voor m’n laatste verjaardag kreeg ik van hem een spray om schoenen waterdicht mee te maken. Ter illustratie.
En nou hoeft het allemaal echt niet duur te zijn. Interesseert me niks. Maar een beetje blijk van moeite voor de ander kan niet echt kwaad naar mijn idee. Ik merk dat ik er een beetje boos en verdrietig van word. Ik waardeer geen zak chips als kado. Die koop ik namelijk wekelijks voor gemeenschappelijk gebruik en liggen in de voorraadkast.
Wat moet ik hier nou mee? Laten gaan en me niet druk maken? Of is dit iets wat we met hem moeten bespreken? Ik weet dat de andere kinderen meer moeite hebben gedaan dan hij.
Hebben meer pubers dit? Hoe gaan jullie er mee om?
Kenfan
Goed onthouden kenfan! We zijn ruim 7 jaar lat-samengesteld gezin waarvan 2 jaar wel samenwonend. Dat gaat overigens hartstikke goed. En dat vinden oprecht alle huisgenoten. Mijn keus om in “we” te praten, en “onze” kinderen, is een bewuste. Dat we een samengesteld gezin zijn heeft er In deze casus niet zoveel mee te maken. Ik kan me wel voorstellen dat je de conclusie trekt dat hem op dat vlak iets dwars zit. Dat is op basis van de informatie ik hier heb gedeeld logisch maar wel iets te kort door de bocht. Zoon en ik kunnen het over het algemeen prima vinden, en ik denk zelfs dat als hem iets dwars zit hij als eerste naar mij komt ipv naar z’n ouders.
Je hebt zeker gelijk dat het aan z’n vader is. Ik bemoei me er ook zeker niet mee naar hem toe. De opvoeding is niet aan mij. De afspraak is dat we wel elkaars kinderen aanspreken als persoonlijke grenzen worden overschreden. En dat is nu een beetje het geval qua van zak chips als kado.
Vooral mijn echtgenoot heeft last heeft van z’n gedrag. En dat bespreekt hij natuurlijk wel met mij. Hij wil daar graag met zijn zoon over in gesprek en bespreekt met mij hoe hij dat zal aanpakken. Daar is ie nu uit. Hij gaat eerder dit soort dingen met hem bespreken en op weg helpen. Ipv het er op aan laten komen. Dat is wel man z’n opvoedstijl. Helpen te repareren aan de achterkant. Ik ben meer van het regelen aan de voorkant. Allebei prima 
Dank voor jullie hulp!
Spaargeld
Mijn kinderen hebben een spaarrekening waar al het contant geld dat niet meer in hun portemonnee past op gestort wordt, plus zakgeld, of af en toe een extra storting bij vakantiegeld of van opa en zo. Aangezien ze nauwelijks iets uitgeven gaat dat bij 17 jaar wel een aardig bedrag zijn. Dus daarom leek het me niet enorm veel om vanaf de geboorte opgespaard te zijn, maar misschien heeft niet ieder kind zo lang al een spaarrekening natuurlijk.
Ik had vroeger ook wel wat (zilvervloot of zo?) Maar dat was na een jaar op kamers en collegegeld en boeken wel op.
Ps kenfan.
Je reactie zet me wel aan het denken overigens. Het zou een loyaliteitsconflict kunnen zijn. Hij is enorm loyaal naar z’n beide ouders maar ook zeker naar z’n moeder, die zelf niet heel stabiel is, en mij liever in 1000 stukjes ziet. Dank voor je andere insteek.
Hmmm
Met deze nieuwe gegevens kijk ik er toch wat anders tegenaan. Ik vond je in je post namelijk erg negatief over je zoon. Een beetje te weinig coulance zeg maar. Ik kon er ook niet Helemaal de vinger op leggen maar nu begrijp ik dat het niet je biologische zoon is. Ik ben benieuwd als het om je eigen kind ging je ook zo negatief had geschreven. Ik denk dat je dan milder was geweest en ook meer goede eigenschappen had genoemd tussen neus en lippen door. Dat miste ik nu. Misschien was je milder geweest als het wel je eigen zoon was geweest. Verder vind ik dat er geen goede afspraken zijn gemaakt. Sommige kinderen hebben dat nodig. Ook over dat rijbewijs ben je erg negatief. Ook hier vraag ik mij af of je er ook zo’n punt van maakt als het om je dochter zou gaan. Misschien iets om over na te denken.
Ja sorry
Nog 1x. Ik lees nog even een aantal post door en je hemelt je dochter steeds zo op en geeft wel erg veel af op je bonuszoon. Misschien moet je je eigen berichten nog even goed doorlezen.
Snap t niet
"De kinderen krijgen in de zomer altijd wat vakantie geld. En als we dan in het buitenland zijn trakteren de kinderen meestal uit zichzelf een keer op een ijsje voor iedereen. Hij nooit. Ook de hints pikt ie niet op. Je moet echt tegen hem zeggen dat hij een ijsje gaat betalen voor iedereen."
Dus je geeft ze geld en dan moeten ze het in de vorm van een ijsje deels teruggeven aan jullie.
Waarom geef je ze dan niet minder en trakteer je zelf niet op een ijsje?
Dat is wel heel omslachtig.
Verder: het zit er duidelijk niet in. Duidelijkere afspraken maken: 5€ is geen 2€ en je koopt iets van een lijstje voor het spel en een evt kado. Toch maar traditie maken dan denk ik.
nou
Als hij het bij iedereen zou doen en het dus geen loyaliteitsgebeuren is, en het zou mijn eigen zoon zijn, zou ik wel een gesprek er over aan gaan met mijn kind. Gewoon om uit te leggen dat een beetje vrijgevigheid in de juist proportie de interactie tussen mensen wat aangenamer maakt. Met een anders iets gunnen, maak je je zelf meer geliefd dan altijd maar op de centen zijn. Het is gewoon niet zo sociaal en ik vind het als ouder mijn plicht mijn kinderen dat bij te brengen.
Maar goed, in dit geval is dat aan de vader natuurlijk
Lastige positie
Wat ik er uit haal is dat je in een positie zit waarin je eigenlijk niet kan klagen over wat jouw kant op komt. Je partner, zijn vader wél. Maar moet je dat willen?
Het is niet prettig misschien dat zoon op deze manier leuk denkt te zijn, maar kan het een idee zijn om je er op in te stellen en gewoon erg blij te reageren. Heerlijk! Net wat je wilde! Vervolgens verras jij hem ook met een ingepakt potje dipsaus " kunnen we gezellig samen dippen!"
Bonus zoon
Hij doet het zeker niet alleen bij mij hoor. Ook bij z’n vader. En ik kan me voorstellen dat ik negatief overkom maar dat ben ik zeker niet. Daar vroeg ik alleen geen advies over, over z’n goeie punten. Zoon is loyaal, een harde werker. En hij is vaak ook gezellig aanwezig. En m’n eigen kind kan ik op het gebied van oog hebben voor de omgeving beter lezen omdat ze op me lijkt.
Als je zoekt op topics over een kind dat bloed onder m’n nagels haalt vanwege dr dagelijkse gezeik over eten en alles waar maar de schijn van vitamines in zit, en de twee andere kinderen die elke dag alles met liefde opeten dan is het perspectief weer anders. En dat gaat over m’n eigen bloedje. Zo heeft elk kind zo z’n eigen dingen waar ik af en toe raad om vraag.
Kun je van alles achter zoeken natuurlijk. Bijvoorbeeld dat ik zo’n stiefmoeder ben die z’n eigen kind ophemelt en voortrekt. Mag je allemaal denken. Het niet zo. Ook de aanname dat ik wellicht geen punt van een rijbewijs zou maken bij mijn kind. Ik zou juist bij m’n dochter wel een punt maken van dat rijbewijs, en deed ik dat bij zoon niet. Simpelweg omdat ik zelf geen rijbewijs heb en daar geen meerwaarde van zie, en zeker niet voor een 17jarige. Kan ook gewoon :-)
Hints
Ik zie een aantal keren vage hints/aanwijzingen voorbij komen. Dat zou ik hier niet hoeven gebruiken. Ik voel me dan weer niet bezwaard om gewoon te zeggen dat ik wil dat ze een verjaardagscadeau voor me moeten kopen. Ik heb zelfs een hekel aan insinuaties. Mijn neefje heeft daar een handje van. Dan zegt hij dingen als ‘ik heb zo’n dorst.’ Dan antwoord ik dat ik dat heel vervelend voor hem vind Als het kwartje dan niet valt zeg ik wel dat hij gewoon om drinken moet vragen hoor, maar tante Phryne kan niet zo goed tussen de regels doorlezen.
Phryne
Je neefje is dus verlegen en durft het niet rechtreeks te vragen?
Maar
Als ik het goed begrijp zijn er geen duidelijke afspraken gemaakt over kerstkado's kopen. Als dat zo is dan vind ik datjij hier een flinke steek hebt laten vallen. Hij is duidelijk niet toe aan zoiets ongeorganiseerds en nu zit je metde gebakker peren, uhh chips.
Als 1 vd aanwezigen moeite heeft met zo'n setting moet je het dus strakker organiseren. Lootjes trekken met een verlanglijstje bijv. Als een kind geen geld heeft voor kadootjes doeje het toch ook anders? Of als een kind ziek is en de deur niet uit kan?
Ook in de vakantie vind ik het suf: hier heb je zo maar ...€ maar je moet wel begrijpen dat je ons allemaal een ijsje moet geven. Nee dat kan deze jongen dus niet aan, heeft daar moeite mee of geen zin in. Waarom ben je niet wat duidelijker? Hier is 30€ en hier is een tientje. Ik verwacht van jou dat je geheel spontaan een keer een ijsje voor ons allen betaalt (en nog vind ik dat een suf iets, het is jouw geld, geef hem minderen koop zelf dat ijsje).
En ik zou wat minder negatief zijn over sparen en dat rijbewijs. Waardeer dit kind om die houding. Er zijn er genoeg die dat geld gewoon vd ouders krijgen, kost veel meer dan een zakje chips of een ijsje. Is zo'n kind dan opeens veel leuker omdat die dat geld krijgt en wel met leuke kadootjes komt?
Voor de duidelijkheid, mijn zonen moet ik duidelijk vertellen wat ik bedoel met verjaardagen, moederdag, kerstkadootjes en dan nog ging het wel eens mis (jongste had ooit voor oudste een pen gekocht voor zijn verjaardag en andersom was het kado veel duurder bijv). Ik kom niet weg met vage aanwijzingen maar ik ben blijdat ze zo goed met geld omgaan en bij jouw zoon: zo duidelijk een doel hebben met geld, en geen gat in de hand!
Wederkerigheid
ik snap best dat er mensen zijn die het nogal geforceerd over vinden komen. Maar ik ben van mening dat als je als ouder bepaalde normen graag mee wil geven aan je kinderen je dat je binnen de opvoeding momenten moet creeeren om dat te stimuleren en onder de aandacht moet brengen.
Voor ons is dat attentheid, wederkerigheid en aandacht. Je aansluiten bij de behoefte van een ander. Het hoeft niet gelijk goed, en misschien vinden de betreffende kinderen het wel onzin en lappen ze het uiteindelijk aan hun laars. Allemaal prima, maar wij voelen als ouders wel de inspanningsverplichting.
Dus ja, ik vind het belangrijk dat áls je een kadootje koopt voor iemand, ongeacht of dat nou afgesproken is of niet, je daar aandacht aan besteedt. En ja, ik vind het ook wel attent dat als we op vakantie zijn en je vakantiegenoten trakteert op een ijsje, wat te drinken haalt oid.
Daar zijn veel meer momenten voor te bedenken natuurlijk. En geldt dat ook voor dingen die niet met geld te maken heeft. Uit jezelf helpen in huis, je oma een appje sturen op dr verjaardag. Toen ze klein waren kregen ze er een opdracht voor, daarna werden het hints, en inmiddels zou wat eigen initiatief toch op z’n plaatst zijn.
Ik wil helemaal geen duidelijke afspraken maken met m’n kind over wanneer hij kados moet kopen. Ik wil m’n kind leren hoe je, als je dan toch besluit een kerstkado te kopen, hoe je iets koopt waar iemand anders blij van wordt en hoe je dat aanpakt. Daar heeft ie de rest van z’n leven wat aan. Kan ie ook nog eens onverwacht met een kadootje aankomen ipv wachten op een opdracht. Zal z’n toekomstige partner vast enorm op prijsstellen.
Ja maar
Het is je bonuszoon waar je welgesteld 2 jaar mee samenleeft. Hij was al 15 jaar Bovendien zit gewoon niet iedereen zo in elkaar. Verder eens met post van Triva. Maak duidelijke afspraken ipv dat vage gedoe. Dan krijg je inderdaad dit. Weest trots dat hij al zoveel gespaard heeft. Zit die jongen niet zo op zijn nek.
Humor
'Goh, gelukkig kon dit er nog van af'. En als hij zijn rijbewijs heeft: 'Daar gaan onze kerstkadootjes'. Maar ik zou dat aan vader overlaten.
Tsjor
Swaen
Ik snap heus wel wat je wil maar je bent niet al 17 jaar bezig met dit kind. Jullie hebben een achterstand in wat jij belangrijk vindt in de opvoeding. Je zult dus echt duidelijk moeten zijn en moeten zeggen wat je wil mét uitleg waarom. Keer op keer, nu is te vroeg. Dat ijsje zou ik mijn kind uitleggen als hij met ánderen mee op vakantie is. Niet met het eigen gezin. Ijs betalen met geld wat je van je stiefmoedet kreeg vind ik gek.
Vader
Ik ben inmiddels al bijna 8 jaar z’n stiefmoeder, en al 10 jaar samen met zijn vader.
En dit is een punt waar z’n vader zich druk over maakt en met mij bespreekt. En ik ook zeker herken en me aan stoor. Ik voed enkel m’n eigen kind op en laat die van de jongens aan m’n echtgenoot over. Zoals een stiefmoeder betaamt :-)
Swaen (attent jongen/meisje)
Ik zei niet, of iig bedoelde niet, dat een meisje meer attent zou moeten/kunnen zijn dan een jongen. Ik bedoel meer, dat het voor een gemiddelde jongen/man, zeker op die leeftijd, vaak een stuk lastiger is om een cadeautje (zeker als het om een heel gering bedrag gaat) te bedenken. Als ik, ook vroeger als tiener, voor een dergelijk bedrag een cadeautje moest kopen, bijv voor m'n moeder, dan kon ik nog wel iets bedenken in de vorm van een nagellakje of bijouterietje e.d. Lijkt me voor een jongen toch echt een stuk lastiger. Zonder dat ik nu iedereen in allerlei hokjes wil duwen, denk ik dat dat vaak wel zo is.
Kom op zeg! (Tsjor)
Vind je dat humor? Ik maak me wel eens schuldig aan dat soort opmerkingen, maar dan is het vooral rottig bedoeld en zeker niet als humor. Het is bovendien ook heel lullig als het gericht is naar iemand die niet door heeft wat hij verkeerd heeft gedaan.
In het algemeen vind ik het nogal een eenzijdige opvoeding als je kinderen wel wilt leren geven, maar vervolgens in de stress schiet omdat ze eigenhandig een boel geld sparen voor iets nutteloos als rijlessen (wat voor de meeste volwassenen het meest waardevolle diplomaatje is dat ze hebben).
Nee Swaen
Ik lees dat juist niet in je postings.
Ik lees juist dat je gedrag kind nogal afwijst omdat hij niet aan je norm voldoet.
Misschien lees ik dat niet helemaal goed hoor.
Maar ik denk niet dat hij wederkeriger of attenter wordt als jullie nu zo in zijn nek hijgen.
Wederkeriger zit 'm ook echt in heel veel meer zaken. Kadootjes goed verdelen is maar een trucje dat veel mensen kunnen leren. En dat kan dan ook prima op Triva' s manier. Echte wederkerigheid kun je niet afdwingen, dat begint met je ook echt af te stemmen op kind, want daar begint wederkerigheid. Je kind goed zien.
In dit geval zou dat ook kunnen betekenen dat je gewoon nu ter plekke even met hem spreekt en uitlegt waar je moeite zit. Want die onderhuidse afwijzing is niet bevorderlijk, juist niet voor de doelen die je stelt.
Goh Sam, wat jij toch allemaal uit de posts van Swaen haalt zeg. En daar je conclusies en oplossingen aan verbindt. Zeg maar een soort psychologie online meets cold readings.
Klopt
Ik vind z’n gedrag ergerlijk. Hij is vooral op
zichzelf gericht. Zoals ik schreef, een afnemer ipv een deelnemer. Heb ik moeite mee. Heeft z’n vader vooral moeite mee. En hebben de andere huisgenoten moeite mee. Daarom begin ik hier een topic. Om daar raad over te vragen en de situatie vanuithet perspectief van andere ouders met pubers te bekijken en tips te krijgen. Niet omdat ik denk dat ik de waarheid in pacht heb. En met een deel van de tips kan ik zeker iets.
Lastig
Ongeschreven regels zoals wel vakantiegeld krijgen maar dan de verwachting dat er een keer getrakteerd wordt zou ik ook lastig vinden. Dat zou ik in dat geval gewoon niet verwachten.
Cadeautjes met kerst kun je ook gewoon duidelijk over zijn: dat doen we wel of dat doen we niet maar dat ambivalente is eigenlijk veel lastiger.
Ik zou daarin ook wat duidelijker zijn qua communicatie: dit is het plan en dit zijn de verwachtingen. Dat is handiger.
Het is jammer dat je zoon niet attent is verder. Dat zit hem inderdaad niet perse in geld/cadeautjes maar ook in andere zaken. Daar zou ik meer de nadruk op leggen dan geld. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen attent zijn, in de zin dat ze mensen in hun omgeving helpen en aandacht & tijd geven, zeker als er moeilijke of verdrietige zaken spelen. Het hangt natuurlijk wel samen maar mijn insteek zou meer daar zitten. Het gaat niet om het bedrag wat je zoon aan de zak chips heeft uitgegeven maar wel aan de moeite die hij er in heeft gestoken (niet dus) en dat je best iets kleins kan geven (of zelfgemaakt of tweedehands) mits het wel heel passend is bij de persoon. Dus dat zou mijn insteek zijn.
Dat het je stiefzoon is maakt het wel wat gecompliceerder. Met een kind wat niet je biologische kind is moet je toch iets voorzichtiger omgaan want dan spelen er vaak andere zaken mee. Het is inderdaad handiger dat je man het gesprek oppakt. Ik vind wel dat je man er hem op aan mag spreken. Hij is geen klein jochie meer maar een bijna volwassen man dus het is tijd dat hij zich ook zo gaat gedragen.
Rijbewijs
Nu je uitlegt dat hij spaart voor rijlessen kijk ik er ook iets anders tegenaan. Je hebt zelf geen rijbewijs, maar jullie hebben wel een auto, toch? En het is fijn wanneer jij met iemand mee kan rijden, het is fijn dat man wel een rijbewijs heeft. Toch? Ik wil hiermee zeggen dat het halen van een rijbewijs dus ook een sociale functie kan hebben. Misschien vervoert hij jou straks met plezier naar het station, ik noem maar iets.
Natuurlijk vindt hij autorijden vooral zelf belangrijk en daarom draait hij nu elke cent om. Ik snap dat wel, veel jongeren krijgen rijlessen van hun ouders. Hij moet het zelf bij elkaar sparen en hij begrijpt precies hoe hard hij daarvoor moet werken. Ik zou hem financieel nog even ontzien tot zijn rijbewijs binnen is. En verder bedenken dat je een bepaald soort attent gedrag niet af kan dwingen. Als je vindt dat hij teveel "profiteert" dan gewoon wat verzorging afschaffen. Toch zelf naar huis fietsen als hij besluit om het laat te maken.