Baantje dochter

En toch

Ik weet dat mijn zoon me een tijdje geleden veraste. Wij wonen 10 min van school als het regent gaan wij ze niet brengen. (ik moet zelf gewoon werken....) Op een dag regende het flink. Mijn zoon appte me toen dat hij mee kon rijden met een klasgenootje. Ik appte hem terug: "go wat fijn voor je." Toen ik thuis kwam zei hij me dat hij mijn reactie zo fijn had gevonden. Normaliter had ik gezegd dat hij een mazzelaar was die best kon fietsen. (want je bent niet van suiker etc...) Die opmerking raakte me. Niet omdat ik mijn kinderen voortaan weg moet brengen. Helemaal niet. Maar als je ze wel een keer wegbrengt worden het geen watjes, worden ze niet gepamperd. Het is heel belangrijk om ook goed met ze in contact te blijven, ook in de puberteit. Of misschien juist in de puberteit.

Vroeger

“De jeugd van tegenwoordig wordt wel erg veel gepamperd”.
Mijn kinderen mochten willen dat ik zo vaak ergens heen zou brengen als mijn vader vroeger deed. En ik ben als volwassene prima in staat om voor mezelf - kinderen- te zorgen. Dus zo verwend zal ik er niet van zijn geworden.

compenseren

Als ouders kies je de leefomgeving uit (meestal) en de negatieve kanten daarvan kan je dus wat compenseren. Toen mijn oudste kinderen kleiner waren woonde ik op een flat in de stad. Toen moest ik de kinderen meenemen naar het park en de speeltuin want rond het huis was er minder speelgelegenheid. We hadden geen auto en met de bus was best een gedoe maar ik bleef toch niet thuis want ik gunde ze het buitenspelen. Later woonden we meer afgelegen en toen hoefden we niet meer naar het park zo vaak want ze konden heerlijk buiten spelen waar we woonden. Toen moest ik echter de kinderen veel vaker met de auto halen en brengen want alles was verder weg. Nu wonen we aan de rand van een groot dorp met eigenlijk alle voorzieningen dus nu kunnen ze redelijk zelfstandig overal heen. Alsnog moet er regelmatig gehaald en gebracht worden naar activiteiten verder weg.

In dit geval zou ik met dochter om de tafel gaan zitten en met haar bespreken welke oplossingen er zijn. Zijn er ook baantjes dichter in de buurt? Of doordeweeks na school? Dan is dat een goede keuze. Als dit de enige werkmogelijkheid is dan zou ik wel willen helpen met deels faciliteren, Dus bijvoorbeeld helpen met een scooter aanschaffen, een deel van de tijd halen/brengen etc. Het is namelijk ook belangrijk dat ze werkervaring kan opdoen als ze dat graag wil. Als er een mogelijkheid dichter bij huis dan kan ze dat natuurlijk gewoon doen.

In elk geval vind ik wel dat je als ouder best wat kan faciliteren als je daar de mogelijkheid toe hebt.

Nog even over dat pamperen

De school van mijn kinderen staat aan het eind van een, voor autoverkeer, doodlopende weg. Ieder jaar aan het begin van het jaar vertelt de mentor aan de ouders dat school het snapt dat jullie je kind eens wegbrengen als het slecht weer is. School vraagt dan wel of we de kinderen willen afzetten bij de laatste weg links of rechtsaf en niet allemaal het laatste doodlopende stukje willen inrijden om het schoolterrein toegankelijk te houden voor kinderen die op de fiets komen of ouders die de kinderen wel tot de voordeur moeten brengen, omdat die kinderen niet in staat zijn dat laatste stukje te lopen. Denk aan krukken en benen in het gips. Tot zover de situatieschets.

Afgelopen schooljaar heb ik eerst dochter een poosje moeten brengen en halen in verband met enkel in het gips. Later heb ik zoon een poosje gebracht en gehaald na ernstige infectie en tijdens de lange herstelperiode was fietsen te zwaar. Theoretisch mocht ik dochter tot de hoofdingang brengen wat op dagen met mooi weer meestal wel lukte. Op dagen met regen, harde wind of anderszins minder goed fiets weer kwam ik soms niet eens tot de laatste straat links of rechtsaf omdat het autoverkeer van brengende en halende ouders zorgde voor een flinke opstopping. Dan moest dochter er toch maar eerder uit en het laatste stuk hobbelen op de krukken om nog op tijd te komen. Er was een duidelijk verschil merkbaar tussen mooi- en slecht weer-dagen merkbaar. Zoon heeft een klasgenoot hier in het dorp en die moeder zoekt wel eens contact als het slecht weer is om gezamenlijk te brengen en halen.

Vijfendertig jaar geleden toen ik op de middelbare zat ging je fietsen of met de bus ook als het glad was, regende of hard waaide. Ik weet maar van 1 keer dat mijn vader mij is komen halen, toen de ketting van mijn fiets was gebroken. Mocht ik bij de conciërge bellen naar mijn ouders. Nu heeft iedere puber een eigen mobiel en kan vader of moeder appen/bellen/sms-en en zeuren om gebracht of gehaald te worden. Ik heb vroeger ooit de laatste 5 km naar huis gelopen met een lekke band, wetend dat die fiets thuis moest zijn om hem te kunnen repareren. Moeder wel erg ongerust dat ik nog steeds niet thuis was. Ik kon niet laten weten waar ik was en hoe lang het nog ging duren. Dat is nu wel anders we weten waar onze kinderen zijn, als ze laat zijn appen of bellen ze even. Ze worden meer beschermd opgevoed dan wij vroeger en daardoor ook meer gepamperd? Dat wij als ouders een beetje doorslaan in onze drang tot goed voor de kinderen zorgen misschien?

eens met Lou

ik moest vroeger ook fietsen en tot op de dag van vandaag heb ik zo'n hekel aan wind! Altijd tussen die kale weilanden door tegen de wind in. Dus ja, ik vind het een luxe als ik de pubers hier eens een keer kan brengen. Gebeurt een paar keer per jaar, maar zij vinden het gezellig, er rijdt nog een klasgenoot mee en zij voelen zich buitengewoon verwend op dat moment.

clowntje

Ja, die ellendige wind, daar heb ik ook zo vaak van gebaald.

Als jouw pubers iedere dag waarop er regen verwacht wordt zouden zeuren dat ze gebracht en gehaald willen worden, zou je het dan nog zo gezellig vinden?

Fijn brengen

Het gaat hier dan dus om 4 keer 15 km rijden. 60 kilometer!!! Breng haar dan *als* je toevallig thuisbent en het stortregent even naar die bushalte... en haal haar daar dan weer op na het werk. Dat is dan 4 keer 3 km. Scheelt 48 kilometer milieuvervuiling.
Ik vind ook dat kinderen die zelf dingen beslissen, dan ook zelf voor de gevolgen van dat besluit in staan. En kom op, we hebben het hier niet over een volstrekt afgelegen gebied in Groenland ofzo.

Het zijn natuurlijk wel pubers

===Ik vind ook dat kinderen die zelf dingen beslissen, dan ook zelf voor de gevolgen van dat besluit in staan.===

16 jaar is nog best wel een leeftijd waarop nog flink gepuberd wordt. Dus dat ze niet helemaal helder voor ogen hebben wat de gevolgen zijn als ze ja zeggen tegen een baantje 15 km verderop is logisch. Maar daar hebben ze dan ons gelukkig voor om ze daar op te wijzen en ze zo nodig/ zo mogelijk uit de brand te helpen.
Mijn dochter zei ook ja op dat baantje in een mooi weer vakantie. Heb toen wel meteen duidelijk verteld dat ze bij slecht weer ook dat hele stuk moest fietsen.
En ach ja, soms pamperen we haar en halen haar op.

Hangkous

Het voorbeeld wat jij noemt inderdaad, bij een basisschool is het al ergerlijk, bij een middelbare school vind ik het echt vreemd.

Pamperen

Tja, niet alleen de jongeren worden gepamperd. Er is bij velen van ons meer luxe beschikbaar dan vroeger, dus daar laten we onze kinderen ook van profiteren. Logisch. Ik snap ook best dat je je kind niet door de stromende regen laat fietsen als een kwartier later zelf in een warme auto stapt.
Ik denk wel dat we met ons allen luxer en comfortabel er leven dan op lange termijn goed voor ons (en de wereld) is. We eten alsof het elke dag feest is, zitten te veel, bewegen te weinig en het is te druk op de weg. Even in het algemeen gesproken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het volgens mij niet zozeer een heel andere manier van opvoeden is, maar dat de wereld gewoon is veranderd.

Huh regen

Het regent echt zo vaak niet dus om haar af en toe eens te moeten brengen is niet zo vaak als waar je tegen opziet.

Lijkt me juist heel geschikt voor de onderlinge band; zeker in de pubertijd. Ze is pas 16ven al 16. Ze hangt overal net tussen.

Mijn kinderen fietsten ook 16 km enkele reis. Naar school, elke dag. En als het regende gingen ze met de bus of bracht ik ze een keer.

Dat van je vriend was idd niet zo relevant maar klonk wel vrij onaardig.