alles kwijt en zoek

lang proces

maar heb mededogen en probeer uit te zoeken of het haar helemaal niets doet of dat ze het zelf ook harstikke rottig vindt maar zo 'murw' is dat ze doet alsof het haar niets kan schelen. . .

vraag: is ze ook spullen kwijt van zichzelf die ze heel belangrijk vindt? of gaat het daar goed?
Zo ja, dan is haar manier van omgaan daarmee een startpunt.
Pak het praktisch aan en probeer haar te helpen dat ze zélf verzint hoe ze de top vijf van belangrijke spullen goed kan behandelne.

Bijv. sportspullen, regenbroek, pasje school, ov kaart en fietsleutels.
(ik noem maar wat, maar maak het niet te groot/veel!)

laat haar uitleggen waar ze ze normaliter bewaart, waar ze ze kwijtraakt, hoe het kluisjesbeleid op school is, is er bak gevonden voorwerpen, wat gebeurt er als je je tas van je fiets haalt waar laat je dan je sleutels etc.

het werkt hier omdat oudste daarmee in z'n hoofd de stappen nagaat waar iets mis kan gaan en dan kun je een hele specifieke oplossing zoeken. het gaat deels om resultaten op korte termijn (vandaar de belangsrijkste dingen uitkiezen) maar zeker ook op lange termijn, hoe verzin je nou oplossingen die jou als kind helpen om het te verbeteren.
Alleen maar zeggen 'je moet beter opletten en goed achterom kijken' is definitely niet genoeg.

helaas heb ik kennelijk ook veel strategieën nodig om alles te managen en daar geef ik voorbeelden van. Maar je moet opletten dat de oplossing uit haar komt!

gr Angela

Tut tut!

Wie heeft er nu de meeste hinder van het kwijtraken van spullen? Je dochter of jij? En dan zou ze het voor de grap doen? Hoe kom je erop!

Kent de club geen voorziening 'gevonden voorwerpen' en is de eerlijke vinder van de aardbodem verdwenen?

maar...

waarom denk je dat zij het grappig vind?
Ander puntje: ze speelt op landelijk nivo dussssss. Wiee zijn wens is dat dan? Blijkbaar denk je dat het vooral je jouwe is, want je vinddtt juist om die reden dat jij haar probleem dus maar moet oplossen?
Maar tip, ik zou haar zoveel mogelijk zelf last laten hebben van haar gedrag. Controleer spullen na thuiskomst en laat haar terugfietsen alss ze iets mist.
\Of neem haar telefoontje in om te voorkomen dat ze die ook nog kwijtraakt... tot dat ze alles terug heeft?
In ieder geval: niet blijven pamperen. Laat haar zelff oplossingen bedeeenken

Niet blijven pamperen?

Dochter heeft NB vrijwel alle door haar kwijtgeraakte spullen zelf opnieuw moeten betalen!

mag het wat minder

Zo wat een heftige reacties.Ik stelde alleen maar een vraag. Met grappig bedoel ik dat ze het niet zo'n probleem lijkt te vinden.
Het gaat vooral om sportspullen die ze vergeet mee te nemen van de sporthal. Wat wordt er bedoeld met landelijke nivo dussssss. Dit is een keuze die we hebben gemaakt omdat ze dit heel graag wil. Dit kost tijd en geld. Dit doe ik met alle liefde voor haar maar dan is het toch niet heel raar dat ik graag wil dat ze zuiniger op haar spullen is.

De tip om haar tas na te kijken bij thuiskomst hoef ik niet te doen, als ze haar tas leeg haalt dan meld ze het wel. Als ze in het dorp heeft getraint moet ze van mij ook terug om te zoeken, maar meestal zit ze over ver en ik rij niet altijd mee.

Ik had niet verwacht op deze site zulke heftige reacties te krijgen.

dus met andere spullen is ze wel zorgvuldig?

als het alleen om de sportspullen gaat dan vindt ze het kennelijk niet zo belangrijk. Dan zou ik haar toch wat meer voor de keus stellen.
Wat 'pamperen' betreft: je kunt bewust ervoor kiezen om haar te helpen en als het gebeurt het te betalen. Maar je moet dan wel zeker weten en merken dat ze haar best doet.
gr Angela

haar probleem laten zijn

Ik denk dat je er niet zoveel mee kan (en moet). Ik zou het loslaten. Het is toch vooral haar probleem. Ik zou ook zo naar haar reageren: goh, wat vervelend voor je. Hoe ga je dit oplossen? Als ze geen geld heeft, voor een nieuw shirt, dan zal ze het op een andere manier moeten oplossen. Zelf de trainer bellen, of teamgenoten om een shirt te lenen of wat dan ook maar. Ik zou het nu dus even niet voor haar oplossen, maar haar echt zelf de gevolgen laten ervaren. Ik denk dat dat soort ervaringen leerzaam zijn.

of (en medusa)

er is meer aan de hand en ze kan het gewoon echt niet. Verlengd leerproces nodig. (kan wel tot haar 40e duren om een goede routine aan te leren.)
Mijn dochter vergeet ook om de haverklap van alles. En haar de consequenties laten voelen maakt echt niet dat ze minder vergeet maar wel heel veel gespannener door het leven gaat om maar aljeblieft niets kwijt te raken, bijna tot aan obsesief gedrag toe.

Daarom hebben we nu briefjes in haar tas genaaid en de juf meld aan het eind van de gymles even "X, lijstje?" Dochter checkt of alles er in zit. Ook bij haar dansles doen ze dat, al haal ik haar daar op.
De trainers weten het nu ook en helpen haar er ook bij.

Medusa: op landelijk niveau heb je niet snel een ander shirt geregeld. Bij de meeste sporten staat er een persoonlijk nr op je rug + je naam. En dat nr is gekoppeld aan je bondsnr. zonder shirt kun je dus niet spelen.

Overmacht bij dochter?

Ik denk echt niet dat je dochter dit expres doet. Ook doet ze het niet om jou te pesten.

Probeer haar te helpen. Ga samen kijken naar praktische tips, hoe te voorkomen dat ze iets kwijtraakt.
Inderdaad: lijstjes in de tas die ze kan nalopen. Een smsje sturen voordat ze naar huis komt (heb je alles?). Of misschien zelfs even bellen (Heb je alles?). En dan niet verwijtend.
Stress moet je zien te voorkomen, als je haar elke keer weer confronteert met een strengere aanpak wordt zij steeds gespannener. En blijkbaar werkt streng (zelf betalen, enz. ) niet.

Heeft ze het alleen bij sportspullen, of ook bv met schoolspullen, fietssleutels, enz.?

Misschien gaat het bij de sport te snel voor haar, moeten ze snel, snel verkleden en de kleedkamer uit? Kan ze op andere terreinen (school?) meer haar eigen tempo bepalen?

Ik weet dat ik zelf ook eerder geneigd ben om dingen te vergeten als iemand mij zit op te hitsen, dan als ik mn eigen tijd kan nemen. Dan volg ik blijkbaar meer mijn eigen routine. En routine is belangrijk. Zodra die wordt onderbroken, gaan mensen dingen vergeten of fout doen.

Nogmaals, probeer stress weg te nemen, probeer praktische oplossingen te vinden voor haar, die haar helpen bij het verzamelen van haar spullen. Niet straffen, en ja, als het echt nodig is, toch blijven betalen... De gevonden voorwerpen nabellen... En probeer samen met haar een routine te ontwikkelen.

persoonlijke spullen

Je moet inderdaad even nagaan of ze ook slordig is met de spullen die direct voor haar van belang zijn: haar telefoon dus, haar fietssleutel (lopend naar huis), bepaalde sieraden (ik noem maar wat).

Als dat ook fout gaat is het dus een algemeen probleem.
Als dat niet fout gaat is dus niet oplettend genoeg op bepaalde tijdstippen maar kan ze het wel.

Een lijst in haar sporttas of op haar telefoon kan al heel handig zijn en die moet ze dan dus ook checken. SMS/app haar als ze uit speelt om haar daar aan te herinneren en laat haar terug berichten als ze het gechecked heeft. Zet op die lijst ook alleen de dure spullen (geen sokken, en onderbroek bijv) zodat de lijst niet te lang wordt. Na verloop van tijd zit zo'n lijst wel in je hoofd.

"Medusa: op landelijk niveau heb je niet snel een ander shirt geregeld. Bij de meeste sporten staat er een persoonlijk nr op je rug + je naam. En dat nr is gekoppeld aan je bondsnr. zonder shirt kun je dus niet spelen."

Snap ik best. Het is ook gewoon erg vervelend. Maar nog steeds kan/dochter wel een rol krijgen in het oplossen van het door haar zelf veroorzaakte probleem. Haar zelf de club laten bellen waar ze gespeeld heeft om haar shirt op te sporen bijvoorbeeld. Zelf met de bus/trein het shirt (dat hopelijk gevonden is) ophalen.

En verder ben ik het helemaal met je eens: als ze het gewoonweg niet KAN, dan kun je als ouders helpen met oplossingen, zoals een checklist, alarm op het horloge, briefje in/aan de tas of wat dan ook maar.

Franmi, hoe oud is je dochter eigenlijk?

Ah, ik lees in 1 van je andere draadjes )

dat het ook met andere spullen gebeurt.
Ik ken iemand met add die altijd alles vergeet, daar kan hij echt niets aan doen. En mijn zoon met ASS (autisme) vergeet ook veel, bij hem gebeurt dat vooral als zijn routine verandert, meestal inderdaad doordat iemand hem stoort. OF bijvoorbeeld toen hij tijdens een schooldag ziek naar huis ging. Jas vergeten (aan het eind van een schooldag vergeet hij die echt niet) en later niet meer teruggevonden. Ook was het net een nieuwe jas, dus hij was er nog niet aan gewend. En, dom van mij, zijn naam stond er nog niet in...

Los van een diagnose, veel pubers zijn vergeetachtig, zijn er niet helemaal bij. Ik las ooit dat pubers permanent in een staat leven die te vergelijken valt met jetlag. Dan is niemand erg helder... Door de hormonale ontwikkelingen in hun lijf en de spectaculaire ontwikkeling in dat brein. Als ze 25/26 zijn gaat het vaak een stuk beter, dus nog even afzien )

Nog een tip: neem het wat luchtiger... Echt, dat scheelt een stuk voor jezelf en ook voor de sfeer thuis.

Meerdere draadjes

Dit draadje is vaker geopend. In een ander draadje zijn ook reacties. Dochter is 12 is daar gepost.

(jong nog he?)

Amk...

Supertip!

Hier ook hetzelfde... Het is niet anders. Geen oplossing dus maar acceptatie

Enne je krijgt denk ik van die ferme reacties door het woord grappig. Ik snap wel hoe je het bedoelt, maar je eerste zin is op meerdere manieren uit te leggen.

Laatste was trouwens aan TO

.

Grappig

Mijn dochter was precies zo op haar twaalfde. Gek werd ik ervan. Ze gaat met de trein naar school en je wilt niet weten wat er allemaal in de trein is blijven liggen. Dochter leek het ook nogal grappig te vinden, in ieder geval 'boeiuh'. Ik heb alleen een probleem gemaakt van de spullen die mij geld zouden kosten, zoals haar treinabonnement of haar huissleutels. Muts kwijt? Koop zelf maar een nieuwe. Handschoenen, mobiel, bodywarmer, jammer dan. Maar een tas vol schoolboeken is dan toch een probleem. Gelukkig zijn de echt belangrijke spullen weer terecht gekomen, met dank aan de NS en familieleden die toevallig toch net naar Amsterdam (eindpunt van de trein) moesten. Ik ga een kind van 12 namelijk niet alleen naar Amsterdam sturen na schooltijd. Dochter moest van mij dan een bedankje schrijven aan degene die haar spullen weer ophaalde en er een kleinigheidje bij kopen (doosje Merci of zo). Dat vond ze erg tijdrovend en nogal gezeur van mij eigenlijk. En dan riep IK boeiuh. Nu is ze 16 en laat ze eigenlijk nooit meer wat slingeren in de trein. Nu hebben we dat gezanik van in- en uitchecken met de OV chipkaart weer...

Mijn oudste liet haar ipad in de trein liggen

Toen kon ze helemaal naar Groningen (2 uur reizen) om dat ding op te halen.
Ze heeft nooit meer wat laten liggen in de trein )