Geen respect

Lik op stuk

Hier ook een 12 jarige, die bij vlagen pubert. Als ze zo respectloos is, zorg ik altijd dat ze er zelf last van krijgt. Ik verdom het om haar balletspullen te wassen, of (nog erger) ik was ze vlak voor ze moet dansen, zodat ze kleddernat zijn. Tja kind, DAT gebeurt er als we hier in huis geen rekening met elkaar houden. Ze spreekt nog wel eens af met een vriendin op een tijd dat wij eigenlijk samen bijvoorbeeld gymschoenen zouden gaan kopen, dat moet dan maar een paar uur later vindt ze. Jammer, dan maar geen gymschoenen, als jij je niet aan de afspraak houdt moet je daar zelf last van hebben.
Dochter hier is vooral van het vooruitschuiven. JAHA, doe ik ZO. En dan gebeurt het natuurlijk niet. Moet ik een formulier invullen of geld geven voor het een of ander, dan is het ook JAHA, doe ik ZO. En dan ook niet doen, tot dochter wanhopig staat te smeken omdat ze anders niet mee kan doen aan een tripje of iets anders leuks. En dan ik: Ik ZEG toch, ik doe het ZO?
Vervolgens een goed gesprek, dochter noemt het preek, over rekening met elkaar houden en je aan afspraken houden. Dan gaat het weer een tijdje goed, tot de volgende puberaanval.
Verder sluit ik ook leuke deals met dochter: als zij gemiddeld een 8 staat op school, ruim ik voor haar de afwasmachine uit (heeft ze een hekel aan). Reuze stimulerend voor het huiswerk maken. Moet je natuurlijk wel zeker weten dat het kind ook daadwerkelijk in staat is om zo hoog te scoren, anders is het zielig.
Succes in puberland!

Precies

Zoon zat ooit verdiept in een Duckie,en gaf vrijwel geen sjoege op mijn vragen en opmerking over iets wat echt gebeuren moest.Dus toen hij een week opgetogen de trap afdenderde om te melden dat het maandag dus zakgelddag was,zat ik verdiept in mijn krant en gaf geen sjoege,tot zijn grote ergenis.Het kwartje viel.
Bastet

Praten

Hoi,

Op momenten dat de sfeer goed is kan je dit soort dingen bepraten. Meestal zijn ze dan wel voor rede vatbaar. Aangeven dat je hier samen woont en dingen voor elkaar doet, zij dus ook. Als je iets vraagt en het antwoord is nee, kan je het misschien beter anders formuleren, meer in oprachten. Bijv. wil je even de vaatwasser legen, kan met nee beantwoord worden. Als je zegt, na het eten ga jij even de vaatwasser legen en ik ruim de keuken op werkt het misschien beter. Ze kan dan nog wel nee zeggen, maar dan zou ik liefjes antwoorden dat het geen vraag was maar een opdracht. En ik zou zorgen dat het gebeurd, ze komen bij mij niet weg met een nee. Als je ze met 12 al over je heen laat lopen doen ze dat met 16 helemaal.
Soms geef ik ze ook een andere suggestie, wil je dan iets anders doen (niet tijdens ruzies zoiets doen natuurlijk) bijv. als een kind een gruwelijke hekel aan een bepaald klusje heeft kunnen we ook iets anders verzinnen, als het maar een helpende hand is in het huishouden en ze zich er niet te makkelijk vanaf maken. Zorg ook dat het een gesprek is tussen jullie een geen monoloog van mama.

Succes,
Maxime

Als een reactie echt brutaal of respectloos is

zei ik er iets van. Maar wel op zo'n manier dat het niet mis te verstaan is. Ik heb de indruk dat dat wel aan is gekomen. Ondanks hun leeftijd vragen ze mij nog steeds netjes om bepaalde zaken en als ze eens iets zeggen wat op het randje is dan volgt snel 'grapje...'
Terugkaatsen kan helpen, maar ik ben daar geloof ik te goedhartig voor, maar ik vind het ook een vorm van naar hetzelfde niveau verlagen en daar heb ik niet zoveel zin in.

Helemaal eens

... met de lik-op-stukkers. Alleen heb ik er errug veel moeite mee consequent te zijn. Mijn woede laait makkelijk op, maar ebt ook zo weer weg...
Brutale monden accepteer ik niet (oplaaiende woede;-)), maar wat Stoepkrijt en Bastet omschrijven, ja, dat zou ik ook willen kunnen. Ze later terugpakken op hun eigen gedrag.
(dochter van 13 trouwens, dus ik weet precies waar deze draad over gaat;-))

Niet helemaal harteloos hoor

Als de boodschap is aangekomen krijgt dochter heus nog wel dat ingevulde formulier of het geld dat ze nodig heeft, hoor. En er ligt ook nog wel een droog balletpakje, misschien niet dat ene coole pakje, maar ze hoeft echt niet in een jute zak naar ballet. Het gaat er mij om dat ik de volgende keer alleen maar even fijntjes hoef te wijzen op het feit dat ik echt in staat ben haar leven aanmerkelijk minder aangenaam te maken dan het is. En dat we... blablabla, dan volgt de 'preek':-)

Lik op stuk

Bedankt allemaal voor jullie reacties.
Het lik op stuk beleid lijkt mij ook wel wat, nu nog even kijken hoe dat in de praktijk gaat, zonder dat ik mezelf daarmee in de vingers snij

Hoe gaan jullie er mee op als ik vraag om aan tafel te komen zitten bijvoorbeeld en ze gewoon 'nee' zeggen en blijven zitten?

Roos

consequentie inbouwen.

Je bent samen een gezin, iedereen moet weleens iets doen waar hij/zij geen zin in heeft (zoals opstaan en aan tafel gaan zitten bleeehhh).

Eigenlijk vraag je niet of ze aan tafel wilt gaan zitten maar kondig je aan dat op dat moment de gezamenlijke maaltijd begint. Dat kan alleen maar als iedereen dan komt. Onttrekt ze zich daaraan, dan kan je haar bord en servies weer naar de keuken brengen.

Ja precies

Als kind bijvoorbeeld zegt 'ik wil niet aan tafel eten' kun je dat beantwoorden met 'je gaat aan tafel zitten, ook al eet je niet'. Geen vraag, maar een feit.

Dochter

Ik vertelde dit draadje aan mijn dochter van 15 en ze gaf als suggestie, als ik haar moeder was geweest had ik haar laptop en telefoon en ipod afgepakt als ze niet zou luisteren.

En wat je daarnet schreef, als ze blijft zitten. Wat zit ze dan te doen? Tv kijken? Die zou ik uit zetten, evenals computer of wat dan ook. Ik zou natuurlijk nogmaal zeggen dat ze nu moet komen en het haar anders daar onmogelijk gaan maken. Tv/laptop/computer uit. Boek uit handen halen, zoiets. Nu-komen-zitten. Oh en na het eten (als het daarom ging) kon ze wat mij betreft meteen naar haar kamer vertrekken. (zonder laptop, ipod en telefoon)

Maxime