Dochter in problemen

Mijn hemel

Ik heb niet op je linkje geklikt, maar ik vind het wel een kunstig verhaal. Het is toch net vakantie geweest?

Sorry gerda

Maar als je de naam van je dochter vermeld, een naam die niet zo vask voorkomt, ben je sowieso niet zo slim bezig......

Oh ja sorry

We hadden juist afgesproken dat we nieuwe forummers hartelijk zouden ontvangen, ongeacht de aard van hun vraag.
Ik hoop dat je bruikbare reacties krijgt. Succes ermee.

Gerda

Je verhaal klopt niet. Je man is pastoor? Hoe kan hij een gezin hebben?
Pastoors trouwen niet.
Het klopt niet. Net als Vesper al aanvoelde

Gaat het ergens over?

Even normaal

Ik geef Gerda gelijk. Het is een beetje ongepast om te twijfelen aan iemands verhaal. Dat zorgt er gelijk weer voor dat de drempel verhoogt word! Gerda, je kunt het beste even gaan zitten met je dochter en haar indirect ermee confronteren.

Maar Gerda

Ook al zou het kunnen dat je dochter helaas heeft besloten om onder haar eigen naam actief te zijn op internet, dan hoef je dat niet ook te doen! Zo schend je haar privacy. Bovendien, Nederland is klein. Mensen die dit lezen en een gezin kennen waarvan de vader pastoor is, de moeder misschien wel Gerda heet en de dochter *** (de door jou opgegeven naam), ziet dit alles.

Mocht je dochter hier achter komen, dan denk ik dat je het kunt schudden met jullie relatie.
Tip: neem contact op met forumbeheer. Je hoeft niet te schrijven: Gerda, moeder van ***, want dat snappen we heus wel, dat jij haar moeder bent, maar haar naam is niet relevant. Dat ze rond de 17 is, is wel relevant, dat kan blijven.
Laat ook die link weghalen. Je kunt beter omschrijven dat er op een jongerenforum iets wordt geschreven dat mogelijk van je dochter is, met ongeveer de inhoud (maar hou ook dat enigszins vaag).

Daarna kunnen inhoudelijke reacties komen. Ik ga hier nu ook nog niet inhoudelijk op reageren.
Maar ik vind het wel een rottige situatie voor je, dus alvast veel sterkte!

onderneem wat samen met je dochter

ga samen een dag weg, naar een leuke stad, nachtje weg, whatever. Luister naar haar. Wat houdt haar bezig, wat vindt ze interessant?

Hoe gaat het op school, ze is 17 schrijf je, dus zo'n beetje met eindexamen bezig? Wat wil ze daarna gaan doen?

Denk niet te gauw dat zo'n verhaal op internet over jouw dochter gaat. Dat kan puur toeval zijn en dan zie je allerlei spoken die niet bestaan.

Pastoor

In de protestantse kerk heet zo iemand een dominee. Verdiep je er maar eens in.
Verder ben ik het eens met Bromvlieg. Trakteer jullie samen op een leuk dagje uit. Iets wat haar aanspreekt.

Link

Of je dochter heeft een grote fantasie, of jij. Want als je in dat topic van de kindertelefoonwebsite klikt zie je haar andere topics waarin ze vertelt dat haar ouders gescheiden zijn, haar vader haar niet meer wil zien, haar stiefvader haar mishandelt, haar zusje zelfmoord heeft gepleegd en zij opgenomen is geweest. Geen gelukkig christelijk gezinnetje dus.

skik

Een o minder dan. Pastor.

Gerda,

Met je info ben je heel herkenbaar voor de buren in je straat of in je wijk. Niet zo verstandig als je later ook op andere draadjes gaat reageren met dezelfde nick. Waarschijnlijk is Gerda ook je echte naam.

Nu maakt je dochter deel uit een christelijk gezin, haar vader heeft het tot zijn beroep gemaakt.
Heb je je wel eens afgevraagd hoe zij het geloof nu beleeft? Als zij het geloof met ander gevoel beleef dan jij, is daar dan ook ruimte voor?
Menig puber zet zich tegen een kerk af wanneer het geloof beleden moet worden zoals de ouders dat van hun kinderen verwacht. Verpilichtingsgericht.
Maar het geloof heeft meer te maken met de persoonlijke band tussen die persoon en God. Dus tussen je dochter en God ipv tussen je dochter en de gemeente.

Ze zal heus niet de enige puber zijn die zich is gaan afvragen hoe haar relatie met God zich vertaalt en wat deze voor haar betekent.
Is er bij de gemeente toevallig een tienergroep aanwezig of voelt ze zich daar niet welkom? Is dat een reden dat ze met de kindertelefoon heeft gebeld.

Het is best lastig als je vader ook nog eens pastoor is, ik hoop dat jij met haar kan praten en haar de ruimte willen aanreiken die band met God een eigen invulling te geven.
Als je man het bagatelliseert, kan hij m.i. misschien beter met haar gaan praten dan jij. Want je maakt je veel zorgen en bent daarom misschien te gespannen voor dergelijk gesprek. Vraag of ze wilt praten over eventuele twijfels ten aanzien van het geloof en de wijze waarop jullie als gezin geloven.. Heel open en eerlijk, en vooral niet veroordelend.

Ik denk wel dat jullie dan ook eerlijk tegen haar moeten zijn over het feit dat je op de hoogte bent van haar post aan de kindertelefoon en je vraagtekens bij de info. Als je die info voor je houdt, zul je moeite hebben om haar echt in de ogen te kijken. Goed mogelijk dat ze zelf het ook lastig vind met zo'n geheim rond te lopen.

Waarom christelijke pubers niet in dezelfde pas lopen als hun christelijke ouders , tsja. De vraag is of ze zichzelf mogen zijn, wetende dat hun ouders van hen houden.

Iets anders ; eens was er een puber die veel voor de gemeente deed, zingen creche etc. Haar ouders deden ook veel binnen de organisatie. Toch had ze behoefte aan een persoonlijke ontmoeting met God. Zo'n moment dat je voelt dat hij in je hart spreekt. Een bevestiging dat hij haar kent. Dat snakte ze naar.
Ik hoorde het en vroeg mij af of haar wijziging van studie niet juist dat moment is geweest waar God in haar hart had gesproken, zonder dat ze het zelf bemerkt had.
Dit voorbeeld is een totaal verschillende situatie maar zowel je dochter als dat meisje, zijn aan het puberen en dan kan de rol van het geloof vraagtekens met zich meebrengen..

Persoonlijk denk ik dat iemand die op die leeftijd het geloof op een 'lager' pitje zet, het later ook weer oppakt als dat haar wens is. En die eigen keuze is dan niet uit verplichting maar uit haar hart; haar band met God.

Ik hoop je hier iets mee kan..

Ps. Ik het het bericht op het forum van kindertelefoon niet gelezen omdat dat ik dat niet juist vind om te doen. Je dochter heeft het aan een andere doelgroep gericht. Ik denk niet dat ze het leuk zou vinden als haar bericht op een andere forum terug te lvinden is. Ik snap ook niet dat de kindertelefoon een forum kent .dat terzijde.

Pastoor Gerda

Is toch echt een katholiek woord. Er zijn in de protestante kerk geen pastoors. Dominee of predikant. En die mogen trouwen, ik ben zelf het kind van een dominee.
Dat pastoor verhaal maakt het voor mij moeilijk de rest van het verhaal wel te geloven

Gunst

Wat reacties gekruisd. Dus geen kindertelefoon.
Maar nog wel die verandering in gedrag en kledingstijl.
Boodschap hetzelfde.

Normale meid van 17

Haar boodschap, als ik het goed inschat, is...ga van mijn nek af. Gezien jouw controledwang en op hol slaande fantasie, snap ik het helemaal dat ze zich naar anderen keert.

Je hebt 17 jaar gestoken in haar opvoeding. Ze krijgt rare studieroosters, gaat spontaan op stap met vrienden en studiegenoten, moet misschien ver reizen of op kamers. Wat is voor jou het minimale om minder ongerust te zijn?

Pubers die niet zijn waar ze zeggen te zijn

Dat is van alle tijden. Jongeren van die leeftijd vinden hun eigen leven uit, en hebben er geen behoefte aan dat ouders alles weten. Dat ze daarmee jouw vertrouwen in haar ondermijnt is een ander verhaal en ik snap helemaal dat je dat naar vindt.

Ik blijf bij mijn eerdere tip: ga dingen ondernemen met je dochter, neem haar serieus.

Hoe is het contact tussen vader en dochter, kunnen die wat met elkaar opschieten ?

( oh ja, ben het met de anderen eens: pastoor is een RK begrip, in een protestantse geloofsgemeenschap ( en die is zeer gevarieerd) wordt zo iemand predikant, dominee, pastor, voorganger genoemd. Vind het bijzonder dat je zo vasthoudt aan die pastoor. Nou ja, het is jouw pastoor, dat verklaart het:) )

Afstand nemen

Gerda, ik ben het wel met mijn voorgangers eens hoor. Het lijkt niet echt abnormaal pubergedrag. Je dochter is zich aan het losworstelen, dat is heel normaal. Het is duidelijk dat zij jou op afstand wil houden. Heel verdrietig voor je, maar ik denk dat je er niet veel aan kunt veranderen.

Heeft zij in haar omgeving mensen waar ze terecht kan? Vrienden, misschien een tante of andere volwassene? Of denk je dat ze zich echt afsluit voor iedereen? Dat zou ik als ouder wel willen weten: als ik niet meer de vertrouwenspersoon van mijn dochter mag zijn, dan wil ik wel de geruststelling dat ze ergens anders terecht kan.

En verder blijft het op die leeftijd toch een zaak van "in de buurt blijven". Probeer iets te vinden dat jullie samen kunnen ondernemen, niet teveel de focus op het praten leggen. Probeer belangstelling te blijven tonen, ook al word je afgewezen. Straal uit dat ze altijd welkom zal zijn, dat jouw liefde voor haar onvoorwaardelijk is.

Eens komt het weer goed!!

Gegevens verwijderd

Op verzoek van de Kindertelefoon hebben we zojuist verwijderd (uit de topic-starter):
- de deep-link naar het forum van de Kindertelefoon
- de naam van de dochter

Verder meldde de redactie van het Kindertelefoon-forum ons dat het topic dáár in quarantaine is geplaatst.

Redactie Ouders Online

GerdA

heb je dan helemaal geen vertrouwen in je eigen opvoeding die je al 17 jaar gegeven hebt?