Dochter 16 ieder weekend bij vriend

Alles

Wat je ervan mag zeggen? Alles, je bent haar moeder! En hoe het duidelijk te maken? Ik zou met haar om de tafel gaan met als doel duidelijke regels als uitkomst te hebben.

Even als vergelijking de, ongeschreven en niet eens keiharde, regels die hier gelden: Bij elkaar slapen alleen in het weekend en dan nog in overleg, bijvoorbeeld niet voor een proefwerkweek, maar dat wil ze zelf dan ook niet. Dat er in het weekend bij elkaar geslapen mag worden, betekent ook niet dat dat altijd moet, daar zou ik ook niet blij mee zijn.

En verder maximaal een middag door de week daarheen (al woont hij op de route naar haar school en gaat ze soms nog even langs, maar is dan wel ruim op tijd thuis om 's middags nog huiswerk te maken. Vrijdagmiddag mag natuurlijk wel en in een huiswerkvrije week of zo zien ze elkaar ook wel vaker. En dat is prima wat mij betreft. 's Avonds door de week (zondagavond - donderdagavond) wordt er niet afgesproken, ook niet met anderen (clubjes/sporten en dan nog even blijven hangen mag wel).

Kortom, ik zou echt inzetten op elkaar een heel stuk minder zien. Hoe de tijd dan verloopt dat ze elkaar zien (niet gezellig voor jullie) is dan ook wat minder belangrijk. Ik snap dat jullie hem ook willen zien, misschien een vaste afspraak dat ze bij jullie eten op een vaste dag in de week? Dan moet hij wel een beetje sociaal en gezellig meedoen.

Tjonge

dat is vervelend - vooral ook omdat het al zo'n tijd zo gaat, nu is terugdraaien niet eenvoudig.
Maar ik zou toch echt inzetten op het ene weekend hier, het andere weekend daar - niet álle weekends daar, kom nou. Als ze op een dag inderdaad met hem samen iets gaan opbouwen kan ze 24/7 bij hem zijn, maar dat moment is nu nog niet aangebroken. Ze wonen allebei bij hun ouders en het lijkt me niet meer dan redelijk dat jullie rekenen op afwisseling.

Hoezo heeft hij een 'vrij leven' - wat versta je daar precies onder? Dat hij volkomen zijn eigen gang gaat in Hotel mama? Nou, dan mag je dochter weleens nadenken of ze zo'n leven ziet zitten, op termijn.

Met je dochter

Toch zou ik zelf liever eerst een gesprek hebben met mijn dochter hoe het met haar gaat en of ze het naar haar zin heeft met haar verkering. En hoe het gaat met haar opleiding en haar leven. Als dit het leven is dat je dochter wil dan zou ik het loslaten. Anders krijg je lastige situaties waarin dochter tussen ouders en vriend in komt te zitten en dan raakt ze het overzicht makkelijk kwijt: wil ze bij vriend zijn dan zijn ouders ontevreden, is ze met vriend bij ouders dan is vriend ontevreden. Ze wordt dat in een positie gemanouvreerd waarin ze niet meer zelf kan kiezen wat zij nou wil. En daar gaat het uiteindelijk om, dat zij het leven kiest dat zij voor zich ziet.
En ja, soms vind ik het hier ook al wat ongezellig worden omdat zoon veel weg is, maar dan geniet ik ervan dat het zo goed met hem gaat en dat hij het zo naar zijn zin heeft en dat het zo'n fijn kind is dat zijn eigen leven vorm geeft. Overigens hier alleen in het weekend vanwege school, maar met die afspraak heeft zoon van harte ingestemd. Hij voelt ook de verantwoordelijkheid voor zijn eigen toekomst en is blijven zitten.
Gelukkig is mijn dochter nog een echte huismus waar ik veel van geniet. Maar die kinderen zijn niet op de wereld om mij dagelijks van gezelligheid te voorzien. Als ze dat elders gaan zoeken ben ik blij dat ze de wereld met vol vertrouwen ingaan en mij alleen nog als achtervang nodig hebben.

Stroop

En dan kon het ook nog weleens zo zijn dat ze de zaak opgeeft omdat ze zich realiseert dat ze zich in bochten moet wringen, niet alleen thuis maar ook bij verkering. Het is haar leven, haar verantwoordelijkheid.

Ingrid

Als je wil dat je dochter meer thuis is moet je gewoon die regel invoeren. Ze is 16. Ze heeft nog geen eigen leven. Zolang jij de kleren op haar rug, het eten in haar buik, het dak boven haar hoofd en al haar pleziertjes betaald gelden gewoon jouw regels.

Wil je dat ze voortaan maar 1 nacht per weekend weg is of 1 weekend per twee weken of wat dan ook dan stel je die regel in. Dat haar vriend dat niet leuk vind? Pech. Hij is niet jouw kind. Hij doet maar wat hij wil. Hij beslist niet wat jullie regels zijn en hij beslist ook niet hoeveel tijd hij met je dochter doorbrengt. Dat beslissen jullie (eventueel in overleg met dochter)

Ik zou dus met dochter aan tafel gaan zitten en haar de nieuwe regels uitleggen of nog beter deze samen met haar opstellen.

Jammer

dat jullie het al goed hebben gevonden dat je dochter van net 16 twee dagen per week bij haar vriend (hoe oud is hij?) blijft slapen. Hier een dochter van bijna 17 met ook al ruim één jaar verkering en wij vinden logeren alleen goed als dat toevallig beter uitkomt met feestjes e.d. Daarnaast hebben zij beiden in het weekend ook nog allemaal eigen dingen te doen dus ook geen tijd om de hele dag bij elkaar op de lip te zitten.
Hoe zit dat met je dochter en haar vriendje?
Als ik je bericht zo nog eens lees krijg ik er een heel vervelend gevoel bij. Als hij bij jullie is zegt ie bijna niks en verdwijnt meteen naar boven. Is ie zo verlegen, sociaal onhandig of gewoon een beetje sneaky en probeert hij langzaamaan je dochter te hersenspoelen om om termijn helemaal niet meer thuis te komen?
Je moet echt gaan praten met je dochter en duidelijke regels stellen.

Dubbel en loslaten

ik ben het in grote lijnen wel met Annej eens,ik loslaten begint niet pas als ze 18 zijn.
Maar in dit geval ligt het wel even anders zoals ik begrijp.
dochter gaat niet *vol vertrouwen* haar eigen leven lijden,dochter wordt min of meer gemanupileerd door haar vriend.
ik zou om de tafel gaan,praten over eigen keuzes,wat wil zij zelf,hoe vind zij het gedrag van vriend ? enz enz enz.
contact houden dus.

Net als sus-anne

ben ik het ook in grote lijnen eens met AnneJ en Sus-anne.
Ik zou een gesprek over haar kijk op de relatie belangrijker vinden dan het feit dat ze daar elk weekend zit. Als je dochter zich nu al onder druk laat zetten door haar vriend, hoe ontwikkelt zich dat dan als ze ouder worden? Je hoort wel eens dat vrouwen opééns overvallen worden door een driftig karakter van hun kersverse echtgenoot, of opeens niks meer mogen van hun man, zodra het boterbriefje binnen is. Ik kan me daar nooit iets bij voorstellen. Dan moeten die vrouwen toch een heleboel signalen genegeerd hebben lijkt mij.
Nog even verder over je vragen voor nu: Ik zou meer met de zorg zitten dat mijn dochter teveel bij de andere mensen zit vanwege overlast, dan omdat ik het teveel uithuizigheid vind. Hoe ouder ze worden, hoe vaker ze hun eigen weg gaan.
Ik vraag me alleen af of ik je niet eerder over hetzelfde probleem heb zien schrijven. Woont vriend nog wel thuis?

Wat vindt je dochter ervan?

Zoals ik je bericht leest, heeft de vriend van je dochter allerlei meningen en gewoontes, maar ik lees niks over je dochter. Vindt zij het OK dat haat hele weekend door haar vriend wordt geclaimd? Waar zijn haar vriendinnen, haar hobby's? Doet ze aan sport, zit ze op een club o.i.d? Doordat jullie je dochter zoveel ruimte hebben gegeven, hebben jullie haar ook blootgesteld aan allerlei volwassen relatieperikelen. Is zij daar met haar 16 tegen opgewassen (en is dit waar een meisje van 16 mee bezig moet zijn?). Ik zou erop inzetten om de situatie terug te draaien, maar met enige omwegen.

Ik zou beginnen met een open gesprek met je dochter. Je hebt haar vrijheid gegeven, je kunt er nu over praten hoe zij dit vindt. Het zou een moeder-dochter gesprek moeten zijn over hoe je jezelf kunt zijn (en blijven) in een relatie op langere termijn, over hoe zij deze eerste(?) relatie ervaart. Is dit wat zij wil doen met haar 16 jaar, weekend na weekend vastgeplakt zitten aan een jongen? Wat doen ze het hele weekend samen? Trekken ze met een vriendengroep op of zitten ze samen voor de tv? Ik zou willen weten hoe de (machts)verhoudingen liggen binnen de relatie. Is er ruimte voor je dochter om een mening te hebben of een eigen leven te hebben. Ze zal ongetwijfeld erg verliefd zijn, maar ik zou proberen om het perspectief groter te maken; hoe ziet ze het over een jaar, over 5 jaar? Is dit haar ideale man?
Ik zou hiervandaan zeker geen millimeter toegeven aan het vriendje. Zoals hierboven werd gesteld; ze is 16 en heeft zich te voegen naar de regels van haar ouders en niet naar de luimen van het vriendje. Hoe oud is die knul eigenlijk? Ik zou haar ook aanspreken op de manieren van het vriendje. Het is jouw huis en daar gelden jouw regels en daar heeft hij zich als gast aan te houden, als hij dat niet wenst te doen dan kan hij de nachten die je dochter thuis doorbrengt (om het weekend thuis ofzo) ook gewoon wegblijven. Het gaat er niet om dat je dochter minder tijd met haar vriendje doorbrengt, maar ik denk dat je je dochter moet beschermen tegen de luimen en het claimgedrag van dit vriendje. Dus een afspraak als het ene weekend daar en het andere bij jullie. En vriendje dient zich te voegen in jullie familiegewoontes (hij is immers gast) en als dit teveel gevraagd is dan kan hij wegblijven. Wellicht dat dit je dochter de ogen opent of de relatie weer een beetje in het juiste perspectief zet.

Regels

Eerlijk gezegd denk ik dat als je als ouder op de regels gaat zitten, dat je je dochter juist in de armen van vriend drijft. Onlangs hier op OOL nog een geval gehad van een zoon die introk bij vriendin en moeder en waar de zaak daarna moeilijk in de hand te houden bleek.
Maar het hangt van het meisje zelf af denk ik. Misschien is ze wel opgelucht als moeder benoemt wat ze zelf ook ervaart. Maar om er dan consequenties en regels aan te verbinden lijkt me dan juist weer tegen je werken.

Leeftijd

Loslaten begint niet met 18 jaar en opvoeden niet met 16 jaar. De situatie die Ingrid beschrijft is gegroeid en is het resultaat van de manier van opvoeden van de 16 jaar daarvoor. Uit de posting van Ingrid blijkt dat zij zich zorgen maakt en zich afvraagt of zij nu nog grenzen kan stellen. Het lijkt of zij bang is om grenzen te stellen en zo haar dochter helemaal kwijt te raken. Of die angst reëel is, heeft te maken met hoe zij de afgelopen 16 jaar heeft opgevoed (heeft zij haar dochter eerder grenzen gesteld) en het karakter van haar dochter.
Ik vind de situatie vooral sneu voor het meisje zelf. Zij is te jong overgeleverd aan een mannetje met een heel sterke mening. Ik vraag mij af of zij tegen hem op gewassenen is en of de situatie haar gelukkiger maakt. Doordat haar ouders haar zoveel ruimte hebben gegeven zit zij nu met een volwassen problemen. Ik zou mijn dochter daartegen willen beschermen. Om te beginnen door een appel te doen op haar gezonde verstand, maar anders door afspraken. Een kind van 16 kan situaties niet overzien zoals volwassenen dat kunnen, zij heeft hulp hierbij nodig. En daar zijn ouders dan voor, niet om angstig in een hoekje te zitten hopen dat het met hun kind vanzelf goedkomt.

Marieke

Wij weten eigenlijk niets van het meisje, dus al te grote stelligheid lijkt me hier niet echt aan de orde. Ook van de opvoeding van deze ouders weten wij niets, behalve dan dat ze erbij waren toen dochter steeds meer tijd ging doorbrengen met haar vriend. Het klinkt wel heel stoer: grenzen stellen, maar je mist de point denk ik. Uiteindelijk is het meisje al zestien en je wil dat ze verantwoorde keuzes maakt voor haar eigen leven en zich niet laat leven door wie dan ook. Want met regels en grenzen kun je haar niet meer tegenhouden, die zullen uit haar zelf moeten komen op deze leeftijd. En daar doe je een beroep op en daar steun je haar bij. En natuurlijk kan ze gebruik van je maken: het mag niet van mijn ouders, maar dan nog zou ik dat alleen als een gezamenlijke afspraak hanteren en niet als een opgelegde eis. Daar kunnen ze zich namelijk heel makkelijk aan onttrekken of zich tegen gaan verzetten, dat is die leeftijd zeg maar. En daar heb je zelf niets aan, maar de dochter al helemaal niet. En dat kan haar juist in de armen van zo'n vriend drijven waar jij niet blij mee bent, maar zij uiteindelijk ook niet.

16 jaar

Een 16 jarige mag je best wat verantwoordelijkheid en vrijheid geven maar alleen zolang ze blijken die vrijheid en verantwoordelijkheid aan te kunnen. In veel opzichten mogen mijn kinderen veel. Als iets niet mag dan mag het ook echt niet en dan hebben ze gewoon pech. Of ze nou 6 of 16 zijn. Ik ben altijd bereid onze regels toe te lichten naar de kinderen toe. Over bepaalde dingen wil ik ook best compromissen sluiten maar niet over alles. Bepaalde regels gelden gewoon en als mijn kinderen het daar niet mee eens zijn dan doen ze het later zelf maar anders. Dat is prima. Dan zijn ze volwassen. Nu nog niet.

Als Ingrid deze situatie niet prettig vindt dan hoeft ze heus niet werkeloos aan de kant toe te zitten kijken maar kan ze gewoon haar regels stellen.

Angstig ouderschap en hoezo vrijheid?

AnneJ
Je hebt gelijk, we weten niets van dit meisje, maar wel het één en ander van haar vriendje. We weten ook heel weinig hoe haar opvoeding tot nu toe is gegaan, maar wel dat moeder zich zorgen maakt over de situatie (en terecht, lijkt mij) Nu kun je wel zeggen dat ouders geen regels mogen of kunnen stellen, maar feit is dat vriendje geen enkel probleem heeft met eisen stellen en regels bepalen. Als je als ouders niet ingrijpt, dan is het dus het vriendje (een andere 16 jarige puber?) die de regels stelt voor hun dochter en of dochter daar gelukkig van gaat worden? Nog los van het feit dat ouders verantwoordelijk zijn voor het wel en wee van een zestienjarige en niet een collega-puber.
Ik heb zelf puber kinderen (ook dochters en heb geen moeite met regels stellen, natuurlijk niet domweg om de regels of om de baas te zijn, maar wel om zaken die echt belangrijk zijn. Het is natuurlijk wel van essentieel belang dat je het een beetje goed weet te brengen domweg op je strepen staan werkt inderdaad averechts. Als je ze de ruimte geeft om net te doen of het hun eigen idee is, maak je al veel meer kans Daarom moet Ingrid (veel) met haar dochter gaan praten en ook vooral luisteren naar hoe dochter het zelf ervaart. Maar op voorhand ervan uitgaan dat je kind niet naar je luistert is een self-fulfilling prophecy. Als je zelf al denkt dat jouw visie het luisteren niet waard wordt gevonden, dan krijg je daar met pubers meestal ook gelijk in En een 16 jarige is niet toe aan een volwassen relatie en al helemaal niet aan volwassen relatieproblemen. Deze dochter krijgt helemaal geen vrijheid van haar ouders, zij krijgt een soort gevangenis van haar vriendje. Dus stel paal en perk aan het vriendje en je dochter krijgt haar vrijheid terug.

Gevangenis

Weten we ook niet Marieke. Het is het verhaal van ouders die hun dochter steeds minder thuis zien en daar begrijpelijk moeite mee hebben. En een vriend die geen hartelijke relatie met de ouders heeft, maar je weet helemaal niet hoe dat zit.
Het kan nog van alles zijn.
En natuurlijk zou ik mijn dochter niet in een gevangenis van vriendje willen, maar het laatste wat ik zou doen is eisen en regels stellen, nogmaals omdat dat dochter in een lastige positie brengt waarin het niet meer om haar zelf gaat maar om de keuze tussen vriend en ouders.
Ik zou wel herhaald met haar spreken wat haar plannen zijn met vriend en of zij zelf er tevreden mee is hoe het nu gaat. En haar steunen bij de keuzes die ze zelf maakt. En als ik daar zorgen over zou hebben dan zou ik die met haar delen en haar vragen om die zorgen serieus te nemen.
En natuurlijk heeft het met je eigen visie te maken.
En met je eigen ervaring als kind.
Zelf was ik met 16 jaar klaar met school en de deur uit. Zelfstandig dus en met de mogelijkheid eigen keuzes te maken.
Ik kan me beslist situaties voorstellen waarin je niet naief moet zijn, maar de sleutel ligt ook dan bij het respecteren en steunen van de keuzemogelijkheden van dochter. Tenzij er strafbare praktijken aan de orde zijn, maar dat is een ander verhaal.

Vertrouwen

Als een kind 16 jaar is kunnen ze nog in honderd sloten terecht komen maar je vertrouwt erop dat je ze genoeg meegegeven hebt om met respect met zichzelf en met een ander om te gaan. En fouten te herstellen. En je blijft praten.

Voordeel van de twijfel

Hier krijgen onze kinderen voor veel dingen het voordeel van de twijfel. Wat er op neer komt dat ze heel veel mogen. Alles is bespreekbaar, vanuit hun kant, maar ook vanuit de onze. Dus een vriend die niet of nauwelijks bij ons komt en dan ronduit ongezellig doet, zou allang besproken zijn.
Zowel met eigen kind als met vriend. We houden van een open communicatie en deinsen er niet voor terug om bepaalde vrijheden te sprake te stellen en eventueel voor bepaalde tijd terug te draaien. Dat deden we vroeger en dat doen we nu nog.
Sterker nog, dochter heeft veel vriendinnen die hetzelfde mogen, maar waarbij hetzelfde geldt. Soms moet er even pas op de plaats gemaakt worden,
Deze meiden zijn allemaal 16 of 17.
Gewoon een kwestie van fatsoensregels, die ze ook van ons verwachten.
Voor volwassen aangezien willen worden houdt in dat je je volwassen gedraagt.