Dochter vindt zichzelf te zwaar

Attenderen

Attenderen dat het prima is om overgewicht te voorkomen maar dat doe je door gezond te eten en niet te lijnen want dan loop je het risico op jojoen en op obsessies met eten. En dat gun je niemand.

waarom?

Waarom vindt ze zichzelf te zwaar? Als ze dat om een bepaalde reden vindt, kan ze er iets aan doen. Ik zou daarover praten, zeker als ze het zelf aangeeft.

Volgens de Kinder bmi valt haar gewicht binnen het normale, wel aan de bovenkant ervan. Sommige kinderen (meiden) worden in de pubertijd fors zwaarder, maar dat hoeft natuurlijk niet. Dat is afhankelijk van haar levensstijl.

Andere 14-jarigen

Jouw dochter heeft ongeveer een zelfde BMI als de mijne (16 jaar). Mijn dochter vindt zichzelf ook te zwaar, maar heeft het ook vaak over magere meisjes in haar klas. Veel meiden zijn op die leeftijd ook nog van die magere sprietjes, en daar valt natuurlijk niet tegenop te concurreren als je een normaal postuur hebt.
Volgens de kinder bmi zitten ze trouwens prima in het midden, helemaal niet aan de bovenkant van het groene deel.

Volgens de website die ik raadpleeg moet ze tussen de 15,43 en 23,34 zitten. Ze zit op 20,43 da's dus in de bovenste helft van het gezond gewicht spectrum.

Nog niets aan de hand hoor, als ze het de komende jaren 'in toom' kan houden. Vaak worden meiden vanaf 14 juist flink zwaarder. Maar ik ken ook meiden die rond hun 18e te zwaar waren maar 10 jaar later juist weer een beter gewicht hadden. Hangt ook van de aanleg/genen af.

Ze zit net in de bovenste helft, zeg maar gelijk aan 22 voor volwassenen. Dat vind ik echt geen 'oh jee je mag wel oppassen' situatie.

vroege ontwikkeling

Met haar 14 jaar is ze qua lichamelijke ontwikkeling veel verder dan de meeste meiden uit haar klas. Ze heeft heupen, flinke borsten (ruime c-cup), was al op de basisschool al bezig met de puberteit. Ze ziet eruit als een jaar of 16 en dat is niet te vergelijken met sommige meisjes die amper borstontwikkeling hebben, zo'n 15 cm kleiner zijn, in de kindermaten vallen, nog geen acné hebben etc. en die dus van die dunne sprietjes zijn. Sommige kinderen sporten ook heel veel en dat zie je: ze zitten gewoon strakker in hun vel. Nou, mijn kind dus niet. Ze vergelijkt zichzelf met anderen, maar die anderen zijn of doen anders dan zij. Ik kom niet verder als: gewoon gezond eten, wat je doet aan sport, lekker meedoen en verder doorgaan met ademhalen. Het zit voor het grootste deel tussen haar oren. Ze houdt niet echt van sporten, dat helpt dus niet. Fietsen naar school is een kilometer of 5-6, ze gaat om 10 voor 8 de deur uit en moet om half 9 op school zijn, een indicatie van haar snelheid met fietsen....

Hoe kom jij aan 22 dan?

Je moet echt geen volwassen bmi berekening maken voor kinderen. Die worden alleen maar zwaarder en daar moet je nu al rekening mee houden, vandaar die kinder bmi meter. Op de schaal van het normale voor meisjes zit ze op 63%.

Ik zeg nergens dat ze moet oppassen maar als zij ermee zit kan het toch geen kwaad om erover te praten. Is het omdat ze vervelende opmerkingen heeft gehoord? Is het omdat ze zich vergelijkt met de slankste meisjes uit de klas? Omdat ze bepaalde kleren aan wil? Lijkt me als moeder nuttig om het gesprek aan te gaan, zonder te oordelen.

Marieke

Onze postings hebben elkaar gekruist. Maar wat jij noemde van die lichamelijke ontwikkeling speelt natuurlijk een belangrijke rol. Daardoor is zij zwaarder dan haar vriendinnen, maar die hebben dat nog voor de boeg.

Misschien is het ook een gevoel van schaamte. Dat zij al zo'n vrouwenlichaam heeft en de meiden in haar klas nog niet.

Krullevaar

Tussen 15 en 23 zit 8, dus 19 is precies op het midden. 20 zit daar net boven. Bij volwassenen is het midden (18,5-25) ongeveer 21, dus 22 net daarboven.
Helemaal goed dus bij dit meisje. Sporten is goed, dan wordt je wat strakker, en gezond eten, veel groente, is ook een aanrader.

Maar ben ik nou gek....

Dat ik 'love handles' oftewel vetrolletjes bij een 14 jarige op zich wel een teken vind dat ze aan de stevige kant zijn? Bmi normen zijn nogal breed, en ook al zit je in het groene deel, afhankelijk van je bouw kun je dan alsnog best aan de magere of behoorlijk stevige kant zijn.

Let wel, ik vind obsessies met eten en gewicht niet echt verstandig, zeker niet voor een puber, maar ik vind het wel gevaarlijk om het normaal te gaan vinden dat kinderen vetrolletjes hebben. de helf van volwassen Nederland heeft overgewicht, en dat getal zou eerder omlaag dan omhoog moeten...toch?

Ingrid

Love handles

Ik denk dat heel veel volwassenen bij een normaal bmi lovehandles hebben dus ik zou mij daar niet meteen erg druk om maken.

Wat ik niet zo goed begrijp is dat er klasgenoten zijn van 14, meisjes dus, die nog voor de groeispurt staan? Echt?

Jamie.

Ik had het over pubers, niet over volwassenen...dat je op een gegeven moment als volwassene iets minder strak in je vel komt te zitten lijkt me logisch. Maar ik denk dat het niet gek is dat het percentages vowassenen met overgewicht stijgt als men het 'gewoon' gaat vinden dat kinderen / pubers vetrolletjes hebben. Soort van glijdende schaal.

Ingrid

En Jamie,

Ik heb zo'n dochter. De jongste. Wordt volgende maand 14, is in de lengte al wel wat omhoog geschoten ( tegen de 1.65) maar de breedte moet nog komen. Ze weegt net 40 kg, en trekt nog steeds haar spijkerbroeken aan zonder de knoop en/ of rits los te maken.

Ingrid

mening

Katniss - als je het berekent zit de op 63% van de schaal, dus wel iets meer dan net erboven.

Helemaal nog niet verontrustend en je moet haar zeker geen complex aanpraten. Maar ik vind het wel een goede zaak dat zij zich ervan bewust is en erop wil letten. Als moeder zou ik daar samen over praten en niet wegwuiven.

Het kan ook zijn dat zij door haar flinke borstomvang zwaarder oogt dan vriendinnen of misschien de topjes/shirtjes die haar vriendinnen dragen niet meer mooi aankan.

Verder vind ik dat een meisje van 14 nog wel iets minder mag wegen, want het zal lastig voor haar worden om nog een gezond gewicht te handhaven als ze 40 is. Tenzij ze dan fanatiek gaat sporten ofzo. Nu werkt haar stofwisseling nog optimaal. Dit geldt overigens voor de meeste pubermeisjes vind ik hoor. Soms schrik ik van hun dikke billen en vraag ik mij af hoe ze eruit zullen zien op hun 40e.

En die BMI meter is inderdaad erg ruim en vind ik zelf daarom niet meer een goede richtlijn. Ik zit zelf op een bmi van 24 maar ben toch echt wel een paar kilo te zwaar.

Kijk ook naar leeftijd, bouw, wat past bij het kind.

Pubers

Volgens mij waren pubers vroeger, in onze tijd, ook regelmatig wat steviger. Ik was op mijn 13e met 1.53 m. en 43 kg. een van de slankste meisjes van de klas. Niet zo vreemd als je ziet wat voor zooi ze, al dan niet stiekem, naar binnen werken Dat een puber met heupen en borsten een stuk zwaarder is dan eentje die nog een sprietje is, is ook niet vreemd.
Overigens wel bijzonder dat ik nu stevigheid lijk te promoten. Voor mezelf hanteer ik andere normen maar mijn kinderen wil ik bijbrengen dat ze goed zijn zoals ze zijn, zo lang ze niet ongezond dik zijn.

Simpele tips

Ik denk dat je dochter baat heeft bij inzicht in de ontwikkeling van het vrouwelijk lichaam. En dat dat bij haar wat sneller gaat dan bij sommige anderen. Maar hun tijd komt nog wel. En de meeste mensen gaan qua bouw uiteindelijk op hun ouders lijken (nee, niet alle, ik weet het).

En als ze werkelijk wat strakker in haar vel wil zitten, kan ze wat meer gaan sporten (geeft ook een positief gevoel over jezelf) en wat op haar eten letten. Begin eens suiker te minderen. Ook helpt het misschien als ze het verschil tussen mondhonger en buikhonger kent. Als ze trek/honger heeft, kan ze beter iets echts met vezels, vitaminen en mineralen eten dan gaan snoepen. Geen zin in echt eten (bijv. een boterham)? Dan heb je ook geen echte honger (dus mondhonger, geen buikhonger) maar wil je mond gewoon "iets" voelen. Dan kun je misschien beter een glas water drinken of op wat rauwkost kauwen. En weet: voor veel mensen werkt het beter of 5x per dag een kleinere maaltijd te eten. Dit soort principes kan ze nu nog redelijk gemakkelijk aanleren. Hoe ouder ze wordt, hoe meer de minder gezonde gewoontes al ingesleten zijn.

Je dochter kan ook proberen in te zien (vaak tegen zichzelf zeggen) dat haar lichaam haar unieke lichaam is. Niet dat van een klasgenootje. Niet dat van een onbereikbaar ideaalbeeld. We hebben allemaal maar één lichaam, waar we goed voor moeten zorgen. Het goed voeden, beweging en rust geven. Als je dat doet, ben je perfect op je eigen manier. Eigenheid is prima. Als iedereen hetzelfde zou zijn, zou het maar een saaie boel zijn hier op aarde.

precies

Mooi gezegd Anke.
Moet zeggen dat gezond eten etc hier wel een issue blijft, komt regelmatig ter sprake. Maar anderzijds vind ik dochter, 12, tikje mollig, erg mooi zo. Een jaar gelden werd ze ook wat molliger en zijn we er vrij stevig mee bezig geweest. Daarop slanker geworden en nu dus weer molliger. Ik heb ergens ook het idee dat dit dus gewoon past bij dochter, dit is wat er steeds gebeurt als we er niet heel veel op letten.
Natuurlijk blijf ik opletten en moet ze zeker niet zwaarder worden. Maar ik vind dit wel bij haar passen.

dank Anke

Dank je wel Anke, ik zocht naar zo'n reactie.
Voor wat betreft de love handles, het is en blijft lastig voor een puber te kiezen tussen lekker en gezond. Maar ik wil er ook niet te veel in mee gaan, voor je het weet gaat ze excessief lijnen en dat is het laatste wat ik wil.
Qua bouw lijkt ze veel meer op haar vader dan op mij; toen ik 14 was, was ik ongeveer 1.70 m en woog ik amper 40-45 kg, ik was gewoon graatmager. Maar snoepen deed ik niet; het was er gewoon niet. Ik sportte heel erg veel, fietste nog meer.
Ik ga het gesprek nog maar 'ns een keer aan. Dank jullie wel.

Marieke

Ik heb al eens reacties van het forum (wel een selectie, hoor!) uitgeprint. Dan horen ze het eens van een ander :-)

Lichaamsbeeld

Vergeet ook even niet de invloed van de hormonen in deze leeftijdsfase. Onder invloed van de vrouwelijke hormonen komt er meer vetweefsel op heupen, dijen, billen en borsten. Bij sommige meisjes zal dit later gebeuren dan bij anderen en e.e.a. is zeker ook afhankelijk van de bouw van de ouders. Vandaar dat enorme verschil in lichaamsbouw. Je dochter heeft gewoonweg al een meer vrouwelijk lichaam dan andere leeftijdsgenootjes en dit is heel normaal; net zo normaal als de meisjes met sprietlichamen. Iedereen groeit en rijpt anders. Jammer genoeg is het "ideale" lichaam van/voor vrouwen totaal onrealistisch dun (fotomodellen, filmsterren) en zeker pubermeisjes spiegelen zich aan dit onrealistische en ongezonde lichaamsbeeld. Dit kan ook voor een vertekend lichaamsbeeld en onzekerheid zorgen. Leer je dochter dat ze haar eigen unieke, mooie lijf heeft; dat ze dit lijf accepteert en liefheeft en er goed voor moet zorgen dmv gezond eten en voldoende bewegen. Gewoon met gezond verstand en het moet wel leuk en haalbaar zijn. Beslist niet gaan lijnen en/of excessief sporten.

Lovehandles

Trouwens, met 1.58 en 52kg heb ik ook "lovehandles". Die ontstonden spontaan na mijn zwangerschap en zijn nooit meer weggegaan. Hormonen. Als ik gericht zou gaan sporten zouden ze misschien verdwijnen; misschien ook niet. Sommig vetweefsel is hardnekkig en domweg evolutionair bepaald. Maar ik zit er niet mee; dit is mijn lijf en ik ben nu eenmaal een vrouw. En ik vind het vele malen belangrijker om dit lijf zo gezond mogelijk te houden dan om met veel pijn en moeite dit lijf uit cosmetisch oogpunt zo strak mogelijk te krijgen en te houden.

Gezond

Ja hoor, helemaal mee eens Elisa, het is vele malen belangrijker dat je lichaam gezond is en goed werkt, dan dat het aan het ideaalbeeld voldoet. Maar ik vrees wel dat een puber daar nog niet zoveel boodschap aan heeft. Sporten heeft bij mij wel een positieve invloed gehad, in de zin van dat ik zelf voelde dat mijn lichaam "het goed deed" en dat was fijn.

Elisa

'Trouwens, met 1.58 en 52kg heb ik ook "lovehandles". Die ontstonden spontaan na mijn zwangerschap en zijn nooit meer weggegaan.'

Maar de dochter van TS is nog niet zwanger geweest. Dus dan kan ze nu beter nog geen lovehandles hebben (anders heeft ze na de eventuele zwangerschappen helemaal geen taille meer). Er zit nogal wat verschil in de bouw van een volwassen vrouw en die van een puber die de groeispurt al gehad heeft.

Ik was ook zo

Als kind was ik altijd aan de mollige kant. Wel sporten, niet veel snoepen, maar toch altijd behoorlijk stevig. Niet dik, maar moest vanaf begin pubertijd wel oppassen. Op mijn 14e (15e?) was ik lichamelijk volgroeid, 172 cm lang en ca. 64 kg. IN mijn studententijd iets zwaarder, tot ik weer meer ging sporten. Pas na de zwangerschappen zijn er een paar kg aan blijven hangen die ik er maar heel moeilijk weer af krijg, nu alweer jaren 68-70 kg. Soms met moeite iets lichter, maar er hoeft maar iets te gebeuren en het zit er weer aan. Kennelijk is dit mijn gewicht... Het is wel langzaamaan meer op mijn buik gaan zitten, benen en heupen zijn altijd stevig geweest. Een deel van het extra zit in mijn borsten, die zijn door de zwangerschappen (en borstvoeding) van A naar B gegaan. Wat ik prima vond.
Ik ken twee pubermeiden, zussen, die allebei altijd al groot en stevig waren, en in de pubertijd ook flink groeiden. Inmiddels zijn ze 20 en 16, en oudste heeft een prachtig (vol) postuur, maar niet te dik, jongste heeft die omslag nog niet gemaakt. Allebei wel een flinke D-cup denk ik, dus daar gaat ook gewicht in zitten. Moeder is veel kleiner en tengerder, vader is wel steviger. Broer heeft postuur van moeder (slanke gespierde slungel).

oppassenp

Heel erg mee oppassen, vanaf het begin inderdaad meedelen dat een gezonde levensstijl oké is, maar dat het niet door moet draaien