Bijbaantje maar niet te porren tot extra werken

'Nu kan het gewoon wel weer de komenden maanden, maar hij vindt het wel best zo.'

Sinds half maart werk ik thuis, net als veel andere mensen. Ik heb dus tijdelijk geen reistijd. Maar die 1,5 uur extra per dag doe ik ook 'niks'. Ik werk niet méér uren, mijn huis is niet schoner, de was wordt niet vaker gedaan, ik kook niet uitgebreider. Ik lees een boek, speel candy crush, zit midden op de dag op dit forum (net als jullie allemaal, hoeven jullie niet te werken?), loop een keer extra naar de winkel voor verse groente of wat lekkers. Ik vind het ook wel best.

Volgens mij geldt dat voor heel veel mensen. Dus waarom zouden pubers 200 % moeten presteren? Ik snap dat niet.

Kan komen als je serieus genomen wordt

Mijn zoon (21) liep nooit 1 stap harder dan nodig voor zaken waar hij voor zijn gevoel niet serieus werd genomen. Bijbaantje om geld te verdienen? Neuh. Middelbare school? Hij wist precies die cijfers te halen die nodig waren. Dat waren dus zessen voor vakken waarbij er geen klik was met de docent, maar voor zijn eindexamen nam hij zich voor toch te slagen met minstens een 7 omdat dat netter staat. Dat lukte dus.

Maar bij zijn vrijwilligerswerk, wat liepen ze weg met hem. HBO, de opleiding waar hij serieus werd genomen: de negens vliegen je om de oren (en dan baalt-ie dat hij geen 10 heeft). Bijbaan: ze smeken hem om te blijven en vaker te komen, en daar gaat hij vaak op in. Stage: hij kan kiezen, want ze vinden hem allemaal zo'n scherpe kijk hebben op de stagevoorstellen.
Dus wat niet is, kan komen als hij zijn plek vindt.

Wel extra

Ik werk ook veel thuis. Maar ik doe wél extra dingen. Zit vaak al een uur eerder achter de laptop want geen reistijd. En ja, ik was wat sneller, verschoon de bedden vaker want kan het overdag uithangen, stofzuig keer extra tussendoor, en ja maak ook es vaker nieuwe recepten. Ik zit die tijd niet echt te verlummelen, maar doe echt wel andere extra dingen daarin. (En ik werk niet op vrijdag, dus kan prima forummen hahahaha).

Maar ik vind het vooral storend dat hij die middag, die hij eerst ook altijd werkte, nu niet gewoon weer oppakt. Bedrijf vraagt hem ook vaak genoeg of hij toevallig kan bijspringen die dag, maar hij zegt dan doodleuk dat hij niet kan (terwijl dat niet waar is nu). Nee, geen ZIN in, bedoelt ie. Gaat liever middag gamen. Daar word ik wel boos van ja.

Lies

Jouw houding en gebrek aan zelfreflectie lijkt mij schadelijker voor hem dan het feit dat hij doet wat hij zelf wil binnen de kaders die jij stelt
Gr Angela

Tsja

Jullie vinden dit luie en gemakzuchtige gedrag kennelijk oké. Ik niet.
Ik zie liever dat ie wat uurtjes extra gaat werken ja. Daarmee laat je betrokkenheid zien naar je werkgever, je leert mensen kennen, blijft in beweging ipv op de bank hangen, je leert nieuwe dingen, en je verdient wat en je kunt allerlei vaardigheden opdoen. Allemaal beter dan dat domme urenlang gamen. En nee, zijn Engels is er niet van verbeterd, dus hij leert daar niets van. Gamen ziet hij als ontspanning. Dat is prima en mag ook zeker en doet ie ook heel veel, maar het kan én én zijn in mijn beleving.

Verder inderdaad gelukkig geen drugs, drank of foute vrienden ofzo. Vindt het werken in dat bedrijf wel leuk heb ik de indruk. Gaat naar school en sport, maar ik zie nooit iemand hier thuis van wie hij mee omgaat. Dat speelt zich echt alleen daar af, want afspreken willen ze niet. Hooguit gaat ie soms een keer met een werkclubje ‘n drankje doen, that’s it. Maar nooit hier thuis, altijd elders in een restaurantje of buiten ergens chillen.

Lies

'Daar word ik wel boos van ja.'

Dat vind ik wel bijzonder. Boos worden mensen meestal als ze iets is aangedaan (of als ze vinden dat andere mensen iets is aangedaan). Wat doet jouw zoon dan fout waar jij last van hebt? Zit hij op de pc terwijl jij er op wilde? Vraagt hij om geld zodat jij je rekeningen niet kunt betalen? Gaat het bedrijf failliet als hij niet extra komt werken?
Natuurlijk is 'geen tijd' niet helemaal eerlijk, maar hij wil waarschijnlijk de andere uren die hij daar werkt niet op het spel zetten. Waarom mag hij niet zelf bepalen wat hij naast school doet? Jij bepaalt dat toch ook zelf?

Hier

Ik moest toen ik 15 was 3 wk fulltime werken. Oef wat had ik daar geen zin in omdat ik dat geld helemaal niet nodig had. Het was een makkie, je ging naar de buurman 5 huizen verder en je kon de hele zomer bollen pellen. Ik heb het vanaf toen elk jaar gedaan, veel werken in de zomer maar door het jaar niets.

Mijn zonen moesten ook werken vanaf dat het kon maar ik heb nooit gepusht hoeveel uur dan. Kranten/folders bezorgd, bij de supermarkt, eentje had zelfs een onbetaalde tijd contract bij PostNL en die heeft ook nog op het werk van mijn man gezeten op de zaterdagochtend van maart tot okt voor een jaar.

In jouw geval zou ik dus stoppen met het mobiele telefoonabo betalen en zou ik wel aandringen tot minimaal x uur opgeven in de zomervakanties. Ik wil ook geen hangende puber van die leeftijd de hele zomer op de bank. Als er dan geen werk is is dat prima.

Pubers

Zetten zich af tegen hun ouders. Dat is een hele taak omschrijving. En als ik dit zo lees is hij prima op weg. Als dit voor jou zo’n dingetje is, is het heel logisch dat hij het juist níet belangrijk vindt. Kortom, laat dit los, pick your battles en tel je zegeningen. En vooral: hou van hem en laat hem dat voelen. Complimenten werken zoveel beter dan preken...!!!

Lies

ik vind het echt bijzonder. Waarom ga je niet in op de kritiek dat je niet kunt verwachten dat hij hetzelfde leuk vindt als jij?

En waarom ga je niet mediteren om de onmacht die je voelt om te zetten in liefde en acceptatie van je zoon in al zijn facetten .

oftewel: stop met klagen, en haal hem niet zo onderuit.

Je zoekt iets om boos op hem te zijn in plaats van dat je hem complimenteert.
Dat is echt schadelijk.

gr Angela

Ga je er over Lies?

Kijk, je kind heeft een eigen afwegingskader en eigen benen en krijgt van jou ook graag respect voor die zelfstandigheid.
Jou afwijzing gaat er niet voor zorgen dat hij gaat doen wat jij vind dat hij moet doen.

Je kind heeft een eigen persoonlijkheid en dat heeft voor- en nadelen bovendien zit hij in een groeifase, lichamelijk/hormonaal/sociaal/psychisch/neurologisch die veel energie kost. De een gaat dat beter af dan de ander en natuurlijk heeft het ook met motivatie te maken.

Luie mensen komen soms tot hele efficiente oplossingen omdat ze dat aanspreekt. Aanpakkers blijven soms juist werkbijen die vernieuwing tegenhouden en daarmee verbetering.

Er komt een moment dat je dat los moet laten. Doe je dat niet dan ga je moeilijke jaren tegemoet want blijkbaar ben je hardleers. Dat wordt botsen, ontwijken, liegen, versneld uit huis, frustratie, vermindering van zelfwaardering door jou afwijzing, vermindering van zelfvertrouwen. Nou ja, de kans daarop dan.

Het is een negatieve route.

Jij vind dat je zoon actiever moet worden. Hoe zorg je dat hij dat ook wordt? Wie breng je daarvoor mee?

Oh, en

Leg de lat voor jezelf ook lekker een heel stuk lager. Niemand anders dan jij vindt dat je zo de benen uit je kont moet lopen. Pak op die vrijdagmiddag inderdaad lekker een uurtje op het forum, of pak een boek, en geniet ook eens.

Geef je zoon je vertrouwen in plaats van je kritiek. Het komt echt wel goed met hem.

Tja Lies

In 'mijn' tijd waren er nog geen schermpjes (behalve tv, maar in principe alleen 's avonds). Dus wat deed ik dán in m'n vrije tijd? Nou, lummelen, beetje chillen zoals je dat nu noemt en als er toen wél schermpjes waren geweest, dan had ik daar zéker veel op gezeten. BIj gebrek aan iets anders was het ook alleen maar chillen en lummelen. En bijbaantje? Ja, want ik wilde uit, dus centjes nodig. Leuk, nou nee, kon niet 's avonds toen in een winkel, dus de zaterdag. Niet voor de lol met je brakke kop als je vrijdagavond uit was geweest, maar omdat ik centen nodig had om uit te gaan. Zo denkt en leeft een gemiddelde puber. En als het op school op z'n minst redelijk gaat, hij geen naar persoon is, zich niet onderdompelt in drugs of drank: láát! Wees een gezellige, geinteresseerde en relaxte moeder. Stuur bij als het écht nodig is.

Luie mensen bestaan niet

Ik werk ook thuis, zonder reistijd. Ik ga echt niet een uur eerder achter de laptop of een keer extra stofzuigen omdat ik tegen "dat luie gedoe" ben. Wat een flauwekul. Ik ben een bevlogen docent, ik heb plezier en ik word gewaardeerd in mijn werk. Toen ik 16 was niet bepaald. Sterker nog: ik had niet eens een baantje want waar ik toen woonde was de werkeloosheid schrijnend en kwam je als 16jarige echt nergens tussen, wat me toen ook niet echt boeide. Verder moest ik nog een hoop ontdekken en dat is allemaal goedgekomen.
Ik snap werkelijk niet waar jij je druk om maakt.

Hmm Lies

Misschien spreekt je zoon wel altijd elders af en nooit bij jullie thuis omdat het thuis niet zo gezellig is? Misschien straal jij wel iets uit waardoor je zoon de sfeer niet zo geschikt vindt om vrienden te ontvangen.

skik

Lies

Je gaat zo ontzettend uit van jezelf en je eigen waarden en normen. En je neemt jezelf als volwassene nu toch wel heel erg als maat voor wat hij zou moeten doen. En wellicht neem je jezelf als puber ook wel als maat voor hoe hij nu zou moeten zijn. Jij doet/deed meer en hij moet ook meer doen. Want zo zit het in elkaar. Volgens jou dan.

Maar je zoon is 16!!! Al 16 in de zin dat hij zijn eigen prioriteiten langzaam maar zeker zelf moet gaan bepalen. En die liggen voor hem blijkbaar niet bij meer werken en meer verdienen. Die optelsom kan hij heus zelf wel maken en afwegen.
En nog maar 16 in de zin dat hij natuurlijk ook nog gewoon zin heeft om dingen te doen die aan hem trekken, zoals gamen.

Ik zelf ben niet van het vele werken tijdens middelbareschooltijd. Werd bij door mijn ouders ook niet toegejuicht want school ging voor. Onze oudste heeft laatste 2 jaar van het vo uiteindelijk een bijbaantje gehad en was best fanatiek. Ook nu ze studeert werkt ze bij. Het levert haar een mooie extra bedrag op om leuke en zinvolle dingen te doen. Tweede heeft geen zin in een bijbaantje. Ook niet in de 2 eindexamenjaren. Vond ik niet zo verstandig, maar ik dwing niet. Mijn motto: dan heb je minder geld te besteden, jouw keuze.

En ondanks dat ik geen bijbaan had totdat ik eindexamen had gedaan en tijdens mijn studietijd tot ik helemaal aan het einde in mijn toekomstige vakgebied een baantje kreeg, is het met mijn arbeidsethos helemaal goed gekomen. Dat is niet minder dan dat van mijn man die altijd wel baantjes heeft gehad. Dus ach........

Wat is het probleem?

Is het feit dat je zoon niet extra wil werken het probleem, of het vele gamen? M.a.w stel je voor dat je zoon naast het gamen ook boeken las, ging hardlopen, houtbewerken in de schuur, leuke dingen doen met vrienden, weet ik veel wat als het maar niet alleen gamen was, was het dan ok? Want dan is dus het gamen het probleem, en niet zo zeer het niet willen werken.
Kan ik me heel goed voorstellen, maar kun je daar wat aan doen?
Hier hetzelfde met zoon. In de zomer heb ik toch geëist dat hij werk zou zoeken, en daarnaast m af en toe van de computer getrokken om mee te helpen met wat grote klussen, vaste klussen in huis afgesproken en zwaar gestimuleerd dat hij ging sporten.
Het eeuwige gamen lijkt hier op Ool redelijk geaccepteerd, ik vind het vreselijk en kan niet overtuigd raken van het tegendeel. Te eenzijdig.

Vrijdag

Lies, waarom werk je niet op vrijdag? Vier dagen werken met grote kinderen vind ik nogal lui.

Niet thuis afspreken

"(...)maar ik zie nooit iemand hier thuis van wie hij mee omgaat. Dat speelt zich echt alleen daar af, want afspreken willen ze niet. Hooguit gaat ie soms een keer met een werkclubje ‘n drankje doen, that’s it. Maar nooit hier thuis, altijd elders in een restaurantje of buiten ergens chillen."

Waarschijnlijk omdat hij het buiten de deur gezelliger vindt dan bij een drammende moeder die hem lui noemt, hoewel hij gewoon werkt, naar school gaat en sport.

Knor

Ik lees over een jongen die sport, werkt en naar school gaat, plus (buiten de deue) afspreekt, naast dat gamen. Dus ik heb het idee dat dat "eeuwige gamen" wel meevalt.

Beetje flauwe reacties

Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16. Je hoeft je van mij niet over de kop te werken maar 8 uurtjes bijbaan en in de zomer een uur of 60 in totaal, lijkt mij goed te doen. Dat voorkomt dat je je moeder al teveel lastigvalt met je gehang, en je leert er een hoop van.
Als ze niet willen, dan maar niet. Ze krijgen ook gewoon hun zakgeld, en ik betaal de studie (ik kreeg destijds vanaf mijn 15e niets, behalve eten en kleding). Daar ga ik ze dus niet mee dwingen, maar heel blij ben ik er niet mee.
Voor het overige ben ik best wel lui. Ik werk 40 uur per week, sinds Corona soms wat meer, maar er blijft tijd zat over om te Netflixen en candycrushen.

phryne

waar lees je dat hij niet werkt?
gr Angela

Lijn

Volgens mij zitten Phryne en ik wel aardig op een lijn. De andere reacties zijn wat feller en anderszins.

En ik hoef inderdaad niet te verwachten dat hij hetzelfde leuk vindt als ik. Maar ik vind dat eigenlijk niet te vergelijken.
Ik ben zelf altijd wel aan het werk geweest, leerde veel voor school en wilde gewoon voldoendes halen en sprak veel af met vriendinnen. Dat werkelijk de hele dag hangen op de bank herken ik gewoon ook helemaal niet. Maar ik weet wel zeker dat ik dan van mijn moeder ook wel es op mijn donder had gekregen van ‘ga es wat doen’ ! Dus misschien komt het wel door mijn eigen opvoeding hoor, dat lui zijn me niet zo past. Al neem ik wel tijd voor mezelf hoor op mijn vrije dag en ga ik ‘s middags zitten met een boek of tablet. Echt opstaan om 8.30 uur en de héle dag niks doen, kan en herken ik niet. Voor man geldt hetzelfde. Hij werkt al vanaf zijn 13e en altijd bijbaantjes gehad. En thuis ook altijd bezig.

En natuurlijk hou ik van mijn kind en zeg ik dat tegen hem. En hij krijgt regelmatig een knuffel.
En afspreken doen ze niet hier, maar dat heeft ook met beperkte ruimte te maken. Die keer dat ze gaan vinden ze een tentje leuk waar ze borrelhapjes bestellen, of ze gaan naar de Mac en daar wat eten en drinken. Ik geloof dat ze 1x bij iemand thuis zijn geweest omdat diens ouders er niet waren, en verder nooit met iemand thuis, dus dat heeft niks met ons te maken.

Maar misschien leg ik de lat te hoog of verwacht ik teveel, ik weet het niet. Maar moeilijk vind ik het wel gewoon.

Phryne

Waarom meteen flauw als anderen het niet met je eens zijn?

Je zegt zelf ‘Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16.’. Dat is prima, zeker voor jezelf. En ja mag die norm ook best proberen over te brengen op je kinderen maar realiseer je dat dat jouw norm is, die niet door iedereen breed wordt gedeeld. Niet door je kinderen blijkbaar. En ook niet door een deel van de andere mensen.
Dat is in mijn ogen niet flauw maar een kwestie van wat mensen zien als hun waarde en norm in deze.

Ik vind het belangrijk dat jonge mensen tijd hebben voor hun school en tijd hebben om jong te zijn en nog niet de verplichtingen hebben die er later vanzelf bijkomen.
Ik geloof niet als algemene regel dat dat bijbaantje in de pubertijd nu zo essentieel is om later verantwoordelijkheden te kunnen dragen. Of om een beter arbeidsethos op te bouwen.
Ik vind het prima om wat werken te stimuleren maar niet om mijn kind er heel hard toe te pushen als die het niet wil of niet zo veel als dat ik wenselijk zou vinden. Juist dat werken moeten ze vooral op hun eigen manier doen. Met je best doen op school ben ik meer bezig. Maar dat is ook iets dat ik niet kan afdwingen. Maar als dat op orde is en de puber heeft een sociaal leven en klaagt niet over geldgebrek, dan heb ik mijn battles gepickt en ben ik tevreden.

Lies

Waarschijnlijk speelt inderdaad je opvoeding een rol in hoe je hier naar kijkt. Hoe we opgevoed zijn, bepaalt vaak een boel. Tegelijk snap ik niet dat je je zoon ziet als zo heel erg lui terwijl hij zijn schoolwerk op orde heeft, sociaal is en zelfs nog wat werkt. Alleen niet zoveel als jij wenselijk acht.
In mijn ogen doet hij het goed.

De norm?

'Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16. Je hoeft je van mij niet over de kop te werken maar 8 uurtjes bijbaan en in de zomer een uur of 60 in totaal, lijkt mij goed te doen.'

Ik vind werken pas nodig als je geld nodig hebt.