U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
dochter van mijn vriendin accepteert onze relatie niet
Ruim een jaar hebben mijn vriendin en ik een relatie. Mijn vriendin heeft een geadopteerde dochter van bijna 14 jaar. Vanaf het begin dat ik in beeld kwam heeft die dochter moeilijk gedaan over het feit dat haar moeder een vriend heeft.
In het begin kwam die dochter niet aan tafel eten als ik er ook was.
Er is geen communicatie tussen ons. Wel sinds een paar maanden een " hallo en dag".
Nu komt zij wel aan tafel zitten eten maar na het eten verdwijnt zij direct naar haar kamer.Aan tafel zit zij nors en gericht op het eten.
Normaal als ik er niet ben, geeft zij haar moeder een kus op de mond, als ik er ben weigert zij haar moeder een kus te geven op haar mond, omdat mijn vriendin en ik elkaar op de mond kussen.
Mijn indruk is, dat die dochter heel moeilijk kan schakelen , zwart-wit denkt en zeker niet genegen is water bij de wijn te doen.
Meerdere keren heb ik geprobeerd in gesprek te komen met haar
Vriendinnen van haar, waarvan de ouders gescheiden zijn, vinden het ook opvallend dat de dochter het er moeilijk mee heeft.
3 keer hebben we gezamenlijk met onze kinderen afgesproken, al die keren distancieerde zij zich volledig van de groep en zocht geen contact met mijn kinderen.
Als ik naar mijn vriendin ga om te eten, heb ik altijd mijn dochter van bijna 4 mee (alleenstaande vader met fulltime zorg).
De dochter van mijn vriendin zoekt amper tot geen contact met mijn dochter van bijna 4.
Mijn vriendin heeft ook meerdere keren met haar dochter gesproken, echter dat waren korte gesprekken en eindigde vaak ik ruzie tussen moeder en dochter.
IK vind het erg jammer, allereerst dat moeder en dochter er woorden over krijgen, en ten tweede dat zij moeite heeft met mijn aanwezigheid.
We zijn echt geduldig, spreken zoveel mogelijk af als haar dochter er niet is, doen er veel aan om geen provocerende actie te veroorzaken.
Graag zou ik ervaringen van andere mensen hier over horen en wellicht tips???!!!!
Alvast vriendelijk dank
Puber
Ik heb geen ervaring met samengestelde gezinnen, maar in ons traditionele gezin zit puber zit ook nors aan tafel en verdwijnt direct daarna naar zijn kamer. Lijkt me dus deels ook een puberprobleem...
Succes!
speciaal
Feit dat zij adoptiekind is, kan dat ermee te maken hebben?
Misschien is er een extra angst moeder kwijt te raken, nu vader ook weg is... (overleden, gescheiden?) Daarbij is belangrijk hoe oud ze was toen ze geadopteerd is.
Ik zou hierover een deskundige raadplegen en niet te snel het puur aan de puberteit te wijden.
Ondertussen zou ik proberen zo neutraal mogelijk te blijven. Niet te veel alle confrontaties vermijden, maar zeker ook niet provoceren.
Belangrijk te bedenken dat er waarschijnlijk een hele grote angst achter zit.
Sterkte
Klinkt bekend
Zo'n meisje van 14 zit nu eenmaal niet te wachten op een nieuwe vriend voor haar moeder, en al helemaal niet op een 'irritante' peuter. Misschien heeft moeder al verschillende relaties gehad die weer uit gingen, dus dan wacht dat meisje af of jij wel een blijvertje bent. Nou ja, en zoenen waar zij bij is, is natuurlijk helemaal vreselijk voor haar. Dat vinden veel pubers nog niet eens prettig van ouders die allebei van henzelf zijn ;-)
Probeer het contact niet te forceren. Stel je neutraal en belangstellend naar haar op, en vooral niet te hard willen plannen aan een toekomst. Jullie zijn immers nog 'maar' iets meer dan een jaar samen.
Heftig
Ik vind de reactie nogal heftig. Die van jouzelf wel te verstaan. Komaan, gaan labelen met zwart-wit-denken omdat die meid niet zit te springen om samen met jou en je dochter een gezinnetje te vormen? Wat had je dan verwacht? Je legt de lat veel te hoog, ook over je gedachtes hoe het zou moeten tussen haar en jouw eigen dochter. Je wilt eigenlijk dat je daar kunt doen alsof je thuis bent en dat dochter ook doet als anders, terwijl ze jou gewoon ziet als visite en als er visitie is ben je nou eenmaal anders als wanneer er niemand is. Ik zou ook zoiets hebben van: doei! En dat haar moeder haar erop aanspreekt vind ik vooral sneu voor dochter!
Ik zeg: niet groter maken dan het is. Het is een puber. Met bijbehorend pubergedrag. Ik zou ruimte geven voor pubergedrag, zolang het de gezelligheid voor de rest niet raakt. Dus: naar je kamer gaan mag, zwijgen aan tafel mag, komen klieren niet. En intussen zorgen dat het voor jullie zelf wel gezellig is, op een manier waarbij zij zich welkom kan voelen. Het komt wel. Heus.
Die dochter?
Het valt me op dat je in je berichtje meermaals spreekt over 'die dochter'. Misschien is het toeval, maar het doet me erg afstandelijk, zelfs afwerend aan.
Kan het zijn dat je iets van die afstandelijkheid ook uitstraalt in het contact met haar? Kinderen voelen het haarfijn aan als een poging tot contact niet welgemeend is.
Nogmaals, het kan toeval zijn maar het viel me wel meteen op.
Geadopteerd
Het is sowieso moeilijk als je moeder een nieuwe relatie krijgt. Het feit dat de dochter van je vriendin geadopteerd is, bemoeilijkt de zaak waarschijnlijk. Geadopteerde kinderen maken meestal een moeilijker puberteit mee.
Ik zou haar zoveel mogelijk respecteren en vriendelijk bejegenen. Niet te veel verwachten. Zelf laten zien dat je het goed meent. Geef het tijd, veel tijd.
toelichting
Graag wil ik reageren op jullie gewaardeerde reacties. Mocht ik een negatieve( al is het maar heel miniem) indruk over de dochter van mijn vriendin wekken, dan is dat geenszins mijn bedoeling, sterker nog ik accepteer en respecteer haar als mens volledig!!
Ik zal nog nauwkeuriger mijn woorden wegen.
Mijn vriendin en ik willen geen gezin met elkaar gaan vormen, wellicht in de hele verre toekomst(6 jaar of zo, mocht het zo zijn); wel leuk, spontaan en fijn met zijn alleen omgaan op de spaarzame momenten dat dit gebeurt.
Haar vader heeft wel een relatie met een vrouw, die de dochter accepteert; de vriendin van haar vader gaat ook mee op vakantie.
En, voor de zekerheid, de dochter heeft alle recht haar eigen keuze hierin te maken.
Ik wil niets forceren, is niet mijn stijl, ben zelf bijzonder begaan met mijn eigen kids waar ik alles voor over heb.
Ik was benieuwd naar ervaringen van anderen in een soortgelijke situatie.
Fijn weekend!
juist zinnig
De observaties die je doet over haar dochter kunnen je juist helpen een strategie uit te zetten. Of je vriendin dan, is toch vnl haar pakkie an.
Ik heb het gevoel alsof het al 'mis' is gegaan, dat ze er ruzie over krijgen lijkt me een veeg teken, handiger was het geweest als dit voorkomen was, nu is er al een negatieve lading en als je vermoedens over meisje kloppen kom je daar niet meer zo snel uit. Je zult haar regie moeten gaan geven en het was wrs handiger geweest als ze van meet af aan meer regie had gehad want dan had ze dat niet af hoeven dwingen.
Dat van die kus snap ik niet, geeft mij ook het gevoel dat je wel veel wilt. Een kus geven kan zeer intiem zijn (voor sommige mensen heel gewoon, maar voor anderen dus niet) en die intimiteit is er niet als jij erbij bent. Dat lijkt me vrij logisch.
De clue zit toch in de communicatie tussen vriendin en dochter, en daar kunnen we weinig mee omdat je er weinig over schrijft.
Misschien is het ook wel veel voor haar, niet alleem een vriend maar ook een dochtertje. Is het niet mogelijk dat te splitsen, een keer iets doen zonder je dochter, een of ander charme offensief waarbij zij ook kan ervaren dat jij iets kunt betekenen voor haar alleen? (Misschien zit ze op de top van haar egocentrische periode, en als er ook nog angst bij komt kijken is inlevingsvermogen erg ver weg. Zij moet het gevoel krijgen dat zijzelf er ook voordeel aan kan hebben) Of juist je dochtertje een keer, zonder jou. Of welke actie dan ook, waarvan je (moeder) inschat dat effect bij haar kan hebben.