Ben ik ouderwets (puber op telefoon tijdens gesprek)

Nee niet ouderwets

Ik kan mij er ook mateloos aan ergeren en trouwens niet alleen van pubers. Ik ken ook wel volwassenen die de mobiel belangrijker vinden dan het gesprek met mij.
Het kan altijd dat je even een binnenkomend sms'je, appje of telefoontje MOET beantwoorden maar dan meld je dat even van tevoren. Steeds maar die mobiel pakken daar word ik erg ongezellig van zeker als er uitgebreid geappt gaat worden of foto´s geliked worden. Dat zijn dingen die kunnen wachten.
Morgen moet ik ergens naartoe maar komt ook de uitslag binnen van mijn bloedspiegelwaarden en hoor ik of de medicatie aangepast moet worden. Dan zeg ik al bij binnenkomst dat ik dat telefoontje wel ga aannemen en de rest niet. Natuurlijk moet ik wel even kijken wie er belt om het goede telefoontje aan te kunnen nemen. Die familie zal het niet waarderen maar het is even niet anders, soms lopen dingen door elkaar heen zonder dat je er iets aan kan doen.

Ik had afgelopen weekend een familiebijeenkomst waar mijn kinderen niet bij hoefden te zijn. Ben ik met tantes in gesprek, gemiddelde leeftijd 75, gaat mijn telefoon. Ik zeg even netjes dat ik kijk of het mijn kinderen zijn, bleven voor het eerst alleen thuis ook met avond eten, en toen het een onbekend nummer was heb ik niet opgenomen.
Later ging het gesprek over een gedeelde hobby en toen heb ik even mijn mobiel gepakt om een foto van mijn laatste werkstuk te laten zien.

Mijn pubers en die van mijn zus krijgen ook altijd een opmerking als ze niet even kunnen wachten tot we zijn uitgepraat of uitgegeten.
Mits vooraf gemeld, heb ik wel begrip voor echt belangrijke, schoolse, zaken. Gisteren zat dochter voor een inlever deadline van een scheikunde verslag met een groepje en mocht ze alleen in die appgroep doorappen tijdens het eten, zodat het verslag keurig voor 20.00 digitaal ingeleverd kon worden. Zij had alles al af maar zat nog te wachten op 2 delen van klasgenoten voordat zij alles kon samenvoegen tot een geheel en inleveren.

niet ouderwets, naar mijn mening zijn het normale fatsoensnormen om in gezelschap je telefoon met rust te laten.
ook voor volwassenen dus.

ik ook

dan ben ik ook ouderwets, ik kan me daar ook behoorlijk aan ergeren.
Zoals Stickertje aangeeft: voor echt belangrijke zaken maak ik wel een uitzondering, maar dan geef ik er aan mijn gesprekspartner wel even een uitleg bij.

dan ben je dus

ouderwets fatsoenlijk!

En omgekeerd

Ook erg onbeleefd als je als jongere met een oudere praat, er een volwassene tussendoor komt en jij net je verhaal in de lucht hangt.
Valt voor mij in dezelfde categorie van onfatsoenlijk.
Ik zou dan alleen nooit bits reageren naar neutraal; dat vind ik ook onfatsoenlijk als je kind niet is.

gesprek

Maar waar ging het gesprek over? Misschien was het wel gewoon te saai voor een 17-jarige, of te belerend. Ik kan er zo niets over zeggen eigenlijk.

Limi

Volgens mij vinden veel mensen het onbeleefd als een ander zijn telefoon checkt (of de krant gaat lezen of zo...) juist omdát je daarmee de indruk krijgt dat wat je vertelt niet interessant is. Dat is precies het signaal dat je dan afgeeft!

Daarom doet die vraag over de inhoud van het gesprek er ook niet toe. Pubers moeten leren dat er andere, sociaal geaccepteerde manieren zijn om een gesprek dat je niet bevalt te be-eindigen.

We horen hier maar 1 kant natuurlijk. Misschien was het de allerlaatste hint na wat sociaal geaccepteerde hints van de puber dat ze geen zin meer had in een belerende tante?

Ik word altijd wat recalcitrant van die 'kijk mij eens weten hoe het hoort' mensen. Prima dat je dat denkt, maar als je het dan ook nog gaat zéggen... en dan is een 17-jarige ineens nog een puber die wat moet leren, maar als ze gaan drinken zijn ze zo goed als volwassen en heb je er zogenaamd niets meer over te zeggen. Zou zo iemand ook een persoon van 40 aanspreken als die even een telefoon erbij pakt?

Volgens mij kun je ook prima 2 dingen tegelijk doen Ik zou er zelf echt niet mee zitten als iemand even iets tikte tijdens een gesprek. Gebeurt wel vaker en het gesprek gaat altijd gewoon door.

net als Limi

Ik sluit mij aan bij Limi.

Wat wil je precies met je vraag? Wil je echt weten of je 'ouderwets' (?) bent? Of dat we nu in koor roepen dat het 'tegenwoordig' allemaal zo slecht gesteld is met de jeugd (maar dat wij onze kinderen natuurlijk wél goed opvoeden)? Iets anders?

Nieuwe etiquette

Misschien maakt het appen tijdens een gesprek gewoon deel uit van de nieuwe etiquette, waar wij nog niet zo bekend mee zijn? Jongeren doen het onderling namelijk ook. Meestal wel met een verontschuldiging erbij trouwens, voor zo ver ik kan nagaan. Het kan betekenen: ik vind je gesprek zo oninteressant dat ik gewoon botweg iets anders ga doen. Het kan ook betekenen: ik doe twee dingen tegelijk. Ik weet het niet precies.

Zelf vind ik het overigens ook wel irritant als iemand alleen opkijkt als hij wat terugzegt en direct daarna verder op zijn telefoon gaat. Net zo irritant als iemand die opkijkt van zijn krant, iets zegt en dan meteen weer in zijn krant duikt zonder af te wachten of ik ook nog iets terug wil zeggen.

Maar de nuance van Limi snijdt ook hout. Ik zou er niets van zeggen tegen puber in kwestie en proberen de hint te begrijpen. Als het echt heel lomp is omdat je iets heel belangrijks of kwetsbaars aan het vertellen bent, dan wel. Dus ja, het hangt wel van de context af hoe erg het is. In de meeste gevallen zou ik er niet erg zwaar aan tillen geloof ik.

Een grapje wil ook nog wel eens helpen (is mijn verhaal zo saai? of: maak je aantekeningen?) of gewoon een: joehoe, hoor je me?

Vriendin erdoor verloren

Ik vind het heel onbeschoft om je telefoon te gebruiken als je met iemand in gesprek bent. Een paar jaar geleden ging ik met een vriendin eten en ze ging een paar keer appen, of misschien is het al zo lang geleden dat het sms’en was. En als ik dan iets zei dan humde ze afwezig. Dus op n gegeven moment ben ik opgestaan, heb betaald en ben weggegaan.

Iemand schreef hierboven dat je soms weleens MOET antwoorden. Daar twijfel ik erg aan. Wat zou het kunnen zijn dat je moet antwoorden? Je kind dat appt dat ze een goed cijfer heeft en heel blij is? Dat kan best even wachten tot ‘s avonds als je terug bent.

Ik vind die versnipperde aandacht heel irritant, maar dat hoort bij deze tijd.
Ook de dwang dat mensen geïrriteerd zijn als je hun app niet meteen leest, of nog erger, wel leest en niet beantwoordt, vind ik vervelend. Als me een vraag wordt gesteld die meteen antwoord behoeft, geef ik dat wel, maar anders doe ik dat s avonds.

MOET

Je kunt niets bedenken dat voorrang heeft op het gesprek waar je mee bezig bent?
Een paar jaar terug hadden wij een aan mijn kant van de familie een totaal onverwacht overlijden. In de familie van Stickertje man werd gewoon een 75 jarige verjaardag gevierd.
Ik was met mijn zussen bezig om mijn ouders tijdens een buitenlandse vakantie te bereiken. Zij moesten naar huis komen, er moest eten in hun koelkast liggen, wij moesten gewoon allemaal werken. Onze kinderen moesten gewoon naar school en op de dag van de begrafenis na school opgevangen worden.
In 4 dagen tijd moest er heel veel geregeld worden en dat ging gewoon door tijdens de 75 jarige verjaardag van schoonmoeder.
Dat is dan weer een voordeel van de huidige generatie communicatie-middelen. Als er nog geen mobiel en watts app geweest was had ik verstek moeten laten gaan op die verjaardag.
Net als eergisteren, ik moest bereikbaar zijn voor de uitslag van bloedspiegelbepalingen om medicatie aan te passen. Alleen omdat schoonvader 80 werd wilde ik de arts belt mij afspraak niet een dag opschuiven. Hoe eerder ik minder van die tabletten kon slikken hoe beter.
Ik had trouwens wel gemeld dat ik wat berichten kon krijgen en daar op moest antwoorden.

wat ik wil?

Ik wilde alleen maar weten of het in deze tijd normaal is om tijdens een face to face gesprek te appen met vrienden of wie dan ook aan de andere kant van het apparaat. Of dat ik zo'n hopeloos geval aan het worden ben van een vervlogen generatie die star blijft vasthouden aan vroeger. Niet meer.
Belerend? Ongetwijfeld in de ogen van een 17-jarige maar het onderwerp leende zich daar niet voor. Bovendien was ze zelf met mij over dit onderwerp begonnen en hadden we in mijn optiek best een leuk en wederzijds gesprek. Je was er niet bij (of ben je een familielid van mij:-)), dus je hoeft niet zo stellig te zeggen dat ik belerend was.
Ik geloof niet dat zij een sterfgeval aan de hand had op de app of dat ze zat te wachten op uitslagen van het ziekenhuis (het was weekend).
Ik ben wel gaan nadenken, misschien is het wel nieuwe etiquette en moet ik er maar aan wennen dat gesprekken afgekapt worden of oppervlakkig worden/zijn.
Overigens zit iedereen in dit gezin erg veel op de telefoon. Met haar vader heb ik ook wel eens ruzie hierom gehad. Waren we uit eten, zitten we in een gesprek over de ouders met wie het niet goed ging, gaat ie het weerbericht zitten te kijken. Dat komt toch raar over.

maar

je hebt toch nog een mening van het forum of om je heen nodig om te zeggen dat je het vervelend en onbeleefd en irritant vindt. Hup gewoon eerlijk zijn.
Je deelt voldoende normen en waarden met elkaar (nichtje en broer of zwager) om te zeggen wat je ervan vindt. Niet zo slachtofferig denk ik dan. Jouw kompas is net zo goed als dat van ieder ander.
gr Angela

goede vraag

Deze vraag kan ik me juist heel goed voorstellen. Soms kom je in situaties die haaks staan op hoe je zelf bent/doet/gewend bent in je eigen gezin, en dan vraag je je wel eens af of je dan misschien ouderwets bent, of vreemd, of star, en dan check je het even op het forum hier. Zo hadden wij deze zomer een (jong volwassen) logee die tijdens de maaltijd 'gezellig' op haar mobiel zat te scrollen. Ik vond dat echt bizar maar vroeg me toen ook af of dat misschien tegenwoordig normaal is. Na twee avonden had ze door dat geen van de andere gezinsleden de mobiel bij het eten gebruikte en toen was het over. Vond ik wel veel gezelliger. Zo vind ik het ook ongezellig als kinderen in de auto een koptelefoon op doen en hun eigen muziek gaan luisteren. Wil ik van mijn eigen kinderen dus niet, in de auto kom je nog eens tot een leuk gesprek of we gaan samen muziek luisteren. Vrienden van kinderen die wel eens meerijden doen dat wel, daar valt dus niet mee te communiceren. Zeg ik niks van, maar is dat raar/ouderwets dat ik daar niks aan vind?

knor

met z'n allen in de auto is niet te vergelijken met elke dag aan tafel of een 1-op-1 gesprek op een feestje. Waar het mij om gaat is dat TS niet durft te vertrouwen op haar eigen kompas. En dat nota bene bij een nichtje. En dan ook nog en passant zeggen dat vader van nichtje dat ook doet. Dan denk ik: joh ben je nou echt zo naïef of loop je onder water steken te geven omdat je het van je broer/zwager ook al niet goed vond maar daar van niets durft te zeggen?
Kijk als het een relatief onbekend meisje van 17 jaar is waar ik mee praat, gewoon toevallig, en zij gaat zoiets doen dan denk ik wellicht het mijne ervan en houd m'n mond erover. Maar ik vind dit echt iets waar je zonder belerend/onaardig over te zijn iets van kunt zeggen.
En zelfs als je dat niet doet, voel je toch waarom je iets vindt? Daar heb je dan toch niet een 'trendpeiling' voor nodig.
gr Angela